içime kapanık biri değilim canım. bunlar sadece benim içimde ama kimseye yansıtmadığım duygularım. çevremde hep cıovıl cıvıl bi insanım.yanımda herkesi mutlu etmesini bilirim. ama eşimin mutluluğa değil sadece uyku ve yemeğe ihtiyacı var sabırım..çevremde herkes çok mutlu olduğumu zannediyor.ama mutluluk oyunu oynamaktan yorulmdum ben.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
kendi içimde çıkmazlardayım...
- Konu Sahibi kelemelek
- Başlangıç Tarihi
içime kapanık biri değilim canım. bunlar sadece benim içimde ama kimseye yansıtmadığım duygularım. çevremde hep cıovıl cıvıl bi insanım.yanımda herkesi mutlu etmesini bilirim. ama eşimin mutluluğa değil sadece uyku ve yemeğe ihtiyacı var sabırım..çevremde herkes çok mutlu olduğumu zannediyor.ama mutluluk oyunu oynamaktan yorulmdum ben.
- 16 Mart 2008
- 4.612
- 5.539
- 723
malesef ınsan ne kadar süslense püslense kuafore gıtse önce ıçındekileri ıyıleştırmesı gerekıyor.... pozitif olmaya calısmak en guzelı... bazen düşünüyorum da erkekler mi bu kadar detaylara ınmeyıp rahat hayatı mı benımsıyorlar yoksa kadınlar mı bu kadar detaya inip kendini mi sıkıp üzülüyorlar? kim dogru acaba?
galiba her ikiside. çünkü eşim detaylara inmeyip hayatını yaşarken ben detaylara inip kayboluyorum.. ve günden güne mutsuz oluyorum..
biz fazla detaya inarken erkeklerin umru değil hiçbişi...dün eşimin kankasıyla konuştum o bile farkında.. eşin senin çok şanslı diyor. ama değer bilmiyor. aklını kullanmıyor. ve yazık ediyor..
ooooof şiştim yine kızlar.. bunaldım gerçekten bunaldım... evleneli 2 yıl olmuş. artık herkes bebekten bahsediyor. evlendiğim ilk günden beri içim gidiyor.. her bebek gördüğümde içim titriyor.. ama biliyorum tabiki buna ne evliliğimizin ne eşimin, ne de benim hazır olmadığımızı ... şu durumda bebek düşünüp yavruma haksızlık edemem. ama ne zaman.. evet ne zaman... sanki bi kaç yıl geçtiğinde benim bebeğim için istediğim koşullar oluşak mı? HAYIR... keşke hayat bu kadar zor olmasa, keşke hayallerimizi yaşayabilmek bu kadar imkansız olmasa.. 
keşke erkellerde bizim kadar çabalasa..
ooooof şiştim yine kızlar.. bunaldım gerçekten bunaldım... evleneli 2 yıl olmuş. artık herkes bebekten bahsediyor. evlendiğim ilk günden beri içim gidiyor.. her bebek gördüğümde içim titriyor.. ama biliyorum tabiki buna ne evliliğimizin ne eşimin, ne de benim hazır olmadığımızı ... şu durumda bebek düşünüp yavruma haksızlık edemem. ama ne zaman.. evet ne zaman...
sanki bi kaç yıl geçtiğinde benim bebeğim için istediğim koşullar oluşak mı? HAYIR... keşke hayat bu kadar zor olmasa, keşke hayallerimizi yaşayabilmek bu kadar imkansız olmasa.. keşke erkellerde bizim kadar çabalasa..
Son düzenleme:
Sen şuan nasıl isen bende öyleyim canm bazı karelerde sadece beni anlatmışssın sanki.
1 yıllık evliyiim ama bazen çok pişman oluyorum ben onun için ailemi ezip geçtim abimi özellikle o evlenmeden ben evlendim ama karşılığı ne oldu bi hiç...
her annemgile gitmek istediğimde bi sorun çıkartıyor,işten çıktıktan sonra yemek için hergün kendi annesigile gidiyorum zaten bu bile az geliyor ailesi için ona .
bende karmaşık bi durum içersindeyim ne yapacağımı bile bilmiyorum,huzursuzum,içimden gülmek bile gelmiyor artık.....
