Konuşsam faydası yok sussam gönül razı değil😣

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

çok üzüldüm o güzel kalbinizden de öperim. Çocuk dehb açısından hiç değerlendirildi mi? Eğer imkanınız ve inancınız varsa izin de vereceklerse yanınıza almanız hatta mümkünse travmaları için de destek almanız ne hoş olur. Kayıp bir çocuk olmaktansa sevgi görür böylelikle içinde aşamadığı şeyleri belki sizin desteğniz ile aşar.

Probisinkokusu .!.:

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Ben olsam, o çocuğu canıma sokar yanıma alırdım. 8 yaşındaki evlada kıyamazdım.. Madem çocuktan kurtulmak istiyorlar alın yanıniza yeğeninizi

Yaaa ben size kıyamam, ben de halayım, çok şükür benim abim yengemin asla böyle tavırları yada düşünceleri yok ama en ufak normal anne baba kızması yapsalar bile yeğenlerime içim sızlar bence babaanne, dede yanı düşünülebilir, madem bunalmışlar(!) abiniz ve yengeniz o zaman yaz tatilini sizinle gecirsin. Ne bileyim günah yaaa neden öyle yapıyorlar ki

Bir oğlum var dünyalara bedel 6.5 yaşında dehb durtusellik hem de yoğun ve disleksi olan bir evlat hamileliği doğum süreci ve sonrası ile beraber hep Cok zorlu bir çocuktu ama bir an sevmekten vazgeçtim hele hele ki böyle çocuklar zaten dışarda maalesef dislaniyorlar okul ortamında mimli oluyorlar tek sığınakları ailesi ne demek fiziksel duygusal şiddet vallahi tüylerim ürperdi.
İnanın su bir sene anaokuluna gitti ne çektiğimi ben biliyorum öğretmeni tarafından sürekli şikayet uyumsuz olduğunu söyleme dislanma hepsini yaşadık yaşıyoruz da ama ben özel egitmeni var bir senedir haftada iki saat akedemik olarak okula hazırlık için ders aldırıyorum bunun yanında sürekli psikolog desteği ve tabi ki en önemlisi de sevmek ben senin gerçekten yanındayım diyebilmek iyi hissetmesi için elinden ne geliyorsa yapmak
Bakın daha bir hafta önce oğlum sitede olan arabaların giriş çıkışı için otomatik kapılar tekrar oluyor ya onun tepesine çıkmış ben tam merdivenlerden inerken gözümün önünde sol tarafına doğru düştü ama nasıl düştü o korkumu anlatamam size terligim telefonum fırladı oğluma koştum o kadar korkmuştu ki size anlatamam anne özür dilerim bilerek yapmadım diyor hemen sarıldım sakinlestirdim nasıl arabaya atladım acile gittik inanın bilmiyorum maalesef köprücük kemiği kırıldı bir haftadir bebek gibi bakıyorum yediriyorum yatırıp kaldırıyorum bana nasıl minnetle bakıyor anlatamam çünkü bu çocukların pskiloguzun en önemli sözlerinden biri buydu tek deposu sevgi ve şefkat demişti asla unutmuyoru.
Çok uzadı ama gerçekten çok kötü oldum o yavrunun halini düşününce içim cız etti abin ve yengene çok şey derim de ederi yok o çocuğu öylece nasıl bırakırlar aklım almadı alamadı
Son olarak ben burda aman ne iyi anneyim bakın neler yaptım değil olması gerekeni aslında bunun oluru bu olduğu için psikolog desteğiyle ilerledigimiz için yazdım yoksa insanız elbet hata olur ama bu şekilde değil ya

Allah onları bildiği gibi yapsın ,öfke problemleri varsa defolup tedavi görsünler , çocuk onların stres topumu. Annenize götürün eğer orda sevgi görecekse orda kalması daha uygun .

Renklihatun .!.:

