Negatif düşüncelerim ve bitmek bilmeyen mutsuzluk

Selam herkese

Yapım gereği çok çekingen bir insanım müşteri hizmetleriyle telefonda konuşmak bile beni geriyor. En basit bir şey için bile dışarı çıkmayı gözümde büyütüyorum, kuaföre giderken bile yolda ne kadar zaman geçireceğimi, orada bekleyeceğimi, tanımadığım insanların olduğu bir ortama gireceğimi düşünüp erteliyorum. Yakın olduğum birkaç kişi dışında normal arkadaşlıklarımı sürdüremiyorum çünkü her dakika iletişim halinde olmadığımız sürece konuşmadığımız zamanda bir şeylerin değiştiğini, benimle konuşmak istemeyeceklerini düşünerek işetişimi azaltıp, çoğu zaman da kesiyorum. Hastalıklı bir düşünce olduğunun farkındayım ama yıllardır bu şekilde ve hiçbir şey yapamıyorum. Tahmin edeceğiniz üzere psikologa gitmek de benim için hiç kolay değil.

Sevgilimden yeni ayrıldım. Her yeri, her şeyi karıştırdım çok fazla istenmeyen şey ile karşılaştım. Kendimi suçluyorum bunun için de. Başından beri içimdeki ses bana kötü şeyler söylediği bile bile lades dedim ve şu an çok pişmanım. İlk sevgilimi hatırlıyorum da düşününce ne kadar mükemmel bir insan olduğunu yeni fark ediyorum. Ve sanırım bir daha öyle bir insan çıkmayacak karşıma.

Çevremdeki insanların yaptıkları, düşünceleri midemi bulandırıyor. Herkes sosyal medyadan birilerine yazıp hangisi gelirse kafasında şansını deniyor, kendini olduğundan farklı göstermeye çalışıyor.

Sevmediğim bir işi yapıyorum, sevmediğim bir yerde yaşıyorum. Gitmek istiyorum ama hiçbir yere gidemiyorum. Böyle bir dönemde yaşamak zorunda olduğum için çok üzgünüm. Hiçbir şey keyif vermiyor artık. Çalışmıyorken işim olmadığı için bunaldığımı düşünmüştüm, şu an çalışıyorum ama mutsuzluğumdan hiçbir şey değişmedi.

Niye yazıyorsun bunları bize derseniz gerçek hayatta bunları paylaşacak bir insan yok. Birileri olsa bile güven problemlerimden dolayı kimseye bir şey anlatamıyorum. Yapayalnız hissediyorum.

Her seyin en dibini en ucunu dusunmek, surekli karamsar, mutsuz olmak evet anlaşılabilir bir sey ama sizinki baska, iletisim kurmak zorunda kaldiginiz insanlarda enerji birakmayacak cinsten

Beyninizde bazi kimyasallar iyi salgilanmiyor olabilir. Gunluk vitamin alirsaniz, ve psikiyatri de size uygun bir ilac verecektir, hayata ve insanlara bakis aciniz degisir. Depresyon icin de melisa cayini oneririm.

Neden kolay değil Doktor a gitmek? Sağlığınız için şuan en önemli şey bu. Böyle yaşanır mı? Ertelemeyin lütfen

kuyruguolmayankedi .!.:

Selam herkese

Yapım gereği çok çekingen bir insanım müşteri hizmetleriyle telefonda konuşmak bile beni geriyor. En basit bir şey için bile dışarı çıkmayı gözümde büyütüyorum, kuaföre giderken bile yolda ne kadar zaman geçireceğimi, orada bekleyeceğimi, tanımadığım insanların olduğu bir ortama gireceğimi düşünüp erteliyorum. Yakın olduğum birkaç kişi dışında normal arkadaşlıklarımı sürdüremiyorum çünkü her dakika iletişim halinde olmadığımız sürece konuşmadığımız zamanda bir şeylerin değiştiğini, benimle konuşmak istemeyeceklerini düşünerek işetişimi azaltıp, çoğu zaman da kesiyorum. Hastalıklı bir düşünce olduğunun farkındayım ama yıllardır bu şekilde ve hiçbir şey yapamıyorum. Tahmin edeceğiniz üzere psikologa gitmek de benim için hiç kolay değil.

