İşimi sevmiyorum çıkmazdayım

matahari_

Guru
Kayıtlı Üye
30 Haziran 2010
1.432
11
39
Çalıştığım işi hiç ama hiç sevmiyorum ve ayrılmak istiyorum ama şu an için bu imkansız. Çünkü tonla borcum var ve biliyorsunuz bu devirde iş bulmak çok zor. İş bulsam bile yeni işimde mutlu olacağımın garantisi yok. Acaba bir ben mi böyleyim yoksa her işin kendine göre zorluğu var mı bilmiyorum. Çevreme bakıyorum aslında, çoğu insan benim durumumda.

Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki, her gün ayaklarım geri geri gidiyor işe giderken. Hatta sabah kalktığım andan itibaren suratım asılıyor yine iş yerinde aynı şeyleri yaşayacağım için. Ama farklı bir iş bulup bulamayacağım da belirsiz olduğu ve bahsettiğim borçlarım yüzünden işten ayrılamıyorum gittiği yere kadar gitsin diyorum ama artık katlanamaz hale geldim. Borcum olmasa veya biraz birikimim olsa anında istifa edeceğim ama şu an çıkmazdayım, kendimi bu işe mahkum hissediyorum. Tek yapabildiğim şey iş dışındaki zamanlarımı dolu dolu geçirerek biraz olsun stres atmak ama ne yapsam olmuyor, iş başı yaptığım anda tekrar bunalıma giriyorum ve kötü hissediyorum. Resmen saatleri sayıyorum mesai bitimine kadar. Var mı benimle aynı durumda olanlar? Nasıl düzeltiriz bu durumu nasıl motive ederiz kendimizi önerileriniz var mı?
 
Canım burada madem bir süre mecbursun çalışmaya,o zaman problemini paylaş bizimle. Neden mutsuzsun işinle, ortamın mı kötü?
 
aynen canım ya bende senin gibiyim... işimi hiç sevmiyorum zaten okuduğum bölümle ilgili de bir iş değil.. öyle tecrübem filan olsun diye girdim.. ayrıca aynı ofiste 2 kişi çalışıyoruz ve ben o kıza uyuz oluyorum...hiç anlaşamıyoruz.. bi gün elimde kalıcak valla..:KK4:

çok sıkılırsam artık dayanamayacak noktaya gelirsem ben çıkarım ya... hiçte umurumda olmaz.. :63:
 
Çalıştığım işi hiç ama hiç sevmiyorum ve ayrılmak istiyorum ama şu an için bu imkansız. Çünkü tonla borcum var ve biliyorsunuz bu devirde iş bulmak çok zor. İş bulsam bile yeni işimde mutlu olacağımın garantisi yok. Acaba bir ben mi böyleyim yoksa her işin kendine göre zorluğu var mı bilmiyorum. Çevreme bakıyorum aslında, çoğu insan benim durumumda.

Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki, her gün ayaklarım geri geri gidiyor işe giderken. Hatta sabah kalktığım andan itibaren suratım asılıyor yine iş yerinde aynı şeyleri yaşayacağım için. Ama farklı bir iş bulup bulamayacağım da belirsiz olduğu ve bahsettiğim borçlarım yüzünden işten ayrılamıyorum gittiği yere kadar gitsin diyorum ama artık katlanamaz hale geldim. Borcum olmasa veya biraz birikimim olsa anında istifa edeceğim ama şu an çıkmazdayım, kendimi bu işe mahkum hissediyorum. Tek yapabildiğim şey iş dışındaki zamanlarımı dolu dolu geçirerek biraz olsun stres atmak ama ne yapsam olmuyor, iş başı yaptığım anda tekrar bunalıma giriyorum ve kötü hissediyorum. Resmen saatleri sayıyorum mesai bitimine kadar. Var mı benimle aynı durumda olanlar? Nasıl düzeltiriz bu durumu nasıl motive ederiz kendimizi önerileriniz var mı?

bennnnnnnnnnn..bende aynı sizin gibiydim.ah neler çektim neler.tabi benim borç gibi yada hükümlü olduğum birşeyler olmadığı için rahatlıkta istifamı verdim.ama inanınki çoğu iş böyle.ben de sanırdımki bir ben mutsuzum.emin olun tek değilsiniz.insanlar ne için çalışıyo zaten para kazanmak için.sizinde hedefiniz bu değilmi neticede.kimse sevdiği için yapmıyo.kim işe gitmek ister ehr sabah güzel uykudan kalkıp düşünsenize?...sabredin bence.başka bir işe girme olasılığınız olsa bile borçlara çok az kalası bitirin yapacaksanızda.çünkü yeni gelecek iş size ne getirecek bilmiyorsunuz bile.
 
