Lütfen saygısızca ve kırıcı biçimde konuşmayın beni yalnızca hayatında bir kere bile olsun evliliğinin olmayacağını yürümeyeceğini anlayıp arada kalıp korkularla anksiyetelerle boğuşmak zorunda kalanlar anlar. Verdiği emeklere yananlar, boşa geçen zamanına gençliğine ağlayanlar anlar. Gelecekle ilgili kaygılar ve umutsuzluklar duyanlar anlar. Şuan boşanmak üzereyim eşimle asla olmayacağını çok iyi biliyorum eğer bu evliliğe devam edersem onun bencilliklerine, bana asla destek olmayışına, herhangi bir olay sonrası sadece kendinin nasıl etkilendiğini düşünmesine vs razı olmuş olucam. Kavga sonrası adım atmayışlarına, trip atışlarına, kin tutmasına,beni anlamak İçin uğraşmayışına,tartışırken sanki karısıyla değil de bir başkasıyla kavga eder gibi başa baş mücadele edişine,nasıl acı çektiğimi anlamayışına, kadın gibi hissettirmeyip asla bir güne bir gün Naz yapmak ne demek bilmeyişime bunu yaşamama müsade etmeyişine, hayat konusunda bana yardımcı olmayışına herşeyi benim düşünmek zorunda kalmama.... Bunun yanında devam edersem çok iyi bir mesleği var ve benim de öyle. Parasını asla dışarı harcamaz benden gizli saklı iş yapmaz. Maaşı elime verir sen ne istersen o olsun onu alalım filan. Cimrilik vs konusunda hiç sıkıntı çekmedim. Ne dersem yapar ne istersem alır hasta olsam başımda bekler hastaneye götürür getirir uğraşır. Gecenin 4 ünde bana şunu al desem gider alır getirir. Ama duygu konusunda asla anlamaz ve destek olmaz. Kısacası tamamen yönlendirilmeye muhtaç biri ben iyi olduğum ve ona şöyle böyle yap dediğim sürece bir dediğimi iki etmez. Ama anlayış vs desen sıfır. Ben güçlü olduğum ayakta olduğum sürece ona canım dediğim sürece o da bana der. Çocuk gibi düşünün. En son bazı şeyler yaşadık ve ben sürekli ben güçlü olmak durumda olmaktan çok yorulduğumu anladım. Kendimi adeta bir çocuk bakıyor gibi hissediyorum. Eşim hayat arkadaşım değil de bir dediğimi iki etmeyen bir çocuğum var gibi. Bu çok güzel açıklayıcı bir cümle oldu. Bu beni çok özgür ama mutsuz kılıyor. Boşanıcam süreç bu şekilde ama sonrasında acaba bir hayat arkadaşı bulup mutlu olabilecek miyim. Boşanmış bir kadın olarak hayattaki şansımın yarıya ineceğini düşünüyorum. Bu günlerimi arar hale gelir miyim acaba. 2. Evliliğini yapıp mutlu olan var mı? Dertleşelim mi biraz... bana yardım edin lütfen. Geleceği görememek beni çok korkutuyor. Ya hiç karşıma doğru düzgün bir adam çıkmazsa ya hiç anne olamazsam çok korkuyorum bilinmezlikten
Hele bi bosan, toparlan ve kendine gel sonra dusun yaw
