arkadaşlar merhabalar
Belki eski konularımı okuyanlar hatırlarlar eşimle boşanma aşamasındayız. Maddi durum yüzünden önce elimizdeki arabayı satıp ordan bana gelecek meblağı garantiledikten sonra dava açmaya karar verdim. buna evet dedi eşim de. ikinci el araç piyasası sanırım sıkıntılı şu aralar. kısmet olmadı satılmıyor.
durumum ise şöyle, hiçbir fiziksel temas yok. ben sadece kahvaltı yemek temizlik yapıyor hazırlıyorum. konuşmuyorum. ancak mecburi bir durum olursa cevap veriyorum. aylardır ayrı odalardayız. çok sıkıntılı geçiyor ama artık şundan eminim ki eşimi sevmiyorum.
cinsel isteğim sıfır. artık kalmadı hiçbir şey. boşanmayı bekliyorum. zaten hep evdeyim bir tek manav bakkal çakkal başka bir şey yok.
şimdi asıl meseleye geleyim. bu mesele, evet çok iyi biliyorum ki bu mesele benim acilen psikolojik desteğe ihtiyacım olduğunu gösteriyor. eşimi asla aldatmadım. ona ihanet etmedim. kimseye yan gözle bakmadım. ama aklımda biri var. hiçbir irtibatım yok kendisiyle. onu tanıyorum. hobilerimiz, hayata bakış açımız her şeyimiz neredeyse aynı. ama sorun şu ki aklıma girdi, çıkaramıyorum. her gün dua ediyorum Allahım aklımdan sök at diye. gayret de ediyorum yemin ederim. sanırım duygusal boşluktan böyle oldu. sürekli hayal kuruyorum, onunla evliyim, çocuklarımız var, mutluyum falan filan.
imkansız olduğunu biliyorum. dediğim gibi kendisiyle hiçbir irtibatım yok. resmi olarak evliyim zaten olamaz da. kendisi hiç evlenmemiş bekar bir erkek. bir de en kötüsü eşimin arkadaşlarından biri. yani tam berbat bir durum. o kişi ben boşansam da zaten bana bakmaz. çünkü arkadaşının eski karısına bakmaz erkekler. ben burada sizden sadece bana iyi yönde, düzelmem için tavsiye bekliyorum. yalnızlıktan hayal aleminde dolanıyorum. mutlu bir yuva, çocuk hayali beni bu sıkıntılara sürükledi. oysa evlendiğimizden beri eşimden başkasına ne baktım, ne de bakan kadınlara saygım yok! yanlış anlamayın nolur. keşke ilahi bir ses duysam, dese ki, her şey düzelecek, mutlu olacaksın,
çok yorgunum. ölsem de kurtulsam artık.
