kadın herşeyi affeder ama asla unutmaz...

filiz80

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Haziran 2007
28
1
En çok sevdiklerimizi kırıyoruz!
Bazen, anlamadan,
Bazen, öylesine,
Bazen, başkasına olan hıncımızı onlardan çıkartıyoruz.
Bazen, gün boyu süren suskunluklarımızın, ezilmişliklerimizin, ses çıkartamayışlarımızın faturasını onlara kesiyoruz.
En çok kadınlarımızı seviyor, en çok kadınlarımızı kırıyoruz.
Türkiye’de kadına uygulanan şiddet oranının yüksek olmasının bir sebebi de bu olabilir mi?
Nasıl olsa “onlar” bizi anlar!
Peki biz “onları” ne zaman anlamaya başlayacağız?
Karısını öldüresiye döven; erkek
Daha sonra özür dilemek adına karısının ayaklarına kapanan; yine erkek..
İnsan merak ediyor; hangisi daha erkek?
Onca hakaretin ardından, akşam elimizde bir buket çiçekle zili çalıyoruz..
Kadının kapıyı hiçbir şey olmamış gibi açmasını bekliyoruz..
Ayak sesleri geliyor kulağımıza önce, arkasından içeriden çevrilen anahtarın sesini duyuyoruz..
Kapı açılıyor..
En şirin halimizle çiçekleri ona uzatıyoruz…
İşte bütün sorunları hallettik, tüm kötü günlere sünger çektik…
Çiçekleri alıyor, genç kızlık hayallerinden yaptığı vazonun içine koyuyor.
Yıllar sonra, kurutulmuş çiçeklere bir fotoğraf albümünün içinde rastlıyoruz...
Çok gerilerde kaldığını düşündüğümüz, unuttuğunu zannettiğimiz o günü..
Çiçeklerin dalından koparıldığı tazelikte hala içinde yaşattığını anlıyoruz…
Acı bir gülümseme kaplıyor dudaklarımızı…
Kendimizi sorguluyoruz..
Sahi biz! Neden bu kadar çabuk unutuyoruz?
Kadın her şeyi affeder fakat asla unutmaz.
Confucius
 
Affetmek zaten bazı şeylerin fekarlıgından doğan bir sonuctur... Sevginin.Yuvanın.Çoçuğun.Aşkın.Kenmizin vs.. diye bu durumlar uzar...
Şahsen ben bana yapılan kötülüğü asla unutmak..Affetsemde gönlüm alınsada unutamam...Aklıma pek gelmez ama unutmamda mümkün değildir...tatlicadiarzu
 
bende eşimin bana yaptıklarını hiçbr zaman unutamadığım için ve içime sindiremediğim için bu evlilik son buldu ama keşke unutabilseydik bazı olanlar keşke beynimizi resetleyebilseydik.
 
bence kadın sorunlar büyümesin diye affettim der. belki affetmeyede çalışır ama içindeki kırgınlık unutmasına izin vermez.
 
bende unutamayanlardanım...eşim öyle değil,erkeklerin yapısı farklı işte ve ben unutmadığım şeyleri sinirlendiğimde bir bir döktüğüm zaman kinci olduğumu söylüyo..ben çok dikkatliyimdir,hata yapmamaya,kimseyi kırmamaya çalışırım..çünkü ben affetmem ve karşımdaki insanında beni affedeceğine inanmam..karşımdaki insanı kendim gibi görüp ona göre davranırım..geçen ay evlilik yıl dönümümüzden bi gün önce eşim iş yerime gül göndermişti..çok üzmüştü beni ve af dileme gülleriydi onlar ama ben öyle çok kırılmıştımki ona,güller en ufak bi etki etmedi bana.kuru bi teşekkür mesajı attım...gülleride koydum bi köşeye..burda avcı-duygunun yazdığını okuyunca,bende de durum öyle olucak diye düşündüm..çünkü önceden yaşadığım flörtlerde hep kırgınlıkları hazmedememekten hislerim bitmişti ve ilişkilerimi de bu sebepten bitirmiştim..bilmiyorum acaba herşeyi unutup öle bi mutluluk oyunu mu oynanmalı yoksa unutmayıp herşeyin hesabımı sorulmalı??
 
X