lohusalık sendromu %100 başka bir hayat!

FashionbyHatis

FashionbyHatis

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
23 Şubat 2008
1.926
9
0
İstanbul
arkadaşlar dün evde tektim annemde yoktu çıldırdım resmen nedense boğuluyordum sanki lohusalık sendromu sanırım akşam hemen annemlere geldim:(
bugunde başkaları ile konuştum çok bunalıyorlarmış bende aynen oyle oldum dün.
yanımda biri olmayınca çok fena daralıyorum cocuk elimi ayagımı bağlıyor hiç birşey yapamıyorum tuvalete gitsemde hemen cıkıyorum:(
dışarı cıkmak istiyorum ben hamilelikten önce öyle bir hayatım vardıki gece gündüz dışarıdaydım.
yeri geldi eğitim iş gece gezmeleri vs vs şimdi bambaşka birşey yaşıyorum. acaba dahada bunalırmıyım korkuyorum. 40dan sonra bu hallerim geçermi. yılllarca sürenler oluyormu. cok buyuk sorumluluk ya. teselliler zor geliyor. bebeğim kucuk onunla nereye gidebilrimki bebek arabasınada konmaz
 
lohusa bunalımını yaşamış biri olarak Rabbim yardım etsin diyorum. umarım çabuk atlatırsın. benimki altı ay sürdü diyebilirim fakat etkileri hâlâ devam ediyor bence. eski neşeme dönemedim, bazen iyi bazen kötüyüm, çabuk moralim bozuluyor. tahammülüm azaldı. canını sıkmak istemem belki seninki çabuk geçer ve daha hafif olur.
 
CANIM ÖNCELİKLE HAYIRLI OLSUN
KAÇ GÜN OLDU DOĞUM YAPALI
SORUNA GELECEK OLURSAK SORUMLULUKLAR AZALMIYO SEN KABULLENMEYE BAŞLIYORSUN ZAMANLA
TABİ BİDE BEBEĞİN BÜYÜDÜKÇE DIŞARI ÇIKMAN KOLAYLAŞIR AMA
YAVAŞ YAVAŞ KABULLENME ZAMANI HİÇBİŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK
BENDE SENIN GİBİ DÜŞÜNÜYORDUM
AMA OĞLUM BÜÜDÜKÇE ONUNLA DIŞARI ÇIKMAYA ALIŞMAYA BAŞLADIM
SORUMLULUK BÜYÜK AMA ÜSTESİNDEN GELİNMEYECEK GİBİ DEĞİL...:emir_bebek:
 
fistikli_dondurma .!.:
CANIM ÖNCELİKLE HAYIRLI OLSUN
KAÇ GÜN OLDU DOĞUM YAPALI
SORUNA GELECEK OLURSAK SORUMLULUKLAR AZALMIYO SEN KABULLENMEYE BAŞLIYORSUN ZAMANLA
TABİ BİDE BEBEĞİN BÜYÜDÜKÇE DIŞARI ÇIKMAN KOLAYLAŞIR AMA
YAVAŞ YAVAŞ KABULLENME ZAMANI HİÇBİŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK
BENDE SENIN GİBİ DÜŞÜNÜYORDUM
AMA OĞLUM BÜÜDÜKÇE ONUNLA DIŞARI ÇIKMAYA ALIŞMAYA BAŞLADIM
SORUMLULUK BÜYÜK AMA ÜSTESİNDEN GELİNMEYECEK GİBİ DEĞİL...:emir_bebek:
Genişletmek için tıkla...

20 gun once doğum yaptı bugun 20 gunluk oldu.
evet kabullenmek mutlu yaşamak farklı . keşke yakınımda birileri olsaydı bazen insan dinlemeye bile ihtiyac duyuyormuş meğer.
yaşlılar gibi olduk resmen
 
Arada bir bebegini annenle birak, tek basina yada arkadaslarinla disarida gez. Benim oglum 3,5 ve 1,5 yasinda. Hic bensiz kalmadilar. Gozumun onunde olsunlar derdim ama simdi banyo yaparken bile yanliz degilim, benimle birlikte kuvetteler. Mumkun degil bensiz durmuyorlar. Kuaformus, gezmeymis kalmadi ve ben bu lohusalik sendromunu simdi yasiyorum. Bunaldim. Yarim saat ya, yarim saat yalniz kalayim, ne olur? Mumkun degil. Benim tavsiyem, tabi buyuk sorumluluk ama kendini cok ta feda etme, birak buyuklerin ilgilensin kendine vakit ayir. Ayrica bebeginin mutluluklarini yasa, her gun yeni seyler goreceksin. Gulumsemesi, somurtmasi, her gun daha cok sevgiyle bakmalari daha niceleri. Ama kendini tamamen birakmadan derim ben
 
