- 20 Şubat 2015
- 536
- 456
- 29
- Konu Sahibi ikigomlekbiceket
- #1
İyi geceler.Nerden nasıl başlarım bilmiyorum.
En son ama en önce kendimi affediyorum demiştim bazılarınız hatırlıyodur belki.
Affettim affetmesine bi problem yok.
İçim rahat,huzurluyum ta ki şu iki üç güne kadar.
Eski sevgilimi affettim.Affettim derken içimde affettim.Yaptıklarına karşı kin ve nefret duymuyorum artık.Hiç birşey hissetmiyorum.Malesef ki 1. sınıftayız ve 3 sene daha aynı ortamda olacağız.
Şimdi derdime gelince kızlar..Okulda görmüyorum ve duymuyorum fakaaat gelgelelim ki dışarıda 3 gündür karşılaşıyoruz ve hep kıl payı.
3 gün önce markete gireyim dedim ben giriyodum bir baktım oda kasa sırasında
Dün kız arkadaşlarımla dolaşırken yurtlarının ordan geçmemiz gerekti ve bi baktım yurdun önünde.Sırtı dönüktü.Arkadaşları gösterince yanlış duymadıysam amaan diyerek arkasını döndü ve baktı.Onu deyip demediğinden emin değilim.Zaten kafama da takmadım.
Bugünde akşam arkadaşımla dışarı çıkalım dedik.Yol üstünde gitme dediğim bir cafe vardı onun önünde iki arkadaşıyla sigara içiyordu.Neyse bakmadım kafamı çevirdim biz de arkadaşımla başka bir cafeye oturduk.Bahçesine oturmuştuk cafenin.Ve 10 dakika sonra arkadaşlarıyla bizim oturduğumuz kafenin sokağına girdi.Çok yakınımdan geçti ve gittiler.Ve biraz zaman geçince tekrar aynı yerden geçtiler.Köşeyi dönerken arkadaşı baktı ona bakıyor muyum diye.
Gerçekten saçma geldi ve sinirimi bozdu.Amacı ne kızlar bunun ?
Birincisi beni gördün orda oturuyorum ve tekrar yanımdan geçmemen için 10 tane yol varken neden tekrar geçiyorsun?
İkincisi kızlar ben görmek istemedikçe karşıma çıkıyor.İnşallah görmem diye çıkıyorum ama karşılaşıyorum sürekli.
Burası küçük bir şehir.Yani onu görmemek için illa evde mi oturmam gerek.
İçimi dökmek istedim.
Sizce neden böyle bişey yapıyor bunu önlemek için kafama takmamak için ne yapmalıyım ?
En son ama en önce kendimi affediyorum demiştim bazılarınız hatırlıyodur belki.
Affettim affetmesine bi problem yok.
İçim rahat,huzurluyum ta ki şu iki üç güne kadar.
Eski sevgilimi affettim.Affettim derken içimde affettim.Yaptıklarına karşı kin ve nefret duymuyorum artık.Hiç birşey hissetmiyorum.Malesef ki 1. sınıftayız ve 3 sene daha aynı ortamda olacağız.
Şimdi derdime gelince kızlar..Okulda görmüyorum ve duymuyorum fakaaat gelgelelim ki dışarıda 3 gündür karşılaşıyoruz ve hep kıl payı.
3 gün önce markete gireyim dedim ben giriyodum bir baktım oda kasa sırasında
Dün kız arkadaşlarımla dolaşırken yurtlarının ordan geçmemiz gerekti ve bi baktım yurdun önünde.Sırtı dönüktü.Arkadaşları gösterince yanlış duymadıysam amaan diyerek arkasını döndü ve baktı.Onu deyip demediğinden emin değilim.Zaten kafama da takmadım.
Bugünde akşam arkadaşımla dışarı çıkalım dedik.Yol üstünde gitme dediğim bir cafe vardı onun önünde iki arkadaşıyla sigara içiyordu.Neyse bakmadım kafamı çevirdim biz de arkadaşımla başka bir cafeye oturduk.Bahçesine oturmuştuk cafenin.Ve 10 dakika sonra arkadaşlarıyla bizim oturduğumuz kafenin sokağına girdi.Çok yakınımdan geçti ve gittiler.Ve biraz zaman geçince tekrar aynı yerden geçtiler.Köşeyi dönerken arkadaşı baktı ona bakıyor muyum diye.
Gerçekten saçma geldi ve sinirimi bozdu.Amacı ne kızlar bunun ?
Birincisi beni gördün orda oturuyorum ve tekrar yanımdan geçmemen için 10 tane yol varken neden tekrar geçiyorsun?
İkincisi kızlar ben görmek istemedikçe karşıma çıkıyor.İnşallah görmem diye çıkıyorum ama karşılaşıyorum sürekli.
Burası küçük bir şehir.Yani onu görmemek için illa evde mi oturmam gerek.
İçimi dökmek istedim.
Sizce neden böyle bişey yapıyor bunu önlemek için kafama takmamak için ne yapmalıyım ?
