Merhaba .
11 haftalık hamileyim. Çok derinden girmek istemiyorum konuya. Yaz yaz bitmez yoksa. Elimden geldiği kadar kısa, öz anlatmaya çalışacağım.
7/8 yaşından beri babamdan cinsel istismar görüyordum. Kendimi toparlayıp anlayıp ne olduğunu bildikten sonra üzerinden uzun yıllar geçti . En sonunda 14/15 yaşında annemle bu olayı paylaştım. Annem ağladı ve üstünü kapattı boşanamam, böyle olur şöyle olur ( kocasından korkuyordu.) bir de millet ne der, herkes bize nasıl bakar, millet kardeşine kız bile vermez v.s v.s biliyorsunuz işte. Herkes sorarsa ne derim o bana iftira atar filan. Çocuk aklı haklı buldum inandım ona . Tek çarem üniversiteydi. Gittim kurtuldum, bitirdim. Bitirdikten sonra 2 sene daha okuduğum şehirde kaldım. Sonra ailem ( demeye dilim varmıyor,anlayın diye söylüyorum.) bizzat kendileri gelip ben gelmek istemesemde zorla kendileri geldi aldı ve götürdü. Anneme öyle bağlıyım ki ufacık üzülmesine gönlüm razı gelmiyor. Neyse ben evlendim, severek, en yakın arkadaşımla ( her şeyi biliyordu, çünkü kurtulmak istiyordum) ve kaçarak. Hepsine birer mesaj attım bağımı koparttım. Annem, kardeşim hariç. Annem çok zor zamanlar geçirdi, kardeşim de kahroldular. Neredeyse tanıdıklarımızın çoğu öğrendi gibi oldu meseleyi. 6 ay gitmedim hiç bir iki kere görüştük. Son zamanlar annem kardeşim eve geliyordu kendi evime. Suan 10 aylık evliyim bugün bana gel babanın elini öp ele güne karşı rezil oluyoruz soruyorlar verecek cevabım yok ben konuş görüş demiyorum elini öp bitsin. Bana bu kelimeliyi kullandılar. Allahım o kadar ağırıma gidiyor ki . Ağzımı açıp TEk kelime edemedim. Sadece yok dedim. Sonra karşımda ağlıyor ben zaten en başta her şeyi söylemiştim gereken her şeyi yaşadığım hissettiğim her şeyi şimdi beni tekrar bu konuma koymaları o kadar zoruma gidiyor ki birde hamile halimle hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum . Eşim bilse annemle bile görüştürmez. Ama anne işte yapamıyorum onsuz. Ne kadar kötü olursa olsun.
ben taviz verdikçe üstüme geliyorlar. Ama inanın annemi hiç kırmak istemiyorum. Hiç kıyamıyorum tamam ben yaşadım ama oda o acıyı çekiyor yazık günah kadın gözümüzün önünde eridi bunlar da aklıma geliyor çok yoruldum ne olur bana onu kırmadan beni anlayabileceği şekilde gelemeyeceğim gelmek istemediğimi gösteren bir mesaj bulun aklımı toparlayamıyorum. Bu olay rüyalarıma bile girerken çoğu zaman yaşadığım şeye bak . Nasıl demem gerek, ne demem gerek. Lütfen acımasız olmayın 
11 haftalık hamileyim. Çok derinden girmek istemiyorum konuya. Yaz yaz bitmez yoksa. Elimden geldiği kadar kısa, öz anlatmaya çalışacağım.
7/8 yaşından beri babamdan cinsel istismar görüyordum. Kendimi toparlayıp anlayıp ne olduğunu bildikten sonra üzerinden uzun yıllar geçti . En sonunda 14/15 yaşında annemle bu olayı paylaştım. Annem ağladı ve üstünü kapattı boşanamam, böyle olur şöyle olur ( kocasından korkuyordu.) bir de millet ne der, herkes bize nasıl bakar, millet kardeşine kız bile vermez v.s v.s biliyorsunuz işte. Herkes sorarsa ne derim o bana iftira atar filan. Çocuk aklı haklı buldum inandım ona . Tek çarem üniversiteydi. Gittim kurtuldum, bitirdim. Bitirdikten sonra 2 sene daha okuduğum şehirde kaldım. Sonra ailem ( demeye dilim varmıyor,anlayın diye söylüyorum.) bizzat kendileri gelip ben gelmek istemesemde zorla kendileri geldi aldı ve götürdü. Anneme öyle bağlıyım ki ufacık üzülmesine gönlüm razı gelmiyor. Neyse ben evlendim, severek, en yakın arkadaşımla ( her şeyi biliyordu, çünkü kurtulmak istiyordum) ve kaçarak. Hepsine birer mesaj attım bağımı koparttım. Annem, kardeşim hariç. Annem çok zor zamanlar geçirdi, kardeşim de kahroldular. Neredeyse tanıdıklarımızın çoğu öğrendi gibi oldu meseleyi. 6 ay gitmedim hiç bir iki kere görüştük. Son zamanlar annem kardeşim eve geliyordu kendi evime. Suan 10 aylık evliyim bugün bana gel babanın elini öp ele güne karşı rezil oluyoruz soruyorlar verecek cevabım yok ben konuş görüş demiyorum elini öp bitsin. Bana bu kelimeliyi kullandılar. Allahım o kadar ağırıma gidiyor ki . Ağzımı açıp TEk kelime edemedim. Sadece yok dedim. Sonra karşımda ağlıyor ben zaten en başta her şeyi söylemiştim gereken her şeyi yaşadığım hissettiğim her şeyi şimdi beni tekrar bu konuma koymaları o kadar zoruma gidiyor ki birde hamile halimle hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum . Eşim bilse annemle bile görüştürmez. Ama anne işte yapamıyorum onsuz. Ne kadar kötü olursa olsun.
ben taviz verdikçe üstüme geliyorlar. Ama inanın annemi hiç kırmak istemiyorum. Hiç kıyamıyorum tamam ben yaşadım ama oda o acıyı çekiyor yazık günah kadın gözümüzün önünde eridi bunlar da aklıma geliyor çok yoruldum ne olur bana onu kırmadan beni anlayabileceği şekilde gelemeyeceğim gelmek istemediğimi gösteren bir mesaj bulun aklımı toparlayamıyorum. Bu olay rüyalarıma bile girerken çoğu zaman yaşadığım şeye bak . Nasıl demem gerek, ne demem gerek. Lütfen acımasız olmayın 
Ama ben kızımın kılına zarar gelse kocayı bırak dünyayı yakarım. Yeni neslinde öyle olduğunu düşünüyorum.
