Kızımın bu duruma alisamamasi beni mahvediyor

yildiztozuu

yildiztozuu

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
13 Ağustos 2017
189
380
1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.
 
Alışır kuzum benim de kızım 3 yaşında KV annem dönüşümlü bakıyorlardı olmadı KV 2 torun daha var erkek olunca onlar kötü örnek almaya başlamıştı kreşe verdim hergün ağlardı ama babasına 😂 anne sen git işe baba gitmesin derdi biz hep para kazanmak için senin istediklerini almak için çalımamız lazım derdim hep öyle öyle alıştı
 
yildiztozuu .!.:
1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.
Genişletmek için tıkla...
Güvenli bağlanmayla ilgili sıkıntı var gibi duruyor. Kaç yaşındayken başladınız işe? İlk ayrılığınız nasıl oldu? gibi soruların cevabı önemli.
 
Sanirim guvenli baglanma sorunu var bir yildir aglamasi bana bunu düşündürdü
 
yildiztozuu .!.:
1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.
Genişletmek için tıkla...
annem işe giderken her sabah kreş servisi beklerken ağlayarak anneme anne ne olur beni de götür derdim. bazen dayanamaz beni de iş yerine götürürdü. anneme çok bağlıydım. ben ilkokula başlayana kadar kadıncağız ne bir düğüne gidebilmiş ne bir etkinliğe yemeğe vs. biraz büyüyünce değişecektir bu. yalnız olmayı güçlü bir kız çocuğu olmayı öğrenecek bu sayede kreşe de giderse daha çok alışır zaten.
 
Öncelikle bir babaanne bir anneanne bakım düzeni sağlıklı değil sık bakım veren değişimi çocuklarda kaygıya sebep olur. Uyurken kaçar gibi de gitmeyin mutlaka vedalaşın yoksa daha kötü hisseder. Kaygısı artar olula başkamak iyi gelecektir
 
İşe gidiyorsunuz diye bir yıldır ağlıyorsa ciddi problem vardır. Bence uzmandan destek alın
 
sudankalp .!.:
Öncelikle bir babaanne bir anneanne bakım düzeni sağlıklı değil sık bakım veren değişimi çocuklarda kaygıya sebep olur. Uyurken kaçar gibi de gitmeyin mutlaka vedalaşın yoksa daha kötü hisseder. Kaygısı artar olula başkamak iyi gelecektir
Genişletmek için tıkla...
Son cümle hariç tüm önerilerinize katılıyorum. Konu sahibi bunlar önemli, dikkat etmek gerek.
 
1 yıl çok uzun bir zaman gerçekten de.. bir uzmana danışabilirsiniz?
Bu arada babaanne anneanne kaç zamanda bir değişiyor
bende bu dönüşümün çocukları çok etkilediğini duymuştum
 