Ben doğum yapalı 69 gün oldu. Hala çok kötüyüm anne olmaya çok alıştım ama evde oturmaya ,dışarı çıkamamaya hiç alışamadım:( Çalışan biriyim çalışırken bir an önce izne ayrılmak istiyorum derdim hep. Aniden erken doğum yaptım neye uğradığımı anlayamadım açıkçası. Oğlum 9 gün küvezde kaldı. Günde 4 kez hastaneye gidip geliyordum.Hiç dinlenemedim,yatamadım.Şimdide hava soğuk diye dışarı çıkamıyorum.69 gündür sadece iki kez dışarı çıkabildim gezme anlamında o da oğlumu iki saatliğine bırakıp evimizin yakınındaki alışveriş merkezine gittik.Alışveriş merkezine bi gittim sanki yıllardır hapiste gibi hissettim kendimi. Üstelik kendimi çoook bakımsız hissediyorum:(
 
vogue2013 .!.:
arkadaşlar dün evde tektim annemde yoktu çıldırdım resmen nedense boğuluyordum sanki lohusalık sendromu sanırım akşam hemen annemlere geldim:(
bugunde başkaları ile konuştum çok bunalıyorlarmış bende aynen oyle oldum dün.
yanımda biri olmayınca çok fena daralıyorum cocuk elimi ayagımı bağlıyor hiç birşey yapamıyorum tuvalete gitsemde hemen cıkıyorum:(
dışarı cıkmak istiyorum ben hamilelikten önce öyle bir hayatım vardıki gece gündüz dışarıdaydım.
yeri geldi eğitim iş gece gezmeleri vs vs şimdi bambaşka birşey yaşıyorum. acaba dahada bunalırmıyım korkuyorum. 40dan sonra bu hallerim geçermi. yılllarca sürenler oluyormu. cok buyuk sorumluluk ya. teselliler zor geliyor. bebeğim kucuk onunla nereye gidebilrimki bebek arabasınada konmaz
Genişletmek için tıkla...

elbette geçecek canım hiç merak etme. bence bütün anneler özellikle ilk çocukta yaşamıştır. benim çevremdeki tüm arkadaşlarım yaşamış nitekim ben de yaşadım sürekli ağlıyodum herhangi bir nedenle. eşim bile depresyona girdi benim yüzümden. en fazla 2 aya geçiyo canım merak etme ama bu arada yanlız kalma annen kayınvaliden eşin kim varsa birileri olsun yanında.ben kırkım çıkana kadar kayınvalidemde kaldım sağolsun çok ii baktı bize. evde boğuluyodum. bebek çok küçük ne yapacağını bilemiyo insan. ama şimdi kızımla vakit geçirmek çok güzel uyuyunca bile özlüyorum.
azıcık sabret canım biraz büyüsün bak hayat daha güzel daha anlamlı olacak...
baharla birlikte tüm sıkıntıların geçer bebeğini atarsın arabaya gezdirirsin istediğin yere gidersin hiç merak etme canım...
 
Son düzenleme:
hani 40 cıkması diyolar ya gercekten dogru biraz sabredersen geciyor bide bebegini dısarıya alıstır simdiden bebek arabasıyla gezmeye ben öyle yaptım simdi günlük 1 saat cıkıyoruz nasıl alıstırırsan öyle gidiyor bebek arabasına alısmaz deyip sakın vazgecme ilk dısarıya cıkmalarımızda iki avutup bi bebek arabasına koydum hatta kanguruyuda aldım yanıma kucak istediginde ona koydum öyle öyle adapte edersin dısarıya cıkmayınca bunalırsın daha cok insan olmadıgı icin degil fırsat buldukca sakinlestirici müzikler komik videolar falan izle dua et gececek canım sabret...
 
