önce insan mıyız?, anne miyiz ?

lorrinka .!.:

Ben olsem benim gozum arkada kalir..Esimin ogluma nasil bakacagini dusunur daha da fenalasirdim heralde..
Yedirmek icirmek sorun degil babada yapabilir ama bi cocugu anne gibi kimse sevemez,baba bile.Belki adamcagiz oyuzden panik halindedir cunku erkekler genelde duygu yoksunu oluyor.

Genişletmek için tıkla...

vikidedi .!.:

ölen insana değil de ben bundan sonra ne yapacağıma ağlayan çok insan gördüm
evet öz annesi gibi kimse sevemez ama bu çocuklara başka kim böyle sever diye ağlamıyor adam
ben bunlarla ne yapacağım hissi var off bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...

haklısın vikidedi, ben de bunu anlamıyorum. hem ne demek öz annesi gibi kimse sevemez. o da baba yahu! tabii bizdeki babalık kavramı çoğunlukla eve ekmek getirmekten ibaret olduğundan kadın ölünce çocuklar helak oluyor. oysa baba da anne gibi her an ilgilense çocuklar tarumar olmaz.
insanlar ölür, hastalıktan ölür, kazadan ölür, kasten öldürülür, ölümlüyüz yani sır değil bu. Allah sıralısını versin de her zaman da vermiyor işte, bazen insanlar gencecik ölüp gidiveriyor.
şahsen bir gün evlenip çocuk sahibi olursam bu kesinlikle çocuğuyla en az benim kadar ilgilenecek bu yetiye ve isteğe sahip bir adamla olacak. bir görev ya da toplumun yüklediği bir sorumluluk olduğu içindeğil gerçekten baba olmak istediği için baba olan bir adamla evleneceğim, öyle bir adam da bulamazsam gidip Kuzey Kıbrıstan sperm alacağım. şaka değil. madem çocuğumu tek başıma büyüteceğim hakkaten tek başıma büyüteceğim, ailem falan da bilir bu fikrimi.
bebeği emzirmekten başka her işi yapan bir erkek baba olmalı bence. fizyolojik farkımızın getirdiği durumlar dışındaki her şeyi beraber yapacağız.
ve eğer bir gün ben ondan önce ölürsem bileceğim ki çocuğum güvenli ellerde, onu seven ve en az benim kadar iyi bakabilecek, annesi öldüğü için evinden ayrılıp anneanne babaanne elinde ya da sırf bu yüzden üvey anne elinde değil, babasının yanında, kendi evinde.
hem çocuğuma doğru bir örnek olacak hem de babasıyla doğduğu andan itibaren iletişim içinde olacak. bebekler anneleriyle doğumdan önce iletişimde, doğduğu an annenin kucağında onun kokusunda ama babası da gece anneyle birlikte uyanacak, uyanan bebeği baba da göğsünde sallayacak ki bebek babayı da algılamaya başlasın.
öyle bebeğin başında çıngırak sallamakla baba olunmaz. yoksa işimiz gücümüz var çok şükür bir kuru ekmek bir litre süt alırız çocuğumuza kocaya ne gerek var?
goooglee o kadar haklısın ki siteminde. senin örneğindeki babayı bilemem ama bu gözlerim bu kadın öldü gitti ben bu bebelere nası bakarım, deyip karısının 40'ı çıkmadan evlenen adamlar gördü. kadının eskiden adı vardı, bazı kadınların adları bile yok, onlar bırak kadını insandan bile sayılmıyor bazen.
ne diyeyim kadına çok üzüldüm yazık kadına üzülenler bile kendisi gittiği için değil, anne olup da gittiği için üzgün.

cibik .!.:

Bi de soyle dusun ; senn kızın ölum dosegindeyken esi bunlari soyluyor? Yani her anne de once bir cocuk? Senn cocugn vefat etmis ekin adami bakici derdinde? O kadinin annesi yok mu? Kırıcı olmaz mi esinin bu cumlesi? Seni daha cok yaralamaz mi?

Genişletmek için tıkla...

Axelia .!.:

Hepimiz benciliz. Olen birinin arkasindan neden aglariz? Hepiniz didikleyin bence.

