herseyden soğudum

Öncelikle bu foruma yeni kayıt oldum önceden takip ediyordum ama kayıtlı değildim bu sorunumu sizlere anlatmak istedim çünkü artık birilerine anlamazsan çatlıcam bu site ortamı çok samimi sizlerin samimiyetinize çok güveniyorum ablalarım nolur bir fikir verin

Okulumda çok önceden tanışıp samimi olduğum iki arkadaşım var biz birlikte çok eğlenirdik hep gülerdik bize ayrılmaz üçlü falan derlerdi herkes gır gır şamata olurdu hep sonra üçümüz birlikte başka okula gittik bir arkadaşım başka sınıfa düdüştü. Biz üçümüz yine tenefüslerde falan buluşup hep gülerdik iyi vakit geçirirdik sonra diğer sınıftaki arkadaşım başka arkadaşlar da edindi ilk başlarda sorun yoktu yine çok samimiydik bu arkadaşımın yeni arkadaşlarıyla ben arkadaş olamadım pek de çabalamadım zaten pek bana uygun değiller gibiydi ama işte benim arkadaşımın arkadaşları diye katlanıyorum ama yine de pek alakamız yok

Sonra bende kendi sınıfımdan bi arkadaş edindim aylin diye bizim ayrılmaz üçlü Dediğimiz arkadaş grubumdan biri bizim sınıfta ama benim o yeni arkadaşımla anlaşamıyor aylin de zaten hiç o arkadaşıma yanaşmıyor sürekli beni onun yanından ayırmak istiyor yani bana öyle geliyor yoksa neden sürekli ters davransın aylin iyi kız onu seviyorum arkadaşlığımızı bitirmek istemiyorum ama diğer arkadaşlarımla niye hiç anlaşamıyor ya da anlaşmak istemiyor
Bıktım yeminle şimdi de diğer sınıftaki aarkadaşım diğer yeni arkadaşlarıyla samimi olmaya başladı eskiden her tenefüs görüşürdük hep gülerdik falan şimdi koskoca günde bir kere falan görüşüyoruz bazen zorla olduğunu hissediyorum nasıl oldu da böyle oldu Aramız ben arkadaşlarımla bir araya gelince aylin beni onların yanından ayırmaya çalışıyor gel diyor sürekli Ben gelmeyince de hemen soğuk davranıyor bişey demiyor ama bende hep arada kalıyorum hiç bi arkadaşımı kaybetmek istemiyorum ama sıkıldım bu durumdan herkesten uzaklaştığımı hissediyorum diğer eski arkadaşlarımla la Aramızda bi soğukluk var gibi diğer sınıftaki arkadaşımın yeni arkadaşlarıyla kaynaşayım desem aylin sürekli onla olmamı istiyor gibi yani ben ne yapabilirim onlar da benim eski arkadaşlarım çoook sıkıldım bu durumdan artık kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum arkadaşlığımız yavaş yavaş bitiyor gibi başkanı arkadaşım da yok derslerime odaklanamıyorum okuldan nefret etmeye başladım nolur yardım edin nasıl arkadaşlıklarımı kurtarabilir im bu arkadaşlarımı da kaybedersem kimse yok başka okulda yalnız kalırım sadece okulda değil normal hayatta da çok arasa kaldım nolur yardım edin derslerime odaklanamıyorum bu yüzden hep somurtuyorum

Yaşın kaçki ? İllaki hepinizin ayrı arkadaşları olucak o ayrılmaz 3lü dediğin ayrılır 3lü olcak zamanla anlarsın.

hayat çok zor değil mi??

Liseye gidiyorum 17 yaşındayım evet biliyorum buradaki çoğu konu gibi büyük bir dert değil ama bende bunu dert edindim napıyım bu forumu takip ediyordum hep bu sorunumu da burada paylaşmak istedim sizlerin benden büyük ablalarımın fikirlerini almak istedim bende bu konuyu sorun edindim kendime ve gerçekten derslerime odaklanamıyorum ygs ye hazırlanmaya başlayacağım bir de daha önceden hiç öyle çok yakın arkadaşım olmadı bir bunlar vardı hep samimi olduğum bunlar da böyle olunca ister istemez kafaya takıyorum napıyım

Ovvv o yaşlarda çok normal şimdi olmasa bile ilerde illaki yollarınız ayrı noktalara düşer. Sınıflarınız falanda ayrıymış illaki kendi sınıfınızda muhabbet ettiğiniz kişiler olur. Bide yeni arkadaş daha cazip gelebilir bazılarına.
Sen dert etme bunları derslerine odaklan. Olur böyle şeyler daha dur bakalım :)

cundagg .!.:

hayat çok zor değil mi??

