- 13 Eylül 2019
- 510
- 488
- 33
- 38
- Konu Sahibi kumru00115599
-
- #1
merhaba hanımlar
umarım gününüz güzel geçiyordur. ben biraz mutsuzum. kendimi çok özledim, kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özledim.
2 yaşında bir kızım var, çalışıyorum. eşim işsiz. maaşımın yarısı borçlara gidiyor. kira,faturalar, mutfak masrafı, kızımın maması, bezi, kıyafeti şusu busu derken elimizde bir şey kalmıyor. kaç aydır ne kıyafet alabiliyorum ne kuaföre gidebiliyorum. doğumdan önceki kiloma 2-3 kilo var onu verebilsem düzgün kıyafetlerim var aslında ama ben o kadar boş verdim ki o 2-3 kiloyu bile veremiyorum. üniforma gibi aynı şeyleri giyip saçımı arkadan şöyle bir toplayıp geliyorum işe. ne makyaj ne kendine özenme hiçbir şey kalmadı bende.
eskiden haftada 2 kitap bitiren ben 2 yıldır tek bir kitap okumadım. halbuki bana ne kadar iyi geliyordu ne kadar seviyordum. şimdi kitaba vereceğim parayı çocuğun bir ihtiyacına ayırırız diye düşünüyorum, zaten kitap okumaya bile zamanım yok.
sabah kızım benimle uyanıyor sürekli kucak istiyor evden nasıl çıktığımı bilmiyorum saç, makyaj şöyle dursun. zaten içimden de gelmiyor.. yanlış anlaşılmasın kızımın varlığına bin şükür. benim içimden çok şeyler koptu gitti. hiçbir şeyden zevk almıyorum, gülüyorum ama uzun zamandır içimden gelerek doya doya değil. çok yorgunum, çok mutsuzum.
kendimi çok özledim..
depresyonda mıyım acaba diye soruyorum kendime, bilmiyorum..
umarım gününüz güzel geçiyordur. ben biraz mutsuzum. kendimi çok özledim, kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özledim.
2 yaşında bir kızım var, çalışıyorum. eşim işsiz. maaşımın yarısı borçlara gidiyor. kira,faturalar, mutfak masrafı, kızımın maması, bezi, kıyafeti şusu busu derken elimizde bir şey kalmıyor. kaç aydır ne kıyafet alabiliyorum ne kuaföre gidebiliyorum. doğumdan önceki kiloma 2-3 kilo var onu verebilsem düzgün kıyafetlerim var aslında ama ben o kadar boş verdim ki o 2-3 kiloyu bile veremiyorum. üniforma gibi aynı şeyleri giyip saçımı arkadan şöyle bir toplayıp geliyorum işe. ne makyaj ne kendine özenme hiçbir şey kalmadı bende.
eskiden haftada 2 kitap bitiren ben 2 yıldır tek bir kitap okumadım. halbuki bana ne kadar iyi geliyordu ne kadar seviyordum. şimdi kitaba vereceğim parayı çocuğun bir ihtiyacına ayırırız diye düşünüyorum, zaten kitap okumaya bile zamanım yok.
sabah kızım benimle uyanıyor sürekli kucak istiyor evden nasıl çıktığımı bilmiyorum saç, makyaj şöyle dursun. zaten içimden de gelmiyor.. yanlış anlaşılmasın kızımın varlığına bin şükür. benim içimden çok şeyler koptu gitti. hiçbir şeyden zevk almıyorum, gülüyorum ama uzun zamandır içimden gelerek doya doya değil. çok yorgunum, çok mutsuzum.
kendimi çok özledim..
depresyonda mıyım acaba diye soruyorum kendime, bilmiyorum..