Olmak istediğimiz kişi gibi davranmak sahtelik mi?

selly64

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Mart 2021
475
259
Uzun bir süredir duyduğum fake it till you make it sözünden yola çıkarak gerçekten olmak istediğim kişi olmaya çalışmak veya öyle davranmak bana mantıklı geliyor.
Mesela atıyorum bir dizi izliyorum veya gerçek hayatta birisiyle tanışıyorum konuşması düşüncesi tarzı tavrı hoşuma gidiyor ve böyle olmak istiyorum. Ama kendime bakıyorum sessiz bir çocuk olarak yetiştirildim kişilik olarak da çekingen, yer yer sosyal fobisi olan, insanların ne dediğini çok önemseyen biri oldum hep.

Tabiki gidip başkalarının onayı için benimle alakası olmayan biri gibi davranmayı doğru bulmuyorum, ama herkesin kendine idol olarak gördüğü kişiler vardır, ben de izlediğim bir televizyon programında birinin duruşunu konuşma üslubunu özgüvenini beğeniyorum mesela ve böyle olmak istiyorum
Herkesten şunu duyuyorum kendini sev kendin gibi ol. Evet ama kendim gibi davrandığımda kullanılmaya sömürülmeye açık saf kişiliğim yüzünden çok canım yanıyor. Gerçekten sırf övgü vs. almak için demiyorum, belki görünümümden dolayı böyle saf masum zannedilip "sen anlamazsın, sen bilmiyosundur dur ben açıklayım sana" tarzı cümleler çok duydum benim en büyük problemim özsaygımın olmadığını hissettirmem ve çok kullanılmaya açık gözükmem olabilir.

Bu yüzden nasıl olmak istiyosam öyle olmaya çalışıyorum ama bunun sahte olup olmadığı konusunda da emin değilim. Bu konuda düşüncelerinizi merak ettim.
 
Biraz örneklendirebilir misiniz? Mesela normaldeki selly64 ile olmak istediğiniz kişinin bir durum karsisindakini değişimini yazarak somutlastirir misiniz?
 
Ben yaptim bunu.oldum da.ama kaldiramadim.cunku o kisi olacak.kadar olgun degildim,onun gectigi yollardan gecmemistim,onun kadar cakal degildim ve o isi elime yuzume bulastirdik.ha vazgecmedim.yine yapacagim.ondan da iyi olacagim sadece biraz daha zaman
 
Biraz örneklendirebilir misiniz? Mesela normaldeki selly64 ile olmak istediğiniz kişinin bir durum karsisindakini değişimini yazarak somutlastirir misiniz?
mesela şöyle bir örnek vereyim, ben normalde hızlı konuşan konuşurken kelimeleri yutan birisiyim ama daha tane tane konuşmaya çalışıyorum artık, veya normalde duygularıyla hareket eden birisiyim ama mantığını ön plana alan birisini gözlemledim ve bana çok özgüvenli geldi ben de artık böyle olmak duygularımı mantığımın gerisinde tutmak istiyorum.
normalde özgüven problemleri olan bir şeyleri bilmiyosam bunu hemen söyleyip sonra da bu konu yüzüne verilen birisi oldum, ama yine şunu gözlemledim kendi bildiği şeyleri bilmediklerinden daha ön plana çıkaran birisi daha özgüvenli hissediyor daha ciddiye alınıyor. kısaca benim kişiliğimde biraz özgüvensizlik biraz travmaya bağlı içine kapanma gibi durumlar var ve ben bunu başka birisini model alarak çözmeye çalışıyorum, biraz kendimi mi kandırıyorum bilmiyorum.
 
Ben yaptim bunu.oldum da.ama kaldiramadim.cunku o kisi olacak.kadar olgun degildim,onun gectigi yollardan gecmemistim,onun kadar cakal degildim ve o isi elime yuzume bulastirdik.ha vazgecmedim.yine yapacagim.ondan da iyi olacagim sadece biraz daha zaman
bu doğru aslında biraz, ama davranışlarının benimle alakası yoksa onaylamadığım tutumları varsa ve ben sırf başkalarının onayı için öyle olmaya çalışıyorsam bence bu yapaylık. ama ben zaten olmak istediğim özellikleri canlı birinde görüp ondan örnek alıyorum, bu olabilir bence.
 