Genişletmek için tıkla...

Vaykikivayvay

ama işte yaşından dolayı öyle hissediyorsun. dünyanın sonuymuş gibi herşey ona bağlıymış gibi. ne desek boş zamanla anlayacaksın. başka arkadaşlar bul. arkadaşlarınızın tapusunu almıyorsunuzki öenmli olan iyi vakit geçirmek.

Aylini boşa yaa o ne yeni sevgili gibi tirip falan eski üçlüyü çardakta topla ayrilmayalim ben sizinle vakit geçirmek istiyorum de

Ayline bir sor bakalım " eski arkadaşlarımı bi tanısan aslında çok seversin " de. Trip atmasın sana.
Kaynasın güzel güzel takılın.

He birde liseden sonra muhtemelen Aylin'le görüşmeyeceksin. Eski arkadaşlarının kıymetini bil.

Aynı olay bizzat başıma geldi ortaokulda samimi olduğumuz 3 arkadaştık anlaşarak aynı liseye gittik ayrılmayalım diye ama şans ya hepimiz ayrı sınıflara düştük ilk dönem ayrılmaz 3lü takılıyoduk sonra sınıflarımızdan arkadaşlar edinmeye başladık ama yine biz aynıydık sonra bi tanesi uzaklaşmaya başladı falan önemsemedim gelip geçici bişeydir diye lise 2 ye başladık evimiz aynı tarafta olduğu için aynı servisteydik ve o kızlardan bi tanesi selam vermeyi bile kesti servise binince bile düşün böyle karakterdeler çok şükür ondan sonra kimseyle samimiyet kurmadım 3 dostum var 3yle de ayrı ayrı görüşürüz :)

Ne güzel dertler

Şimdi ben ayline soğuk davransam diğer sınıftaki arkadaşımın da kendi arkadaşları var yeni onlarla çok samimi bazende konuşurken sürekli onlardan bahsediyor durum böyle olunca bende aylin le samimiyetimi devamı ettirmek istiyorum ama sürekli arada kalıyorum hep kendinden taviz vermekten bıktım inanırmısınız bazen artık arkadaş falan istemiyorum diyorum ama onları bırakırsam da yalnız kalıcam ama hep taviz veren ben mişim gibi hissediyorum kendi istediklerimi yapamıyorum hiç biriyle arkadaşlarımdan bu yüzden soğudum diğerleri hafta sonları geziyorlar falan benim canım hiç bişey yapmak istemiyor sürekli evde durmak istiyorum kimseyi de evde istemiyorum nasıl oldu da böyle oldu inanın bende anlamış değilim

inan ki insanın arkadaşının olmaması dünyanın sonu değil.
sen "eyvah benimle konuşmazlarsa yalnız kalırım" kafasından çıkmadığın sürece böyle itilip kakılan olursun.
şu dünyada kendini ne kadar naza çeken olursan, o kadar kıymetin oluyor malesef.
takma, aylin de sana surat yapıyorsa "benim seninle tanışmadan önce de başka arkadaşlarım vardı, tabiki onlarla görüşeceğim, neden surat yapıyosun" de açıkça.
ötekilerle de yine görüş konuş. bütün teneffüsleri onlarla geçireceksin diye bir şart yok

mrspapatya .!.:

Liseye gidiyorum 17 yaşındayım evet biliyorum buradaki çoğu konu gibi büyük bir dert değil ama bende bunu dert edindim napıyım bu forumu takip ediyordum hep bu sorunumu da burada paylaşmak istedim sizlerin benden büyük ablalarımın fikirlerini almak istedim bende bu konuyu sorun edindim kendime ve gerçekten derslerime odaklanamıyorum ygs ye hazırlanmaya başlayacağım bir de daha önceden hiç öyle çok yakın arkadaşım olmadı bir bunlar vardı hep samimi olduğum bunlar da böyle olunca ister istemez kafaya takıyorum napıyım

Genişletmek için tıkla...

