Kedi Korkusunu Nasil Yenebilirim?

Merhaba hanimlar .. Benim derdim kedi korkusu ve yürekten bu korkuyu yenip kedi sevebilmek dokunmak istiyorum..

Öncelikle daha eskilerde resimlere bile baksam korku geliyordu içime. Videolarına bile bakamıyordum. Kedi görünce hala daha yanıma yakinima gelirse basıyorum ciğliği. Biraz uzağımda ise göz kontrolüne alıyorum gelirse diye. Ve okadar utanıyorum üzülüyorum ki ..

Ben cok küçükken ablamla ikimizi minik siyah bir kedi baya bizi azmederek uzun uzadıya kovaladı. Köpeklerden de korkuyorum ama hayatımı etkileyecek kadar değil. Mesela bir köpeğe alışabilirim sevmeye cesaret edebilirim gibi hissediyorum. Ki küçükken köyde yetiştim epey köpek kovalamişliği var. Ancak bir kedi kadar korkutmuyor beni..

Son 1 yıldır kedi resimleri kedi videoları, kedi konuları okumak , izlemek çok hoşuma gidiyor. Ve hatta instagramimda kaydettiğim birsuru tatlı kedi resimleri videoları mevcut. Bu benim için esasında cok cok büyük ilerleme.

Kedinin kemiksiz olması içimi bi hoş ediyor. Mide bulantısı da değil tanimlayamiyorum .
Sonrasında elimi biyerimi isirirsa diye korkuyorum çünkü dişleri beni korkutuyor .
Ve partileri tırnakları beni cok cok korkutuyor.
Korkularımı tespit ettim bu saydığım sebepler ..

Benim 2 tane Evladım var ufaklar .. Ve bu durum onlara sireyet etmesin istiyorum. Büyük olan yavruma ben korkmuyorum yerde geziyor diye midem bulanıyor o yüzden diye ,saçma sapan bahane uydurmak zorunda kaldım. Korkulacak birsey yok diye onu asiladim . Ve kedi köpek görünce özellikle babasıyla sevdirmeye gönderiyorum benim gibi olmasınlar diye .. benim bahanem de çok saçma oldu çünkü panikle soyleyivermiştim ve iyice akıl etmeden korktuğumu bu durumu asmak için çabalıyorum..
Birsuru kedi konuları okuyorum cok hoşuma da gidiyor sayfa sayfa hayret ederek nasıl tutabildiklerine falan onlarla uyuduklarina imrenerek okuyorum .

Birde bi yazı okudum diyorduki sokaklar da hayvanların olma hakkı var istememek haksızlık. Restoran önünde de olabilir korkuyorum diye mecbur değil aslında hayvan oradan gitmeye. Ben gitmemeliyim korkuyorsam. Rahatsız olan bensem ben geri durmalıyım. Anne olmadan önce asla böyle dusunemezdim ama anne olduktan sonra fikirlerim bakış açım değişti. Bu dünya sadece bizim değil ki .. gece gece bu konuya taktım kafayı. Uzun zamandır kendi kendime bu kadar ilerledim . Tekniklere de baktım.. ama ne bileyim teknikler farkli geldi deneyen varmi ? Bi yardim etsenizde bende yensem.
Çevremde kedisi olan yok bu arada. Eve kedi al diyen olursa da 2 çocuk var ve bir tane daha canlı sorumluluğu beni zorlar yetemem günaha girmekten korkarım. Evimde cok müsait değil.. bahçeli evim olsaydı belki.. çünkü istedikleri zaman bir kedi dışarı da çıkmalı yada ev ortamı biraz daha geniş olmalı bence .. of bilmiyorum ya ben bu sapşiklerle arkadaş olmak istiyorum.
Instagramda hiç tarzım olmadığı halde sadece sırf kedileri olduğu için takip ettiğim fenomenler var. Kedi storylerini izliyorum.
( biraz dağınık yazdım sanırım. Gece gece çok odakanamadim.)

Ben de cok korkuyorum ama dokunmasindan korkuyorum. Yani ısıracak yada tirmalayacak diye değil.
Ben küçükken, benden büyük kuzenim zorla kedi sevdirmeye çalıştı. Elimi tutup kediye dokundurduğu an kedi esneyip elimin altindan kayarak kacti. Kemiklerini falan hissettim. (Yazarken bile icim kötü oldu). O günden beri hiçbir hayvana dokunamıyorum. Ama özellikle kedilerden çok korkuyorum.
Açık hava restaurantlar falan kabusumdur mesela. Sürekli masa altına kedi mi geldi diye bakmaktan oturamam.
Bu korkumu yenebilecegimi hiç sanmıyorum.

