Kardeşimin çocuğu ve Aile baskısı

Çocuk istemiyorum ve gerçekten bakmazdım. Kardeş dahi olsa, evlenmeden, çocuk yapmadan önce düşünecekti. Kardeşim ve yeğenimim hayatı kurtulsun diye kendi hayatımı harcamam. Eşini, kardeşini, bebeği bırak, sen istiyor musun? Kendi isteğini ön planda tut her zaman.

Ben de kendi çocuğuma bile hazır değilim şu anda. Hamile kalsam ne yaparım diye ödüm kopuyor. Böyle de annem sen al diyor, kardeşim aynı.. Eşim istiyor ben neden böyleyim diye düşünüyorum. Ufacık bebeğe karşı olan bencilliğime kızıyorum. Ne anne istiyor, ne teyze.. Baba desen ölmüş.. Üzülüyorum.
 
Vallahi bilemedim
Çocuğun harcanmasına gönlüm elbette razı değil ama sizin de bir yükümlülüğünüz yok üstüne istemyrm diyorsunuz
Başkasının hatasının sonuçlarını niye ben çekeyim derseniz tabi ki haklısınız
Çocuk çok çok büyük sorumluluk siz de peynir ekmek gibi sen al denmesi de saçmalık
Annesi tedavi olup kendisi baksın. Aile büyükleriniz kardeşinizin sorumluluğunu size yıkacaklarına, kardeşin kulağını çeksinler. Madem doğurdun dizini kırıp bakacaksın desinler. İstemiyorsa doğurmasaydı bu ne yahu yazık çocuğa
 
Ben de kendi çocuğuma bile hazır değilim şu anda. Hamile kalsam ne yaparım diye ödüm kopuyor. Böyle de annem sen al diyor, kardeşim aynı.. Eşim istiyor ben neden böyleyim diye düşünüyorum. Ufacık bebeğe karşı olan bencilliğime kızıyorum. Ne anne istiyor, ne teyze.. Baba desen ölmüş.. Üzülüyorum.
Bencil olan siz değilsiniz.
Kardeşiniz ileri derece merhametsizlik seviyesinde bencil.
Fazlasını yazmak istiyorum da fena hakarete girecek.
 
Bu kendi hayatımı geriye atmak değil mi ? Bana çok zor geliyor yapmak. Korkmaz mısınız bir anda çocuk sahibi olmaktan ? Belki kendi evliliğim bozulacak bu sebepten. Belki o büyüdüğünde bize kızacak annesini aldığımı düşünecek.. Ne bileyim ihtimal çok.

Bence hayatınızı geri plana atmıyorsunuz. Hayatınız değişir evet. Ama biz mesela cocuklarla gezerizde tatilde yaparız. Hayatımızın merkezi oluyorlar elbet, ama biz yok olmadık. Evliligimizde gayet sevgidolu devam ediyor, cünkü birbirimizi hep destekleriz. Esinizin desteği varsa ben bir sorun pek görmüyorum. Benim ama size tavsiyem: kardeşinize biraz zaman tanıyın kendini toparlaması icin. Dediğinize göre tedavi görüyor. Baktınız gerçekten değişmiyor evlat edinin cocugu. Ele gideceğine kendi ailesinde büyüsün. Korkularınızi gercekten anlıyorum. Bu konuda isterseniz bir pedagog la önceden görüşün bu konuda ne önerir.
 
Herkese iyi haftasonları diliyorum. Bu ara canımı epey sıkan ve arada kaldığım bir konu var. Çevreme danışmaktan epey yorulduğum için sizlere sormak istedim.

Konum kardeşimin çocuğu ile ilgili. Kız kardeşim hiç istemediğim bir adamla, engel olmama rağmen kötü bir evlilik yaptı. Bu süreçte bizim aramız açıldı kendisine mesafe koydum. Bu arada hamile kaldı 50 günlük bir bebeği var. Eşini vurdular yoğun bakımdaydı ve doğumdan önce vefat etti. Kardeşime doğum sonrası söyledik. Bunlar olurken herkes şunu demeye başladı "bu çocuğu siz alsanıza".. Siz dedikleri de ben ve eşim. Henüz yeni evliyim 1 ayım yeni doldu. Maddi, manevi siz iyi bakarsınız, kardeşin okusun kendi hayatını karartmasın diye düşünüyorlar. O da bu bebekten kurtulmak istiyor. Bizim almamıza razı. Bekarlık günlerini istiyormuş, emzirmek dahi istemediği için mama aldık. Annem bakmaya çalışıyor daha çok ama o da hasta. Böyle olunca oklar hep bana dönüyor.

