Her şey Karmakarışık...

notlikethis

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
19 Ağustos 2015
7
1
44
Selam Hanımlar;

Yaşadıklarımla ilgili sağduyulu önerilerinize ihtiyacım var. Tanıdığım bir kısım arkadaşlarım bu siteye üye olduklarından bazı konularda en azından şimdi detay veremiyorum ama ilerleyen sayfalarda siz sordukça detaylandırırım.

Eşimle sorunlarımız var. Temel sorun çalışmamı kesinlikle istememesi ama ben işimi seviyorum. Bir diğer sorun ise ailesiyle yaşadığım tartışmalar. Bu arada eşiminde benim ailemle sorunları var. Her ne kadar eşimin haklı olduğunu düşünsem de yeterince yapıcı olmadığı kanaatindeyim.

Kronik bir mutsuzluk ve umutsuzluk halinde. Evlendiğimiz günden beri böyle maalesef. Beni sürekli işim ve evliliğimiz arasında bir tercih yapmak zorunda bırakıyor. Bu nedenle evliliğimize bir türlü odaklanamıyorum. Sanki her şey her an yıkılacak gibi. Eşimi seviyorum ama bu hali beni yıpratıyor. Şu anda ikimizinde ailelerinden uzak bir şehirdeyiz.

Eşim ailesinin yaşadığı ilçeye gitmemizi dolayısıyla buradaki işimden vazgeçip çok daha atıl bir kurumda ve çok daha atıl bir pozisyonda çalışmamı istiyor. Bu konuda ciddi baskıları var. Bir dönem onun ve dolayısıyla bizim mutluluğumuz için bu fedakarlığı kabul etmiş ve hatta gitmeden evimizi alalım demiştim ama sonradan annesinin arsasına ev yapma ve ailesiyle birlikte yaşama düşüncesi olduğunu öğrendim. Bu nedenle ev alma düşüncemize de karşı çıktı.

2 yaşında bir kızım var. Ben sadece özel günlerde ailesiyle görüşüyorum, eşim ise hiçbir şekilde benim ailemle görüşmüyor. Annemin ameliyatından sonra bir geçmiş olsun demek için bile aramadı. Benim eşimin ailesine antipati duymamın en büyük nedeni sürekli onlarla birlikte yaşama konusunda eşimden baskı görüyor olmam. Hal böyle olunca insanlardan ister istemez uzaklaşıyorum. Üzerimde hiçbir emeği olmayan insanların benim hayatımı ve geleceğimi yönlendirme hakkına sahip olmaları sinirlerimi bozuyor, kinleniyorum.

Doğumumda eşim annemin gelmesine şiddetle karşı çıkmıştı. Ben ise kanama , tuvalet ihtiyacı vs... gibi birçok özel ihtiyacımı annesiyle gideremeyeceğimi söyledim. Eşim istememesine rağmen annem geldi ve eşim annem gidene kadar annemin yüzüne bile bakmadı. Halbuki biraz ılımlı davransaydı belki aralarındaki sorun çözülecekti. Annem ağlayarak gidince evimden bende kayınvalideme yakın davranamadım. Mümkün değildi. Oda yeterince anlayışlı olmadığı için lüzumsuz bir tartışmanın ardından evimizden gitti.

Doğru olmadığını biliyorum ama ben annemle çok dertleşirim. Eşim ve evliliğimle ilgili sorunlarımı da anlatıyorum. Eşimin evde olmadığını düşündüğüm bir gün annemle şiddetli bir şekilde dertleşiyordum. Çok ağır sözlerde söyledim eşim ve ailesi hakkında. Hepsini duymuş maalesef. O günden sonra bir türlü toparlanamadık. Memleketine gitme konusunda çok ısrarlı. Sürekli oturup konuşalım diyorum ama uzlaşı kanallarını tamamen kapatmış durumda.

Ben ayrı bir düzen, ayrı bir hayat istiyorum. Çok mu fazla sizce?
 
Benimde hatalarım olmuştur kabul ediyorum ama ben hiçbir zaman eşim gibi uzlaşı yollarını kapatmadım. Çok yorgunum. Ben ne yaptım da bunları yaşıyorum diye geçiyor sürekli aklımdan.
 
