- 13 Kasım 2020
- 1.789
- 2.858
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
- #1
Hepinize iyi akşamlar
Aman aman dert değil ama aklıma takılan bir şey var hanımlar.
Benim ilişkilerim yürümüyor. Ama sorun ne bir türlü bulamıyorum. Örneğin, bi flörtüm vardı üniversite zamanları. Yani ben flörtüz sanıyordum. Hediyeler, şarkılar, şiirler, uzaklaşınca seni çok özlüyorumlar havada uçuşuyordu. Buluşunca asla ayrılmak istemiyordu. Çok ilgiliydi. Uzun bir süre böyle gitti ben de artık sabırsızlanmaya başladım ama ondan atak gelmeyince (en büyük hatayı burada yaptım) özel olup olmadığımı bilmek istedim. O da bana özel olduğumu ancak bunun bir flörtleşme olmadığını, çok değer verdiği bir arkadaşı olduğumu söyledi. Şoka girdim. Çok üzüldüm. İlgi alaka hep üstümdeydi, bu sefer kendi kendime nasıl yanlış anlamış olabilirim diye kızdım. Ardından kısa bir süre sonra hayatıma başka biri girdi. Ama onun sonu da hüsranla bitti. Yıllarca acı çektim. Yani bu yaşadığım iki kötü olaydan sonra da tamamen kapattım kendimi, şimdi bir daha bir şey yaşamaya daha da korkar oldum.
Benim anlamadığım şey şu hanımlar; ben karşımdaki insanı sıkmam, devamlı arayıp bunaltmam, kıskanç değilim, fikirlerine değer veririm. Ne biliyim, kendime nasıl davranılmasını istiyorsam karşımdakine de öyle davranırım. Bunun yanında sınırlarım da var. İnandığım değerler, durulması gereken sınırlarım...
Ama sağlıklı bir ilişki yaşayamıyorum. Zaten herkese öyle kalbim atmıyor, çoooook zor hoşlanıyorum birinden, kalbimin attığıyla da ya olmuyor ya da çok kısa sürüyor. Üzülen hep ben oluyorum. Yaşadıklarıma şahit olan arkadaşlarım da anlam veremiyor. Kimi diyor ki sen çok diksin, erkeklere evet diyeceksin ondan olmuyor. E istemediğim şeylere neden evet diyeyim. Ben bunun evet demeyle alakalı olduğunu sanmıyorum.
Mesela o okuldaki çocuk geri döndü tekrar ben istemedim. Yani o dönem neden öyle yaptın mahvettin olayı sonra neden geri döndün öyle anlamsız ki. Eski sevgilim de bir anda soğudu benden mesela yere göğe koyamıyordu beni, bir anda soğudum dedi. Soğuma sebepleri de o bunu demiş, şu şunu yapmış. E bize ne? Biz kendimize bakalım.
Ya o kadar anlamıyorum ki. Çoook güzel şeyler paylaştığımızı düşündüğüm, özel olduğunu düşündüğüm anda pat diye gidiyorlar. Ha diyeceksiniz başkası vardır. Yok gerçekten yok. Başkasıyla da olmuyorlar. Ama ben karşımdakine ne yapıyorum bir türlü çözemiyorum. Başlarken süper el üstünde tutuluyorum, ardından sönüp gidiyor her şey...
Dertleşmek istedim, sizin de böyle anlamsız yere bitiyordu ilişkilerim ama kendimdeki problemi buldum dediğiniz dönemler oldu mu? Böyle bir şeyler yaşayıp çözen var mı?
Aman aman dert değil ama aklıma takılan bir şey var hanımlar.
Benim ilişkilerim yürümüyor. Ama sorun ne bir türlü bulamıyorum. Örneğin, bi flörtüm vardı üniversite zamanları. Yani ben flörtüz sanıyordum. Hediyeler, şarkılar, şiirler, uzaklaşınca seni çok özlüyorumlar havada uçuşuyordu. Buluşunca asla ayrılmak istemiyordu. Çok ilgiliydi. Uzun bir süre böyle gitti ben de artık sabırsızlanmaya başladım ama ondan atak gelmeyince (en büyük hatayı burada yaptım) özel olup olmadığımı bilmek istedim. O da bana özel olduğumu ancak bunun bir flörtleşme olmadığını, çok değer verdiği bir arkadaşı olduğumu söyledi. Şoka girdim. Çok üzüldüm. İlgi alaka hep üstümdeydi, bu sefer kendi kendime nasıl yanlış anlamış olabilirim diye kızdım. Ardından kısa bir süre sonra hayatıma başka biri girdi. Ama onun sonu da hüsranla bitti. Yıllarca acı çektim. Yani bu yaşadığım iki kötü olaydan sonra da tamamen kapattım kendimi, şimdi bir daha bir şey yaşamaya daha da korkar oldum.
Benim anlamadığım şey şu hanımlar; ben karşımdaki insanı sıkmam, devamlı arayıp bunaltmam, kıskanç değilim, fikirlerine değer veririm. Ne biliyim, kendime nasıl davranılmasını istiyorsam karşımdakine de öyle davranırım. Bunun yanında sınırlarım da var. İnandığım değerler, durulması gereken sınırlarım...
Ama sağlıklı bir ilişki yaşayamıyorum. Zaten herkese öyle kalbim atmıyor, çoooook zor hoşlanıyorum birinden, kalbimin attığıyla da ya olmuyor ya da çok kısa sürüyor. Üzülen hep ben oluyorum. Yaşadıklarıma şahit olan arkadaşlarım da anlam veremiyor. Kimi diyor ki sen çok diksin, erkeklere evet diyeceksin ondan olmuyor. E istemediğim şeylere neden evet diyeyim. Ben bunun evet demeyle alakalı olduğunu sanmıyorum.
Mesela o okuldaki çocuk geri döndü tekrar ben istemedim. Yani o dönem neden öyle yaptın mahvettin olayı sonra neden geri döndün öyle anlamsız ki. Eski sevgilim de bir anda soğudu benden mesela yere göğe koyamıyordu beni, bir anda soğudum dedi. Soğuma sebepleri de o bunu demiş, şu şunu yapmış. E bize ne? Biz kendimize bakalım.
Ya o kadar anlamıyorum ki. Çoook güzel şeyler paylaştığımızı düşündüğüm, özel olduğunu düşündüğüm anda pat diye gidiyorlar. Ha diyeceksiniz başkası vardır. Yok gerçekten yok. Başkasıyla da olmuyorlar. Ama ben karşımdakine ne yapıyorum bir türlü çözemiyorum. Başlarken süper el üstünde tutuluyorum, ardından sönüp gidiyor her şey...
Dertleşmek istedim, sizin de böyle anlamsız yere bitiyordu ilişkilerim ama kendimdeki problemi buldum dediğiniz dönemler oldu mu? Böyle bir şeyler yaşayıp çözen var mı?