Kedilerden korkulurmu yaa bitanesi ayak ucumda yatağımda kıvrılmış yatıyor şu an :)
Çok tatlılar insanlardan daha masumlar.
Ayrıca kim kedilere nankör demişse yalan esas nankör olan insanlar.
Videolara bakmakla olmaz, bir kedi sahiplenmeden ne yazıkki korkunuzu yenemezsiniz gibime geliyor

asosyalzade .!.:

Merhaba hanimlar .. Benim derdim kedi korkusu ve yürekten bu korkuyu yenip kedi sevebilmek dokunmak istiyorum..

Öncelikle daha eskilerde resimlere bile baksam korku geliyordu içime. Videolarına bile bakamıyordum. Kedi görünce hala daha yanıma yakinima gelirse basıyorum ciğliği. Biraz uzağımda ise göz kontrolüne alıyorum gelirse diye. Ve okadar utanıyorum üzülüyorum ki ..

Ben cok küçükken ablamla ikimizi minik siyah bir kedi baya bizi azmederek uzun uzadıya kovaladı. Köpeklerden de korkuyorum ama hayatımı etkileyecek kadar değil. Mesela bir köpeğe alışabilirim sevmeye cesaret edebilirim gibi hissediyorum. Ki küçükken köyde yetiştim epey köpek kovalamişliği var. Ancak bir kedi kadar korkutmuyor beni..

Son 1 yıldır kedi resimleri kedi videoları, kedi konuları okumak , izlemek çok hoşuma gidiyor. Ve hatta instagramimda kaydettiğim birsuru tatlı kedi resimleri videoları mevcut. Bu benim için esasında cok cok büyük ilerleme.

Kedinin kemiksiz olması içimi bi hoş ediyor. Mide bulantısı da değil tanimlayamiyorum .
Sonrasında elimi biyerimi isirirsa diye korkuyorum çünkü dişleri beni korkutuyor .
Ve partileri tırnakları beni cok cok korkutuyor.
Korkularımı tespit ettim bu saydığım sebepler ..

Benim 2 tane Evladım var ufaklar .. Ve bu durum onlara sireyet etmesin istiyorum. Büyük olan yavruma ben korkmuyorum yerde geziyor diye midem bulanıyor o yüzden diye ,saçma sapan bahane uydurmak zorunda kaldım. Korkulacak birsey yok diye onu asiladim . Ve kedi köpek görünce özellikle babasıyla sevdirmeye gönderiyorum benim gibi olmasınlar diye .. benim bahanem de çok saçma oldu çünkü panikle soyleyivermiştim ve iyice akıl etmeden korktuğumu bu durumu asmak için çabalıyorum..
Birsuru kedi konuları okuyorum cok hoşuma da gidiyor sayfa sayfa hayret ederek nasıl tutabildiklerine falan onlarla uyuduklarina imrenerek okuyorum .

Birde bi yazı okudum diyorduki sokaklar da hayvanların olma hakkı var istememek haksızlık. Restoran önünde de olabilir korkuyorum diye mecbur değil aslında hayvan oradan gitmeye. Ben gitmemeliyim korkuyorsam. Rahatsız olan bensem ben geri durmalıyım. Anne olmadan önce asla böyle dusunemezdim ama anne olduktan sonra fikirlerim bakış açım değişti. Bu dünya sadece bizim değil ki .. gece gece bu konuya taktım kafayı. Uzun zamandır kendi kendime bu kadar ilerledim . Tekniklere de baktım.. ama ne bileyim teknikler farkli geldi deneyen varmi ? Bi yardim etsenizde bende yensem.
Çevremde kedisi olan yok bu arada. Eve kedi al diyen olursa da 2 çocuk var ve bir tane daha canlı sorumluluğu beni zorlar yetemem günaha girmekten korkarım. Evimde cok müsait değil.. bahçeli evim olsaydı belki.. çünkü istedikleri zaman bir kedi dışarı da çıkmalı yada ev ortamı biraz daha geniş olmalı bence .. of bilmiyorum ya ben bu sapşiklerle arkadaş olmak istiyorum.
Instagramda hiç tarzım olmadığı halde sadece sırf kedileri olduğu için takip ettiğim fenomenler var. Kedi storylerini izliyorum.
( biraz dağınık yazdım sanırım. Gece gece çok odakanamadim.)

Genişletmek için tıkla...

