Kadınlığımla nasıl barışacağım?

...

hayıt suyu iç kıllara pkoya ıyı gelıyo

onun dısında ne dıyelım kı Allah tez vakitte sana kadın olduğunu hissettirecek kadınlığı tattıracak bi eş çıkarsın karsına

rebeccaa .!.:

herkese selam.

28 yaşına geldim. en son lisede bir sevgilim olmuştu çocukluk aşkı benim için odur. sonrasında hiçkimse olmadı. aşık olduğumu sandığım durumlar oldu ama gerçek bir kadın-erkek ilişkisini hiç kuramadım. senelerdir devam eden depresyonum ve sosyal fobim yüzünden zaten her şeyden elimi eteğimi çektim. şimdi yavaş yavaş çıkmaya çalışıyorum ve nasıl bir enkazın altında ezildiğimi yeni anlıyorum. benim dış dünyaya erkeklere hiç güvenim yok ve sevilebileceğime asla inanmıyorum.
kendimi kadın gibi göremiyorum. polikistik over sendromum var ve vücudumun her yerinde tüyler mevcut bu yüzden. bu konu vücudumdan nefret etmeme sebep oldu. bir bu bir de şekilsiz göğüslerim. kendime, vücuduma güvenemiyorum. kendimi hiç beğenmiyorum. bu tüy olayı ise benim aşırı biçimde canımı sıkıyor. ya bir kadının sırtında göbeğinde bile tüyler olması nasıl bir lanettir...
biliyorum epilasyon denen bir şey var. ama hangi uzman benim artık kemikleşmiş bu takıntımla ihtiyaç duydugum kadar ilgilenecek...
genel bir durum tablosu çizmeye çalıştım. kafamda kadınlığımı oturtamıyorum onunla barışamıyorum kendimi sevemiyorum. kadınlığın güzelliklerini rahmaniyetini neşesini hiçbir zaman tadamadım ve bundan sonra başarabilecek miyim ne yapmalıyım bilmiyorum. kadınlığıyla mutlu huzurlu, negatif tüm yüklemelerden arınmış hayat dolu bir kadın olmak istiyorum. öyle ki sanki tüm varlığım buna bağlı hayatta.

Genişletmek için tıkla...

Sevilebilmeniz, kendinizi sevmenize bağlı. Önce siz kendinizi sevin, kendinizle barışın, devamı gelir sonra.
Tüylü olmanızdan, şekilsiz göğüslerinizden bahsetmişsiniz. Hiç mi fazla kilolu ama evli tanıdığınız yok? Çok kısa boylu? Yüzünde, elinde veya göğsünde yara izi olan? İlla ki vardır. Herkes sevilebilir, sizi sevecek adam fiziki görünümün ötesine bakan adam olmalı zaten.

Bence kronikleşen bir durumunuz olduğu içn, bunu aşmanın en güzel yolu psikolojik destek alarak ilerlemeniz olur. 28 yaş daha yolun başı, güzel yıllarınız var. Kendinize eziyet etmeyin.

Rabbimin verdiği bu güzel nimetin farkına varmaya başlamakla olabilir:)) evet belki olumsuz şeyler yaşamış olabilirsiniz ama hiçbirşey bedeninize küsmenizi gerektircek kadar büyük olmamalı bahsettiğiniz sizce kusurlar diyeyim değişebilir şeyler tüylümüsünüz alırsınız biter memnuniyet çok önemli ve bu enaz başarabildiğimiz şey galiba .. Mutlu kalın ^_^

iğneli epilasyon kesin çözüm ama hem işsizlik hem de bilmiyorum hepsini yok eder mi...
benim daha geniş resimde kadın olmaktan keyif alamama durumum var belki tüyler gitse bile benimle kalacak olan. o yuzden aynı derde sahip olup psikolojik destek alanlar olmuşsa hikayelerini duymayı çok isterim.

Canım bende pkoluyum ve tüylenme bende de var. İnan almaktan helak oldum ki evliyim de. Lazer epilasyona da gittim fakat bacaklarım ve koltuk altım dışında hiçbir yerime etki etmedi. Önce pkodan kurtulmak gerektiğini söylediler. Bir dönem kortizon kullandım acayip kilo aldım ve uzun bir süre senin gibi kendimden nefret ediyordum. Sonra bir gün doktorum bana kadınların %70'inde bu sorunun olduğunu ve çok kafama takmamam gerektiğini söyledi. Etrafıma baktığımda da doğru söylediğini anladım. Ne olursa olsun kendimizle barışık olmamız lazım. Şu an PKO için Inofolic Combi kullanıyorum. Kullanmaya başladığımdan beri aldığım tüyler daha seyrek çıkmaya başladı. Insülin direncimin de düştüğünü hissedebiliyorum. Sende önce tedavine başla, sonuna kadar git ve sonrasında da bir lazer epilasyon tamamdır. Aynaya baktığında eminim ki bambaşka bir insan göreceksin

kendini sevmelisin

rebeccaa .!.:

herkese selam.