Sevgilimden yeni ayrıldım. Her yeri, her şeyi karıştırdım çok fazla istenmeyen şey ile karşılaştım. Kendimi suçluyorum bunun için de. Başından beri içimdeki ses bana kötü şeyler söylediği bile bile lades dedim ve şu an çok pişmanım. İlk sevgilimi hatırlıyorum da düşününce ne kadar mükemmel bir insan olduğunu yeni fark ediyorum. Ve sanırım bir daha öyle bir insan çıkmayacak karşıma.

Çevremdeki insanların yaptıkları, düşünceleri midemi bulandırıyor. Herkes sosyal medyadan birilerine yazıp hangisi gelirse kafasında şansını deniyor, kendini olduğundan farklı göstermeye çalışıyor.

Sevmediğim bir işi yapıyorum, sevmediğim bir yerde yaşıyorum. Gitmek istiyorum ama hiçbir yere gidemiyorum. Böyle bir dönemde yaşamak zorunda olduğum için çok üzgünüm. Hiçbir şey keyif vermiyor artık. Çalışmıyorken işim olmadığı için bunaldığımı düşünmüştüm, şu an çalışıyorum ama mutsuzluğumdan hiçbir şey değişmedi.

Niye yazıyorsun bunları bize derseniz gerçek hayatta bunları paylaşacak bir insan yok. Birileri olsa bile güven problemlerimden dolayı kimseye bir şey anlatamıyorum. Yapayalnız hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sorunun kaynağını biliyorsunuz.
Sanırım özgüven eksikliğiniz var.
Başlarda bahsettiğiniz herşeyin tersini uygulayarak bunu aşmaya çalışın.
Çıkın, gezin, dolaşın.
İnsanların aklını okumayı bırakın.
Belki onlar da siz duvar ördüğünüz için yaklaşamıyorlar size.
Arkadaş olmak istediğiniz insanlarla iletişiminizi kesmeyin.
Karşınıza da düzgün biri çıkar elbet. Kader kısmet biraz da.
İnanın bundan adam olmaz dediğim insanlar evlendi çoluk çocuk sahibi oldu da eşlerini yaşatıyor. Oysa hiç de koca olacak tipler değillerdi. Demek kader kısmet işin içine girince insanlar da değişiyor.
Güvenilmez biri size olan sevgisinden dolayı bambaşka birine dönüşebiliyor.
Bazen çok güvendiklerimiz bizi sırtımızdan vuruyor.
Biraz daha rahat bakın olaylara.
İnsanlar gözü kapalı güvenin demiyorum ama bi şans verin.
İş ve yaşadığınız yer konusuna gelince. Bu birçok insanın ortak problemi inanın.
Yaşamınızda güzellikler arayın, bulmak için çabalayın en azından. Siz mutlu, pozitif olursanız etrafınıza da bunu saçarsınız, size geri dönen de bu olur, dolayısıyla hayat o zaman biraz daha cömert davranır size. Biraz daha çekilebilir hale gelir umuyorum.

kuyruguolmayankedi .!.:

Selam herkese

Yapım gereği çok çekingen bir insanım müşteri hizmetleriyle telefonda konuşmak bile beni geriyor. En basit bir şey için bile dışarı çıkmayı gözümde büyütüyorum, kuaföre giderken bile yolda ne kadar zaman geçireceğimi, orada bekleyeceğimi, tanımadığım insanların olduğu bir ortama gireceğimi düşünüp erteliyorum. Yakın olduğum birkaç kişi dışında normal arkadaşlıklarımı sürdüremiyorum çünkü her dakika iletişim halinde olmadığımız sürece konuşmadığımız zamanda bir şeylerin değiştiğini, benimle konuşmak istemeyeceklerini düşünerek işetişimi azaltıp, çoğu zaman da kesiyorum. Hastalıklı bir düşünce olduğunun farkındayım ama yıllardır bu şekilde ve hiçbir şey yapamıyorum. Tahmin edeceğiniz üzere psikologa gitmek de benim için hiç kolay değil.

Sevgilimden yeni ayrıldım. Her yeri, her şeyi karıştırdım çok fazla istenmeyen şey ile karşılaştım. Kendimi suçluyorum bunun için de. Başından beri içimdeki ses bana kötü şeyler söylediği bile bile lades dedim ve şu an çok pişmanım. İlk sevgilimi hatırlıyorum da düşününce ne kadar mükemmel bir insan olduğunu yeni fark ediyorum. Ve sanırım bir daha öyle bir insan çıkmayacak karşıma.