Bir sevebilseniz sonra aşık ederler kendilerine Öyle huzur veren öyle güzel bir duygu ki.. Kedi köpek kuş vs.. Hayvan sevgisi çok başka Umarım korkunuzu yenersiniz. Eviniz müsait olsaydı yavru bir kedi sahiplenin derdim

nilsf .!.:

Bir sevebilseniz sonra aşık ederler kendilerine Öyle huzur veren öyle güzel bir duygu ki.. Kedi köpek kuş vs.. Hayvan sevgisi çok başka Umarım korkunuzu yenersiniz. Eviniz müsait olsaydı yavru bir kedi sahiplenin derdim

Genişletmek için tıkla...

Aslında muhabbet kuşu aldım zamanında korkuyordum ama yavaş alişmiştim ..ölünce cok üzüldüm birdaha da almadim. Tamamen gecmemisti korkum ama idare edebiliyordum. Bana dua edin ya en büyük isteklerimden❤

Ya kıyamam, okurken hissin bana geçti. Ben küçücük çocukken bile mahalledeki kedileri öper koklar bağ kurardım, eve getirmek isterdim. Mahalleye milletle ip atlamaya değil kedi sevmeye inerdim. Benim ablamınsa apartman önünde kedi olsun aklı cikardi, çığlık çığlığa bagirirdi. Sımdi yaslarimiz otuz oldu, ben hala kediseverim,hatta son on yıldır kedim var (arada tavşan ve kuşum da oldu) , ablamda hala kediden çok korkar, kedi var diye bize gelmez,gelse de odaya kitlememizi ister.
Yani aynı anne babanın aynı sosyal çevrede yetişen iki çocuğu bile olsan verdiğin tepkiler başka başka olabiliyor.
Benim size önerim, acil geçici yuva ilanlarına bakınıp bir bebek kedi görünce 'iki hafta geçici yuva olmak istiyorum' demeniz. Hem bebek kedi, hem ömürlük sorumluluk almiyorsunuz, hem de inanın o kadar hayra geçiyor ki o ilanı açan kişi için... Bu dönem tam bebek kedi mevsimi. Bence takipte kal.
Bak mesela şunlar gibi;

Zorlu bir yol .!.:

Kedilerden korkulurmu yaa bitanesi ayak ucumda yatağımda kıvrılmış yatıyor şu an :)
Çok tatlılar insanlardan daha masumlar.
Ayrıca kim kedilere nankör demişse yalan esas nankör olan insanlar.
Videolara bakmakla olmaz, bir kedi sahiplenmeden ne yazıkki korkunuzu yenemezsiniz gibime

Genişletmek için tıkla...

begumdemir2020 .!.:

Ben de cok korkuyorum ama dokunmasindan korkuyorum. Yani ısıracak yada tirmalayacak diye değil.
Ben küçükken, benden büyük kuzenim zorla kedi sevdirmeye çalıştı. Elimi tutup kediye dokundurduğu an kedi esneyip elimin altindan kayarak kacti. Kemiklerini falan hissettim. (Yazarken bile icim kötü oldu). O günden beri hiçbir hayvana dokunamıyorum. Ama özellikle kedilerden çok korkuyorum.
Açık hava restaurantlar falan kabusumdur mesela. Sürekli masa altına kedi mi geldi diye bakmaktan oturamam.
Bu korkumu yenebilecegimi hiç sanmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Benimde ayaklarım hep havada oluyor ama ben istiyorum ki seveyim elimle bende birseyler yedirebileyim. Umarım atlatiriz bu durumu

asosyalzade .!.:

Aslında muhabbet kuşu aldım zamanında korkuyordum ama yavaş alişmiştim ..ölünce cok üzüldüm birdaha da almadim. Tamamen gecmemisti korkum ama idare edebiliyordum. Bana dua edin ya en büyük isteklerimden❤

Genişletmek için tıkla...

Dualarım sizinle İstedikten sonra mutlaka başarırsınız bir gün bir vesile olur ve hayatınıza hayat katacak bir kedi dost çıkar karşınıza

Sevmek başka korkmak başka. Aslında tuhaf. Bütün hayvanları çok seviyorum ama dokunmaya korkuyorum. Belki psikolog olanlar bunun bilimsel bir açıklamasını yapar. Şu yaşıma geldim, mesela apartman kapısında kedi yatsın yanından geçipte apartmana girip çıkamam.

yenGEnC .!.:

