- 26 Temmuz 2011
- 1.953
- 701
konuya nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama başlamak lazım. biraz uzun olacak . zahmet edip okuyan herkese teşekkür ederim.
bu güne kadar bir çok insanla görüştüm ilişkiye başladıktan bir süre sonra hep içimdekiler bitti.
belki de kendimi bir şeyler hissettim diye kandırdım bilmiyorum. bu konuda çok hatalıyım.
şuan da öyle bir çıkmazın içindeyim ki ne yapacağımı bilmiyorum.
eski iş yerimde çalıştığım bir kız arkadaşım vardı. o zamanlar abisi evliydi ama yengesinden hep şikayet ederdi abimi bize göstermiyor. göremiyoruz gibi gibi şikayet ederdi.
aradan yıllar geçti biz abisiyle tanıştık. ben onu biliyordum ama o benim bildiğimi bilmiyordu.
konuşmaya başladıktan 2 hafta sonra görüştük ( ilk hafta görüşecektik. ben cesaret edip görüşemedim ) dürüst bir şekilde bana boşanmış olduğunu. sebeplerini kısaca anlattı. daha fazla devam edemedi çünkü doluydu. fark ettim. dokunsam ağlayacak gibiydi.
velhasıl kelam ben kabul ettim. yani benim için bir sıkıntı olmayacağını onu tanımak istediğimi söyledim.
güzel bir şekilde ayrıldık.
yıllar sonra ilk defa kalbimin attığını hissettim. ( zamanla daha çok hissettim ) bir insanın yanında 32 dişim görünerek güldüğümü. ağzımın hiç kapanmadığını gördüm.
ben dini vecibelerini yerine elimden geldiğince getirmeye çalışıyorum.
karşımdaki insan da öyle. yani sabah namazına birbirimizi kaldırır namazımızı kılarız.
muhakkak namazlarını kılmaya çalışır. beni elinden geldiğince mutlu etmeye çalışır.
gerçekten de çok mutluyum. yanında huzurluyum
ama bugün instagram da gezerken şans eseri bir arkadaşının sayfasında yaklaşık 3 ay önce çekilmiş fotoğrafını gördüm.
alkollü bir masa.
dünyam başıma yıkılmış gibi oldu. hemen sordum . bana çok uzun zaman önce bıraktığını ama kısa bir süre önce 1 ay kadar daha kullandığını itiraf etti . sonra tövbe ettim bıraktım dedi.
aklımda soru işaretleri var. tamam görüştüğümüz zaman diliminde hep dürüst oldu. o anlık gizlemesi gereken bir şeyi kısa süre sonra açık açık söyledi. kısacası dürüst bir insan.
sözler verip yemin ediyor. harama el uzatmayacağım diye ama ben korkuyorum ya başlarsa diye.
inanın ne yapacağımı bilmiyorum.
bana tek bir yanlışını görmediğim bir insanı bu sebepten bırakmalı mıyım
yoksa zamana bırakıp tanımaya mı çalışmalıyım.
huylu huyundan vazgeçer mi ?
tanımaya çalış diyorsanız şuan ki mutsuzluğumu içimden nasıl atabilirim...
bu güne kadar bir çok insanla görüştüm ilişkiye başladıktan bir süre sonra hep içimdekiler bitti.
belki de kendimi bir şeyler hissettim diye kandırdım bilmiyorum. bu konuda çok hatalıyım.
şuan da öyle bir çıkmazın içindeyim ki ne yapacağımı bilmiyorum.
eski iş yerimde çalıştığım bir kız arkadaşım vardı. o zamanlar abisi evliydi ama yengesinden hep şikayet ederdi abimi bize göstermiyor. göremiyoruz gibi gibi şikayet ederdi.
aradan yıllar geçti biz abisiyle tanıştık. ben onu biliyordum ama o benim bildiğimi bilmiyordu.
konuşmaya başladıktan 2 hafta sonra görüştük ( ilk hafta görüşecektik. ben cesaret edip görüşemedim ) dürüst bir şekilde bana boşanmış olduğunu. sebeplerini kısaca anlattı. daha fazla devam edemedi çünkü doluydu. fark ettim. dokunsam ağlayacak gibiydi.
velhasıl kelam ben kabul ettim. yani benim için bir sıkıntı olmayacağını onu tanımak istediğimi söyledim.
güzel bir şekilde ayrıldık.
yıllar sonra ilk defa kalbimin attığını hissettim. ( zamanla daha çok hissettim ) bir insanın yanında 32 dişim görünerek güldüğümü. ağzımın hiç kapanmadığını gördüm.
ben dini vecibelerini yerine elimden geldiğince getirmeye çalışıyorum.
karşımdaki insan da öyle. yani sabah namazına birbirimizi kaldırır namazımızı kılarız.
muhakkak namazlarını kılmaya çalışır. beni elinden geldiğince mutlu etmeye çalışır.
gerçekten de çok mutluyum. yanında huzurluyum
ama bugün instagram da gezerken şans eseri bir arkadaşının sayfasında yaklaşık 3 ay önce çekilmiş fotoğrafını gördüm.
alkollü bir masa.
dünyam başıma yıkılmış gibi oldu. hemen sordum . bana çok uzun zaman önce bıraktığını ama kısa bir süre önce 1 ay kadar daha kullandığını itiraf etti . sonra tövbe ettim bıraktım dedi.
aklımda soru işaretleri var. tamam görüştüğümüz zaman diliminde hep dürüst oldu. o anlık gizlemesi gereken bir şeyi kısa süre sonra açık açık söyledi. kısacası dürüst bir insan.
sözler verip yemin ediyor. harama el uzatmayacağım diye ama ben korkuyorum ya başlarsa diye.
inanın ne yapacağımı bilmiyorum.
bana tek bir yanlışını görmediğim bir insanı bu sebepten bırakmalı mıyım
yoksa zamana bırakıp tanımaya mı çalışmalıyım.
huylu huyundan vazgeçer mi ?
tanımaya çalış diyorsanız şuan ki mutsuzluğumu içimden nasıl atabilirim...