Çevremdeki insanların yaptıkları, düşünceleri midemi bulandırıyor. Herkes sosyal medyadan birilerine yazıp hangisi gelirse kafasında şansını deniyor, kendini olduğundan farklı göstermeye çalışıyor.

Sevmediğim bir işi yapıyorum, sevmediğim bir yerde yaşıyorum. Gitmek istiyorum ama hiçbir yere gidemiyorum. Böyle bir dönemde yaşamak zorunda olduğum için çok üzgünüm. Hiçbir şey keyif vermiyor artık. Çalışmıyorken işim olmadığı için bunaldığımı düşünmüştüm, şu an çalışıyorum ama mutsuzluğumdan hiçbir şey değişmedi.

Niye yazıyorsun bunları bize derseniz gerçek hayatta bunları paylaşacak bir insan yok. Birileri olsa bile güven problemlerimden dolayı kimseye bir şey anlatamıyorum. Yapayalnız hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

kuyruguolmayankedi .!.:

Selam herkese

Yapım gereği çok çekingen bir insanım müşteri hizmetleriyle telefonda konuşmak bile beni geriyor. En basit bir şey için bile dışarı çıkmayı gözümde büyütüyorum, kuaföre giderken bile yolda ne kadar zaman geçireceğimi, orada bekleyeceğimi, tanımadığım insanların olduğu bir ortama gireceğimi düşünüp erteliyorum. Yakın olduğum birkaç kişi dışında normal arkadaşlıklarımı sürdüremiyorum çünkü her dakika iletişim halinde olmadığımız sürece konuşmadığımız zamanda bir şeylerin değiştiğini, benimle konuşmak istemeyeceklerini düşünerek işetişimi azaltıp, çoğu zaman da kesiyorum. Hastalıklı bir düşünce olduğunun farkındayım ama yıllardır bu şekilde ve hiçbir şey yapamıyorum. Tahmin edeceğiniz üzere psikologa gitmek de benim için hiç kolay değil.

Sevgilimden yeni ayrıldım. Her yeri, her şeyi karıştırdım çok fazla istenmeyen şey ile karşılaştım. Kendimi suçluyorum bunun için de. Başından beri içimdeki ses bana kötü şeyler söylediği bile bile lades dedim ve şu an çok pişmanım. İlk sevgilimi hatırlıyorum da düşününce ne kadar mükemmel bir insan olduğunu yeni fark ediyorum. Ve sanırım bir daha öyle bir insan çıkmayacak karşıma.

Çevremdeki insanların yaptıkları, düşünceleri midemi bulandırıyor. Herkes sosyal medyadan birilerine yazıp hangisi gelirse kafasında şansını deniyor, kendini olduğundan farklı göstermeye çalışıyor.

Sevmediğim bir işi yapıyorum, sevmediğim bir yerde yaşıyorum. Gitmek istiyorum ama hiçbir yere gidemiyorum. Böyle bir dönemde yaşamak zorunda olduğum için çok üzgünüm. Hiçbir şey keyif vermiyor artık. Çalışmıyorken işim olmadığı için bunaldığımı düşünmüştüm, şu an çalışıyorum ama mutsuzluğumdan hiçbir şey değişmedi.

Niye yazıyorsun bunları bize derseniz gerçek hayatta bunları paylaşacak bir insan yok. Birileri olsa bile güven problemlerimden dolayı kimseye bir şey anlatamıyorum. Yapayalnız hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef çoğumuz hayalimizde ki hayatı yaşayamıyoruz. Ben üniversite zamanlarımı o kadar özlüyorum ki hayat toz pembeymiş. Sürekli seyahat eder gülüp eğlenirdik. Yurda yatmadan yatmaya girerdim birde sınav zamanlarımda ben aslında boş zamanımın olmadığı günleri seviyorum ama tabi ki işini severek yaptığında mükemmel oluyor bu yoğunluk. Hoş ne istediğimi bilen bi insanda olmadım nedense. Birde eskiden akrabalar misafirler bile değerliydi birbirlerine gittiklerinde yardım ederek keyif yaparlardı şimdi artık kimse kimseye gelip gitmediği için insan hem biraz yalnız hissediyor hemde çağırsan bile senin moralini bozacağını biliyor. Bu zamanın en nefret ettiğim yanı bu. Bende okurken yurt dışını değerlendirmediğime pişmanım mesela en azından dolar 5 mi neydi o zaman O yüzden hiç moralini bozmamaya çalış mesela bi hobin varsa onun kursuna git o gerçekten kafa dağıtmanı sağlıyor. Ama insanlara güven konusunda yorum yapamıycam güven diyemem çünkü

naz96 .!.:

