- 9 Ağustos 2009
- 351
- 0
kızlar o kadar bunaldım ki anlatamam...
hikayemi bilenleriniz vardır bilmeyenler için tekrar yazıyorum..
annem ve babam ayrıldığında ben 9 yaşımdaydım babamın önceki eşinden 2 kızı olmuş.büyük kızı evlenmek için evden kaçmış
öz olarak sadece 1 erkek kardeşim var o 3 yaşındaydı annem gittiğinde
babam bi iş adamı maddi durumumuz çok şükür güzel.
annemi 8 yıl hiç görmedim ben kardeşim de aynı şekilde
annemle evli olduğu dönemde eve kadın getirir annemi bizim odamıza yollardı.
kardeşim büyüyene kadar dadımız ve ev işlerini yapan bi ablamız vardı bu ablalarda 3 ayda bir falan işi bırakıp giderlerdi babam çok huysuz bi adamdır çünkü
kadınlar işi bıraktığı vakitler hep ben yapardım ev işini yemeği
ablam çalışıyordu çünkü. sabır dedim..
annemizi görmemiz kesinlikle yasaktı
okulumuza giremezdi,sabah babam bırakırdı okula öğlen şoför bırakırdı eve
kardeşim zaten hiç hatırlamadığı annesine duyduğu özlemi hiç belli etmedi
böyle 8 yıl geçti işte sabır dedim..
yemekte tuz az banyoda havlu yok gibi sebeplerden dayak yediğimi bilirim
babam mutsuzsa bizide mutsuz ederdi
ablam evlendi sonra ve her şey daha da zorlaştı
ben bu baskıya 1 buçuk yıl dayanabildim eve işleri yapıcak birini almıyordu babam ben nasılsa yapıyorum diye odunla dayak yemiştim bi gece sebebi bile yoktu bu dayağın
annanemin numarasını arayıp buldum türktelekomun sarı rehberinden
annem evlenmişti 4 aylık bi bebeği vardı
2 ay görüştük gizliden gizliye
ve sonra bi gün babam okula gitmiyceksin artık çalışıcaksın yanımda dedi bana
annem aradı bi kaç saat sonra anlattım durumu hep çağırıyordu zaten
gel annecim dedi elimden geleni yaparım ben senin için sen gel yeter ki..
gittim..hiç bişeyimi almadım yanıma bi tek babamdan gizli annemin aldığı cep telefonum vardı yanımda.
lise sona annemin yanında devam ettim babam sürekli rahatsız ediyordu
sonra dershaneye gitmem gerekti para lazımdı üvey babamdan isteyemezdim çünkü abisi iflas etmişti onun kızıda dershaneye gitmeliydi ve ikimizi aynı anda gönderemezdi sadece beni gönderse
bu sefer tepki topluycaktı çünkü annemle aralarında 8 yaş vardı üvey babamın ilk evliliğiydi annem..zor şeyler yaşamışlardı kısacası
babamla görüşmeye başladım üvey babam kesinlikle istemiyordu annemi kaybetme korkusu yüzünden ki annem kaçarak ayrılmıştı babamdan bende kaçarak gelmiştim anneme bu şekilde bize zarar veren bi insanla görüşmenin mantığı yoktu onun için istemiyordu işte..o kadar..
üvey babamın bahsettiğim yeğeniyle cebimde 10 liram varsa 10unu paylaştım
kendime aldığımı ona aldım hiç değer kıymet bilmedi
iftiralar attı mine beni fakirsiniz diye dışlıyor dedi intihar edicem onun yüzünden dedi
annemle aramı açtı üvey babamla aramı açtı kendi yaptı üstüme attı..
üvey çocuktum artık ben sesimi çıkartamazdım..sabır dedim..
annemin hamile olduğunu öğrendik kardeşim daha 2 yaşındaydı zor bi çocuktu
annem ona bakmakta zorlanırke 2.si çok ağır gelirdi ki sınavdan 1 hafta önce doğum yapıcaktı benim için iyi bir şey değildi bu bencillik belkide istemedim bebeği hiç
2 hafta sonra annem grip olduğu için bebeğin öldüğünü öğrendik
annem yatarken baş ucunda elini tutup onunla ağlarken üvey babamın akrabaları 'neden ağlıyorsun ki mine nasılsa istemiyordun sevinsene' diyip kahkaha atıyorlardı
insanlık mıydı bu? sabır dedim..