10 yaşında bir kızım, 4 yaşında bir oğlum var, ikisine de 1,5 yaşa kadar kendim baktım, kızım ilk okul 1. sınıfa başlayana kadar her gün ya ağlardı, ya da anne ne olur işe gitme diye yalvarırdı. Evde bakıcıyla bıraktığımda kendini yerlere atıp ağladığını bilirim. Ben de onu öyle bıraktıktan sonra işe giderken arabayı kenara çekip hönküre hönküre ağlayıp sustuktan sonra o şiş ve kızarık gözlerle işe giderdim. Yarım gün bakıcıda yarım gün kreşteydi. Sonra bakıcıyı istemediğini söyledi, beni eve bırakma ben evde kalmak istemiyorum dedi, kreş öğretmeni o zaman akşama kadar burda kal, birlikte uyuruz sonra kalkınca gene oynarız deyince kabul etti tam gün kreşe başladı. Kreşe götürürken de yolda neler yapmazdı gidene kadar yalvarır, olmadı karnım ağrıyor der, olmadı ağlar....Ki ben sabah kahvaltı saatine bile götürmezdim mesela evde birlikte kahvaltı yapardık, hani biraz daha fazla benimle zaman geçirsin diye saat 10'a doğru kreşe götürürdüm. Şimdi 10 yaşında, yaptıklarını anlatıyorum kahkalarla gülüyor :KK70:niye öyle yapıyordum ki diyor?! gel de sinir olma. O yüzden sizi o kadar iyi anlıyorum ki, ben hiç unutmadım mesela o ağladığım günleri, onu ne kadar üzdüğümü, çektiğim vicdan azabını ama o hepsini unuttu, geçti gitti, ve inanın bizim düşündüğümüz gibi travma falan oluşturmuyor çocuklarda. Oğlum da 4 yaşında, onunla ayrılmamız biraz daha kolay oluyor, arada ben de seninle işe geleceğim diyor, mikrop var iş yeri çok kalabalık mikrop bitince götüreceğim söz diyorum, çok nadir de olsa arada yanımda getiriyorum 1-2 saat çok mutlu oluyor, oyun grubuna gidiyor mesela haftada 1 gün hem de bakıcıyla güle oynaya gidiyor, sınıfa girdiğinde kimseyi gözü görmüyor, ne beni ne bakıcıyı sormuyor bile. Her çocuğun tepkisi farklı oluyor anneden ayrılma konusunda, emin olun geçecek, biliyorum delip de geçiyor, ama onlar bizim kadar etkilenmiyor. Ben işi bırakmayı çok düşündüm, ama şimdi düşünüyorum 2 çocuk büyütüp yetiştirmek en azından anaokulu çağına gelene kadar en az 12 sene çalışmamam demek oluyordu. Bu benim için çok büyük bir kayıp, daha sonra işe başlamak için çok geç olurdu, çalışmaya alışan ben için çok zor olurdu, o 12 senede benim de akıl sağlığım bozulurdu. Her ikisi için 1,5 sene evde kalmak bile beni çok zorlamıştı. Sakın pişman olmayın, hem kendiniz için hem de onun geleceği için çalışıyorsunuz, bu günler geçecek ve her şey yoluna girecek.
 
Eski konunuza yazmışım. Tırnak yeme dudak yolma sorunu bitti mi? Yani o zamandan bu zamana hiç bir gelişme yaşamadınız mi?
 
Benim oğlumda öyleydi, 27 aylıktı ücretsiz izinden döndüğümde sizin gibi birer hafta babanne anneanne dönüşümlü baktılar, ilk başta anlattım anne çalışcak diye el sallayıp gönderiyordu baktı sonu yok ağlamaya başladı kaç kere servise geç kaldım sayısını unuttum, sonra oyun grubu daha sonra yarım gün kreş yine annemler götürüyodu değişen bişey olmadı, yine ağlardı bu karakter bence pskoloğada götürdüm kaygılı bi çocuk zaten 5 yaşında kardeşi doğdu sürekli hastalanıyodu şimdi şükürler olsun 1,5 senedir yanındayım iyi annem yok diye düşüne düşüne kendini hasta ediyodu, benim çocuklarımda sıkıntı var şimdide minik 1,5 yaşında onunla ne maceralar yaşıycaz belli bile değil bide bakıcı bakacak şuan wc ye bile göndermiyo ağlıyo zırlıyo bence alış ağlayacak yapacak bişey yok ben çözüm bulamadım inş sen bulursun😂
 
bence bakım verenleri de değerlendirmek lazım

yani çocuk evde sizsiz kaldığı ortamdan şikayetçi

neler oluyor siz yokken bu önemli

bakın anneanne babaanne kötü muamele etmez belki ama içten içe "aman annesi işe gitti, bu çocukcağız da kaldı böyle ağlıyor, yazık" hissini körükler