Maalesef çoğumuz hayalimizde ki hayatı yaşayamıyoruz. Ben üniversite zamanlarımı o kadar özlüyorum ki hayat toz pembeymiş. Sürekli seyahat eder gülüp eğlenirdik. Yurda yatmadan yatmaya girerdim birde sınav zamanlarımda ben aslında boş zamanımın olmadığı günleri seviyorum ama tabi ki işini severek yaptığında mükemmel oluyor bu yoğunluk. Hoş ne istediğimi bilen bi insanda olmadım nedense. Birde eskiden akrabalar misafirler bile değerliydi birbirlerine gittiklerinde yardım ederek keyif yaparlardı şimdi artık kimse kimseye gelip gitmediği için insan hem biraz yalnız hissediyor hemde çağırsan bile senin moralini bozacağını biliyor. Bu zamanın en nefret ettiğim yanı bu. Bende okurken yurt dışını değerlendirmediğime pişmanım mesela en azından dolar 5 mi neydi o zaman O yüzden hiç moralini bozmamaya çalış mesela bi hobin varsa onun kursuna git o gerçekten kafa dağıtmanı sağlıyor. Ama insanlara güven konusunda yorum yapamıycam güven diyemem çünkü

Genişletmek için tıkla...

Biz de aynı şekilde. Önceden akrabalarımızla da daha sık görüşürdük. Belki de coronadan dolayı koptuk iyice. Demek ki herkeste olan bir sorunmuş bu. Kendimi senenim başında bu tarz kurslara vs gitmeye zorladım. Başta iyiydi gerçi ama daha sonradan yine eski halime döndüm

Pigment .!.:

Neden kolay değil Doktor a gitmek? Sağlığınız için şuan en önemli şey bu. Böyle yaşanır mı? Ertelemeyin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Maalesef yıllardır bu şekilde aralıklı olarak bu düşüncelerle boğuşuyorum. Bazen kendimi daha iyi hissediyorum geçti diyorum bir süre bu şekilde gidiyor. Ama daha sonra yine aynı durumun içinde buluyorum kendimi. Bilmiyorum benim için yeni bir şeye başlamak çok zor. Bilmediğim yerler ve insanlar beni korkutuyor. Her şey hakkında çok fazla düşünüyorum. Ama son günlerde inanılmaz rahatsız edici rüyalar görmeye başladım ve geceleri uyuyamıyorum. Kendimi gitmek için zorlasam iyi olacak sanırım.

lillyleon .!.:

İnanın bundan adam olmaz dediğim insanlar evlendi çoluk çocuk sahibi oldu da eşlerini yaşatıyor. Oysa hiç de koca olacak tipler değillerdi. Demek kader kısmet işin içine girince insanlar da değişiyor.
Güvenilmez biri size olan sevgisinden dolayı bambaşka birine dönüşebiliyor.
Bazen çok güvendiklerimiz bizi sırtımızdan vuruyor.

Genişletmek için tıkla...

Sanırım sorun da bu. Geçmişe aşırı takıntılıyım. Dediğiniz gibi evlendikten sonra değişebilir insanlar ve daha bağlı olabilirler eşlerine. Ama ben daha önceden böyle olan biriyle evlenmek ister miyim? Ya da bu değişimin geçici olma ihtimali çok yüksek olmaz mı? Sanırım hep özel hissetmek istiyorum ve eğer ben olmasaydım başka birilerine yazıp onlarla olacaktı düşüncesinden kurtulamıyorum.

SpinoZa87 .!.:

Beyninizde bazi kimyasallar iyi salgilanmiyor olabilir. Gunluk vitamin alirsaniz, ve psikiyatri de size uygun bir ilac verecektir, hayata ve insanlara bakis aciniz degisir. Depresyon icin de melisa cayini oneririm.

Genişletmek için tıkla...

+1
Psikolojik destek almalisin, kaygi problemin var yuksek ihtimalle, ilaç+terapi ile hafifletebilirsin.

Bence bir kan değerlerinize baktırın sonra da psikiyatriye gitmenizi öneririm. Bence salgılanmayan birşeyler var vücudunuzda.