- 27 Haziran 2014
- 5.443
- 12.931
- Konu Sahibi nefesalnefesver
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Geçtiğimiz Haziran ayında gebe olduğumla ilgili güzel haberi aldığımdan beri burada sizlerle beraberim.. Bu süre zarfında sizlerle güzel etkileşimde bulundum ve sıra geldi hala gebeliği devam edip de doğumun nasıl olduğunu merak eden güzel anne adaylarına kendi muhteşem doğum hikayemi anlatmaya..
Allahıma şükür çok rahat ve güzel bir hamilelik süreci geçirdim. Eşimin görevi gereği Sivas'ta yaşıyoruz fakat ailem Ankara'da olduğu için bütün takip ve kontrollerim Ankara Güven Hastanesinde devam etti.. İlk gebeliğim olmasına rağmen ben en başından beri normal doğum istiyordum. Çok şükür rabbime ki normal doğum taraftarı bir doktora denk geldim.
37. haftama kadar çalışmaya devam ettim. Sonra kalktım Ankaraya geldim. Son güne kadar hep ayaktaydım. Herkes sokakta doğuracaksın diyordu ama benim evde oturmaya da pek niyetim yoktu.
Bu arada düzenli kontrollerim de devam etti..
20 Şubat Cuma sabahı normal kontrole gittim. 39+6'daydım. Eşimle muayene çıkışı avm.ye uğrayalım akşama da arkadaşlarla tiyatroya gidelim diye planlıyorduk. Sabah saat 09:30'da muayeneye gittik. Doktorum alttan muayene için elini atar atmaz suyum gelmeye başladı. Doktorum doğum başladı açıklığın da 3 cm. dedi ben çok şaşırdım tabi.
Bir tekerlekli sandalye getirip doğum katına aldılar bizi, sancı odasına. Annem de yanımızdaydı. Henüz sancılarım tam başlamamıştı. 10:15 gibi sancılarım başladı. Hemşireler gelip NST'ye bağladılar, beni hazırladılar. Ben de o sırada doğuma girecek fotoğrafçıyı aradım kadın dedi ki 1-2 saatten önce açılma tam olmaz ben de anca gelirim. 10:30'da ebe tekrar alttan muayeneye geldiğinde açıklığın 5 cm olmuş dedi hepimiz oldukça şaşkınız tabi bu kadar hızlı olmasını beklemiyoruz.
Bu arada sancılarım gelip gitmeye devam ediyor. NST'nin gösterdiği sancı şiddeti 40ları buluyor. Doktorum geldi, epidural ister misin diye sordu. Bana ne faydası/zararı olur dedim. Epidural takılırsa doğuma güçlü girer yorulmazsın benim de senin enerjine ihtiyacım var, tek zararı doğum süresini uzatabilir dedi. Ben o sırada baya zorlanıyorum tabi sancı geldikçe.. Tamam takalım dedim..
Epidural takıldıktan sonra dünyanın en rahat doğumu başlamış oldu. Ebe tekrar açıklığa bakmaya geldiğinde 6-7 cm civarı olmuş şimdi sancın geldikçe güçlü nefes alıp büyük tuvaletin gelmiş gibi ıkınmanı istiyorum dedi..
Bir ömür kabızlık çekmiş biri olarak ıkınmak benim işim tabi sancı geldikçe ıkınıyorum.. Hemşireler kontrole geliyorlar, dışardan her gelenden hemşireler arasında ıkınmamla ilgili övgüleri duyuyorum
Bu arada epidural sebebi ile acı çekmiyorum ama bacaklarım uyuşmaya başladığı için ıkınmak için bacaklarımı kendime çekemiyorum.. Hemen destek ekip olarak bir bacağımı annem bir bacağımı eşim tuttu. Ben geliyor dedikçe onlar bacaklarımı ittiriyorlar ben ıkınıyorum.. Kayınvalidem de dua ediyor.. Yani arkam baya sağlam
Saat 13:00'te ebe tekrar alttan muayeneye geldiğinde NST'de sancı değerini 122 görmüştük. Ebe alttan bakıca senin işin tamam şekerim böyle devam et 13:30da doğumhaneye alıcaz doktorun gelecek dedi..
13:30da beni doğumhaneye almak üzere tekerlekli sandalye getirdiler ama ayağa kalkmam mümkün değil bacaklarım tutmuyor. Eşim kaldırıp koydu sandalyeye.. Doğumhaneye aldılar.
Fotoğrafçım ve eşimi de hazırladılar.. Eşim de bütün sancı sürecini benimle yaşamakla beraber doğuma da girmek istediğini söyledi.
Doğumhanede de kalkamadığım için hasta bakıcılar doğum masasına yatırdılar. Beni doğuma hazırladılar. Bu arada doktorum geldi ve sancım geldikçe ıkınmaya devam etmemi söyleyerek ufaktan doğuma başladı.
