Merhaba kizlar . Son gunlerde kendimi cok kotu hissediyorum. Aslinda hep boyleyim ama su siralar daha cok uzulup agliyorum. 3 sene once ilk defa birine asik olmustum. 2 sene surdu bu iliski ve 2 senenin sonunda evli oldugunu ogrendim . Gecen sene bu zamanlar ayrildik tam 1 sene oluyor. Eylule kadar hala mesaj atip aramaya devam ediyordu sonra numarami degistirdim faceden sildim bi sure konusmadik. Sahte hesap acip bazen mesaj atiyordu cevap vermiyordum. Cevap versem de nefretimi ofkemi kusup engelliyordum. Bir senenin her gunu boyle dayanilmaz bi sanciyla gecti cok aci cektim cok. Hazmedemiyordum boyle biseyi. Bu olay beni cok yipratti. Yasama sevincim falan kalmadi hayattan bi beklentim kalmadi umutsuz bi insan oldum. Hic bi zaman tam anlamiyla mutlu olamiyorum. Mutlu oldugumu sandigim anlarda birden aklima geliyor yuzumdeki gulumsemenin yerini bi burukluk aliyor. Alistim bu aciya ama yoruldum. Bana yasattiklari icin nefret ediyorum ondan ama bazen aklima guzel gunlerimiz anilarimiz gelince uzuluyorum, kahroluyorum. Dinledigim bi sarkida bile aklima geliyor aglamaya basliyorum.. Ve yine hayatima burnunu sokmaya basladi arkadaslarimdan beni soruyor benden haber almaya calisiyor.. Yok say onu diyorum bitti gitti diyorum ama hayatimda hep izi kalacak, kimseyi sevemeyecegim artik, unutamayacagim.. Gercek bu ve ben bu gercegi degistiremiyorum.. Bu yara hic kapanmayacak, kimse kapatamayacak. Bu yasami kabullenmekten baska bi carem yok sanirim duygularimi tukettim artik.. 