sağolun kızlar herkez te oluyor galiba. ya annem cok uzak kayınvalideme ztn bırakamam oda uzak ama. kimsem yok.:(
ve bukadar ufak bebeği nasıl dışarı cıkartayım arabaya olmazki
 
bebekte hayata alışma evresinde. ilk 2 ay gazının en yoğun olduğu ve emme ihtiyacının en çok olduğu zamanlar. 2 ay sonra gazı biter, 6 ay içersinde uyku düzeni daha yoluna girer, 6 ay sonra ek gıda 1 sene sonra yürümeye başlar dişleri çıkar konuşmaya başlar derken kademe kademe rahatlarsın canım. valla bende bebekken hiç yanımdan ayırmıyordum ama şuan 3 yaşında annemin yanında 2 3 saat kalabiliyor bende yanlız dışarı çıkabiliyorum. benimde ilk 3 ayım kabus gibi geçmişti. şimdi yine hamileyim bakalım 2 çocukla biraz daha zorlaşak işim sanırım :50:
 
Geciyor canim, bende de 2 aya yakin surdu, ilk zaman bebek cok tepkisiz olunca insan yanlis mi yaptim diyor, cok mutsuz oluyor, uykusuzluk, bakimsizlik bir yandan ama zamanla bebek gulmeye, gozlerinin icine bakmaya baslayinca hersey unutuluyor

Ben 10 gunlukten sonra cikarmaya basladim ama sansim yaz bebegiydi, ona ragmen disarda herkes bisey soyluyordu, sende 20 gun daha sabret yada guzel havalarda koy arabaya cik, arabada uyur disari alisir bebegin, hic korkma yoluna girecek hersey bende annemi pazara bile yollamazdim ilk gunler, zamanla kendine guvenin geliyor
 
Geçecek canım hiç merak etme, hele birde gözlerinin içine bakıp sana gülücükler atınca dünyayı unutacaksın. En azından bebeğinin küçüklüğü kışın evde geçecek, şanslısın aslında bu konuda. Bebeğin zaten çok küçükmüş, istesen de çıkartamaszın ama havaların güzelleşmesiyle birlikte mart nisan gibi hem bebeğinde büyümüş olacak, o zaman istediğin gibi onunla çıkarsın.
Bende uyuduğunda özleyenlerdenim, beşiğinden gülümseyerek uyandığında gecenin kaçı olursa olsun "işte bu diyorum hayatımda yaptığım en güzel şey".
Ama ilk 1-2 ay benim içinde çok zordu, kusma gaz ağlama uykusuzluk derken gün gün herşey yoluna girmeye başladı.
İnşallah sende çabuk atlatırsın canım. bebişinin tadını çıkar. Yalnız değilsin canım herkes aynı şeyleri hissediyor.
 
sanırım ben çok şanslıyım bu konuda annemle aynı apartmandayım geceleri bana o kadar yardım ediyorki anlatamam
 
hiç bir şeyciğin kalmayacak bir süre sonra. burada bu soruları başkaları soracak ve sen onlara 'geçecek' diyeceksin emin ol :34: evet zor ve çok büyük bir sorumluluk ama üstesinden gelinmeyecek gibi değil inan. kendini az biraz toparla ve kendini keyfini çıkarmaya bırak. günden güne nasıl büyüdüğünü sana nasıl gülmeye başladığını gör. etrafını keşfetmeye başladığında daha rahat olacaksın. çok afedersiniz ama tuvalete giderken bile çantasına koyup yanıma almak zorunda kalıyordum çoğu zaman. eşim işi gereği yanımda olamıyor fazla, gurbetteyim ve kızımla yalnızım. kişisel bakım bile çok lükstü benim için ama çabuk atlattım çok şükür. darısı sana inşallah, yarın ne kadar çabuk geçmiş zaman diceksin hayatım :34:
 
canım benim ayy eski günlerim geldi aklıma benimde 11 aylık bi kızım var ama o lohusa depresyonunun en ağırını yaşadım 4 ay boyunca ne yedim ne içtim hep eski günlerim geldi aklıma ne güzeldi o günlerim diyordum böyle bekar arkadaşlarıma özeniyordum bebeği ziyarete gelenlere özenirdim ne güzel serbestler çıkabiliyorlar dışarı diyordum bebeğim uykusuzdu gaz sancısı çok vardı ama allahtan annem vardı yanımda ama ben ondan da sıkılıyodum hiç bişey istemiyodum sonra işe başladım kızım iyce büyümeye başladı yaz geldi herşey düzeldi bebeğimle beraber herşeyi yapmaya başladık şimdi koca bir kız oldu tadından yenmiyor :)) arkadaşım eminim sende düzeliceksin ben hep bu forumu okurdum benim gibi olanları okudukça içim biraz rahatlardı.seninde bebişin büyücek yaza hiç bir şeyin kalmaz sabır canım 2 yada 3 ay daha sabret sonunda diceksin ki ne güzel bişey yapmışım ben geç bile kalmışım :)
 