Kendim henüz çocuk düşünmüyorum. 2 3 yıl olmasın diyordum hep çünkü bu sorumluluğa hazır olmadığımı düşündüm. Evliliğim oturmadı henüz bazen eşimle geriliyoruz, tartışıyoruz, ailesinden bunalıyorum vs. Eşim için sorun yok. Kendi çocuğu olsun istiyor. Çocuk delisi tam olarak. Kendi çocuğuna bir kaşık mama vermeyen babalar varken bu adam komşunun kızına yemek yediriyor. Kimseye gelmeyen bebekleri alıyor, uyutuyor, sallıyor.. Öyle bir insan. Evde bana yardım eder, yemek yapar, temizliğe girer vs. Ben çalışmıyorum ama desteğini esirgemez. Baba olarak görmek çok isterdim onu. Yeğenimi çok seviyor. Kardeşim hamileyken bile biz alalım, bize versin diyordu.

Bilmiyorum hanımlar ben korkuyorum. Bencillik etmek istemiyorum ama benim hayatım kurban ediliyor gibi geliyor. Yeğenime üzülüyorum, anneme babama üzülüyorum.. Ne düşünürdünüz bu durumda olsanız ?
Vereceğiniz karar çok zor eğer hakkınızda hayırlısı olcaksa bebek bişey yapmadan size gelsin eğer değilsede önünüze engeller çıksın bunu kalpten istemeniz de lazım ki ona her baktığınız da öfke pişmanlık duymayın ha birde Allah belki size çocuk nasip etmicek belki de bu bebek bu yüzden size kısmet oluyodur
 
'Kardeşiniz otursun baksın' diyenler ne kadar rahat yazıyor.
Peki o bebek sorumsuz hasta annenin elinde her türlü suistimale açık halde perişan vaziyette yaşasa daha mı iyi?

Konu sahibesi hazır değilim diyor sıkıntı orda. Yoksa kendini hazır hissetse alır kendi evladı gibi büyütürdü hissi aldım kendisinden
 
Bence almayın . Eşiniz hazır olabilir ama siz henüz istemiyorum diyorsunuz bir bebeğin sorumluluğu kolay değildir kardeşinizin olsa da kendi çocuğunuz gibi olmaz en ufak bi sinirlenseniz kendinizi suçlu hissedersiniz . Tamam bebeğe sahip çıkılsın ama annesi başkasına vermek için mi yaptı bu çocuğu size mi güvendi ? Doğurduğu gibi baksın çocuğuna .

Keşke baksa ama uykudan bile uyanmıyor diyor annem bebeği ağlarken. Benim için de zor ama belki ben de bakamayacağım bu düşüncelerle. Üzülüyorum yeğenime
 
Yahu insan kendi doğurduğu çocuğuna bakarken bile zorlanıyor kimi zaman.
Duyduğum en saçma şeylerden biri bu, çok şaşkınım şu an.
Tabii ki siz teyze olarak üstünüze düşenin de fazlasını yaparsınız yine yapın ama annesi babası olarak sizi bilmemeli çocuk.
Kız kardeşiniz 3 5 sene sonra kendisini toparlar yeni bir evlilik yapar, gider oradan da bir çocuk doğurur.
O zavallı çocuk da teyzesini anne bilir, çok çok yanlış bir düşünce.
Yine annesini bilsin ama siz yine bakın, evlat edinme olayına çok çok karşıyım bu durumda yakın akrabadan.
 
'Kardeşiniz otursun baksın' diyenler ne kadar rahat yazıyor.
Peki o bebek sorumsuz hasta annenin elinde her türlü suistimale açık halde perişan vaziyette yaşasa daha mı iyi?
kardeşi tedavi olmalı mutlaka psikolog eşliğinde
kendi ayakları üstünde durmayı öğrenip sorumluluk sahibi olmayı.
o zamana kadar bakabilir konu sahibi 3 ay 5 ay 1 yıl
aynı şekilde evet konu sahibi yeğenini çok seviyor ama hazır değil.
uykusuz kaldıkça, bebeğe bakarken zorlandıkça onun da bir cinnet geçirmeyeceği ne malum.
 
Büyük konuşmayım ama almazdım ben. Kendi doğurdu Bi zahmet baksın. Anladığım kadarıyla sorumsuz birisi. Davranışlarının sonucunun sorumluluğunu alsın. Özgürlük bekarlık istiyormuş. Yarın birgün yine hatalı bir davranış yanlış bir adam başka Bi çocuk olursa ne olacak. Onuda mı siz alacaksınız. Siz yeşil ışık yakmayın alsın sorumluluğunu.
Yazık günah çocuğa.

Haklısınız yaşanabilir bu durum da. Sırtını bana dayamaya alışacak.
 