1 yıllık evliyiim ama bazen çok pişman oluyorum ben onun için ailemi ezip geçtim abimi özellikle o evlenmeden ben evlendim ama karşılığı ne oldu bi hiç...
her annemgile gitmek istediğimde bi sorun çıkartıyor,işten çıktıktan sonra yemek için hergün kendi annesigile gidiyorum zaten bu bile az geliyor ailesi için ona .
bende karmaşık bi durum içersindeyim ne yapacağımı bile bilmiyorum,huzursuzum,içimden gülmek bile gelmiyor artık.....
aynen canım aynen
aylar, yıllar geçtikçe omzumda ki yılgınlık-yorgunluk daha da artıyor... Aslında bende çok istitorum bi bebeğim olsun ama eşim bu şekilde devam ettikçe ben bundan bi bebek falan yapamam diyorum.
Çok düşündüm boşanmayı ama bizim aile geleneklerimizden dolayı bu biraz zor ve ben kendim sveerek evlendiğim için mecbur hissediyorum kendimi eşime...
Rabbim yardımcımız olsun hepimizin eşilerimizede virazcıkda olsa Rabbim merhamet versin...
24 yaşındayım ama çok yaşlanmış hissdiyorum kendimi artık çokkk.
Dün yine çok kötü kavga etttik onun bana dokunması bile acıtıyor artık canımı ...
İstediğim evlilik bu değildi.
Çok düşündüm boşanmayı ama bizim aile geleneklerimizden dolayı bu biraz zor ve ben kendim sveerek evlendiğim için mecbur hissediyorum kendimi eşime...
Rabbim yardımcımız olsun hepimizin eşilerimizede virazcıkda olsa Rabbim merhamet versin...
24 yaşındayım ama çok yaşlanmış hissdiyorum kendimi artık çokkk.
Dün yine çok kötü kavga etttik onun bana dokunması bile acıtıyor artık canımı ...
İstediğim evlilik bu değildi.
merhaba canım,
çok üzüldüm böyle bir evlilik deneyimi yaşamana. anlattıklarından gördümki gayet mantıklı kendini bilen bir insansın senin yerinde başkası olsa belki çocuk yaparsam kocamın bana ilgisi artar diye çocuk yapardı. ama sen evliliğinde mutsuz olduğun için çocuguna bu haksızlığı yapmamışsın. gerçekten çok takdir ettim seni. sen güçlü ve kendini bilen bir kadınsın. bundan sonra vereceğin kararında eminim en doğrusu olacaktır. biz burada sadece seçenekler sunabiliriz ve sen en doğrusunu seçeceksindir.
benim sana tavsiyem şu olur. anladığım kadarıyla eşin artık senin tamamen ona ait olduğunu düşünüyor, ne yaparsa yapsın bir şekilde seni kandrıp getireceğinin farkında. zeki biri belli. olmasa zaten evlenene kadar başka biriymiş gibi göstermezdi kendini. bence sen ona onu terkedebileceğini göster. eğer fırsatın varsa izin al ya da dediğin gibi işi ırak ailenin yanına git oradaki işe gir kafa dinle. dediğin gerçekten senle olmak istiyorsa gelir.
çünkü benzer birolay teyzemin basından geçti 30 yıl sonra eniştem 3 tane boyu kadar çocugu var gidip kızına teyzemden bir kaç yıl sonra ayrılmak istediğini söylemiş . kuzen de teyzeme söylemiş. teyzemde hemen gidip boşanma davasını açmış ne bekleyecegim diye. eniştem bunu duyunca şok olmuş. bir yalvarmalar falan, boşanmayalımlar. teyzemde o zaman isteklerini sıralamış bunları kabul edeceksen, devam ederiz. yoksa yolun açık olsun deyip resti çekmiş. tamam ne dersen kabul yeterki bırakma demiş.
anlayacağın erkekler yaşları kaç olursa olsun evlilikleri ne durumda olursa olsun kendilerini vazgeçilmz sanıyorlar. ama peki kadınlar?? yok çocuk var boşanmayalım, yok o beni bir zamanlar çok seviyordu bu günler geçiçek diye evliliklerini hep kurtarma çabasındalar. bence bir ilşkiyi kurtarmak istiyorsak risk almak zorundayız. riskin sonucu pozitif olur negatif olur bilemem ama riski alan kişi her zaman için pozitif olur.