Bir oğlum var dünyalara bedel 6.5 yaşında dehb durtusellik hem de yoğun ve disleksi olan bir evlat hamileliği doğum süreci ve sonrası ile beraber hep Cok zorlu bir çocuktu ama bir an sevmekten vazgeçtim hele hele ki böyle çocuklar zaten dışarda maalesef dislaniyorlar okul ortamında mimli oluyorlar tek sığınakları ailesi ne demek fiziksel duygusal şiddet vallahi tüylerim ürperdi.
İnanın su bir sene anaokuluna gitti ne çektiğimi ben biliyorum öğretmeni tarafından sürekli şikayet uyumsuz olduğunu söyleme dislanma hepsini yaşadık yaşıyoruz da ama ben özel egitmeni var bir senedir haftada iki saat akedemik olarak okula hazırlık için ders aldırıyorum bunun yanında sürekli psikolog desteği ve tabi ki en önemlisi de sevmek ben senin gerçekten yanındayım diyebilmek iyi hissetmesi için elinden ne geliyorsa yapmak
Bakın daha bir hafta önce oğlum sitede olan arabaların giriş çıkışı için otomatik kapılar tekrar oluyor ya onun tepesine çıkmış ben tam merdivenlerden inerken gözümün önünde sol tarafına doğru düştü ama nasıl düştü o korkumu anlatamam size terligim telefonum fırladı oğluma koştum o kadar korkmuştu ki size anlatamam anne özür dilerim bilerek yapmadım diyor hemen sarıldım sakinlestirdim nasıl arabaya atladım acile gittik inanın bilmiyorum maalesef köprücük kemiği kırıldı bir haftadir bebek gibi bakıyorum yediriyorum yatırıp kaldırıyorum bana nasıl minnetle bakıyor anlatamam çünkü bu çocukların pskiloguzun en önemli sözlerinden biri buydu tek deposu sevgi ve şefkat demişti asla unutmuyoru.
Çok uzadı ama gerçekten çok kötü oldum o yavrunun halini düşününce içim cız etti abin ve yengene çok şey derim de ederi yok o çocuğu öylece nasıl bırakırlar aklım almadı alamadı
Son olarak ben burda aman ne iyi anneyim bakın neler yaptım değil olması gerekeni aslında bunun oluru bu olduğu için psikolog desteğiyle ilerledigimiz için yazdım yoksa insanız elbet hata olur ama bu şekilde değil ya

Genişletmek için tıkla...

Vazgeçmedim olucakti yanlış yazmışım duzeltemedim de

İkisinin de elleri kırılsın. Dehşetle okudum. Abin de yengen de korkunç insanlar. Alabiliyorsan al yeğenini sevgiyle sar sarmala. Diğer çocuklarına nasıllar.
Keşke bu saatte okumasaydım bu konuyu. Benim de ciğerim yandı.

Annen baban konuştu mu bu insan müsveddeleri ile. Geçip karşılarına ailecek ağzınıza geleni sayın. Hatta keşke baban da o abini bi temiz dövse.

Yeğenini senin almana karşı çıkmazlar gibi zaten başlarından savmaya çalışıyorlar. Evini açsan çocuğa senin yanında kalsa

Bu arada eğer çocuğu sizin yanınıza vermezlerse şikayetçi olun. Lütfen abidir yengedir biz aileyiz nasıl yaparım diye düşünme, kendi çocuklarına acımıyorlarsa sen de onlara acıma. Şiddet gösterdikleri an polise haber ver.

Herkes ebeveyn olmamalı. Çok üzüldüm çok sinirlendim, lütfen elinizden gelirse yatılı kursa gitmesine engel olun, o tür yerler çocuklar için çok büyük travmalara neden oluyor, yakından tanıdığım birinden biliyorum offf ne desem ki karma inşallah bulur onları!

Probisinkokusu .!.:

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Ya bu yazdiklariniz gerçek olmasın lütfen her paragrafı hayret ederek okudum 3. Paragraf içimi acıttı cidden.. afedersiniz ama böyleleri anne baba olmasın lütfen ya. 5 dk zevkleri için gül gibi çocuğun hayatını karartiyorlar. O minicik bedeniyle hayata tutunmuş. bende çok zor hamilelik yasadim erken ve zorlu doğum yaptım. Şuan kendimi bebegime karşı hep ekstra sorumlu hissediyorum. Onlar nasıl böyle vicdansız olabiliyor. Çocuk bakmak cidden zor zahmetli ama anne olmak içgüdüsel bişey nasıl bu kadar kötü olabiliyorlar aklım almiyor.

Anne babaları onlar insan ikilemde kalıyor ama zaten başlarından atıyorlar çocuk nerde iyi olacaksa öyle müdahale etmeye çalışın dicem ama bu kez bunada tepki verebilirler sanane diyebilirler Rabbim minik kuzunun yardimcisi olsun umarım ruhunda kalıcı yaralar oluşmadan bı çözüm bulunur.