Kızlar bu ikinci üyeliğim bu arada. Bu konunun ardından kapatılmasını isteyeceğim muhtemelen.
 
Eşimi çok seviyorum. Ne olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın. Onsuz olduğumu düşünmek bile istemiyorum. Ama bana öyle öfkeli ki...
 
Nedir bu kiz anneleriyle alip veremedikleri bu adamlarin bu kadar. Saygi duymadigin bir kadinin kiziyla evlisin, onunla hayatini devam ettiriyosun, bu ne yaman bir celiski. Is ve tasinmaya gelince esin de olsa kararlar ortak verilir. Nerde calismak istedigin, Nerde oturmak istedigine elbette birlikte karar verirsiniz. Onun dayatmasiyla olacak birsey degil
 
Nedir bu kiz anneleriyle alip veremedikleri bu adamlarin bu kadar. Saygi duymadigin bir kadinin kiziyla evlisin, onunla hayatini devam ettiriyosun, bu ne yaman bir celiski. Is ve tasinmaya gelince esin de olsa kararlar ortak verilir. Nerde calismak istedigin, Nerde oturmak istedigine elbette birlikte karar verirsiniz. Onun dayatmasiyla olacak birsey degil
Teşekkür ederim yorumun için. Ailem haksızdı tamam ama ben annem bu muameleyi görmüşken kayınvalideme nasıl iyi davranabilirdim ki?
 
Sadece bağımsız bir hayat...

Eşimle ve kızımla birlikte kararlar aldığımız bir hayatımız olsun istiyorum. Dediğim gibi benimde hatalarım olmuştur ama eşim hiç yapıcı değil.
 
zor bi durum.. hani bir laf vardır ya

ya bu deveyi güdeceksin , ya bu diyardan gideceksin.
Nasıl güdülür ki bu deve? Ev hanımı olan eltim başka bir şehirde kendisine ait bir düzen kurmuş mutlu mesut yaşarken ben neden herşeyim den vazgeçmeliyim ki :KK43:?
 
Lütfen aldığınız bu üyeliği yönetime onaylatın, yönetim izni ve bilgisi olmayan 2. Üyelikler kapatılır, izin alana kadar bu üyeliğiniz pasif kalacak.

Bize Ulaşın
 
Nasıl güdülür ki bu deve? Ev hanımı olan eltim başka bir şehirde kendisine ait bir düzen kurmuş mutlu mesut yaşarken ben neden herşeyim den vazgeçmeliyim ki :KK43:?

evlilik böyle işte malesef.. kendinden ödün verdikçe iyisin, tabi karşındaki seni anlamıyosa ve sende evini yuvanı seviyosan o ödünü seve seve vereceksin :KK43: canım malesef durum bu..
herşeyinden vazgeçme tabiki ama eşinlede inatlaşma alttan almaya çalış bu sırada da sakın kendini ezdirme.. evin ve mutluluğunuz için mücadele ettiğini göster ona..

sonunda kazanan sen olacaksın inşallah ..
 
Selam Hanımlar;

Yaşadıklarımla ilgili sağduyulu önerilerinize ihtiyacım var. Tanıdığım bir kısım arkadaşlarım bu siteye üye olduklarından bazı konularda en azından şimdi detay veremiyorum ama ilerleyen sayfalarda siz sordukça detaylandırırım.

Eşimle sorunlarımız var. Temel sorun çalışmamı kesinlikle istememesi ama ben işimi seviyorum. Bir diğer sorun ise ailesiyle yaşadığım tartışmalar. Bu arada eşiminde benim ailemle sorunları var. Her ne kadar eşimin haklı olduğunu düşünsem de yeterince yapıcı olmadığı kanaatindeyim.

Kronik bir mutsuzluk ve umutsuzluk halinde. Evlendiğimiz günden beri böyle maalesef. Beni sürekli işim ve evliliğimiz arasında bir tercih yapmak zorunda bırakıyor. Bu nedenle evliliğimize bir türlü odaklanamıyorum. Sanki her şey her an yıkılacak gibi. Eşimi seviyorum ama bu hali beni yıpratıyor. Şu anda ikimizinde ailelerinden uzak bir şehirdeyiz.