Neler neler var.
Bu canım ciğerim dediğin hiç bi arkadaşın 2-3 yıl içinde yanında olmıcak..
Belki telefon rehberinde numaraları kalır belki o bile kalmaz..
O kadar koparsınızz.
Tam ergenlik zamanlarında arkaaş değiştirek çok sık olur.
Kafan uyuşmaz, düşünceleriniz çakışır.
Yani zordur yakın arkadaş olmak.
Büyük sır diye nitelendirdiğin hiç birini kimseye anlatma..
Ben anlatmam mesela.
Çok yakınımda olsa.
Çünkü bilirim ; benim sır dediğim şeye millet koz diyor.
Ve onu kullanmayı iyi biliyorlar.
Her hangi bir sırrını bilmese bile öyle şeyler uydururlar ki sır anlatsan belkide daha iyiydi diyip kendi kendini yersin.
O aylinide ben sevmedim.
Bunu aklının bi kenarına yaz.
CatlakB diye ne olduğu belirsi bi üye bozuntu bana bunu demişti dersin
Diğer arkadaşların için pek bişey diyemem ama kimse ayrılmaz 2li 3lü 4lü 5li değildir.
Herkes ayrılır.
Evli çiftler ble ayrılır.
Birbiriniz çok seviyoooorrrr diye iç çekirdiğin insanar bile ayrılıyor.
Arkadaşlık bu ilişkilerin yanında çok farklı evet ama anlaman için dedim.
Bak benim son konuma.
Ben 20 yaşındayım orda anlattığım kız 22 yaşında ama hala bi ergen gibi davranıyor.
Aslında olgundur ama bu konuda olgunluk falan yok.
O yüzden kimseye güvenmem.
O benim kankam bu benim dostum deme..
Bi söz var sosyal medyada çok geçer son zamanlarda.
Oda şu
-Birine güvenebiliceğimi nasıl anlarım ?
- Eğer havlıyor ve miyavlıyorsa..

Bu çok güzel bi söz ve artık ben bu sözü benimsedim.
Kimseye güvenme..
Git bi köpek edin..
Bi köpeğin dostluğu, dostunun köpekliğinden daha iyidir :)

Evet gerçekten çok haklısınız bakıyorum da gerçekten hep naz edenlerin peşinde dolaşıyor herkes belki de ben kendimi kullandırmaya alıştırdım herkesi bilmiyorum ama artık arkadaşlarımdan daha doğrusu insanlardan soğudum gibi eskidenki gibi rahat konuşamıyorum kimseyle ya yanlış bişey dersem beni yanlış anlarsa diye biraz de dersler de bayağı ağır sınav da yaklaşıyor bi yandan bunaldığımı hissediyorum
Herkesi görüyorum arkadaşlarıyla veya kuzenleriyle geziyorlar falan benim neden nie dostum yok onun yanında mutlu olacağım hiç bişey yapmak istemiyorum bir yandan da onlara özeniyorum ama neden ben böyle olamıyorum diye ben gezmek istersem de annemle gezmek istiyorum aramız iyi anlaşırız ya da evde tek başıma oturmak istiyorum forumlarda takılmak insanlarla sohbet etmekten daha güzel geliyor biraz da bu arkadaş mevzusu beni böyle insanlardan çekingen ve sıkılan yaptı sanırım hiç genç olduğumu hissedemiyorum ya ben neden böyleyim anlamadım

Aslinda bu kokonunun yasla pek alakasi yok cunku ben 30na gelmis kadinim biz bile arkadaşlar arasinda yaşiyoruz bu durumlari bende simdi en iyisi yaptim hic biriyle gorusmuyorum senide bunaltiyolarsa sende oyle yap canim cunku onlar seninle paylaşmak icin yaninda olmalilar seni Paylaşamamak icin degil

Yumoos .!.:

Sen gerçekten her şeyden soğudun mu bilemeyeceğim ama şu yazıyı okuyunca kendi derdimi de düşünce ben gerçekten hayattan soğudum

Genişletmek için tıkla...

Aslında kafaya taktığım şey saçma gibi gelebilir ama gerçekten her şeyi aşırı kafaya takan biriyim bi konuda bi fikrim olsa söyleyemem söylesem de karşıdakinin dediklerinden hemen ikna olurum daha önce gerek sınıf arkadaşlarımla falan hiç kavga etmemişimdir çünkü cesaretim yok eziliyor ve kullanılıyor gibi hissediyorum derslerim iyi sınıf arkadaşlarımdan bazıları bazen beni kullanıyor gibi hissediyorum ama yine de onların istediklerini yapmaktan geri alamıyorum kendimi bu arkadaş konumu da çok kafaya taktım huyum kurusun

Aylin ile arana mesafe koy. O kız sorunlu olabilir.