28 yaşına geldim. en son lisede bir sevgilim olmuştu çocukluk aşkı benim için odur. sonrasında hiçkimse olmadı. aşık olduğumu sandığım durumlar oldu ama gerçek bir kadın-erkek ilişkisini hiç kuramadım. senelerdir devam eden depresyonum ve sosyal fobim yüzünden zaten her şeyden elimi eteğimi çektim. şimdi yavaş yavaş çıkmaya çalışıyorum ve nasıl bir enkazın altında ezildiğimi yeni anlıyorum. benim dış dünyaya erkeklere hiç güvenim yok ve sevilebileceğime asla inanmıyorum.
kendimi kadın gibi göremiyorum. polikistik over sendromum var ve vücudumun her yerinde tüyler mevcut bu yüzden. bu konu vücudumdan nefret etmeme sebep oldu. bir bu bir de şekilsiz göğüslerim. kendime, vücuduma güvenemiyorum. kendimi hiç beğenmiyorum. bu tüy olayı ise benim aşırı biçimde canımı sıkıyor. ya bir kadının sırtında göbeğinde bile tüyler olması nasıl bir lanettir...
biliyorum epilasyon denen bir şey var. ama hangi uzman benim artık kemikleşmiş bu takıntımla ihtiyaç duydugum kadar ilgilenecek...
genel bir durum tablosu çizmeye çalıştım. kafamda kadınlığımı oturtamıyorum onunla barışamıyorum kendimi sevemiyorum. kadınlığın güzelliklerini rahmaniyetini neşesini hiçbir zaman tadamadım ve bundan sonra başarabilecek miyim ne yapmalıyım bilmiyorum. kadınlığıyla mutlu huzurlu, negatif tüm yüklemelerden arınmış hayat dolu bir kadın olmak istiyorum. öyle ki sanki tüm varlığım buna bağlı hayatta.

Genişletmek için tıkla...

Canım anladığım kadarıyla psikoloja zaten gitmişsin devametmeni öneririm. Bilmiyorum inançlı bir insan mısın ama Allah a sığınıp ondan yardım dilemeni öneririm öncelikle.
Ben ce dışa açılmaktan önce içindeki şu problemi çözmelisin. Kendini sakın sanssız görme sen aslında bir çoklarından bir sıfır öndesin. Bir çogu bunun kendi çocukluğundan aile yapısından kaynaklandığını mesela cözüp bununla yuzleşemiyor ve diğer insanlar onun bu durumunun suçlusuymus gibi insanlara husumet yönetiyor. Sen en başında bilinçlisin.
Tüylerinden göğüslerinden bahsetmişsin. Seninle son kıl tanesine kadar ilgilenecek epilasyon uzmanı tanıyorum :) suadiye güzellik merkezi diye bir yer neririm
ayrıca şunu bil ki hiç kimse kendiyle barışık değil en güzel kadının bile kendinde sevmediği bir tarafı mutlaka vardır. Senin bu kadın olamama durumun kendi halin durumun tavrın ya da tipinden kaynaklanmıyor.
O tavırlarda biraz da öğrenilmişlik vardır. Senin kadın kadın olmak istemen senin içgüdün ama onun nasıl olacağı hususunda sana öğretecek olan annen ne yazıkki o yaşlarda seninle olamadı. şimdi ben ce senin işte bu noktada kendini yeniden işlemen gerekiyor. Bunda ben ce filmlerden yararlan mesela. Hatta sen bir açıdan bakıldığında şanslı bile sayılabilirsin. her kız cocuğu annesi bile olsa bir 3. şahış işleyip şekillendirirken sen kendini bu olgunlaşmış halinle yeniden işleyebilirsin. Mesela sexi bir kadın mı olmak istiyorsun gözlemle. Hepimiz biraz rol yaparız bu hayatta önce kendi kendineyken ayna karşısında sonra zamanla insanlar karsısında sonra kendi kendine yaptığın pratikleri tatbikata dökmek için yepyeni bir sosyal ortama girebilirsin mesela kendini hazır hissedince
Allah yardımcın olsun caım :)

rebeccaa .!.:

herkese selam.