özellikle kendilerinin çalışma hayatı olmamış ve çalışan çevreleri de olmamış ise annenin çalışıp çocuğu bırakması onlara göre trajik bir durumdur

bir de eskiden çalışmıyorken sonradan çalışmaya başlamışsınız yani büyüklerde minicik bebeği bıraktı işe başladı, biz evde oturalım o dışarıya çıksın, orada arkadaşları vs oldu algısı olabiliyor

bence Eylül için okul araştırın

madem idare ettiler bir süre daha virüs de olduğu için idare edilsin ama okula başladığında anne baba işe çocuk da okula mottosuna daha rahat alışır

zira orada başkalarının anneleri de yok hepsi işe gidiyor

bir de mesela oturduğunuz semt yani parktaki ortam dahi önemli olabiliyor

herkesi annesi parka getirip onunla oynarken onu büyüklerin götürmesi ya da götürüp de oraya koşma buraya koşma demesi dahi önemlidir

yıllar önce sitenin bahçesinde oturuyoruz çocuklar da oynuyor

komşunun kızını da annesinin işi olduğu için o gün babaannesi getirmiş

neyse kadın bir bağırdı "sen nereden çıktın oraya" diye kaydırağın tepesinde kaymak üzere olan çocuğa panikle

çocuk da merdivenleri gösteriyor oradan çıktım şeklinde

ay düşer vs dedi

yok dedik her gün oynuyor o

bir başka komşu sen kay kızım dedi neyse kaydı devam etti çocuk

babaanne tamamen korumacı yaklaştı ama parka anne ile gittiğinde serbest olan şey babaanne ile gittiğinde sıkıntı oldu

bir daha babaannesi seni parka indireyim deyince başını olumsuz anlamada sallamaya başlamış 1,5 yaşındaki çocuk
 
Su dunyada annesinden yeterli ilgiyi görüpte amnesine bagli olmayan cocuk yoktur heralde. Benim kizimda cok bagli bana. Hala oyle. 19 aylik iken krese verdim. Simdi 3 yasinda.
Okula gidecegi zamani bilir.evde kalacagi zamani bilir.
Kiziniza bir saat alin. Eve kavta geleceginizi işaretleyin buyuk olan bu rakama kucuk olan bu rakama gelince evde olacagim deyin.

Gununu planlayin.bu is babanneye ananeneye kalmamali. Saat kacta ne yapilacak nasil olnanacak ne yenecek rutini belli olsun. Bunu da anlatin. Simdi ben ise gidecegim sen x ile kalacaksin. Once sunu oynayacaksınız sonra bunu. Sonra oglen sunu yiyecek ve sonra uyuyacaksin. Uyaninca bu oyun oynanacak. Arafa sunu yiyebilirsiniz. Sonra saat soyledigim zamana geldiginde sen şunu oynarken ben geleceğim ve beraber oynayacagiz.

Eve gelince de harala gürele işe girişmeyin. 1 saat once beraber vakit geçirip oynayin.. telefon vs olmadan sadece kiziniza odaklandiginiz bie oyun olsun bu.
 
yildiztozuu .!.:
1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.
Genişletmek için tıkla...
Ben de çok üzülüyorum kızlarım bana çok bağlı değiller diye 😁 hatta başka sebeplerden dolayı gittiğim psikoloğa sordum sosyal ve özgüven sahibi çocuklar güvenli bağlanan çocuklar birilerine bağlanmaz (bağımlı) güvende hissettikleri her yerde mutlu olurlar sevinmelisiniz dedi
Belki kızınız kaldığı yerde mutlu değil ya da güvende hissetmiyor
Ben de benimkiler (ikiz) bana çok yapışmaz arkamdan ağlamaz diye üzülüyordum🤷🏻‍♀️
Kaldığı ortamla ilgili konuşun duygularını öğrenmeye çalışın
 
Ne kadarlıktı işe başladığınızda, kaç yaşa kadar anne sütü aldı, odasını ne zaman ayırdınız, 8-5 mi çalışıyorsunuz? Yukarıda da yazmışlar güvenli bağlanma belirtilerine benziyor bu durum
 
D damdan
özellikle kendilerinin çalışma hayatı olmamış ve çalışan çevreleri de olmamış ise annenin çalışıp çocuğu bırakması onlara göre trajik bir durumdur


