oğlumun her şeyi fırlatma huyu

TheQueeninthenorth

Guru
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2010
10.740
18.644
2019 ocak doğumlu bir oğlum var. hep hareketli ve enerjisi bitmek bilmeyen bir çocuk oldu. evde çeşitli aktiviteler yapıp kaliteli zaman geçirmeye gayret ediyor, sık sık parka veya açık alanlara gezmeye götürüyoruz. yaklaşık bir aydır yarım gün kreşe gitmeye de başladı. ondan önce evde bir hafta anneanne bir hafta babaanne dönüşümlü bakıyordu. sorun şu ki oğlum her şeyden çok çabuk sıkılıyor ve eninde sonunda eline ne geçirirse fırlatmaya başlıyor. bir kaç kez cam şeyler kırıp tehlike atlattığı da oldu. evi ona göre düzenleyip elinin altında tehlike arz edecek şeyler bulundurmasak da bir şekilde fırlatacak şeyler buluyor. en basitinden yemeğini kendisi yiyor, bir süre sonra çatalını, kaşığını atıyor. hatta tabağındakileri yere boşaltıyor. tamamen oyunlaştırdı bu işi. her türlü tepkiyi denedim, uzun uzun neden atmaması gerektiğini de anlattım, attıklarını kendisine de toplattım, tepkisiz de kaldım, elimde olmadan kızgınlıkla tepki verdiğim hatta bağırdığım da oldu ama hiçbirinin etkisi olmadı. hatta artık fırlattıktan sonra "böyle yapmaman gerekirdi anne toplarken çok yoruluyor" diye benden önce söylüyor. kreşte de bir kaç kez arkadaşlarının legolarını vs fırlatmış ama çok az olmuş. öğretmen neden yapmaması gerektiğini anlatmış ve kesmiş. yani evdeki gibi sürekli tekrarlanan bir durum değil. bir şekilde çocuğun bu huyunu besliyoruz ama nasıl olduğunu ve ne yapmam gerektiğini hala çözemedim. hem bir çocuk psikoloğu hem de yetişkin psikoloğu şart gibi zira tırlatmak üzereyim ama benzer şeyler yaşayan anneler varsa da tecrübelerini dinlemek isterim. (not: oğlum kreş psikoloğunun gözlemlerine göre üstün zeka belirtileri gösteriyor, şu an gözlemdeyiz, yanlış bir şey de yapıp çocuğun gelişimini baltalamak istemiyorum)
 
Bazı annelerde ben şunu görüyorum ; evlatlarına ilk önce kızıp sonra gidip ‘annemmmm’ diye sarılıyorlar.
Kesinlikle otorite boşluğu olduğunu düşünüyorum. Yemeği dökmeye başladığı an önünden alın, ve tamam sen doydun diyin.
Bence kuralsızlık bunun baş sebebi.
 
2019 ocak doğumlu bir oğlum var. hep hareketli ve enerjisi bitmek bilmeyen bir çocuk oldu. evde çeşitli aktiviteler yapıp kaliteli zaman geçirmeye gayret ediyor, sık sık parka veya açık alanlara gezmeye götürüyoruz. yaklaşık bir aydır yarım gün kreşe gitmeye de başladı. ondan önce evde bir hafta anneanne bir hafta babaanne dönüşümlü bakıyordu. sorun şu ki oğlum her şeyden çok çabuk sıkılıyor ve eninde sonunda eline ne geçirirse fırlatmaya başlıyor. bir kaç kez cam şeyler kırıp tehlike atlattığı da oldu. evi ona göre düzenleyip elinin altında tehlike arz edecek şeyler bulundurmasak da bir şekilde fırlatacak şeyler buluyor. en basitinden yemeğini kendisi yiyor, bir süre sonra çatalını, kaşığını atıyor. hatta tabağındakileri yere boşaltıyor. tamamen oyunlaştırdı bu işi. her türlü tepkiyi denedim, uzun uzun neden atmaması gerektiğini de anlattım, attıklarını kendisine de toplattım, tepkisiz de kaldım, elimde olmadan kızgınlıkla tepki verdiğim hatta bağırdığım da oldu ama hiçbirinin etkisi olmadı. hatta artık fırlattıktan sonra "böyle yapmaman gerekirdi anne toplarken çok yoruluyor" diye benden önce söylüyor. kreşte de bir kaç kez arkadaşlarının legolarını vs fırlatmış ama çok az olmuş. öğretmen neden yapmaması gerektiğini anlatmış ve kesmiş. yani evdeki gibi sürekli tekrarlanan bir durum değil. bir şekilde çocuğun bu huyunu besliyoruz ama nasıl olduğunu ve ne yapmam gerektiğini hala çözemedim. hem bir çocuk psikoloğu hem de yetişkin psikoloğu şart gibi zira tırlatmak üzereyim ama benzer şeyler yaşayan anneler varsa da tecrübelerini dinlemek isterim. (not: oğlum kreş psikoloğunun gözlemlerine göre üstün zeka belirtileri gösteriyor, şu an gözlemdeyiz, yanlış bir şey de yapıp çocuğun gelişimini baltalamak istemiyorum)
Oyun oynuyor adı üstünde. Atmak, fırlatmak onun için oyun.
Bir de çabuk sıkıldığından bahsetmişsiniz. 36 aya kadar normal. 36 aydan sonra birkaç dakika oyunlara odaklanır.
 