28 yaşına geldim. en son lisede bir sevgilim olmuştu çocukluk aşkı benim için odur. sonrasında hiçkimse olmadı. aşık olduğumu sandığım durumlar oldu ama gerçek bir kadın-erkek ilişkisini hiç kuramadım. senelerdir devam eden depresyonum ve sosyal fobim yüzünden zaten her şeyden elimi eteğimi çektim. şimdi yavaş yavaş çıkmaya çalışıyorum ve nasıl bir enkazın altında ezildiğimi yeni anlıyorum. benim dış dünyaya erkeklere hiç güvenim yok ve sevilebileceğime asla inanmıyorum.
kendimi kadın gibi göremiyorum. polikistik over sendromum var ve vücudumun her yerinde tüyler mevcut bu yüzden. bu konu vücudumdan nefret etmeme sebep oldu. bir bu bir de şekilsiz göğüslerim. kendime, vücuduma güvenemiyorum. kendimi hiç beğenmiyorum. bu tüy olayı ise benim aşırı biçimde canımı sıkıyor. ya bir kadının sırtında göbeğinde bile tüyler olması nasıl bir lanettir...
biliyorum epilasyon denen bir şey var. ama hangi uzman benim artık kemikleşmiş bu takıntımla ihtiyaç duydugum kadar ilgilenecek...
genel bir durum tablosu çizmeye çalıştım. kafamda kadınlığımı oturtamıyorum onunla barışamıyorum kendimi sevemiyorum. kadınlığın güzelliklerini rahmaniyetini neşesini hiçbir zaman tadamadım ve bundan sonra başarabilecek miyim ne yapmalıyım bilmiyorum. kadınlığıyla mutlu huzurlu, negatif tüm yüklemelerden arınmış hayat dolu bir kadın olmak istiyorum. öyle ki sanki tüm varlığım buna bağlı hayatta.

Genişletmek için tıkla...

Size iki kitap tavsiyem var
Ayşe duman kadınlığını keşfet
Bülent gardiyanoğlu kadın olmayı htırlamak

ilk mesajımda yazmıştım ama benim için çok utanç verici olduklarından sildim. ismimin cismimin bilinmediği bir ortamda bile bunları yazmak rahatsız ediyor. ama bir arkadaşın da tavsiyesiyle iç dökmek istiyorum. kadınlığımla ilgili sıkıntım en başta evde çocukluğumdan beri gördüğüm şiddetten ileri geliyor. babamın anneme ve bize davranışları bana çocukluğumdan sadece annem için ağladığım bir hatırayı bıraktı. başka da bir şey yok kafamda. annemi de 15 sene önce kaybedince babamla kalakaldım. evin tek kızıyım ve babam hala babamdı. katı ve baskıcıydı her zaman. benim için ilk gördüğüm bu erkek resmi tamamiyle travmatikti. bu sebeple babaya güvenle başlaması gereken yolumda bir türlü ayakta duramadım. ve tüm dünya benim için böyle şekillendi. varlığına başkalarının varlığına ve dünyaya karşı inancı olmayan bir insan oldum.
bunu düzeltmeye iyileşmeye niyet ettim daha fazla acımak istemiyorum kendime. ya da başkalarını suçlamak. bunları da şikayet olarak değil, beni bu noktaya getiren sebepleri -tabii ki hepsini değil ama- görebildiğimi ama işin içinden nasıl çıkacağımı bilemediğimi anlatmak için yazıyorum.
cevap veren herkese çok teşekkürler.

rebeccaa .!.:

ilk mesajımda yazmıştım ama benim için çok utanç verici olduklarından sildim. ismimin cismimin bilinmediği bir ortamda bile bunları yazmak rahatsız ediyor. ama bir arkadaşın da tavsiyesiyle iç dökmek istiyorum. kadınlığımla ilgili sıkıntım en başta evde çocukluğumdan beri gördüğüm şiddetten ileri geliyor. babamın anneme ve bize davranışları bana çocukluğumdan sadece annem için ağladığım bir hatırayı bıraktı. başka da bir şey yok kafamda. annemi de 15 sene önce kaybedince babamla kalakaldım. evin tek kızıyım ve babam hala babamdı. katı ve baskıcıydı her zaman. benim için ilk gördüğüm bu erkek resmi tamamiyle travmatikti. bu sebeple babaya güvenle başlaması gereken yolumda bir türlü ayakta duramadım. ve tüm dünya benim için böyle şekillendi. varlığına başkalarının varlığına ve dünyaya karşı inancı olmayan bir insan oldum.
bunu düzeltmeye iyileşmeye niyet ettim daha fazla acımak istemiyorum kendime. ya da başkalarını suçlamak. bunları da şikayet olarak değil, beni bu noktaya getiren sebepleri -tabii ki hepsini değil ama- görebildiğimi ama işin içinden nasıl çıkacağımı bilemediğimi anlatmak için yazıyorum.
cevap veren herkese çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