Bence evet...copy paste yaparsın oldurursun da ama birileri fark edince cok gülünç ve ruh hastası durumuna düşersin haberin olsun
Kendin olmaya çalış hal tavrinla,tarzınla uslubunla kabul eden böyle etsin...
Varsa eksiğin elbette tamamla ama 'kendince'
yani aslında tanıyabilecekleri biri değil diye düşünüyorum ama denk gelip bir yerde izlerlerse belki olabilir:) evet dediğiniz gibi utanç verici olur. benim sorunum şu, kendimde beni mutsuz eden kullanılmaya açık tabiri caizse biraz ezik hissettirebilecek davranışlarım var ve bunları istediğim özellikleri olan birini model alarak çözmeye çalışıyorum diyebilirim. kendim gibi olduğumda mutlu olabiliyorsam zaten çok iyi ama ben kendim gibi olduğumda pek adam yerine konulmuyor gibi hissediyorum. Belki benim kuruntum ama bana mutluluk vermiyor kısacası tamamiyle kendim olmak. Ama o sorunlarımı böyle yaparak aşarsam daha mutlu olurum gibi.
 
Baska birini begendiginde o yonunu hayatina katabilirsin mesela ama yine asil senin özünden harmanlanirsa ancak yapay durmayacaktir.

Baslarda seni mutlu eden kendini buldugunu düsündügün baska birinin halleri (ya da herneyse) insanlarin tuhaf bulmasindan önce seni kendine yabancilastirir eger senden birşeylerle karismazsa..
 
mesela şöyle bir örnek vereyim, ben normalde hızlı konuşan konuşurken kelimeleri yutan birisiyim ama daha tane tane konuşmaya çalışıyorum artık, veya normalde duygularıyla hareket eden birisiyim ama mantığını ön plana alan birisini gözlemledim ve bana çok özgüvenli geldi ben de artık böyle olmak duygularımı mantığımın gerisinde tutmak istiyorum.
normalde özgüven problemleri olan bir şeyleri bilmiyosam bunu hemen söyleyip sonra da bu konu yüzüne verilen birisi oldum, ama yine şunu gözlemledim kendi bildiği şeyleri bilmediklerinden daha ön plana çıkaran birisi daha özgüvenli hissediyor daha ciddiye alınıyor. kısaca benim kişiliğimde biraz özgüvensizlik biraz travmaya bağlı içine kapanma gibi durumlar var ve ben bunu başka birisini model alarak çözmeye çalışıyorum, biraz kendimi mi kandırıyorum bilmiyorum.
Bu anlattıklarınız kişinin kendini kandirmasi değil aksine kendini geliştirmesidir bence. Mesela konuşmanizda birkaç noktayı beğenmeyip başka birinin konuşmasını örnek almak kişinin konuşmasını geliştirmesidir. Bu kendimizi kandirmaksa diksiyon kurslarına gitmek de kendimizi kandirmak oluyor bu bakış açısıyla. Bu arada konuşma konusunda diksiyon kursunu öneririm, kursa gideceginiz süre zarfina kadar da internette bu tarz videolara bakabilirsiniz.
Duyguları mantığın gerisinde tutma konusuna gelince bu da genelde yaş ve tecrübelerle değiştiğimiz bir ayrı nokta. Siz belli ki duygularınıza ağırlık verince uzulmussunuz ve bu tecrübeden yola çıkarak tam tersini yapmaya çalışıyorsunuz, bu da kendini kandırmak değildir.
Diğer konuya gelince biliyorum demek kadar bilmiyorum demek de erdemdir. Ama çevremizdeki herkes bu erdemi anlayabilecek kafa yapısında olmadığı için duruma göre bazen bilmiyorum diyebilir bazense bilmiyorum demek yerine bildiğiniz konularda öne çıkabilirsiniz bu da kandırmak değildir. Bir arkadaş konusunda örneğin filmler konusu gectiginde konuya çok dahil olamazsiniz film kültürünuz yoksa. Ama ben hiç filmleri bilmiyorum demek yerine bir süre sonra konuyu bir şekilde ilgi alanıniz olan/bilginiz olan bir noktaya çevirip sohbete dahil olmak gayet normal.
 
