MUTLU EVLİLİK VAR MI?

yaklaşık 10 yıldır evliyim karı koca çalışıyoruz. 3 çocuğum var şu ana kadar mutlu bir evliliğim var ilerisi ne olur Allah bilir. eşimle arkadaş gibiyizdir çocukları uyuttuktan sonra bir çay demler muhabbet eder yada film seyrederiz. haftada birkaç gün dışarıda takılırız. eşimde ev işleri konusunda çok yardımcı değildir ancak kendi açısından çözümü şöyle buldu. camları silmek istemediği için eve kadın tutar ayda 1-2 kez, süpürme işini de çok sevmez robot süpürge aldı ama ütüleri eşim yapar. hafta sonu kahvaltıyı hazırlar. çocukların ödevlerine yardımcı olur genelde çocukları paylaşırız ödev konusunda. bebeğimiz gece uyandığında mamasını yapar uyutur.
 
senistiyorruj .!.:
Bir yerde bir yazı okumuştum ; evinizi temizleyecek birini bulabilirsiniz ama sizin yerinizi dolduracak bir anne/eş bulamazsınız. Birine ilgi veremezseniz, kendine ilgilenecek başka birşey bulur ya o hesap işte. Siz ev işlerine bu kadar takılmasanız da biraz eşinizle ilgilenseniz. Bilgisayarda oyun mu oynuyor siz de eşlik edin, maç mı izliyor anlamasanız bile dinleyin soru sorun. Birlikte vakit geçirmek istiyorsanız bu vakti siz yaratacaksınız. Eşiniz Cumartesi yokmu o gelene kadar bitirin işlerinizi. Pazar günü dışarıda kahvaltı organize edin ya da erken kalkın evde kahvaltı hazırlayın, zorla sizi götüren olmaz herhalde? Bu düşündüklerinizi de içinizde tutmayın kendi kendinizi yorarsınız. Eşinizin size yardım etmesini beklemek yerine size yardım etmesi isteğinizi açık açık söyleyin.
Genişletmek için tıkla...
gerçekten siz böyle mi yaşıyorsunuz. bu gönüllü kölelik neden? kadın temizlik yapsın erken kalksın kahvaltı hazırlasın kocayı çocukları mutlu etsin kendi ölsün
 
egemn .!.:
Evet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.

Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Genişletmek için tıkla...
Evet var mesela ben . huzurlu , mutlu ve ayrı hiç görüşmeyen iki arkadaşız . Evet var ama hayallerde bence hatta boşanarak:)) kusura bakma ama konu erkekler olunca özellikle evlilik olunca yazmadan duramadım 😁
 
egemn .!.:
Evet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.

Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Genişletmek için tıkla...
Hayatınız çok rutin haline gelmiş her hafta neden kayınvalide ye kahvaltıya gidiyorsunuz mesela bari pazar günü birlikte vakit geçirin.Bu şekilde çok bunaltıcı tabiki eşiniz de yardımcı olmalı ona görevler verin uygun bir dille
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X