öncelikle geçmiş olsun. pko yu herkes kadar belki daha az biliyorum bir tavsiye veremeyeceğim. ama imkanınız ihtimaliniz varsa kendinize içinde babanızın olmadığı bir hayat kurun. yaralarınızı sarıp sıfırdan başlayabilmek için özgüveniniz kırılmadan kişiliğinizin gelişeceği baskı olmayan bir ortama ihtiyacınız var. babanızla yine isterseniz görüşürsünüz tabiki benim bahsettiğim ayrı bir ev belki yurt belki başka şehirde bir iş, iş dolayısıyla verilecek bir lojman yada belki başka şehirdeki bir akrabanın yanına gidip iş arama sonra oraya yerleşme gibi. kendi ayaklarınızın üzerinde duracağınız bir ortama ihtiyacınız var. çalışıp para kazanıp kendi hayatınızı kurunca her şey yavaş yavaş düzelmeye başlayacak bence.

Oncelikle sunu soylemeliyim duygularini cok guzel ifade ediyosun...depresyon doneminde galiba kendini kitaplara vermissin:)

sorunlarina gelince ilk basta maddiyat lazim...calismiyosan ise basla...kazandigin parayla da lazere ve psikologa git...lazerle en kalin kIllar bile gidiyo..kaymak gibi olur vucudun...goguslerine gelince devlet hastanelerinde silikon yapiyolar uygun fiyatlara arastir..sonra da onu yaptir..gerisi gelir zaten...

istugul .!.:

Size iki kitap tavsiyem var
Ayşe duman kadınlığını keşfet
Bülent gardiyanoğlu kadın olmayı htırlamak

Genişletmek için tıkla...

bende bır tavsıyede bulunayım o zaman, aykut oğut keske kadın olsam :)

benimde aynı derecede kıl tüy sorunum var beni de çok rahatsız ediyor ama bu hayattan ssoğumamı gerektircek kadar kafaya takılcak şeyler olduğunu düşünmüyorum insanlar isterse neler yapar ve başarır sizin biraz güven eksikliğiniz var o sorun yoksa kıl tüy sorunu değil bence

evet, öyle muhakkak. sağlıklı bir zihne ve doğru inançlara sahip olmadığım için vücudumun boyle tepkiler verdiğini düşünüyorum aslında.
kendi kendini sabote etmek gibi...

Tuy problemi kilo probleminden daha hafif bence; kisa ve uzun vadede careleri var.

rebeccaa .!.:

ilk mesajımda yazmıştım ama benim için çok utanç verici olduklarından sildim. ismimin cismimin bilinmediği bir ortamda bile bunları yazmak rahatsız ediyor. ama bir arkadaşın da tavsiyesiyle iç dökmek istiyorum. kadınlığımla ilgili sıkıntım en başta evde çocukluğumdan beri gördüğüm şiddetten ileri geliyor. babamın anneme ve bize davranışları bana çocukluğumdan sadece annem için ağladığım bir hatırayı bıraktı. başka da bir şey yok kafamda. annemi de 15 sene önce kaybedince babamla kalakaldım. evin tek kızıyım ve babam hala babamdı. katı ve baskıcıydı her zaman. benim için ilk gördüğüm bu erkek resmi tamamiyle travmatikti. bu sebeple babaya güvenle başlaması gereken yolumda bir türlü ayakta duramadım. ve tüm dünya benim için böyle şekillendi. varlığına başkalarının varlığına ve dünyaya karşı inancı olmayan bir insan oldum.
bunu düzeltmeye iyileşmeye niyet ettim daha fazla acımak istemiyorum kendime. ya da başkalarını suçlamak. bunları da şikayet olarak değil, beni bu noktaya getiren sebepleri -tabii ki hepsini değil ama- görebildiğimi ama işin içinden nasıl çıkacağımı bilemediğimi anlatmak için yazıyorum.
cevap veren herkese çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

babanla aynı evde mi yaşıyorsun şu an

rebeccaa .!.:

herkese selam.

