Kıskançlık sebebiyle çok ilişkim bitti. Kıskançlığın beraberinde gelen o kısıtlama beni çileden çıkarıyor. O sorgulamalar o kadar boşuna ki yapacak olsam zaten ruhu duymayacak adamın, o soruyor kısıtlıyor diye mi yapmayacağım. Uyuyorum derim, iş uzadı derim, arkadaşımlayım derim ama olmam. Elimde telefon var, istesem açarım sahte hesaplar yerim haltları. Nereden bilecek? Kısacası karakterim buna müsaitse yada bariz karaktersizsem her türlü yaparım zaten.
En basitinden abimin kız arkadaşı abimi benden dahi kıskanıyor. Abimde ayrı bir problem, buna neden izin veriyor anlamış değilim.
Abimle dışarı kahve içmeye gittiğimizde kız hep bir sıkıntı çıkarıyor. Nedense o gün tüm felaketler başına geliyor acilen abimi çağırıyor.
Mesela neden karşı cinsten bir normal arkadaşımız olunca bu sıkıntı oluyor? Neden ben iş yerinden erkek arkadaşımla çay kahve içemiyorum. Son ilişkim bu yüzden bitti mesela. Bizimde aklımız fikrimiz var, iyi kötü insanı ayırt edebiliriz değil mi? Ona göre arkadaş oluruz veya olmayız. Bende mi sorun, bu da fazla bir rahatlık mı? Kime fikrimi söylesem mezhebin ne kadar geniş diyorlar.
Gerçekten sorgular hale geldim. Düşüncelerini merak ediyorum. Burada da böyle konular okuyorum kıskanç olanların ruh halini merak ediyorum neler düşündüklerini gerçekten öğrenmek istiyorum. Bu kadar kıskanç olan insanlara bir şans verilmeli mi yoksa komple hayatımızdan çıkarmalı mıyız?