İnce Düşünmek..

Herkese selam...
İlk konum kendi arkadaş edinemiyorum üzerineydi.Yavaş yavaş sanırım o konudaki bakış açımı değiştirdim vebir seyler değişti gibi ama şimdiki konum çok daha farklı
Annem ve babam yaklaşık 11 yıl önce anlaşarak ayrıldı ve 6 yıl öncede annem ikinci evliliğini yaptı.Fakat ben ikisinin ayrılma ya da annenin evlenmesini sorun etmedim cunku bu bana normal geliyor hatta annemin yasadigi seyleri bilen biri olarak ikinci evliligi konusunda onun yanindaydim fakat babam annemin evliliğini asla kabullenemedi babam bu konuda annem hakkında demediğini bırakmadı diyebilirim ve bu süreç beni öylesine etkiledi ki artık attigim her adımda annem üzülür mu babam üzülür mu diye düşünmekten harap olmuş durumdayım.
Helede annemler su anda benim bulundugum sehre benim için taşınma gibi bir durumlari var ve babama gore annemler yanıma tasinirsa tamamen kendisinden kopacagimiz gibi bir düşüncesi var babam zaten yurtdisinda çalıştığı için yılda iki defa bir araya gelebiliyoruz.Babamla her telefon konusmamizda bu konuda ignelemelerden geri kalmıyor ona kalsa annemi annelikten reddetmeliyiz.
Annemle zaten her seyimi paylasan biriyim ve bu konudaki düşüncelerimi gayet iyi biliyor
Yani uzun lafin kısası ne annemden ne babamdan vazgecebiliyorum ama her söylediğim sözde her yaptığım harekette ya da annemlerin aldığı kararlar uygulanirken babam üzülür mu diye düşünmekten delirecegim dusunmeyeyim diyorum kafami yastığa koyuyorum olmuyor saatlerce bunu düşünüyorum.20 yasindayim fakat sanki daha yasliymis 40 yasindaymis gibi hissediyorum.Tavsiyelerinize ihtiyacım var

Babanin annenin evliligini hicbir zaman kabullenmeyecegini idrak etmelisin.
Onlarin aralarindaki husumet evlatlarini yeterince etkilemis, daha fazla seni yipratmalarina izin verme. Baban boyle gelmis boyle gider, bir kulagindan girsin digerinden ciksin. Annenin dusuncesi guzel, tasinacaksa tasinsin senin icin sadece dahada kolaylasir biseyler.
Hayatini kendine kendi uzerine endeksle. Bosver anneyi babayi, herkes bi sekilde bi yolunu bulur (bulmus bile) ve mutlu olur. O yuzden egitimine odaklan, kendi hayallerinin pesinden kos.

Babanın yaptığı yanlış. Geride birakilmayi hazmedememis. Çocukları için de vaz geçilir biri olmaktan korkuyor.
Bazen roller değişiyor. Çocuklar ebeveynlik yapmak zorunda kalıyor.
Babanın seni suçlu hissettirmesine izin verme. Gerekirse aynı silahla onu vur. Yoksa başını çok agritir.

bazen naparsan yap hersey olacagina variyor. herkes duzenini kurmus saadetini yasarken bu kadr ruhunu yipratma....

bazen naparsan yap hersey olacagina variyor. herkes duzenini kurmus saadetini yasarken bu kadr ruhunu yipratma....

babanın yaptığı yanlışş

Sen artık çocuk değilsin, elbette ki herkes gibi anne babanın üzülmemesini isteyecek, buna göre davranmaya çaışacaksın. Ancak, sen artık kendi ayrı hayatı olması gereken, kendi ayrı kariyeri olması gereken bir yetişkinsin. Yetişkin olduktan sonra, bazen insan artık biraz da kendini düşünmeli, ilerde kendi kuracağı aile ve hayat için sağlıklı kalmaya çalışmalı.
Bu zamana kadar olan yıpranmışlıklarını bir kenara bırak, hem annenle, hem babanla açıkça konuşarak artık aralarında kalmaktan yorulduğunu, özellikle de babana, gereksiz kaygıları yüzünden senin çok yıprandığını ve daha fazla yıpranmak istemediğini, onun da bazı şeyleri artık kabullenip akışına bırakması ve kasmaması gerektiğini, aksi taktirde senin psikiyatrik tedaviye başlayacağının bilincinde olması gerektiğini iyice anlat.
Ve yoluna bak.

Babamın bunu asla kabullenmeyecegini biliyorum ve ikisi ne yaparsa yapsınlar iyi ya da kotu ikisi de benim annem ve babam hiçbir kuvvet bunu değiştiremez evlilikleri sonuçta ikisinin arasında bitti ama bunubabamla konuştuğumda resmen ters etki yaratıyor bu konuşma kendi hayatıma bakayım desem annem de aynısını ister fakat babam sanki beni ve kardeşimi kaybedecekmis gibi davranıyor ve bende kendi hayatıma odaklanmanın bencillik olacağını düşünüyorum yani kafam çok karısık ne yapacağını bilemiyorum