28 yaşına geldim. en son lisede bir sevgilim olmuştu çocukluk aşkı benim için odur. sonrasında hiçkimse olmadı. aşık olduğumu sandığım durumlar oldu ama gerçek bir kadın-erkek ilişkisini hiç kuramadım. senelerdir devam eden depresyonum ve sosyal fobim yüzünden zaten her şeyden elimi eteğimi çektim. şimdi yavaş yavaş çıkmaya çalışıyorum ve nasıl bir enkazın altında ezildiğimi yeni anlıyorum. benim dış dünyaya erkeklere hiç güvenim yok ve sevilebileceğime asla inanmıyorum.
kendimi kadın gibi göremiyorum. polikistik over sendromum var ve vücudumun her yerinde tüyler mevcut bu yüzden. bu konu vücudumdan nefret etmeme sebep oldu. bir bu bir de şekilsiz göğüslerim. kendime, vücuduma güvenemiyorum. kendimi hiç beğenmiyorum. bu tüy olayı ise benim aşırı biçimde canımı sıkıyor. ya bir kadının sırtında göbeğinde bile tüyler olması nasıl bir lanettir...
biliyorum epilasyon denen bir şey var. ama hangi uzman benim artık kemikleşmiş bu takıntımla ihtiyaç duydugum kadar ilgilenecek...
genel bir durum tablosu çizmeye çalıştım. kafamda kadınlığımı oturtamıyorum onunla barışamıyorum kendimi sevemiyorum. kadınlığın güzelliklerini rahmaniyetini neşesini hiçbir zaman tadamadım ve bundan sonra başarabilecek miyim ne yapmalıyım bilmiyorum. kadınlığıyla mutlu huzurlu, negatif tüm yüklemelerden arınmış hayat dolu bir kadın olmak istiyorum. öyle ki sanki tüm varlığım buna bağlı hayatta.

Genişletmek için tıkla...

sen önce kendine bakmayla başla ondan sonra zaten hissedersin kadınlığını

rebeccaa .!.:

herkese selam.

28 yaşına geldim. en son lisede bir sevgilim olmuştu çocukluk aşkı benim için odur. sonrasında hiçkimse olmadı. aşık olduğumu sandığım durumlar oldu ama gerçek bir kadın-erkek ilişkisini hiç kuramadım. senelerdir devam eden depresyonum ve sosyal fobim yüzünden zaten her şeyden elimi eteğimi çektim. şimdi yavaş yavaş çıkmaya çalışıyorum ve nasıl bir enkazın altında ezildiğimi yeni anlıyorum. benim dış dünyaya erkeklere hiç güvenim yok ve sevilebileceğime asla inanmıyorum.
kendimi kadın gibi göremiyorum. polikistik over sendromum var ve vücudumun her yerinde tüyler mevcut bu yüzden. bu konu vücudumdan nefret etmeme sebep oldu. bir bu bir de şekilsiz göğüslerim. kendime, vücuduma güvenemiyorum. kendimi hiç beğenmiyorum. bu tüy olayı ise benim aşırı biçimde canımı sıkıyor. ya bir kadının sırtında göbeğinde bile tüyler olması nasıl bir lanettir...
biliyorum epilasyon denen bir şey var. ama hangi uzman benim artık kemikleşmiş bu takıntımla ihtiyaç duydugum kadar ilgilenecek...
genel bir durum tablosu çizmeye çalıştım. kafamda kadınlığımı oturtamıyorum onunla barışamıyorum kendimi sevemiyorum. kadınlığın güzelliklerini rahmaniyetini neşesini hiçbir zaman tadamadım ve bundan sonra başarabilecek miyim ne yapmalıyım bilmiyorum. kadınlığıyla mutlu huzurlu, negatif tüm yüklemelerden arınmış hayat dolu bir kadın olmak istiyorum. öyle ki sanki tüm varlığım buna bağlı hayatta.

Genişletmek için tıkla...

Yazindan anlaşılan tek şey benim açımdan kültürlü bilgili bi bayansin . Çözümü en iyi sen bulacaksin ne yapabilecegim kısmında açık veya kapalı fark etmez bi bayan olarak önce vücut önemli verecegin bi kac kilo yapacagin spor sekilsiz göğüs ne demek spor denen birsey var saclarini boyat fönle güzel makyaj malzemeleri al boya küpü ol demiyorum hafif allik naturel fondeten rimel herşey elinde sen Başarabilirsin. Ayrica arkadaşımda da vsrdi 1 yıl sürmeden killardan kurtuldu senin tsrif ettiin gibiydi.