Bu söylediğiniz çok önemli çevre bize öyle baktığı için bizim bile modumuz düşerken çocuk nasıl mutlu olsun ki o ortamda
Bıraktığınız kişiler bu tarzda davranan insanlarsa onlar bile etkiler çocuğu
 
Mrs-21 .!.:
D damdan
özellikle kendilerinin çalışma hayatı olmamış ve çalışan çevreleri de olmamış ise annenin çalışıp çocuğu bırakması onlara göre trajik bir durumdur


Bu söylediğiniz çok önemli çevre bize öyle baktığı için bizim bile modumuz düşerken çocuk nasıl mutlu olsun ki o ortamda
Bıraktığınız kişiler bu tarzda davranan insanlarsa onlar bile etkiler çocuğu
Genişletmek için tıkla...

kv dem yıllarca lojmanda yaşamış eşi polis

polislerin eşlerinden polis olan ve hemşire olan varmış bir yerde

onların çocuklarına da diğer polis eşlerinden bakan oluyormuş

toplanılır oturmaya gidilirmiş

bakıcılar da çocukları getirir çıkışta da anneleri gelirmiş

vay o çocuklar bakıcı yanında mahsun iken annesi gelince farklı davranırmış da vs

yıllarca bunu anlattı

bu arada benim annem de çalışıyor ve ben bakıcı ile değil de anaokulunda büyüdüm

biraz büyüyünce okula gitmeli deyince de hemen başlardı okuldan bıkıyorlar da küçücük çocuk okul deyince kaçar da vs

ben de gittim okumaktan hiç bıkmadım deyince sen istisnasın derdi

neyse aradan uzun bir süre geçince benim çocuklarım anaokuluna gitmediler ama arkadaşlarından geri de kalmadılar dedi vs

çocuklarının en küçüğü üstü yani o zaman anaokulu vs yoktu ama bugünkü çocukların hepsi anaokuluna giderken gitmeyen eksik kalıyor

yine eskiden evde 3-4 çocuk zaten anaokulu ortamı varmış şimdi çocuk fanusta sadece ana baba görerek büyüyor

bunlar en yakınımdan basit örnekler ki bizimki çocuğa vs bakmadı baksa bu düşüncelerini minicik çocuk ile paylaşmaktan geri kalmazdı

oğlum henüz 1 yaşında iken bu annen sana ne kötü ayakkabı almış demişliği vardır ki

chicconun deri ayakkabısı için

kendi bilmediği her şey kendi deneyimlemedikleri uygulamadıkları her şey üst kuşak için kötüdür

hatta eltimin kızını yemek yedirirken bağladıklarını söylerdi ben şaka yapıyor zannederdim yani yemiyor da zorla yediriyorlar manasında

benim çocuğum oldu bağlamanın ne olduğunu öğrendim mama sandalyesinin emniyet kemesi imiş

kv bebeği bağlamayıp yere sofra sermemizi önerirdi vs

ha benim kv dem nispeten yaşlı oğlumla arasında 65 yaş var ama benzer içerikte konuşabilecek o kadar çok insan var ki

damdan neden çocuğa kim baksın anketlerinde hemen bakıcıyı işaretliyor sorularımın cevabı bu yazdıklarımda gizli
 