Eşim ailesinin yaşadığı ilçeye gitmemizi dolayısıyla buradaki işimden vazgeçip çok daha atıl bir kurumda ve çok daha atıl bir pozisyonda çalışmamı istiyor. Bu konuda ciddi baskıları var. Bir dönem onun ve dolayısıyla bizim mutluluğumuz için bu fedakarlığı kabul etmiş ve hatta gitmeden evimizi alalım demiştim ama sonradan annesinin arsasına ev yapma ve ailesiyle birlikte yaşama düşüncesi olduğunu öğrendim. Bu nedenle ev alma düşüncemize de karşı çıktı.

2 yaşında bir kızım var. Ben sadece özel günlerde ailesiyle görüşüyorum, eşim ise hiçbir şekilde benim ailemle görüşmüyor. Annemin ameliyatından sonra bir geçmiş olsun demek için bile aramadı. Benim eşimin ailesine antipati duymamın en büyük nedeni sürekli onlarla birlikte yaşama konusunda eşimden baskı görüyor olmam. Hal böyle olunca insanlardan ister istemez uzaklaşıyorum. Üzerimde hiçbir emeği olmayan insanların benim hayatımı ve geleceğimi yönlendirme hakkına sahip olmaları sinirlerimi bozuyor, kinleniyorum.

Doğumumda eşim annemin gelmesine şiddetle karşı çıkmıştı. Ben ise kanama , tuvalet ihtiyacı vs... gibi birçok özel ihtiyacımı annesiyle gideremeyeceğimi söyledim. Eşim istememesine rağmen annem geldi ve eşim annem gidene kadar annemin yüzüne bile bakmadı. Halbuki biraz ılımlı davransaydı belki aralarındaki sorun çözülecekti. Annem ağlayarak gidince evimden bende kayınvalideme yakın davranamadım. Mümkün değildi. Oda yeterince anlayışlı olmadığı için lüzumsuz bir tartışmanın ardından evimizden gitti.

Doğru olmadığını biliyorum ama ben annemle çok dertleşirim. Eşim ve evliliğimle ilgili sorunlarımı da anlatıyorum. Eşimin evde olmadığını düşündüğüm bir gün annemle şiddetli bir şekilde dertleşiyordum. Çok ağır sözlerde söyledim eşim ve ailesi hakkında. Hepsini duymuş maalesef. O günden sonra bir türlü toparlanamadık. Memleketine gitme konusunda çok ısrarlı. Sürekli oturup konuşalım diyorum ama uzlaşı kanallarını tamamen kapatmış durumda.

Ben ayrı bir düzen, ayrı bir hayat istiyorum. Çok mu fazla sizce?
aynı şeyleri yaşıyoruz resmen.. çok zor bi durum ama ben ayrılmaya karar verdim ..
 
Kendinden ödün veren sadece sen olmamalısın. Eşin için birşeylerden vazgeçeceksen buna değmeli. Anneme saygısızlık yapan biriyle ne olursa olsun ben yapamazdım, annenin hatalı olduğu noktalar olabilir ama eşinin senin annen olduğu için, alttan alıp görmezden gelmesi zor değil.
Eşin annene kötü davrandığı için sen de kayınvalidene öyle davranma, uzak durup mesafe koy tabi, bu konuda eşin gibi davranıp, onun düzelmesini bekleyemezsin.
Aynı yerde oturma kısmı bana sağlıklı gelmiyor, zaten bu kadar sorun varken, kendini iyice çıkmaza sokma. Evliliğindeki sorunları annene anlatma! Bu konudaki hatanın da farkındasın zaten.
 
Selam Hanımlar;

Yaşadıklarımla ilgili sağduyulu önerilerinize ihtiyacım var. Tanıdığım bir kısım arkadaşlarım bu siteye üye olduklarından bazı konularda en azından şimdi detay veremiyorum ama ilerleyen sayfalarda siz sordukça detaylandırırım.

Eşimle sorunlarımız var. Temel sorun çalışmamı kesinlikle istememesi ama ben işimi seviyorum. Bir diğer sorun ise ailesiyle yaşadığım tartışmalar. Bu arada eşiminde benim ailemle sorunları var. Her ne kadar eşimin haklı olduğunu düşünsem de yeterince yapıcı olmadığı kanaatindeyim.

