Sen de şu metni yazıcıdan bastırt ve çerçeveletip duvara as.
Erkeğin Eşine Karşı Vazifeleri
1- Eşine kibar davranmak
2- Adaletle davranmak
3- Saygılı davranmak
4- Onu çevreye karşı korumak
5- Eşinin sırrını saklamak
6- Eşine karşı fedakâr olmak
7- Eşine dışarıdan geldiğinde selam vermek
8- Esini güzel sıfatlarla çağırmak
9- Eşiyle sohbet etmek
10- Onu akrabalarına götürmek (veya göndermek)
11- Eşine zaman ayırmak
12- Eşinin bütün maddi imkanını sağlamak (nafaka temini erkeğe aittir )
13- Hanımına imkanı varsa ev işlerinde yardımcı olmak
14- Eşinin hatalarında sabırlı olmak (her insan hata yapabilir Hata yaptığında azar işiten kadın sarhoş gibi dolaşır Bunu unutmamak lazım)
15- Hanımına karsı süslenmek
(alışılagelen kültürümüzde, kadının esine karsı süslenmesi vardır da, erkeğin, eşi için süslenmesi yoktur. Halbuki bu konu İslami literatürde çok önemlidir)
16- Güzel kokular sürmek
17- Temiz olmak
18- Eşiyle sağlıklı güzel bir özel yaşam sürdürmek
19- Hanımının akraba ve arkadaşlarına ikramda bulunmak
20- Onlara hakki tavsiye etmek, haramlardan men etmek
21- Hanımıyla beraber, İslami ilimler dersi çalışmak
22- Esini haddi asan halleri olduğunda kıskanmak(dinencaiz olan tavırları kıskanan kocanın kıskançlığı İslami değildir
Müslüman ancak haram olanı kıskanır)
23- Fikirlerin uyuşmaması halinde,hanımının ayrı fikirde oluşunu olgunlukla karşılamak (insanlar her şeyde aynı düşünmek zorunda değildir)
(hayırlı koca, her konuda Allah’ın ölçülerine uyan kocadır. Rabbine ailesine ve kendisi de hakkı olan herkese karşı görevlerini en güzel şekilde yerine getirir. Üstelik bunları gönül rahatlığıyla yapar).
24-Hanımının İslam’a uygun giyinmesi, dışarı çıkarken koku sürünmeme, makyaj yapmama, çok süslü olmama gibi konularda gerekli hassasiyeti göstermek.
25- Kadınların haklarından yana olurken kendi hanımını unutmamak
-Allah’ı dinleyen yanılmaz Allah’ı dinleyen pişman olmaz. Bakın Rabbimiz bir ayet-i kerimesinde ne buyuruyor:
“Erkeklerin kadınlar üzerinde hakları olduğu gibi, kadınların da erkeklerin üzerinde hakları vardır.
| Kur’an-ı Kerim – [Bakara 228]