çok üzüldüm böyle bir evlilik deneyimi yaşamana. anlattıklarından gördümki gayet mantıklı kendini bilen bir insansın senin yerinde başkası olsa belki çocuk yaparsam kocamın bana ilgisi artar diye çocuk yapardı. ama sen evliliğinde mutsuz olduğun için çocuguna bu haksızlığı yapmamışsın. gerçekten çok takdir ettim seni. sen güçlü ve kendini bilen bir kadınsın. bundan sonra vereceğin kararında eminim en doğrusu olacaktır. biz burada sadece seçenekler sunabiliriz ve sen en doğrusunu seçeceksindir.
benim sana tavsiyem şu olur. anladığım kadarıyla eşin artık senin tamamen ona ait olduğunu düşünüyor, ne yaparsa yapsın bir şekilde seni kandrıp getireceğinin farkında. zeki biri belli. olmasa zaten evlenene kadar başka biriymiş gibi göstermezdi kendini. bence sen ona onu terkedebileceğini göster. eğer fırsatın varsa izin al ya da dediğin gibi işi ırak ailenin yanına git oradaki işe gir kafa dinle. dediğin gerçekten senle olmak istiyorsa gelir.
çünkü benzer birolay teyzemin basından geçti 30 yıl sonra eniştem 3 tane boyu kadar çocugu var gidip kızına teyzemden bir kaç yıl sonra ayrılmak istediğini söylemiş . kuzen de teyzeme söylemiş. teyzemde hemen gidip boşanma davasını açmış ne bekleyecegim diye. eniştem bunu duyunca şok olmuş. bir yalvarmalar falan, boşanmayalımlar. teyzemde o zaman isteklerini sıralamış bunları kabul edeceksen, devam ederiz. yoksa yolun açık olsun deyip resti çekmiş. tamam ne dersen kabul yeterki bırakma demiş.
anlayacağın erkekler yaşları kaç olursa olsun evlilikleri ne durumda olursa olsun kendilerini vazgeçilmz sanıyorlar. ama peki kadınlar?? yok çocuk var boşanmayalım, yok o beni bir zamanlar çok seviyordu bu günler geçiçek diye evliliklerini hep kurtarma çabasındalar. bence bir ilşkiyi kurtarmak istiyorsak risk almak zorundayız. riskin sonucu pozitif olur negatif olur bilemem ama riski alan kişi her zaman için pozitif olur.
kimseye anlatamadığım kimseyle paylaşamadığım duygularım, hislerim artık sel olup taşmakta.
belki abartıyorum, belki çok karamsarım, belki çok şey istiyorum,belkide tedaviye ihtiyacım var..
ya da tam anlamıyla saf, aptalın tekiyim.. bilmiyorum. ama her geçen gün, her an içimde kimsenin bilmediği bi mutsuzluk olmasından bıktım.
artık ne beni çok sevdiğini bildiğim eşimin sevgisinden eminim, ne de benim onu olduğu gibi sevebileceğimden..
herkesin dediği gibi baştan beri hataydı belkide bizimki.. ama hep pembe gözlüklerle baktım hayata. çünkü seviyor, seviliyordum. ama anladım ki sevgi sadece sözcüklerde, sevgi sadece iyi olduğun sürece. bunu geç olsada anladım.
eşimin sevgisinden şüphe ediyorum çünkü;
sadece kendisi için yaşıyor gibi.
istediği olmayınca, yada en küçük hatada öfke, bağrış, azar..
beni mutlu etmek için yaptığı tek bişey yok.
ve tabi en önemlisi evliliğimizin daha ilk aylarında yaptığı yanlışlar..
kendi sevgimden şüphe ediyorum çünkü;
çevremde herkes gibi artık bende eşimi yanıma yakıştıramıyorum.