annem hamile kaldı 1 yıl sonra ne olursa olsun anneme destek olucaktım her gece şarkılar söyledim bebeğimize masallar anlattımi
bi sevgilim vardı 8 ay bulutlarda yürüdüm tüm dünyam o oldu
ve sonra aslında bu ilişkinin en başında sevalin bi oyunu olduğunu öğrendim sevgilim bana sonradan aşık olmuştu ve sevalin planladığı adi şeyleri yapmamıştı tabii herkese yaptım diye anlatmıştı..yaralandım parçalandım
ama anneme yansıtmadım olmadı dedim..sabır dedim..
bebeğimiz sınavımdan 3 gün önce doğdu öyle korktum ki anneme bir şey olucak diye onunla doğuma girdim elini ben tuttum kardeşimi ilk ben kucağıma aldım..28 gün koynumda uyuttum..sabrımın şükrümün ödülüydü sanki o öyle mutlu ediyordu beni
sonra bi telefon aldım ben bebekken evden kaçan ablam gelmiş babamla barışmış sen neden gelmiyorsun dedi üvey babam babamla görüştüğümü bilmiyor bu yüzden ancak bi kaç gün sonra gelebilirim dedim..
bunu gidip babama anlatmış o da guru meselesi yaptı ve ya orası ya ben dedi
mecburdum okumak için kardeşimden ve annemden vazgeçtim..sabır dedim
tüm bunların üstünden 1 yıl geçti üniversiteye başladım 2. sınıfa geçtim
evin yemek ütü temizlik vs tüm işlerini tek başıma yapıyorum
annem ancak okuldan kaçıp gizlice görebiliyorum
çok güzel bi ilişkim var en büyük destekçim sevgilim
ama babamın bu mübarek günlerde yaptıkları yüzünden sabır diyemiyorum artık
yaklaşık 2 hatfadır konuşmuyoruz
ben yine yemeğini ütüsünü yapıyorum göz göze bile gelmiyoruz
artık dayanıcak takatim gücüm kalmadığını hissediyorum annemleri 4 aydır göremedim
sanki bi düğüm boğazımda takıldı kaldı ölemiyorum yaşayamıyorum
oruç tuttum namaz kıldım isyan etmek gibi olmasın Allah'In gücüne gitmesin bunları yaptıkça daha da oturdu boğazıma bişeyler.napıcam ilemiyorum her şey üstüme geliyor sanki Rabbim'e sığınıyorum elim boş dönüyorum
anlatmak istedim sadece ışığım nerde ne zaman ruhum aydınlanıcak bilmiyorum ama yinede sabır diyorum..
hikayemi bilenleriniz vardır bilmeyenler için tekrar yazıyorum..
annem ve babam ayrıldığında ben 9 yaşımdaydım babamın önceki eşinden 2 kızı olmuş.büyük kızı evlenmek için evden kaçmış
öz olarak sadece 1 erkek kardeşim var o 3 yaşındaydı annem gittiğinde
babam bi iş adamı maddi durumumuz çok şükür güzel.
annemi 8 yıl hiç görmedim ben kardeşim de aynı şekilde
annemle evli olduğu dönemde eve kadın getirir annemi bizim odamıza yollardı.
kardeşim büyüyene kadar dadımız ve ev işlerini yapan bi ablamız vardı bu ablalarda 3 ayda bir falan işi bırakıp giderlerdi babam çok huysuz bi adamdır çünkü
kadınlar işi bıraktığı vakitler hep ben yapardım ev işini yemeği
ablam çalışıyordu çünkü. sabır dedim..
annemizi görmemiz kesinlikle yasaktı
okulumuza giremezdi,sabah babam bırakırdı okula öğlen şoför bırakırdı eve
kardeşim zaten hiç hatırlamadığı annesine duyduğu özlemi hiç belli etmedi
böyle 8 yıl geçti işte sabır dedim..
yemekte tuz az banyoda havlu yok gibi sebeplerden dayak yediğimi bilirim
babam mutsuzsa bizide mutsuz ederdi
ablam evlendi sonra ve her şey daha da zorlaştı
ben bu baskıya 1 buçuk yıl dayanabildim eve işleri yapıcak birini almıyordu babam ben nasılsa yapıyorum diye odunla dayak yemiştim bi gece sebebi bile yoktu bu dayağın
annanemin numarasını arayıp buldum türktelekomun sarı rehberinden
annem evlenmişti 4 aylık bi bebeği vardı
2 ay görüştük gizliden gizliye
ve sonra bi gün babam okula gitmiyceksin artık çalışıcaksın yanımda dedi bana
annem aradı bi kaç saat sonra anlattım durumu hep çağırıyordu zaten
gel annecim dedi elimden geleni yaparım ben senin için sen gel yeter ki..
gittim..hiç bişeyimi almadım yanıma bi tek babamdan gizli annemin aldığı cep telefonum vardı yanımda.