Gerekirse epizyotomi yapacağım bebek biraz toplu gibi dedi ben de siz nasıl uygun görürseniz dedim.
O sırada ebe yandan bir yükselti ile üstüme doğru çıkıp karnıma abanmasıyla korkunç bir çığlık atmışım meğerse bebeği itiyormuş. Sanırım doğumun en acı veren kısmı burası oldu. İkinciyi de bastırdığında yine çığlık atınca doktorum tatlım enerjini bağırmaya değil ebe bastırdıkça ıkınmaya verirsen hemen biter bu iş bebeğin kafası elimde dedi.. Tamam dedim..
Ebe 2 kere daha bastırması ile bebeğimin çıkması bir oldu. Bu esnada doktor arka taraftan eşimi de içeri aldı.. Yani eşim doğumu görmedi ama bütün sancı sürecinde yanımdaydı ve bebeğin çıkışını arkadan görmüş oldu..
Bebeğin çıkışı ile beraber tarifi imkansız duygular yaşıyorsunuz. Böyle muhteşem bir şey daha olamaz. İyi ki normal doğum yapmışım çünkü çıkışın her anını bizzat hissettim ve kocaman bir rahatlama hissi ile beraber bir ağlama geldi.
Bebeği yan tarafta alıp temizlediler eşim yanıbaşımda beraber hem bebeğe bakıyorduk hem de birbirimizin elini tutup ağlıyorduk.
Bu arada doktorum da dikişlerimi atıyordu. Epizyotomiye gerek kalmamış çok şükür sadece iç yırtık var onu da estetikli dikiyorum dedi.
Bebeği getirip koynuma koyduklarında tarifi imkansız duygular yaşadım ve sürekli rabbime şükrettim bana bütün bunları sağlıkla yaşayıp sonlandırma şansı verdiği için.
Nitekim sabah 09:30da muayeneye gidiyoruz diyerek hastaneye gidiş maceramızı 13:48'te bir erkek bebek ile doğum sürecini sonlandırdık.
Şimdi içerde uyuyan 15 günlük tatlı mı tatlı bir sıpacığım var teyzeleri.. hepinizin ellerinden öper..
Epidural Normal doğum süreci ve sonrası, hastane ve doktor ile ilgili ayrıntılı meraklarınızı da sorabilirsiniz bebişten fırsat buldukça hepsini cevaplamaya çalışırım..
Geçtiğimiz Haziran ayında gebe olduğumla ilgili güzel haberi aldığımdan beri burada sizlerle beraberim.. Bu süre zarfında sizlerle güzel etkileşimde bulundum ve sıra geldi hala gebeliği devam edip de doğumun nasıl olduğunu merak eden güzel anne adaylarına kendi muhteşem doğum hikayemi anlatmaya..
Allahıma şükür çok rahat ve güzel bir hamilelik süreci geçirdim. Eşimin görevi gereği Sivas'ta yaşıyoruz fakat ailem Ankara'da olduğu için bütün takip ve kontrollerim Ankara Güven Hastanesinde devam etti.. İlk gebeliğim olmasına rağmen ben en başından beri normal doğum istiyordum. Çok şükür rabbime ki normal doğum taraftarı bir doktora denk geldim.
37. haftama kadar çalışmaya devam ettim. Sonra kalktım Ankaraya geldim. Son güne kadar hep ayaktaydım. Herkes sokakta doğuracaksın diyordu ama benim evde oturmaya da pek niyetim yoktu.
Bu arada düzenli kontrollerim de devam etti..
20 Şubat Cuma sabahı normal kontrole gittim. 39+6'daydım. Eşimle muayene çıkışı avm.ye uğrayalım akşama da arkadaşlarla tiyatroya gidelim diye planlıyorduk. Sabah saat 09:30'da muayeneye gittik. Doktorum alttan muayene için elini atar atmaz suyum gelmeye başladı. Doktorum doğum başladı açıklığın da 3 cm. dedi ben çok şaşırdım tabi.
Bir tekerlekli sandalye getirip doğum katına aldılar bizi, sancı odasına. Annem de yanımızdaydı. Henüz sancılarım tam başlamamıştı. 10:15 gibi sancılarım başladı. Hemşireler gelip NST'ye bağladılar, beni hazırladılar. Ben de o sırada doğuma girecek fotoğrafçıyı aradım kadın dedi ki 1-2 saatten önce açılma tam olmaz ben de anca gelirim. 10:30'da ebe tekrar alttan muayeneye geldiğinde açıklığın 5 cm olmuş dedi hepimiz oldukça şaşkınız tabi bu kadar hızlı olmasını beklemiyoruz.