ve o kadar değiştiki benim sevdiğim adam değil sanki başka biri.
daha geçen gün bana;" niye böyle yapıyorsun,ne olacak böyle dediğimde. ben böyleyim dedi.
eskiden niye olduğun gibi değildin o zaman dedim.beni o halimle kim sever dedi."
sevilecek hali olmadığını biliyor kendisi bile..
artık sonumuzu göremiyorum.
hala onsuz yapamam diyorum ama beni giderek kangrene çevirdiğinin de farkındayım..
ikimizde çalışıyoruz kendisi istediği her yere giderken (genelde köyüne ava gider), ben hep kendimi kızıtlayıp üç kuruşun hesabını yapmak zorundayım. her ayın sonunu zor getirmemize rağmen. kendi ailesine haftada bir gidilmekte, benim aileme gelince masraf olarak görülmekte. ya bayram yada bi sebeb olmalı beraber aileme gidebilmemiz için. o da binbir huzursuzlukla..cinsellik monoton isteksiz... o kadar çok sorunum var ki kimsenin bilmediği iç dünyamda..kendi içimde çıkmazlardayım..kimse bilmiyor..eşimse sorunlar olduğunu kabul bile etmiyor..
evliliğimizde ki sorunlar aşılamaz mı ? aşılabilir... ama ikimizde istersek. anladım ki tek başına benim çabamın hiç bi anlamı yok. ve eşimin de sorunlarımızı görmek, çözmek gibi niyeti yok. adam memnun halinden.. ama ben değilim hemde hiç değilim.
benim hayalimdeki eş bu değil, benim hayalimdeki evlilik bu değil, benim hayalimdeki hayat bu değil..
sizce abartıyor muyum, sorunlu muyum yoksa çok mu safım ben ?
yalnız olmadığını bil arkadaşım, bende 4 senelik evliyim.ilk senemdede anlattığın şeyleri yaşıyordum 2.sindede 3.sündede şimdide..hem gitmek istedim, hep durdurdu, ama hiç değişmedi. Halbuki ben gideli çok oldu,anlattıklarından çok daha acılarını yaşadım inan.Bi insanın düşmanı bile yan odada içini çeke çeke ağlarken horul horul uyuyamaz. Benim eşim uyudu, çünkü ona göre kendi düşen ağlamazdı. ne bi gün gözyaşımı sildi ne mahçubiyet hissetti.Konuşmak ne mümkün denemedim mi sanıyorsunuz, ya küfür duydum ya hakaret. Onun huyuna gittiğimde yemeği hazır olduğunda ev temiz olduğunda ailesi ile hergün görüştüğümde hiç sorun çıkmaz. İkimizde üni. mezunu insanlarız sözde...gitsem boşannsam ne olucakki, kocamı değiiştirebilirim ya şansımı? ben aile meselelerimi çok anlatmam aslında forumlarda ama yazdıklarında kendimi buldum ve istedimki yalnız olmadığını bilesin. insanız işte özeniyoruz. Çevremdeki evlilikleri izlerken hep hayaller kurardım benimde eşim bana böyle davranıcak die. Allah birgün nasip eder belki kimbilir.Keşke daha güçlü olabilsem, keşke daha radikal kararlar alabilsem, ama kolay değil öyle. BAşkasının böyle sorunları olsa ne çekiyorsun git derim. Ama yaşanmadan anlanmıyor...
Aslında bende çok istitorum bi bebeğim olsun ama eşim bu şekilde devam ettikçe ben bundan bi bebek falan yapamam diyorum.
Çok düşündüm boşanmayı ama bizim aile geleneklerimizden dolayı bu biraz zor ve ben kendim sveerek evlendiğim için mecbur hissediyorum kendimi eşime...
Rabbim yardımcımız olsun hepimizin eşilerimizede virazcıkda olsa Rabbim merhamet versin...
24 yaşındayım ama çok yaşlanmış hissdiyorum kendimi artık çokkk.
Dün yine çok kötü kavga etttik onun bana dokunması bile acıtıyor artık canımı ...