Ya kıyamam, okurken hissin bana geçti. Ben küçücük çocukken bile mahalledeki kedileri öper koklar bağ kurardım, eve getirmek isterdim. Mahalleye milletle ip atlamaya değil kedi sevmeye inerdim. Benim ablamınsa apartman önünde kedi olsun aklı cikardi, çığlık çığlığa bagirirdi. Sımdi yaslarimiz otuz oldu, ben hala kediseverim,hatta son on yıldır kedim var (arada tavşan ve kuşum da oldu) , anlamda hala kediden çok korkar, kedi var diye bize gelmez,gelse de odaya kitlememizi ister.
Yani aynı anne babanın aynı sosyal çevrede yetişen iki çocuğu bile olsan verdiğin tepkiler başka başka olabiliyor.
Benim size önerim, acil geçici yuva ilanlarına bakınıp bir bebek kedi görünce 'iki hafta geçici yuva olmak istiyorum' demeniz. Hem bebek kedi, hem ömürlük sorumluluk almiyorsunuz, hem de inanın o kadar hayra geçiyor ki o ilanı açan kişi için... Bu dönem tam bebek kedi mevsimi. Bence takipte kal.
Bak mesela şunlar gibi;Eki Görüntüle 2855819 Eki Görüntüle 2855820 Eki Görüntüle 2855821

Genişletmek için tıkla...

Benim de ablam hiç korkmuyor. Evde tek korkan benim maalesef şimdiki hallerimde iyi halim daha beterdim. Kendi kendimi dövesim geliyor sinir oluyorum kendime. Kedi alma konusunda çok cesaretsizim ya bakamassam korkarsam kediye de eziyet olur.. ama bunu ilkkez duydum kendimi psikolojik olarak hazırlamaya çalışıcM bu duruma ozaman belki sahiplenirim geçici olarak . Belki yenerim ya bu duruma gelmem bile mucize benim için resim video bakabiliyorum sonucta

begumdemir2020 .!.:

Sevmek başka korkmak başka. Aslında tuhaf. Bütün hayvanları çok seviyorum ama dokunmaya korkuyorum. Belki psikolog olanlar bunun bilimsel bir açıklamasını yapar. Şu yaşıma geldim, mesela apartman kapısında kedi yatsın yanından geçipte apartmana girip çıkamam.

Genişletmek için tıkla...

Bende gecen sene pazardan döndüğümde elimde poşetler bir yanımda cocuk. Kapının önünden gitmesini bekledim..bina bahçesine yemek koymuştum akıl edemedim döndüğümde kapıda da olabileceğini. Eve gelince ağlamistim ben niye böyleyim diye . Cok etkiliyor bu durum beni. Normal insanlar gibi olmak istiyorum insanın hayatını okadar etkiliyorki.. hele anne olduktan sonra kedi yavruları benim ufak bebeğimde var onu andırıyor tatli geliyor. Nasıl yenmek istiyorsam sanki ufak bebeğim gibi bakıyorlar resimlerinde

Zorlu bir yol .!.:

Kedilerden korkulurmu yaa bitanesi ayak ucumda yatağımda kıvrılmış yatıyor şu an :)
Çok tatlılar insanlardan daha masumlar.
Ayrıca kim kedilere nankör demişse yalan esas nankör olan insanlar.
Videolara bakmakla olmaz, bir kedi sahiplenmeden ne yazıkki korkunuzu yenemezsiniz gibime geliyor

Genişletmek için tıkla...

Bence de hayvanlar insanlardan daha masum. Hayvanın en saldırganınin bile ne yapacağı kestirilebilir ama insanın öyle değil .. zaten ondan da biraz nickim de belli olduğu üzere asosyalim. Hayatta en sevdiğim varlıklar çocuklar ve korksamda hayvanlar..

