- 11 Mayıs 2015
- 6.122
- 8.491
- Konu Sahibi tatlialirim
- #1
Merhabalar,
Su an cok pismanim. Elimde degil ama. Bana her ay bu olanlardan biktim gercekten. Konu her ay regl döneminde tam anlamiyla delirmem. Birkac gün ya da bir hafta öncesinden birseyler oluyor bana. Hayattan soguyorum, asiri sinirli oluyorum. Kendime faydam olmuyor. Kücük bir cocugum var. Aglarken bana bakti ve o da aglamaya basladi dün. Ben bunu nasil yaparim.. Iki üc gün bu halim devam etti. Cocugum benim yüzümden huzursuzlasti, gece bagirmalar falan. Su an atlattim ve birden hersey normale döndü. Nasil o hale geldim su an anlamiyorum.
Cok pismanim. Cocugumu üzdügüm icin cook pismanim. Esimle aram bozuldu. Tam anlamiyla cekilmez biri oluyorum. Nerdeyse her ay bu dönemlerde kavga ediyorum sürekli esimle. Cok sinirli ve hassas oluyorum.
Esimle tartirsirken bu konuyu acmistim hormonlarima mi baktirsam diye.. O da hap mi verecekler ne olacak gercekten hastamisin gibisine birseyler dedi. Anlamiyor acikcasi. Ama doktora gidecegim. Bu halim yüzünden cocuguma zarar gelmesini istemiyorum. Hicbirseye katlanamaz hale geliyorum. Kendimi öldürebilirim bile o anki sinirle. Bunu yasayan var mi hic? Peki cözümü?..
Gercekten su an kendimi berbat hissediyorum. Cocugumu üzdüm, esimle tartistim ve isin en sacma tarafi sanki o sinirli kisi ben degilim su an. Hersey normale döndü ben hasta olunca.
Kadin olmak cok zor. Bu neden her ay bu sekilde oluyor kendimden utanir oldum cocuguma karsi. Bakislarini unutamiyorum. Karsisinda aglamak zorunda kalmam su an düsündükce cok zoruma gidiyor.
Kizlar bana bu konuda biraz moral verin. Caresi varsa da yazin. Bu sinirsel büyük degisiklikler beni bitiriyor. Su an toparlanmaya calisiyorum. Sadece cocugumun o bakislari beni bitirmeye yetiyor.
Su an cok pismanim. Elimde degil ama. Bana her ay bu olanlardan biktim gercekten. Konu her ay regl döneminde tam anlamiyla delirmem. Birkac gün ya da bir hafta öncesinden birseyler oluyor bana. Hayattan soguyorum, asiri sinirli oluyorum. Kendime faydam olmuyor. Kücük bir cocugum var. Aglarken bana bakti ve o da aglamaya basladi dün. Ben bunu nasil yaparim.. Iki üc gün bu halim devam etti. Cocugum benim yüzümden huzursuzlasti, gece bagirmalar falan. Su an atlattim ve birden hersey normale döndü. Nasil o hale geldim su an anlamiyorum.
Cok pismanim. Cocugumu üzdügüm icin cook pismanim. Esimle aram bozuldu. Tam anlamiyla cekilmez biri oluyorum. Nerdeyse her ay bu dönemlerde kavga ediyorum sürekli esimle. Cok sinirli ve hassas oluyorum.
Esimle tartirsirken bu konuyu acmistim hormonlarima mi baktirsam diye.. O da hap mi verecekler ne olacak gercekten hastamisin gibisine birseyler dedi. Anlamiyor acikcasi. Ama doktora gidecegim. Bu halim yüzünden cocuguma zarar gelmesini istemiyorum. Hicbirseye katlanamaz hale geliyorum. Kendimi öldürebilirim bile o anki sinirle. Bunu yasayan var mi hic? Peki cözümü?..
Gercekten su an kendimi berbat hissediyorum. Cocugumu üzdüm, esimle tartistim ve isin en sacma tarafi sanki o sinirli kisi ben degilim su an. Hersey normale döndü ben hasta olunca.
Kadin olmak cok zor. Bu neden her ay bu sekilde oluyor kendimden utanir oldum cocuguma karsi. Bakislarini unutamiyorum. Karsisinda aglamak zorunda kalmam su an düsündükce cok zoruma gidiyor.
Kizlar bana bu konuda biraz moral verin. Caresi varsa da yazin. Bu sinirsel büyük degisiklikler beni bitiriyor. Su an toparlanmaya calisiyorum. Sadece cocugumun o bakislari beni bitirmeye yetiyor.