insanlara ne kadar şans vermek lazım ?

AnotherDream

Üye
Kayıtlı Üye
26 Mayıs 2015
184
144
34
Kişiliğim mi böyle sonradan mi oldu bilmiyorum ama ben insanlari çok çabuk silebiliyorum. Bugünlerde daha iyi fark etmeye başladım bunu insanlarin ikinci yüzlerini sahteliklerini gördüğüm an bi soğuma geliyor bana. Sonra tekrar ne yapsam da isinamiyorum bazilariyla görüşmek zorunda kaliyorum ama kendimi çok zorluyorum resmen maske takip devam ediyorum. Bazilariyla ise hemen kesiyorum ilişkimi bitiriyorum. Ama böyle giderse çevremde kimse kalmicak. Sizler nasil yapiyosunuz birine ne kadar şans verilmeli ? Hani bu bahsettiğim hatalar küçük hesaplar peşinde koşarken yapilan hatalar olur ya işte tam olarak onlardan bahsediyorum. Sinek küçük ama mide bulandirir. Kimle samimi olsam zaman geçtikçe ikinci yüzlerini görmeye başlıyorum. Gormemezlikten mi gelmem lazim ya da safa mi yatmam lazim anlamadim ki. Hiç bişey yapmayinca da kendimi enayi gibi hissediyorum. Daha yazacak çok şey var ama anlat anlat bitmez. Şimdiden yazanlara teşekkür ediyorum...
 
çoğu insan 2. şansı hak eder...hata bizlere mahsus birşey..önemli olan hatanın telafisi ve birdaha yapılmaması...

sizde hata yapabilirsiniz..

tabii hatanın dereceside çok önemli..
 
Hepimiz kendimizce küçük ya da büyük hesaplar yaparız, yapmalıyız da. Küçük hesaplar sinir bozucu bence de. Bunları fark edip uzaklaşmak yerine insanlarla ilişkinizi tamamıyla kesmeden onlara mesafeli yaklaşabilirsiniz. Zaten insanlar özellikle otuzlu yaşlara doğru daha çok hesap yapıp bir birinden daha çok uzaklaşıyorlar. Çok genel olacak ama insanın gelişim aşamalarından biri bu.

Ayrıca kendinizce bir 'insan ilişkileri ilkeleri' geliştirebilirsiniz. Bunun içinde neler olabilir? Herkesten dürüst, hatasız ve samimi olmasını beklemekten vazgeçmek mesela... Küçük hesaplarına rağmen insanlara olan hoşgörünüzü sürdürmek, hemen yargılamamak gibi...
 
Hepimiz kendimizce küçük ya da büyük hesaplar yaparız, yapmalıyız da. Küçük hesaplar sinir bozucu bence de. Bunları fark edip uzaklaşmak yerine insanlarla ilişkinizi tamamıyla kesmeden onlara mesafeli yaklaşabilirsiniz. Zaten insanlar özellikle otuzlu yaşlara doğru daha çok hesap yapıp bir birinden daha çok uzaklaşıyorlar. Çok genel olacak ama insanın gelişim aşamalarından biri bu.

Ayrıca kendinizce bir 'insan ilişkileri ilkeleri' geliştirebilirsiniz. Bunun içinde neler olabilir? Herkesten dürüst, hatasız ve samimi olmasını beklemekten vazgeçmek mesela... Küçük hesaplarına rağmen insanlara olan hoşgörünüzü sürdürmek, hemen yargılamamak gibi...
Doğru söylüyorsunuz ama bana mi hep sorunlu tipler denk geliyo anlamiyorum gerçekten sanki dizi karakteri gibi ya normal insanlar nerde ben mi anormalim şaşırdım artık
 
vallaha hayatımda hep şunu gördüm kimseye ikinci şans iyi gelmiyor bir kişi ne hata yaparsa yapsın yine yapıyor boşuna dememişler bir yapan yine yapar diye.. hepimiz ikinci şansı veriyoruz insanlara ama pek değişmiyorrr
 
Doğru söylüyorsunuz ama bana mi hep sorunlu tipler denk geliyo anlamiyorum gerçekten sanki dizi karakteri gibi ya normal insanlar nerde ben mi anormalim şaşırdım artık

Normal insan diye bir tür yokmuş zamanla öğrendim. Sorunlu yanlarına bakacak olursam etrafımda küçük hesaplar peşinde ve beni sömürmeye çalışan çok kişi var mesleğim gereği. Bunları önceden kafama takardım ve ciddi üzülürdüm. Şimdi onları idare etmeyi öğrendim. Hayatımdan çıkarmak çözüm olmayınca onları kontrol etmeye çalışıyorum ki kendi ruh sağlığımı koruyabileyim. Siz de kendinizi koruyun onlardan.
 
vallaha hayatımda hep şunu gördüm kimseye ikinci şans iyi gelmiyor bir kişi ne hata yaparsa yapsın yine yapıyor boşuna dememişler bir yapan yine yapar diye.. hepimiz ikinci şansı veriyoruz insanlara ama pek değişmiyorrr
Aynen yaa iste bende hep kendimden ödün veriyorum gibi geliyo herkes bi şeyin arkasına sığınıyor haklı duruma geciyo kolaylikla ben niye yapamiyorum bilmiyorum
 
ben kimseyle samimi olmuyorum o yyuzden katlanma gibi biproblemim de olmuyor. ola ki bi hata yapti mesafemi koyuyorum. yoksayiyorum o kisiyi. mecburi durumlar haric diyalog kurmuyorum. Kenarda yalnizliktan geberiyor olsam da gidip tenenzzul etmiyorum konusmaya. :)
 
ben kimseyle samimi olmuyorum o yyuzden katlanma gibi biproblemim de olmuyor. ola ki bi hata yapti mesafemi koyuyorum. yoksayiyorum o kisiyi. mecburi durumlar haric diyalog kurmuyorum. Kenarda yalnizliktan geberiyor olsam da gidip tenenzzul etmiyorum konusmaya. :)
Ben ne yalan soyliyim bazen yalniz kalmamak için konuşuyorum bide iş yerinde baskilara maruz kaliyorum olay oluyo biriyle konusmayinca sanki devlet meselesi :)))
 
İnsanlara sadece 1 kere şans ver.
"Beni bir kere kandırırsan ayıp senindir,2. defa kandırırsan ayıp benimdir.":KK66:
 
Belkide gercekten dgru arkadss degiller.
Belkide gerckten tum sectign arkdaslarin yanlisti.
Iki yuzlu oldugunu gordum derken mesela neler bunlar?
 
Yapilan seye bagli.Buyuk ve telafisi zor bir seyse tabiki sans vermemek gerekir. Kangren olan bolgeyi aninda kesip atacaksin.Sonra olan sana oluyor. Bir insani tanimak icin de ya onla alisverise cikacaksin ya da onunla ayni evde yasayacaksin derler. Mesafeli olmak en iyisi .
 
X