canım bebeğin hayırlı olsun, inan ki geçiyor. benim de çok zor geçmişti hem sezeryan oldum problemli bir hamilelik döneminden sonra hem de bebebğim minicikti (45 cm 2350 gram üstelik iştahsız) ilk günler kendimden nefret ettim 22 kilo aldım hemen veremedim bebeğimi beslemek zordu memeyi tutamıyordu, eşime aşırı düşmeye başladım kaç kere bebeğimi emmiyor diye kucagımdan aglayarak bırakmışımdır. ama geçti gitti hepsi. şu an 1.5 yaşında. Büyüdükçe hayat kolaylaşıyor birbirinize alışıyorsunuz. b de ben büyümesini beklemeden çıktım dışarı o zamana kadar hiç evde oturmamıştım çalışıyordum çünkü. eşinle birlikte arabaya koyup çıkarabilirsin bence. sana ii gecelektir eminim.
 
Kızlar ben bir tecrübeli anne olarak yazayım. Kızım 13 yaşında. 13 yıl evvel ben de sizler gibi yaşadım bu sendromu. Oysa ki ne kadar sevinmiştim hamileliğime ayrıca 29 yaşında anne oldum. Hazırdım anneliğe. Ama hazır olmak diye birşey yokmuş, yaşayıp görmek diye birşey varmış. Ağlasa ağlardım, emse ağlardım, uyumasa ağlardım, emmese ağlardım. Bir de eşime kızardım sen ne rahat adamsın bak bebeğimiz ağlıyor, ya da ağlamıyor diye. Tam bir kabustu o ilk günler. Saçımı 3 günde bir tarıyordum, bakımsızlık diz boyuydu. Yanımda da kimse yoktu. Ben çalışan biriyim, gezmem, tozmam çoktur, eve kapanıp kalmıştım. Eh acemilik de var 5 dakikalık işi yarım saqatte yapıyorum. Akşamları sabahlayan ben, bebek uyumayınca ağlardım uyuyamıyorum diye. Sonra katı gıdalara geçtik, apayrı sendroma girdim bu sefer de yediremiyorum diye. Ama şimdi düşünüyorum da tadına varamadan geçti o güzelim yıllarım, rahat olun, hiç bir yere gitmedim yıllarca vicdanen rahat edemem diye sakın her yere gidin. Yemedi mi olsun, uyumadı mı olsun, dert etmeyin. Sabah onunla kalkıp, arada uyuduğu zaman duşunuzu alıp, yapın süsüsnüzü, tadına varın. Büyüdükçe, ayaklandıkça daha zor. Esas en kolay dönemleri 1 yaşa kadar. Sendromunuzdan da üzülmeyin, hepimiz dumur olduk. Sorumluluğu büyük anne olmanın, öyle eşliğe, öğrenciliğe benzemiyor, ama değmez mi bir bakın o güzel yüzlerine. :34:
 
okudukça hem güldüm hem şaşırdım hem üzüldüm, bende arada öyle düşündüm ama sizin kadar değil,
tek söyleyebileceğim bugünler GEÇECEK.
ve siz diyeceksinizki neçabuk büyüdüüüüü :))))
benim doğumum hazirandaydı, hemen hemen hergün çıktım oğlumla lohusalık mohusalık takmadım valla, her deliğe girdim çıktım, 55 günlüktü denize gittik onu bile soktuk denize şimdi su kurbağası resmen,
Lakin arada doğurmadan evvelinide düşünmedim değil,
şunu unutmayınki yaza dilediğiniz gibi gezeceksiniz evlatlarınızla
şuan gezmek istiyorsanızda 1-2 saat bırakın annenize kayınvalidenize
Ben bıraktımmı diye sorarsanız hayır bırakmadım hiçbirzaman ama bırakacak kadarda daralmadım
sağlıklı rahat ve mutlu olacaksam kendimede vakit ayırmalıyım ama o da bir gerçek
sizde öyle yapın
korkmayın
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X