Keitha .!.:
10 yaşında bir kızım, 4 yaşında bir oğlum var, ikisine de 1,5 yaşa kadar kendim baktım, kızım ilk okul 1. sınıfa başlayana kadar her gün ya ağlardı, ya da anne ne olur işe gitme diye yalvarırdı. Evde bakıcıyla bıraktığımda kendini yerlere atıp ağladığını bilirim. Ben de onu öyle bıraktıktan sonra işe giderken arabayı kenara çekip hönküre hönküre ağlayıp sustuktan sonra o şiş ve kızarık gözlerle işe giderdim. Yarım gün bakıcıda yarım gün kreşteydi. Sonra bakıcıyı istemediğini söyledi, beni eve bırakma ben evde kalmak istemiyorum dedi, kreş öğretmeni o zaman akşama kadar burda kal, birlikte uyuruz sonra kalkınca gene oynarız deyince kabul etti tam gün kreşe başladı. Kreşe götürürken de yolda neler yapmazdı gidene kadar yalvarır, olmadı karnım ağrıyor der, olmadı ağlar....Ki ben sabah kahvaltı saatine bile götürmezdim mesela evde birlikte kahvaltı yapardık, hani biraz daha fazla benimle zaman geçirsin diye saat 10'a doğru kreşe götürürdüm. Şimdi 10 yaşında, yaptıklarını anlatıyorum kahkalarla gülüyor :KK70:niye öyle yapıyordum ki diyor?! gel de sinir olma. O yüzden sizi o kadar iyi anlıyorum ki, ben hiç unutmadım mesela o ağladığım günleri, onu ne kadar üzdüğümü, çektiğim vicdan azabını ama o hepsini unuttu, geçti gitti, ve inanın bizim düşündüğümüz gibi travma falan oluşturmuyor çocuklarda. Oğlum da 4 yaşında, onunla ayrılmamız biraz daha kolay oluyor, arada ben de seninle işe geleceğim diyor, mikrop var iş yeri çok kalabalık mikrop bitince götüreceğim söz diyorum, çok nadir de olsa arada yanımda getiriyorum 1-2 saat çok mutlu oluyor, oyun grubuna gidiyor mesela haftada 1 gün hem de bakıcıyla güle oynaya gidiyor, sınıfa girdiğinde kimseyi gözü görmüyor, ne beni ne bakıcıyı sormuyor bile. Her çocuğun tepkisi farklı oluyor anneden ayrılma konusunda, emin olun geçecek, biliyorum delip de geçiyor, ama onlar bizim kadar etkilenmiyor. Ben işi bırakmayı çok düşündüm, ama şimdi düşünüyorum 2 çocuk büyütüp yetiştirmek en azından anaokulu çağına gelene kadar en az 12 sene çalışmamam demek oluyordu. Bu benim için çok büyük bir kayıp, daha sonra işe başlamak için çok geç olurdu, çalışmaya alışan ben için çok zor olurdu, o 12 senede benim de akıl sağlığım bozulurdu. Her ikisi için 1,5 sene evde kalmak bile beni çok zorlamıştı. Sakın pişman olmayın, hem kendiniz için hem de onun geleceği için çalışıyorsunuz, bu günler geçecek ve her şey yoluna girecek.
Genişletmek için tıkla...
Yazdıklarınızda kendimi buldum adete ve içim gercekten ferahladi. Bu durumu tek benim yaşamadığımı, zamanla geçeceğini birilerinin hayatında okumak guzel geldi. Mutlaka yaşayan vardır onu tahmin edebiliyorum ama bizzat okumak umutlarımı yesertti. Kazandigima sevinemedim bırakmayı düşündüm ben de. Ama ileride büyüdüğü zaman benim evde oturmam ona bir fayda saglayamayacak aksine çalışmam onu da buyuturken maddi kolaylık sağlayacaktır Umarım bunları ilerde anlar 🤲
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Boşanmış bir eş döner mi?
4 5 6
Yorumlar
111
Görüntüleme
7K
evrem0634
E
M
  • Soru
Davranış Bozuklukları Otizm mi
Yorumlar
6
Görüntüleme
1K
Sadecebenbb
S
I
  • Kilitli
Eşimle kavga ettik tavsiyeye ihtiyacım var
2 3 4
Yorumlar
73
Görüntüleme
5K
Depresif Penguen
Depresif Penguen
D
Boşanıyorum kocam beni hiç sevmedi mi
17 18 19
Yorumlar
373
Görüntüleme
27K
Dobra anne
D
S
Bebek Kıyafetleri, Bebek Eşyaları Bebek için neleri iyi ki almışım dedim?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
28K
Sentinus17
S
X