Ben de kendi çocuğuma bile hazır değilim şu anda. Hamile kalsam ne yaparım diye ödüm kopuyor. Böyle de annem sen al diyor, kardeşim aynı.. Eşim istiyor ben neden böyleyim diye düşünüyorum. Ufacık bebeğe karşı olan bencilliğime kızıyorum. Ne anne istiyor, ne teyze.. Baba desen ölmüş.. Üzülüyorum.
Arkadaşım Allah rızası, bebeğin hayatı derken, senin hayatın ne olacak. Yani hazır olmadığın bu türlü büyük bir sorumlulukta tabiki bencil olacaksın ya hu. Silkelen bi, sana fazla vicdan yaptırmışlar. Böyle şeylerde mantık konuşur, duygu değil. Eh evlat edindin diyelim, baktın bu yükü kaldıramadın, ne ypacaksın? Kendi çocuğun olsa, ben doğurdum, ben seçtim bunu der katlanırsın. Konu yeğenin olunca ne olacak? Ben neden yaptım böyle bir şeyi diye çevrende sana baskı yapanlardan nefret dahi edebilirsin.
Bu olayda sadece bebeğin hayatı söz konusu değil bence.
 
Tezeyim ve anneyim yigenimi kimselere bırakmazdım anne babaya birsey olsa allah korusun ama bu durum aşırı saçma babasi ölmüş annesi var neden teyze evlat edinsin? Kardeşin hayatını kurtarmaya calisiyor senin ve çocuğunun hayatini mahvederek. Maddi manevî ellerim üstlerinde olurdu ama evlat edinmem tüm sorumluluğu üzerine almam. Duyduğum en saçma şey...
 
bu kadar yeni bir evlilige, gokten zembille inmiscesine bir bebek dahil edilmez. disaridan destek olmak, kardesi silkelemek daha mantikli. henuz logusa, esi vefat etmis, travma yasamistir. ciddi tedavi almali. soyleyenlere kulak tikayin, esiniz de dahil. anne de hayatta olmasa elbet sahip cikilir. bu durumda olmaz...
 
kusura bakmayın ama ben de almazdım
kardeşiniz kendini toplasın psikologa gitsin iş bulsun sonra verin ya da. ne saçma şey.
herkesin uyarmasına rağmen burnunun dikine gitmiş evlenmiş çocuk yapmış
şimdi istemiyor bekarlık günlerini özlüyor.
oldu paşam.

Yardım alıyor aslında öyle iyi geldi ki ben okuyacağım, çalışacağım derken bebeğini yük gördü. Ben onla hayatını kursun diyorum olmuyor. Ailemizden de etkileniyor çünkü sizin gibi düşünmüyorlar. Yaptın hata sıfırla kendini diyorlar bir bakıma.
 
Arkadaşım Allah rızası, bebeğin hayatı derken, senin hayatın ne olacak. Yani hazır olmadığın bu türlü büyük bir sorumlulukta tabiki bencil olacaksın ya hu. Silkelen bi, sana fazla vicdan yaptırmışlar. Böyle şeylerde mantık konuşur, duygu değil. Eh evlat edindin diyelim, baktın bu yükü kaldıramadın, ne ypacaksın? Kendi çocuğun olsa, ben doğurdum, ben seçtim bunu der katlanırsın. Konu yeğenin olunca ne olacak? Ben neden yaptım böyle bir şeyi diye çevrende sana baskı yapanlardan nefret dahi edebilirsin.
Bu olayda sadece bebeğin hayatı söz konusu değil bence.

Aynen ya bir de hastalık olsa ölüm olsa neyse, hanımefendi bekarlığı özlüyor, özgür kalmak istiyor diye o çocuğu anne sevgisinden mahrum bırakıyor. Teyze daha evleneli 1 ay olmuş kendi çocuğu dahi yok, o sorumluluğa girmek zorunda değil.
Evet bakar, sever, ilgilenir herşeyiyle ama evlat edinmek zorunda değil, bunun vicdanla da hiç ilgisi yok. Esas vicdansız kız kardeş.
 
Bebeğin durumuna çok üzüldüm. Babası ölmüş, onu istemeyen bir anne...

Sizede hak veriyorum. Aile içinde evlat edinmek çok riskli bir şey. Yarın anne kendini toparlayinca çocuğu isteyebilir, bu kadar çok kişi bilirken bosbogazın biri isteyerek yada istemeyerek ağzından kacirabilir. Bu iki durumda hem siz hemde bebek için çok sıkıntı oluşturur.

Bana kalırsa iki seçenek var, ya bebeği alıp teyzesi sıfatıyla buyutursunuz ya da bebek annenizde kalır sizde maddi manevi destek olursunuz.

Allah yardımcınız olsun, zor bir karar. Bu kararı verecek olan siz ve eşiniz, başkalarının etkisinde kalarak bir karar vermeyin.
 
Back
X