Bazı annelerde ben şunu görüyorum ; evlatlarına ilk önce kızıp sonra gidip ‘annemmmm’ diye sarılıyorlar.
Kesinlikle otorite boşluğu olduğunu düşünüyorum. Yemeği dökmeye başladığı an önünden alın, ve tamam sen doydun diyin.
Bence kuralsızlık bunun baş sebebi.
0-36 ay süt bebeğine disiplin verilmez. Güvenli bağlanacak, sevgi dolu bir yuvaya ihtiyaç duyar bebek. Bu ihtiyaç bu aylarda karşılanmazsa ileride hem kendine hem çevresine güvensiz bir birey yetişir
 
Başlığı gördüğümde 2 yaş muhtemelen derken bi açtım aynı şekilde oldu.
Oyun terapisi önerebilirim bu süreç için.
Doğru sosyalleşmeler iyi bir örnek teşkil edebilir.
Bir de sizi elinde tabiri caizse oyuncak ediyor bir şeylere hükmedebilmek en istedikleri yaş.
Kızdığını bir şeye tepkinizi güzelce belirtin sonrasında da müsaade etmeyin. Dağıttığı şeyler konusunda onun da yardımını alıp toplayın vb...
 
0-36 ay süt bebeğine disiplin verilmez. Güvenli bağlanacak, sevgi dolu bir yuvaya ihtiyaç duyar bebek. Bu ihtiyaç bu aylarda karşılanmazsa ileride hem kendine hem çevresine güvensiz bir birey yetişir
Hımm. Ben böyle düşünmüyorum. Elbette güvenli bağlanma önemli ama hayır demek ve kuralların olması buna engel değil.
 
Aha benim çocukların cinsinden😂
Okuyunca istemsiz güldüm kusura bakmayın.
Biz çözemedik, attığı eşyalarla burnum kanadığı, kafamızın gözümüzün şiştiği ya da kendine veya kardeşine zarar verdikleri de oldu ama kendini yeterli ifade edemedikleri için hırçınlaştıklarını, bazen de bile isteye dikkat çekmek arına sırf yaramazlık olsun diye yaptıklarını biliyorum.
Ben çözemedim, okulda yok bu saldırgan tavırlar evde var ve ev güvenli özgür alan olduğu için devam ettiklerini düşünüyorum.
 
Hımm. Ben böyle düşünmüyorum. Elbette güvenli bağlanma önemli ama hayır demek ve kuralların olması buna engel değil.
İrade sahibi olmadan kural öğrenilmez. İdaresini kullanmayı bilmeyen bebeğe kural öğretmeye çalışmak gelişimini zedeler
 
İrade sahibi olmadan kural öğrenilmez. İdaresini kullanmayı bilmeyen bebeğe kural öğretmeye çalışmak gelişimini zedeler
Öyle mi ? Sizi anneniz mesela kuralsız mı büyüttü? Ben gayet kurallarla büyüdüm ve aileme de özellikle anneme çok düşkünüm. Bence bu nesilin bebeklerinin sorunları HAYIR kelimesinin özgüvenlerine zarar vereceğini düşünen annelerinin olması.
 
2019 ocak doğumlu bir oğlum var. hep hareketli ve enerjisi bitmek bilmeyen bir çocuk oldu. evde çeşitli aktiviteler yapıp kaliteli zaman geçirmeye gayret ediyor, sık sık parka veya açık alanlara gezmeye götürüyoruz. yaklaşık bir aydır yarım gün kreşe gitmeye de başladı. ondan önce evde bir hafta anneanne bir hafta babaanne dönüşümlü bakıyordu. sorun şu ki oğlum her şeyden çok çabuk sıkılıyor ve eninde sonunda eline ne geçirirse fırlatmaya başlıyor. bir kaç kez cam şeyler kırıp tehlike atlattığı da oldu. evi ona göre düzenleyip elinin altında tehlike arz edecek şeyler bulundurmasak da bir şekilde fırlatacak şeyler buluyor. en basitinden yemeğini kendisi yiyor, bir süre sonra çatalını, kaşığını atıyor. hatta tabağındakileri yere boşaltıyor. tamamen oyunlaştırdı bu işi. her türlü tepkiyi denedim, uzun uzun neden atmaması gerektiğini de anlattım, attıklarını kendisine de toplattım, tepkisiz de kaldım, elimde olmadan kızgınlıkla tepki verdiğim hatta bağırdığım da oldu ama hiçbirinin etkisi olmadı. hatta artık fırlattıktan sonra "böyle yapmaman gerekirdi anne toplarken çok yoruluyor" diye benden önce söylüyor. kreşte de bir kaç kez arkadaşlarının legolarını vs fırlatmış ama çok az olmuş. öğretmen neden yapmaması gerektiğini anlatmış ve kesmiş. yani evdeki gibi sürekli tekrarlanan bir durum değil. bir şekilde çocuğun bu huyunu besliyoruz ama nasıl olduğunu ve ne yapmam gerektiğini hala çözemedim. hem bir çocuk psikoloğu hem de yetişkin psikoloğu şart gibi zira tırlatmak üzereyim ama benzer şeyler yaşayan anneler varsa da tecrübelerini dinlemek isterim. (not: oğlum kreş psikoloğunun gözlemlerine göre üstün zeka belirtileri gösteriyor, şu an gözlemdeyiz, yanlış bir şey de yapıp çocuğun gelişimini baltalamak istemiyorum)
Benim oğlum da 2019 Ekim doğumlu. O da her şeyi fırlatıyor.