lise sona annemin yanında devam ettim babam sürekli rahatsız ediyordu
sonra dershaneye gitmem gerekti para lazımdı üvey babamdan isteyemezdim çünkü abisi iflas etmişti onun kızıda dershaneye gitmeliydi ve ikimizi aynı anda gönderemezdi sadece beni gönderse
bu sefer tepki topluycaktı çünkü annemle aralarında 8 yaş vardı üvey babamın ilk evliliğiydi annem..zor şeyler yaşamışlardı kısacası
babamla görüşmeye başladım üvey babam kesinlikle istemiyordu annemi kaybetme korkusu yüzünden ki annem kaçarak ayrılmıştı babamdan bende kaçarak gelmiştim anneme bu şekilde bize zarar veren bi insanla görüşmenin mantığı yoktu onun için istemiyordu işte..o kadar..
üvey babamın bahsettiğim yeğeniyle cebimde 10 liram varsa 10unu paylaştım
kendime aldığımı ona aldım hiç değer kıymet bilmedi
iftiralar attı mine beni fakirsiniz diye dışlıyor dedi intihar edicem onun yüzünden dedi
annemle aramı açtı üvey babamla aramı açtı kendi yaptı üstüme attı..
üvey çocuktum artık ben sesimi çıkartamazdım..sabır dedim..
annemin hamile olduğunu öğrendik kardeşim daha 2 yaşındaydı zor bi çocuktu
annem ona bakmakta zorlanırke 2.si çok ağır gelirdi ki sınavdan 1 hafta önce doğum yapıcaktı benim için iyi bir şey değildi bu bencillik belkide istemedim bebeği hiç
2 hafta sonra annem grip olduğu için bebeğin öldüğünü öğrendik
annem yatarken baş ucunda elini tutup onunla ağlarken üvey babamın akrabaları 'neden ağlıyorsun ki mine nasılsa istemiyordun sevinsene' diyip kahkaha atıyorlardı
insanlık mıydı bu? sabır dedim..
annem hamile kaldı 1 yıl sonra ne olursa olsun anneme destek olucaktım her gece şarkılar söyledim bebeğimize masallar anlattımi
bi sevgilim vardı 8 ay bulutlarda yürüdüm tüm dünyam o oldu
ve sonra aslında bu ilişkinin en başında sevalin bi oyunu olduğunu öğrendim sevgilim bana sonradan aşık olmuştu ve sevalin planladığı adi şeyleri yapmamıştı tabii herkese yaptım diye anlatmıştı..yaralandım parçalandım
ama anneme yansıtmadım olmadı dedim..sabır dedim..
bebeğimiz sınavımdan 3 gün önce doğdu öyle korktum ki anneme bir şey olucak diye onunla doğuma girdim elini ben tuttum kardeşimi ilk ben kucağıma aldım..28 gün koynumda uyuttum..sabrımın şükrümün ödülüydü sanki o öyle mutlu ediyordu beni
sonra bi telefon aldım ben bebekken evden kaçan ablam gelmiş babamla barışmış sen neden gelmiyorsun dedi üvey babam babamla görüştüğümü bilmiyor bu yüzden ancak bi kaç gün sonra gelebilirim dedim..
bunu gidip babama anlatmış o da guru meselesi yaptı ve ya orası ya ben dedi
mecburdum okumak için kardeşimden ve annemden vazgeçtim..sabır dedim
tüm bunların üstünden 1 yıl geçti üniversiteye başladım 2. sınıfa geçtim
evin yemek ütü temizlik vs tüm işlerini tek başıma yapıyorum
annem ancak okuldan kaçıp gizlice görebiliyorum
çok güzel bi ilişkim var en büyük destekçim sevgilim
ama babamın bu mübarek günlerde yaptıkları yüzünden sabır diyemiyorum artık
yaklaşık 2 hatfadır konuşmuyoruz
ben yine yemeğini ütüsünü yapıyorum göz göze bile gelmiyoruz
artık dayanıcak takatim gücüm kalmadığını hissediyorum annemleri 4 aydır göremedim
sanki bi düğüm boğazımda takıldı kaldı ölemiyorum yaşayamıyorum
oruç tuttum namaz kıldım isyan etmek gibi olmasın Allah'In gücüne gitmesin bunları yaptıkça daha da oturdu boğazıma bişeyler.napıcam ilemiyorum her şey üstüme geliyor sanki Rabbim'e sığınıyorum elim boş dönüyorum
anlatmak istedim sadece ışığım nerde ne zaman ruhum aydınlanıcak bilmiyorum ama yinede sabır diyorum..