Ya ben aslında mesleğimi seviyorum ama çalıştığım bölüm yorucu ve stresli.O yüzden meslekten soğumak üzereyim.Ve hassas bir zamanımdayım..Buyüzden bu aralar bunalıyorum..Yıllık izin almamız bile sorun,zor sıra geliyor.bu hafta aldım neyseki şimdi 2 haftalık izindeyim,Baharda alamayacağım belki.1 günlül kapadokya turuna gittim stres attım biraz.İstanbul turu arıyorum ama yok bu ay galiba ya,çok istiyordum istanbul gezisini..
En azından kamudayım öyle avunuyorum..Ama para kazanıyoruz en azından,yoksa kim verecek bize para?Öyle avunuyorum,maaş çektiğim zamanları düşünüyorum:)
Bir de işimi seviyorum ''diye kendini motive et;olumlu düşünmenin iyi bir etkisi oluyor aslında.
 
Son düzenleme:
Canım burada madem bir süre mecbursun çalışmaya,o zaman problemini paylaş bizimle. Neden mutsuzsun işinle, ortamın mı kötü?

Evet canım ortamı çok kötü, çok hiyerarşik bir sistem var ve sürekli üstlerin astları ezdiği ve aşağıladığı bir ortam yoksa işle ilgili başka bir derdim yok ama üstlerden gelen rencide edici tavırlar büyük bir psikolojik baskı oluşturuyor.
 
canım merhaba,
öncelikle yaşadığın sıkıntıları çok iyi anlıyorum. ben de sözlüm sebebiyle 25 senedir yaşadığım şehirden ayrılıp başka bir şehre taşındım ve işimi de değiştirdim dolayısıyla.
şimdi yeni iş yerime (benimkisi aynı zamanda da okul) alışamadım. ofis arkadaşlarım da çok kafa dengim değiller, çok bir şey konuşamıyorum. şehri tanımıyorum, kimseyi tnaımıyorum. her sabah uyandığımda ağlamaklı oluyorum. işe gidene kadar canımdan can gidiyor, gittikten sonra da saatleri sayıyorum. öğle yemeğine bile çıkmıyorum oturduğum yerde kalıyorum ya da sürekli telefonla filan konuşuyorum...
bunların zamanla geçeceğini umut ediyorum hep, öyle avunuyorum. alışmaya, aitlik kurmaya çalışıyorum sürekli ki sanırım başka çarem de yok zaten...
kısacası bu konuda yalnız değilsin, hoş yalnız olmaman seni avutmaz; ama zamanla alışırsın diye düşünüyorum muhtemelen. herkes bana öyle söylüyor daha doğrusu :)
 
Merhaba,

Sanırım herkesin sorunu aynı,ben amcamlarla ortak olduğumuz bir firmadayım.İşin tüm sorumluluğu bende ama şöpçü bile yanlış uyapsa suç bende,aile şirketi olduğu için aile ilişkileri ve sorunları da işin içine girince iyice tahammülsüzlük oluyor.Bende artık dayanamadım ve düğünüme 1 ay kala çıkıyorum.Verdiğim karardan hiiç pişman değilim daha erken bu kararı vermediğim için pişmanım sadece.Çünkü sıfırdan başlayacağım.... Bence kendini toparlayana kadar idare et ve sonra daha iyi bir iş bulunca çık.İşini iyi yapana iş çook bence..
 
Bende işe gitmek istemiyorm. Sartlari her ne kadar iyi de olsa ofis ark. Bitanesi surekli is konusunda emir verici hitaplar kullanıyor. Üstelik daha 2 ay olmadi. Bende onlarn birazda isini hafifleten kisiyim. Onu yaptın mı bunu yaptinmi basmda mudur gbi. Ofis dışına çıkınca resmen ohbe çekiyorum. Erken gidiyorm gec cikiyorm sirf onun isi aksamasnda laf etmesin diye. Her aksam içimde stres. Diken üstündeyim. Biz iyi bi is bulamicak myiz yav. Bakiyorm benm gbi stresliler var yanlız degilim diyorm da rahatliyorum. İyiki varsinizzzz kizlaar:-(
 
Bende seve seve gitmiyorum. Kim seve seve sicacik atagindan kalkar ki? Benim isimde cok stressli. Patronum surekli basimda duruyo. Yok bu iyi dgl yok su yanlis. 3 kisi calisiyoruz.Yanimda calisan kizi begenmio patron kiz boyle devam ederse baskasini alicam yerine fln dedi bana. Cok yavas calisiyormus. Kiz daha 1 ay olmadi ise gireli.
Cok dedikodu edilio is yerimde birde.. stress stress stress yani ekmek aslanin agzinda.
Isede sukur demeliyiz aslinda..
 
X