Oyuncaklarıyla önce güzel güzel oynuyor sıkılınca tek tek fırlatıp başka şeylere ilgisini yönlendiriyor.

Emeği yiyip sonunda cıvıtıyor. Kaşığı çatalı atıyor bardaktan tabağa tabaktan bardağa yemeyi döküyor

Bir kere çay tabağını almıştı bırak oğlum oyuncak değğil o dedim sinirlendi fırlattı tabağı kırıldı

Bir kere de uyuyakalmışım koltukta eşim yetişene kadar elindeki demir arabayı kafama fırlatmış korkudan nasıl kalktım bilmiyorum. Kulağım kan toplamıştı off resmen hatırlayınca acısını hissettim:KK70:

Atmak yok deyip attığı ya da atmaya yeltendiği şeyi aldım sakladım. 1 aya kalmadan unuttu. Hala arada yapar ama eskisi gibi çok ve sert hareketlerle değil
 
Öyle mi ? Sizi anneniz mesela kuralsız mı büyüttü? Ben gayet kurallarla büyüdüm ve aileme de özellikle anneme çok düşkünüm. Bence bu nesilin bebeklerinin sorunları HAYIR kelimesinin özgüvenlerine zarar vereceğini düşünen annelerinin olması.
Böyle düşünmüyorum. Bunlar kanıtlanmış bilimsel bilgiler. 0-36 ayınızı hatırladığınızı sanmıyorum.
 
Aha benim çocukların cinsinden😂
Okuyunca istemsiz güldüm kusura bakmayın.
Biz çözemedik, attığı eşyalarla burnum kanadığı, kafamızın gözümüzün şiştiği ya da kendine veya kardeşine zarar verdikleri de oldu ama kendini yeterli ifade edemedikleri için hırçınlaştıklarını, bazen de bile isteye dikkat çekmek arına sırf yaramazlık olsun diye yaptıklarını biliyorum.
Ben çözemedim, okulda yok bu saldırgan tavırlar evde var ve ev güvenli özgür alan olduğu için devam ettiklerini düşünüyorum.
Aha burada bahsedilen de benim 😂😂😂
 
0-36 ay süt bebeğine disiplin verilmez. Güvenli bağlanacak, sevgi dolu bir yuvaya ihtiyaç duyar bebek. Bu ihtiyaç bu aylarda karşılanmazsa ileride hem kendine hem çevresine güvensiz bir birey yetişir

24 aydan sonrası bebek değildir, kaldı ki 36 ay süt bebeği olsun. Görüşünüze hiç katılmıyorum maalesef aksine disiplin verilmeyen çocuk 36 aydan sonra kreşe başladığında çevresindekilere kök söktürüyor. Ailesinin terbiye veremediği çocuğa öğretmen terbiye versin diye bekleniyor. Çocuk karşısındakini anlayacak döneme geldiğinde hayırı, olmazı bilmeli.
 
benim oğlan 2017 Kasım doğumlu. kendini bildi bileli fırlatır. bunu kural çiğnemek, dikkat çekmek, sinirlenmekten ziyade acele etmek için yaptığı huy olarak görüyorum artık. sizin oğlunuz kadarken de aynı şeyleri yapıyodu.

şimdi mesela salondan odasına gidecek. elindeki oyuncağı fırlatarak koşuyo. acelesi var mı yok. uyarıyor muyuz evet. gelişme var mı hayır.

kendini kollayan bi çocuk değildir ayrıca. sağına soluna önüne arkasına bakmaz kosturcam diye.
ayrıca burnumun kirkirdagini da kafasını abuk subuk savurmakla kırdı.

inşallah kafası dalgın aceleci bi cocuk olmaz sizinki
 
Bazı annelerde ben şunu görüyorum ; evlatlarına ilk önce kızıp sonra gidip ‘annemmmm’ diye sarılıyorlar.
Kesinlikle otorite boşluğu olduğunu düşünüyorum. Yemeği dökmeye başladığı an önünden alın, ve tamam sen doydun diyin.
Bence kuralsızlık bunun baş sebebi.
Kuralsız değiliz, yaptıklarının bir sonucu olduğunu görmesini sağlıyorum çoğunlukla. Attigi oyuncakları geri vermiyorum oynayamıyor. Bunu da anlasin diye söylüyorum. Ancak gene de devam ediyor. Başka şeyleri atıyor sonra. Tabii sürekli benle değil, anneanne ve babaanne yaklaşımları daha farklı. Asıl sorunumuz bu belki de
 
X