Olur sıkıntı yok. Benliğinden vazgeçip başka bir kimliğe bürünmek ayrı, tavır-davranışları örnek almak farklı şeyler. Ben de birinde takdir ettiğim bişey olursa örnek alır modellerim, başkaları da beni modelliyordur belki de. İnsan olmanın gereği ve insanı geliştiren bir durum olduğunu düşünüyorum.
 
yani aslında tanıyabilecekleri biri değil diye düşünüyorum ama denk gelip bir yerde izlerlerse belki olabilir:) evet dediğiniz gibi utanç verici olur. benim sorunum şu, kendimde beni mutsuz eden kullanılmaya açık tabiri caizse biraz ezik hissettirebilecek davranışlarım var ve bunları istediğim özellikleri olan birini model alarak çözmeye çalışıyorum diyebilirim. kendim gibi olduğumda mutlu olabiliyorsam zaten çok iyi ama ben kendim gibi olduğumda pek adam yerine konulmuyor gibi hissediyorum. Belki benim kuruntum ama bana mutluluk vermiyor kısacası tamamiyle kendim olmak. Ama o sorunlarımı böyle yaparak aşarsam daha mutlu olurum gibi.
Kendine bu kadar duvar örme bence,belki diğerlerinden sadece biraz fazla sabirlisin
Veya başkalarını rahatsız eden şeyler seni etmez bu da seni daha hoş görülü yapar
Bu seni kullanmaya açık yapıyorsa diğerlerin viziyonsuzluğu
Yukarda yazmışsin ki kararlarim hep duygusal diye...biraz bencil olmaya çalış
Yapıcı bencillikten bahsediyorum
Eğer olaylar koşullar birinin ağır bir kaybına sebep olmuyorsa öncelik daima kendimdir her konuda 🤷‍♀️
 
Başlığı gördüm, tam "fake it until you make it' yazacaktım ki konu başında sen demişsin zaten:))
Kendini düzeltmek istediğin konularda "mış gibi" yapip kendini tutmanın nesi kötü ki? Mesela ben bir ilişki sırasında çıt diye kolaycacik kirilabiliyorum, ve tamamen ilkel güdülerle kalbimi kıran kişinin canını sıkacak şeyler söylemek, trip atmak istiyorum.
Ama çok uzun süredir bu davranışı kendime yakistiramadigimdan bir cevap vermek yerine telefonu benden uzakta bir noktaya bırakıp kendimi sakinleştirmeye başka odaya gidip, sonradan daha ılımlı bir cevap yazıyorum.
Ya da yuzyuzeysek birkaç saniye düşünüp bu sözü söyleyip rahatladigimi düşünüyorum,ve rahatlama duygusunun akabinde yaşayacağım pişmanlığı hatırlıyorum ve öfkemi yutup daha sakin bir tepki veriyorum.
Aslında bu vereceğim bir tepki değil ama kendime yakiştirdigim bir tepki.
Bu neden beni olmadığı gibi görünen, ikiyüzlü biri yapsın ki?
Keşke herkes kötü duygularini torpuleyebilse.
Ayrıca bazı şeyler tekrar ettikçe sizin davranisiniz haline gelir,yapmak kolaylaşır. Mesela bu bahsettiğim şey eskiden benim için çok zordu ama artık cidden hiç zor değil...
Ya da Mesela çok sık ekilirim, insanlar plan yapar yapar uygulamaya gelince kaybolurlar. Eskiden buna da sinirlenirdim, zamanla bazi kararlar aldım,umursamamak için. Çünkü biri beni ekti diye o şeyden vazgeçmeye, ya da günümü kötü etkilemesine izin vermeyi kendime yakıştıramadım. O yüzden kizmamis gibi yapip kendime başka planlar yapmaya başladım...
Şimdi o kadar alıştım ki,biri beni ekecek gibi olunca (mesela cuma tiyatroya cagirdiysam ama Perşembe öğlen attığım mesajıma cuma olup hala cevap vermediyse) hemen başkasını davet ediyorum, hatta geçen biriyle buluşmak için yıllık iznimi kullanacaktim, buluşma saatine on dakika kala,ben otobusteyken 'hasta hissediyorum, çıkamadım' diye beni ekmek istedi, anında uygulamadan gezdirecek bir turist buldum. Ne trip ne baska bir şey , kendime yeni ve keyifli bir plan yaptım :p
Ya da geçenlerde doğumgünümdü, görüşeceğim kişi telefonunu acmadi ben buluşma mekanina varmış olmama rağmen (bak kaç gün oldu hala cevap yok). canımı sıkmak ya da o kişiye öfkemi sunmak yerine çok sevdiğim birini aradım , 'bugun benim doğum günüm,hadi bana kahve ısmarla' dedim, harika bir akşam üstü gecirdim :))
Yani eskiden cidden takilirdim ama fake it until make it felsefesi gerçek oldu ve artık bu benim için sıradan, takilmayacagim bir durum haline geldi:)
Korktugumda ve endiselendigimde de aslında cidden endişelensem bile kendimi 'ufff,bir şey yok.. daha kötü durumlar yasadin' diye aldatıyorum :) bir süre sonra daha da rahatlıyorum cidden...
Yani bence böyle devam et
 
