Nerden başlasam bilemiyorum.. 6 aylık evliyim uzun ilişki sonrası evlendim nişanlılık dönemi benim için psikolojik açıdan çok zor geçti sanki yıllardır sevdiğim insan yerine bi yabancıyla yola çıkıyormuş gibi hissettim ama ailemi üzmemek için vazgeçmedim ama uzun süredir gülmeyi mutlu olmayı unuttum eski ben gitti onu çok özlüyorum biliyorum çok melonkolik olacak ama eski günlerimizi çok özlüyorum yavaş yavaş bunu kabullenmeye başladım artık geri gelmeyecek geçen günler yiten duygular şimdi bir robot gibi yaşıyorum sabah uyanıyorum yapmam gereken işleri yapıp ertesi günü bekliyorum bunları yazmamdaki amaç eğer mutlu ve sabahları uyanmak için nedeni olan bir hayatınız varsa bunun kıymetini bilin sevgileri harcamayın çünkü hiçbir pişmanlık giden zamanı da duyguları da geri getirmiyor sonra en çok kendini özlüyor insan ama bulduğu tek şey koca bir boşluk