Bu arada sancılarım gelip gitmeye devam ediyor. NST'nin gösterdiği sancı şiddeti 40ları buluyor. Doktorum geldi, epidural ister misin diye sordu. Bana ne faydası/zararı olur dedim. Epidural takılırsa doğuma güçlü girer yorulmazsın benim de senin enerjine ihtiyacım var, tek zararı doğum süresini uzatabilir dedi. Ben o sırada baya zorlanıyorum tabi sancı geldikçe.. Tamam takalım dedim..
Epidural takıldıktan sonra dünyanın en rahat doğumu başlamış oldu. Ebe tekrar açıklığa bakmaya geldiğinde 6-7 cm civarı olmuş şimdi sancın geldikçe güçlü nefes alıp büyük tuvaletin gelmiş gibi ıkınmanı istiyorum dedi..
Bir ömür kabızlık çekmiş biri olarak ıkınmak benim işim tabi sancı geldikçe ıkınıyorum.. Hemşireler kontrole geliyorlar, dışardan her gelenden hemşireler arasında ıkınmamla ilgili övgüleri duyuyorum
Bu arada epidural sebebi ile acı çekmiyorum ama bacaklarım uyuşmaya başladığı için ıkınmak için bacaklarımı kendime çekemiyorum.. Hemen destek ekip olarak bir bacağımı annem bir bacağımı eşim tuttu. Ben geliyor dedikçe onlar bacaklarımı ittiriyorlar ben ıkınıyorum.. Kayınvalidem de dua ediyor.. Yani arkam baya sağlam
Saat 13:00'te ebe tekrar alttan muayeneye geldiğinde NST'de sancı değerini 122 görmüştük. Ebe alttan bakıca senin işin tamam şekerim böyle devam et 13:30da doğumhaneye alıcaz doktorun gelecek dedi..
13:30da beni doğumhaneye almak üzere tekerlekli sandalye getirdiler ama ayağa kalkmam mümkün değil bacaklarım tutmuyor. Eşim kaldırıp koydu sandalyeye.. Doğumhaneye aldılar.
Fotoğrafçım ve eşimi de hazırladılar.. Eşim de bütün sancı sürecini benimle yaşamakla beraber doğuma da girmek istediğini söyledi.
Doğumhanede de kalkamadığım için hasta bakıcılar doğum masasına yatırdılar. Beni doğuma hazırladılar. Bu arada doktorum geldi ve sancım geldikçe ıkınmaya devam etmemi söyleyerek ufaktan doğuma başladı.
Gerekirse epizyotomi yapacağım bebek biraz toplu gibi dedi ben de siz nasıl uygun görürseniz dedim.
O sırada ebe yandan bir yükselti ile üstüme doğru çıkıp karnıma abanmasıyla korkunç bir çığlık atmışım meğerse bebeği itiyormuş. Sanırım doğumun en acı veren kısmı burası oldu. İkinciyi de bastırdığında yine çığlık atınca doktorum tatlım enerjini bağırmaya değil ebe bastırdıkça ıkınmaya verirsen hemen biter bu iş bebeğin kafası elimde dedi.. Tamam dedim..
Ebe 2 kere daha bastırması ile bebeğimin çıkması bir oldu. Bu esnada doktor arka taraftan eşimi de içeri aldı.. Yani eşim doğumu görmedi ama bütün sancı sürecinde yanımdaydı ve bebeğin çıkışını arkadan görmüş oldu..
Bebeğin çıkışı ile beraber tarifi imkansız duygular yaşıyorsunuz. Böyle muhteşem bir şey daha olamaz. İyi ki normal doğum yapmışım çünkü çıkışın her anını bizzat hissettim ve kocaman bir rahatlama hissi ile beraber bir ağlama geldi.
Bebeği yan tarafta alıp temizlediler eşim yanıbaşımda beraber hem bebeğe bakıyorduk hem de birbirimizin elini tutup ağlıyorduk.
Bu arada doktorum da dikişlerimi atıyordu. Epizyotomiye gerek kalmamış çok şükür sadece iç yırtık var onu da estetikli dikiyorum dedi.
Bebeği getirip koynuma koyduklarında tarifi imkansız duygular yaşadım ve sürekli rabbime şükrettim bana bütün bunları sağlıkla yaşayıp sonlandırma şansı verdiği için.
Nitekim sabah 09:30da muayeneye gidiyoruz diyerek hastaneye gidiş maceramızı 13:48'te bir erkek bebek ile doğum sürecini sonlandırdık.
Şimdi içerde uyuyan 15 günlük tatlı mı tatlı bir sıpacığım var teyzeleri.. hepinizin ellerinden öper..
Epidural Normal doğum süreci ve sonrası, hastane ve doktor ile ilgili ayrıntılı meraklarınızı da sorabilirsiniz bebişten fırsat buldukça hepsini cevaplamaya çalışırım..
Okurken Bi kaç damla gözyaşımı tutamadım malum hormonlar :) Darısı başımıza inşallah 