Sevgili probis,
Ebeveyn olmak hele ki anne olmak cocuk belli bir yasa gelene kadar sonsuz sabirli olmayi gerektiriyor. Muhtemelen anne-babanin tavri cocuk cok daha küçükken basladi. Sorunlu ebeveynle büyümüş birisi olarak cocuga siz/babaanne-dede bakamayacaksa yatili okulda okumasinin en dogru karar olacagini soylemek istiyorum. Okusun, kendisini istemeyen ebeveynlerden uzakta bir hayat kursun. Onlarin siddetli tavirlari ayni evin icinde cocugun dunyasini cok daha fazla zedeliyordur

Probisinkokusu .!.:

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Okurken bile içim parçalandı sizi düşünemiyorum halasısınız sonuçta gereginden fazla ses çıkarın bence aile içi demeyin, kesinlikle yatılı kursa göndermeyin çocukların başına neler geliyor bunu nasıl göze alabiliyorlar inanamıyorum daha 8 yaşında bir çocuk, karı koca el ele vermiş kendi istekleri ile dünyaya getirdikleri evlatlarinin hayatını karartıyorlar. Abinizle konuşun engel olun ben olsam yanıma alırdım yeğenimi, kendi yegenlerimi çocuklarımdan ayırmam, şiddette varmış eğer sizi ciddiye almazlarsa şikayet edin ben ederdim yada blöf yapın

Probisinkokusu .!.:

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Çocuğa çok üzüldüm. Ama böyle birine abi diyebilmenize de çok şaşırdım. Fiziksel şiddet bile varmış çok yazık çocuğa. Alıp götür çocuğu

dogadostupanda .!.:

Sevgili probis,
Ebeveyn olmak hele ki anne olmak cocuk belli bir yasa gelene kadar sonsuz sabirli olmayi gerektiriyor. Muhtemelen anne-babanin tavri cocuk cok daha küçükken basladi. Sorunlu ebeveynle büyümüş birisi olarak cocuga siz/babaanne-dede bakamayacaksa yatili okulda okumasinin en dogru karar olacagini soylemek istiyorum. Okusun, kendisini istemeyen ebeveynlerden uzakta bir hayat kursun. Onlarin siddetli tavirlari ayni evin icinde cocugun dunyasini cok daha fazla zedeliyordur

Genişletmek için tıkla...

Ama o şekilde de kendini 'istenmeyen çocuk, baştan atılan çocuk' olarak görüp bilinçaltına öyle kodluyor, bu değersizlik hissiyle büyüyüp sosyal fobili, tabiri caizse ezik bir yetişkin oluyorlar. Biliyorum ben bu hikayeyi.

Probisinkokusu .!.:

Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım

Genişletmek için tıkla...

Abinizi ve eşini niye sosyal hizmetlere veya Cimer'e şikayet etmiyorsunuz? Hem fiziksel hem psikolojik şiddet yaşayan bir çocuğun durumunu bildirmek zorunda değil misiniz? Öğretmensiniz üstelik, sınıftan bir çocuk gelip size bunları anlatsa başında anası babası var mı diyeceksiniz? Hiç bir şey yapmadan susup oturacak mısınız? Bilgilerini verin bari biz ihbar edelim. Çocuğu döven kadar bilip de bir şey yapmayan da suçludur. Ana kız oturup ağlamanızın ne faydası var o çocuğa? İleride size hala sen niye beni kurtarmadın, niye beni yatılı okula göndermelerine izin verdin dese ne cevap vereceksiniz? Gerekirse kızın velayetini size versinler de kurtulsun çocuk. Okul rehber öğretmeni bile tespit etmiş.Herkes biliyor herkes susuyor iyi mi.

Lütfen gidin ihbar edin bu çocuk devamlı şiddet görüyor diye, yapmayacaksınız da burada milleti üzmeyin boşuna. Böyle cani anne baba abi olmaz olsun.

Abinde yengende korkunç insanlar, elleri kırılsın o çocuğa muhtaç kalsınlar. Benimde bir evladım var bakınca içim titriyo kalbim çıkıyo Allah gün yüzü göstermesin iki canavarada.

Probisinkokusu .!.:

İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.

Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.

Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile

Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar

Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.

Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Malesef anne ve baba cocukla sevgi bagi kuramamis. 8 yildie kuramadilarsa bu saatten sonra da kuramazlar. O nedenle belki cocugun sans yuzune gulerse yatili okulda iyi insanlara denk gelirse onun icin aileden uzaklasmasi daha iyi bile olabilir.

Ben abinizle yengenizi de anladim. Olmamis yani. Belki bebek yogun bakimda oldugu icin anne bag kuramadi. Anne cocugu sevemeyince baba hic benimseyemedi. Cocukta normal cocuk davranislari oldukca iyice sitiklari siyrildi. Yani yazdiklarinizdan sevgisizligi o kadar hissettim ki o cocugun bu sevgisizlikle buyumesini kabul edemedim.

Her ne kadar inanmasam da; belki ayri kalmak onlara iyi gelir. Dinlenirler. Bu surede cocuklarini ozlerler. Cocuk geri dondugunde daha anlayisli, daha sabirli olurlar.