İstediğim evlilik bu değildi.
neden kendini ona mecbur hissediyorsunki. daha 24 yaşındasın. en güzel yaştasın ve yaşlanmış hissediyorsun
şunu unutmayın ne olursa olun bize gerçek sevgiyi gösterecek bizi her şekilde kabul edecek kişiler anne babalarımızdır. onları sevgisi bize sonsuzdur. evet hatalı bir seçim yapmışsın ve eve dönmekten korkuyorsun bir çok kadın gibi. ama gerçekten mutsuzsan bence korkma ailenden. onlar seni seviyorlar ve yanlış da yapsan seni her zaman affedrler
Aslında bende çok istitorum bi bebeğim olsun ama eşim bu şekilde devam ettikçe ben bundan bi bebek falan yapamam diyorum.
Çok düşündüm boşanmayı ama bizim aile geleneklerimizden dolayı bu biraz zor ve ben kendim sveerek evlendiğim için mecbur hissediyorum kendimi eşime...
Rabbim yardımcımız olsun hepimizin eşilerimizede virazcıkda olsa Rabbim merhamet versin...
24 yaşındayım ama çok yaşlanmış hissdiyorum kendimi artık çokkk.
Dün yine çok kötü kavga etttik onun bana dokunması bile acıtıyor artık canımı ...
İstediğim evlilik bu değildi.
seni çok iyi anlıyorum canım kendi seçeneklerimizi yaşıyoruz ve kendimizi mecbur hissediyoruz. ailelerimizin istediği biriyle evlensek belki bu kadar zor olmazdı bizim için. inan kimseye anlatamıyorum bunları. herkes beni çok mutlu biliyor. eşimin bu kadar değişeceği aklımdan bile geçmezdi. şimdi kalkıp ben mutsuzum desem, biliyorum ki kendin sevdin, kendin tanıdın..zamanında aklın nerdeydi diyecekler. ama öyle değil işte. köprüyü geçene kadarmış meğer herşey. allah sabır versin bize. eşlerimizede merhamet ve dürüstlük...
güzel yorumun için çok teşekkür ederim arkadaşım. eşim ilk günden bu güne olumlu yönde de çok değişti hakkını yiyemem. mesela alkolü bıraktı. sevmeiğim bi çok davranışını düzeltti. yani belkide tam anlamıyla nasıl olsa bana ait diye düşünmek değil de kendi hatalarının ve eksikliklerinin farkında değil. yani klasik erkek işte onlara göre hiç bi sorun yok ama biz kadınlar abartmaya bayılırız ve sorun yaratırız.düşünce bu sabit... eşimin değiştiremediğim ve değiştiremeyeceğim tek düşünce bu belkide. sırf bu yüzden benim hissettiklerimi anlamıyor. ben onu kendi tek kişilik dünyasından çıkarabileceğimi sanmıyorum artık. ama işi bırakıp aileme yakın olmayı gerçekten çok istiyorum. ama korkularım var işte. asla beni bırakıp peşimden gelmez diye korkmuyorum. beni bırakamz bunu adım kadar iyi biliyorum ama eğer böyle bişey yaparsam kendini tamamen kaybetmesinden korkuyorum. eşim inat bi insan. sırf bu yüzden düzelen ya da düzelebilecek davrananışları da bi inatla bi ömür sürdürür diye korkuyorum. sevmesem çekerim resti ama şu an onsuz bi hayat düşünemiyorum ben. hele ki az da olsa bi çabası varken benim için.. karışık oldu biraz sanırım. kafam o kadar dağınıkki sözcükleri seçmekte zorlanıyorum.
umarım bigün bu seçeniği uygulamak zorunda bırakmaz beni..
sağol canım umarım bigün allah bizede nasip eder hayallerimizdeki evliliği ve eşi.. inşallah eşlerimiz yaptığı yanlışların farkına varır.. çok haklısın, başkası olsa ne çekiyorsun git deriz ama insan başına gelince anlıyor, gitmek ya da kalmak.. her iki seçenekte de kaybediyorsun ve bu nedenle katlanıyorsun işte...