Kronik bir mutsuzluk ve umutsuzluk halinde. Evlendiğimiz günden beri böyle maalesef. Beni sürekli işim ve evliliğimiz arasında bir tercih yapmak zorunda bırakıyor. Bu nedenle evliliğimize bir türlü odaklanamıyorum. Sanki her şey her an yıkılacak gibi. Eşimi seviyorum ama bu hali beni yıpratıyor. Şu anda ikimizinde ailelerinden uzak bir şehirdeyiz.

Eşim ailesinin yaşadığı ilçeye gitmemizi dolayısıyla buradaki işimden vazgeçip çok daha atıl bir kurumda ve çok daha atıl bir pozisyonda çalışmamı istiyor. Bu konuda ciddi baskıları var. Bir dönem onun ve dolayısıyla bizim mutluluğumuz için bu fedakarlığı kabul etmiş ve hatta gitmeden evimizi alalım demiştim ama sonradan annesinin arsasına ev yapma ve ailesiyle birlikte yaşama düşüncesi olduğunu öğrendim. Bu nedenle ev alma düşüncemize de karşı çıktı.

2 yaşında bir kızım var. Ben sadece özel günlerde ailesiyle görüşüyorum, eşim ise hiçbir şekilde benim ailemle görüşmüyor. Annemin ameliyatından sonra bir geçmiş olsun demek için bile aramadı. Benim eşimin ailesine antipati duymamın en büyük nedeni sürekli onlarla birlikte yaşama konusunda eşimden baskı görüyor olmam. Hal böyle olunca insanlardan ister istemez uzaklaşıyorum. Üzerimde hiçbir emeği olmayan insanların benim hayatımı ve geleceğimi yönlendirme hakkına sahip olmaları sinirlerimi bozuyor, kinleniyorum.

Doğumumda eşim annemin gelmesine şiddetle karşı çıkmıştı. Ben ise kanama , tuvalet ihtiyacı vs... gibi birçok özel ihtiyacımı annesiyle gideremeyeceğimi söyledim. Eşim istememesine rağmen annem geldi ve eşim annem gidene kadar annemin yüzüne bile bakmadı. Halbuki biraz ılımlı davransaydı belki aralarındaki sorun çözülecekti. Annem ağlayarak gidince evimden bende kayınvalideme yakın davranamadım. Mümkün değildi. Oda yeterince anlayışlı olmadığı için lüzumsuz bir tartışmanın ardından evimizden gitti.

Doğru olmadığını biliyorum ama ben annemle çok dertleşirim. Eşim ve evliliğimle ilgili sorunlarımı da anlatıyorum. Eşimin evde olmadığını düşündüğüm bir gün annemle şiddetli bir şekilde dertleşiyordum. Çok ağır sözlerde söyledim eşim ve ailesi hakkında. Hepsini duymuş maalesef. O günden sonra bir türlü toparlanamadık. Memleketine gitme konusunda çok ısrarlı. Sürekli oturup konuşalım diyorum ama uzlaşı kanallarını tamamen kapatmış durumda.

Ben ayrı bir düzen, ayrı bir hayat istiyorum. Çok mu fazla sizce?
Öffffff bu ne ya boşa şunu gitsin
 
Bosan demek kolay.. Bence bu yanlis bir tavsiye olur cunku ortada bi cocuk var. Sizde ki sorun iletisim kopuklugu bence. Kadin olarak biraz alttan alabilirsin bazi konularda. Mesela ona secenekler sunabilirsin. '' tamam ben calismayim ev hanimi olayim sen nasil istersen senin icin bu fedakarligi yaparim, ama o zaman sende ayri oturmamizi kabul et kendimize ait bi duzenimiz olsun'' de. Biraz yumusak davranarak ve her iki tarafinda fedakarligiyla yurur bu isler.. Annene esinle aranda gecen problemleri anlatma. Yoksa oda esine karsi bi tavir takinir. Aralarinin duzelecegi varsada tamamen imkansiz olur. Arada kalmak cok zor bir durum Allah yar ve yardimciniz olsun..
 
Ama bu şekilde tek taraflı fedakarlıkla nereye kadar yürür ki
eşinin annene olan tepkileri çok üzücü çok sinir bozucu
sen de onun annesine ister istemez tepkili olursun bu durumda
bu sorunu çözemezsen boşanman en doğrusu gibi duruyo
 
X