İnsanlar zaman icerisinde degisir ama birisini ornek alip hic benimsemediginiz davranislarini da kopyalarsaniz bu sahtelik olur. Hissetmediginiz, dogru bulmadiginiz hicbir sekilde davranmayin
şöyle söyleyim, tamamiyle benimsemediğim davranışlar değil ama öyle olsam daha mutlu daha özgüvenli hissedeceğim ve daha sağlıklı ilişkiler kurabileceğim özellikler. kendim gibi olduğumda biraz saf bir tarafım olduğu için şu cümleleri duyuyorum "bak şunu bilmiyosundur ben sana söyleyim "aa sen onu biliyor muydun" veya işte ben insanlardan aşağıdaymışım gibi bakışlar. kısaca özsaygı problemim var ve bu karşımdakine de hissettirdiğim bir şey oluyor artık. ama örnek aldığım kişinin tavrını çok beğeniyorum, bu yapaylık olabilir çünkü ben öyle biri olmadım hiç ama öyle olsam daha mutlu olacağım sanırım ki isteğim o yönde. anlatabildim mi bilmiyorum.
 
hepinizin mesajlarına birazdan dönücem çok teşekkür ederim uzun uzun yazmışsınız elimden geldiği kadar yanıt yazıcam hepsine
 
Elbette bazı davranışlarımızı değiştirebiliriz, bu karakterimizi değiştirdiğimiz başka bi insan olduğumuz anlamına gelmez.
Hızlı konuşmak sizi rahatsız etmeye başladıysa tane tane konuşmayı tercih edebilirsiniz, ben buyum hızlı konuşurum demek zaten mantıklı değil. Becerebiliyorsanız tane tane konuşmaya alışın elbette.
Özgüvenim normalde düşüktür ben böyleyim demek de anlamsız, özgüven geliştirilebilen bir şey
Hepimiz ömür boyu yeni davranışlar kazanırız.
Ben mesela çok cimri biriydim, ailem de beni öyle bilirdi, kendimi törpüledim, bazı davranışlarımı tutumlarımı değiştirdim.
Çok içe kapanıktım, asosyaldim üni yıllarımda şimdi o halimden eser yok. Elbette başkalarından etkileniriz, başkalarının davranışlarına özenip kendimizde uygulayabiliriz. Bunu yaparken kendinizi "kendiniz" gibi hissetmiyorsanız sorun vardr tabi, samimi olmaz yapmacık durur, taklitten öteye geçmez. İçselleştirmeniz lazım.
 
Doğru yolda ilerliyorsunuz. Ne ekerseniz onu biçersiniz. Başta size de garip gelir. Belki çevrenize de. Ama herkes alıştığı vakit olmak istediğiniz kişi olarak tanımlanırsınız. Kendinizi geliştirmeye devam edin. Kimse anasının karnından istediği kişi olarak çıkmıyor. Herkes bu yolda bir şeyler yaşıyor, öğreniyor, uğraşıyor. İçinize sindiği sürece devam edin bence
 
Bence sen -mış gibi yapmayip oyle olmaya bak.
Yani nasil desem, kendinden ufak dokunuslar da ekleyerek hareketlerini, davranislarini o yonde egit.

Ben de cok iyi niyetliydim, canimi yaktilar.
Hayalciydim , uzuldum; en ala realist oldum.
Saftim, hayal bile edemeyecegim kaziklar atildi akillandim. Artik bir kisiyi konusmasi dan dahi analiz edebiliyorum.
Hassastim, baktim ki hassas insanlarin dunyasi degil burasi, torpulendim celikten zirhimi kusandim.
Bu liste uzar gider....
Ama birisine ozenmedim ,hepsini kendim yaptim mesela. Birine benzemek icin degil, habitata uyum saglamak icin. Boyle daha mutluyum. Zarar gormuyorum, dusunduklerimde hic yanilmiyorum.
Hayal kirikligina ugramiyorum.

Baskasina benzeme.
Baskasina benzemeye calisanlardan nefret ederim. Baskasini taklit edenlerden herkes nefret eder. Ozenebilirsin, ornek alabilirsin ama asla benzemeye calisma.
Orjinal olmak asla eskimeyecek tek modadir.
 
X