- 17 Kasım 2011
- 6.645
- 547
- 148
güzel yorumun için çok teşekkür ederim arkadaşım. eşim ilk günden bu güne olumlu yönde de çok değişti hakkını yiyemem. mesela alkolü bıraktı. sevmeiğim bi çok davranışını düzeltti. yani belkide tam anlamıyla nasıl olsa bana ait diye düşünmek değil de kendi hatalarının ve eksikliklerinin farkında değil. yani klasik erkek işte onlara göre hiç bi sorun yok ama biz kadınlar abartmaya bayılırız ve sorun yaratırız.düşünce bu sabit... eşimin değiştiremediğim ve değiştiremeyeceğim tek düşünce bu belkide. sırf bu yüzden benim hissettiklerimi anlamıyor. ben onu kendi tek kişilik dünyasından çıkarabileceğimi sanmıyorum artık. ama işi bırakıp aileme yakın olmayı gerçekten çok istiyorum. ama korkularım var işte. asla beni bırakıp peşimden gelmez diye korkmuyorum. beni bırakamz bunu adım kadar iyi biliyorum ama eğer böyle bişey yaparsam kendini tamamen kaybetmesinden korkuyorum. eşim inat bi insan. sırf bu yüzden düzelen ya da düzelebilecek davrananışları da bi inatla bi ömür sürdürür diye korkuyorum. sevmesem çekerim resti ama şu an onsuz bi hayat düşünemiyorum ben. hele ki az da olsa bi çabası varken benim için.. karışık oldu biraz sanırım. kafam o kadar dağınıkki sözcükleri seçmekte zorlanıyorum.
umarım bigün bu seçeniği uygulamak zorunda bırakmaz beni..
yanlış anlama ama o zaman bir psikologla görüşsen belki bakış açını değiştirirsin.
neden söyledim bunu şimdi gördümki sana yaptığım yorumdan sonra kendi hatalarını da görür gibi oldun. abartığını sanki biraz farkettin.
o kendini değiştirmiyor gayet hayatından memnun yaşıyor. sen de öyle yap. sen de yapmak istediklerini yap bütceyi düşünmeden bi kaç hafta baksın ki aaa bak yetmişmiyor o da fedakarlık etsin kendi isteklerinden. çünkü biz kadınlar hep onların istediği gibi olmaya çalışıyoruz. ve bir çok şeyden fedakarlık ediyoruz. belki gezmelerimizden belki kendimize alacağımız bir kıyafetten. yapıyorsan da bu fedakarlığı sikayet ederek kendine zindan etme hayatı. bilmem anlatabildim mi söylemek istediklerimi ama :)
yanlış anlama canım benim ben git demiyorum. ama eşini de kendini de değiştirerek günün birinde eşin de sen de bu değişimden pişman olursunuz. birbirnizi olduğu gibi sevin. tamam alkol alıyordur önceden bu özelliğini değiştrmişsinidri sigara içiyordur bunu değiştirmişsindir. bunlar güzel ama karakteri ile kişiliği ile yapılan değişiklikler gün gelir pişmanlıklar yaratır.
- 17 Kasım 2011
- 6.645
- 547
- 148
haklısın canım zaten benim düşüncemde bu.. ilerde keşke demek istemiyorum. ve elimden geleni yapmaya çalışmakla geçiyo ömrüm.. allah sonumuzu hayretsin.. diyorsun ya bana herkes git dedi ben savaştım değiştirdim eşimi. evet bende aynı şekilde. bi çok olmazı olmaz yaptım belki ama dediğin gibi kendim de çok değiştim ve daha değişmem de gerekiyor biliyorum.. umarım bigün ben de eşimi senin gibi istediğim kıvama getirebilirim..
yok canım yanlış anlamam tabiki. bende farkındayım bazen abarttığımın. ve ilk baştada yazdım bunu.ama eşimde çok rahat ve ben ne kadar abartıyorda olsam çok net ve büyük sorunlarımızda var eşimin görmezden geldiği... fedakarlık konusuna gelince artık kendimi kısıtlamak gibi bi düşüncem yok zaten. birazda o düşünsün sıksın kendini..