Hayatımın 24 yılını kedi, köpek ve her türlü canlıdan korkarak geçirdim. Keşke dokunabilsem dediğim anda dahi içim ürperirdi. Sosyal medyada kedi videolarının çokluğu beni rahatsız ederdi neden önüme düşüyor diye. Sevmemek değildi adı ama korkuydu. Kediyi uzaktan bile görsem ağlamaya başlayacak kadar büyük bir korku. Alışmakta istemiyordum sanırım ya da o Fikir bile korkulu ve zor geliyordu. Anlattıklarınıza çok benzerdim. Dokunmak etini hissetmek içimi geçiriyordu. Annemler bir sebeple eve kedi almak zorunda kaldılar ve annem 7-8 ay boyunca sabah babam işe ve kardeşim okula gittiği zaman çıkıp onlarla eve dönüyordu çünkü o da korkuyordu. Kapıyı açtıkları saniye kedi kapının önündeyse apartman ayağa kalkıyordu annemin çığlıklarından. Ben çığlık atmasam da beterdim ben de. Annemlere gidip geldikçe yavaş yavaş alışmak istedim. Annemin de alıştığını görebiliyordum 8 ayın sonunda ama yine korkulu yine tedirgin. Onlar eve aldıktan 1 yıl sonra, uzak yerdeyim sıkılıyorum, asosyal yapım var vs diye eşim kedi teklifi etti ama ne mümkün. Sorumluluk, korku bütün duygular karmakarışıktı. En önemlisi kendimi bütün gün bir kediyle hayal edemiyordum ev bana dar geliyordu düşüncesinde bile. Öylesine ilanlara bakarken bir anda kedinin birine içim ısındı koşarak eşime bu kediyi istiyorum dedim ama içim içimi yiyordu. İstediğim için kendime kızıyordum ama bir yanım da bunu yavaş yavaş aştığımı ve devamını getirmem gerektiğini bu yükten kurtulmam gerektiğini söylüyordu. İstanbul’dan Ankara’ya 10 dakika için kediyi almaya gittik. Hayatımın en ilginç olayıdır, kendi elimle ölüme ferman yazmış gibi hissettim ama iş işten geçmişti. Korkularım var diye sakin olan iran kedisini tercih etmek zorundaydım başka türlü kendimi dizginleyemezdim. İlk haftalarda korkmadım diyemem yemek yiyemedim ayağıma dolanır diye, uyuyamadım, evde tedirgin gezdim vs.. 2.hafta olmadan kediyi tek başıma yıkadım, 1 ay sonra tırnaklarını kesmeye başladım ve artık uyuduğumuz odanın kapısını açık bırakmaya başladım.. İsteyipte başaramayacağınız birşey yok belki zor olacak ama başarabilirsiniz en önemlisi o duyguyu aldıktan sonra şimdiye kadar nerdeydim diyeceksiniz. Bana 1 ayın sonunda bakamaz sahiplendirr gözüyle bakmıştı herkes ama öyle birşey oldu ki Servet verseler oğlumu paylaşmam. Çocuğumdan farksız oldu. Muhteşem ötesi bir duygu. Böyle bir sevgi, böyle bir rahatlatma yok.Önceden bana canavar gibi görünen kediler, köpekler şu an o kadar masum geliyor ki.. Lütfen vakit kaybetmeden yola koyulun hem çocuklarınız da varmış her anlamda çok iyi gelecek size. Kolaylıklar diliyorum, herşey gönlünüzce olsun

Benim de kedi fobim var önceden yanından geçince bile irite olurdum simdiyse göz temesina alarak yanıma yaklasmayacak şekilde aynı ortamda bulunabiliyorum.

Sizi anliyorum çünkü zamaninda benim de köpek fobim vardi ( bir köpek sürüsü kovalamisti eskiden beni) bu fobimi yendim ben .Yillar sonra tasindigim bi evin yan bahcesinde jack russell yavrusu vardi.Cook tatliydi. Gelip geçerken onu bahce kapisinin parmakliklarindan dokunarak ufak ufak sevdim.Normalde böyle bi seyi aslaaa yapamazken.Sonra bunu her gün düzenli olarak yaptim.En sonunda bahce kapisinin icini bile acip seviyordum cünkü bu bana inanilmaz güzel enerjiler veriyordu.Artik her kòpege böyle oldum diyebilirim.Kedilerle aram zaten cok iyiydi.Freud demis ya; Bir kedi ile gecirilmis zaman asla boşa gitmiş degildir diye.Hayatimin her döneminde kedi besledim,sevdim.Hic kimseye zararlari yok .Şu an da besliyorum .Bahceli evde oturuyoruz şu an ama apartman dairesinde otururken de kapinin önünde sever ,beslerdim.Kediler candir.Evinde kedisi olan bir arkadasiniz olsa cok daha rahat alisirsiniz kademeli olarak yaklasarak.

Çocuklarla ilgili bölümünü takmayın

Arkadaşım çok korkuyor

Çocukları okuldan almaya gittik taa uzakta duruyor kedi var diye

Bebek kedi herkes seviyor vs

Sonra benim kızı sen alsana kedi var annen dışarıda de o anlar dedi

Aldım böyle dedim güldü kız sonra kardeşini almaya da kızı gönderdi

Köpek sorun değil kediden korkuyorum diyor

Yine komşularımdan biri de korkuyor

O kendi de bilemiyor neden korktuğunu, “köy kızıyım ben yavrulara inekten süt sağar içirirdik ama şimdi korkuyorum” diyor

Evde kedim var kapıdan bile benimle konuşurken tedirgin

Ama kızını kapıdan sevmeye gönderiyordu, çocuklar biraz büyüyünce annesinin anlamsız korkusunu öğrenip saygı duyuyor