Kendimde dahil henuz yazik enc cocuk diye empati kurani gormedim. Annesine babasina yazik derler hep

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

haklısın vikidedi, ben de bunu anlamıyorum. hem ne demek öz annesi gibi kimse sevemez. o da baba yahu! tabii bizdeki babalık kavramı çoğunlukla eve ekmek getirmekten ibaret olduğundan kadın ölünce çocuklar helak oluyor. oysa baba da anne gibi her an ilgilense çocuklar tarumar olmaz.
insanlar ölür, hastalıktan ölür, kazadan ölür, kasten öldürülür, ölümlüyüz yani sır değil bu. Allah sıralısını versin de her zaman da vermiyor işte, bazen insanlar gencecik ölüp gidiveriyor.
şahsen bir gün evlenip çocuk sahibi olursam bu kesinlikle çocuğuyla en az benim kadar ilgilenecek bu yetiye ve isteğe sahip bir adamla olacak. bir görev ya da toplumun yüklediği bir sorumluluk olduğu içindeğil gerçekten baba olmak istediği için baba olan bir adamla evleneceğim, öyle bir adam da bulamazsam gidip Kuzey Kıbrıstan sperm alacağım. şaka değil. madem çocuğumu tek başıma büyüteceğim hakkaten tek başıma büyüteceğim, ailem falan da bilir bu fikrimi.
bebeği emzirmekten başka her işi yapan bir erkek baba olmalı bence. fizyolojik farkımızın getirdiği durumlar dışındaki her şeyi beraber yapacağız.
ve eğer bir gün ben ondan önce ölürsem bileceğim ki çocuğum güvenli ellerde, onu seven ve en az benim kadar iyi bakabilecek, annesi öldüğü için evinden ayrılıp anneanne babaanne elinde ya da sırf bu yüzden üvey anne elinde değil, babasının yanında, kendi evinde.
hem çocuğuma doğru bir örnek olacak hem de babasıyla doğduğu andan itibaren iletişim içinde olacak. bebekler anneleriyle doğumdan önce iletişimde, doğduğu an annenin kucağında onun kokusunda ama babası da gece anneyle birlikte uyanacak, uyanan bebeği baba da göğsünde sallayacak ki bebek babayı da algılamaya başlasın.
öyle bebeğin başında çıngırak sallamakla baba olunmaz. yoksa işimiz gücümüz var çok şükür bir kuru ekmek bir litre süt alırız çocuğumuza kocaya ne gerek var?
goooglee o kadar haklısın ki siteminde. senin örneğindeki babayı bilemem ama bu gözlerim bu kadın öldü gitti ben bu bebelere nası bakarım, deyip karısının 40'ı çıkmadan evlenen adamlar gördü. kadının eskiden adı vardı, bazı kadınların adları bile yok, onlar bırak kadını insandan bile sayılmıyor bazen.
ne diyeyim kadına çok üzüldüm yazık kadına üzülenler bile kendisi gittiği için değil, anne olup da gittiği için üzgün.

Genişletmek için tıkla...

cibik .!.:

Mrb herkese,

Bir konuda fikirlerinizi almak istedim, şahsi bir sorunum degil ama gerçekten çok üzüldüm ve kafama takıldı.

olay şu;

6.sinifta 2 ögrencimin (4ve 1.sinifta 2 kardesleri daha var)anneleri kanser ve çok hızlı ilerlemis, gecen dönem ayaktaydı doktora otobüsle gidiyordu.

Bugün bu kadincagzdan bahsedildi, çok kötüymüş, sürekli acile gidiyormuş, yani son günlerini yaşıyor.son zamanlarda gözleri dahi görmez olmuş.

Bunlari yazarken bile o kadar üzülüyorum ki, Allahm günahlarını affetsin inş, acılarını hafifletsin.

Ananemden biliyorum,özellikle son zamanlarda o kadar agri sancı cekiliyor ki morfin bile ise yaramiyor.

şu anda teyzemin biri de kanser tedavisi göruyor. Hem psikolojik hem sosy hem bedensel cok zor zamanalr geçiriyor.

Belki de yakınlarimda da oldugu icin ben cok etkilendim

.30larinda gencecik kadıncağız bu kadar acılar icinde ölüm döşeginde.

Canimi sıkan şey de şu;

arkdaslardan biri evlerine ziyarete gitmis saolsun. Ortami filan anlatti, herkes basinda agliyormus kadinin , çocuklar pek fazla farkinda degillermis olaylarin kadinin kocasi da demis ki

"keske ben ölseydim, anne bi sekilde idare eder de ben bu çocuklara nasıl bakarım ?"

Babanın bu cumlesi beni hem uzdu hem düşündürdü.

Adamcagiz da cok uzgun, belli ama benm kafama takilan nokta su ;

Yani tamam o kadin bir anne ve vefat edince cocuklar ne olacak diye dusunup uzulebiliriz, kesinlikle de uzulmeliyiz. ama gencecik bir insan hayatinin baharinda o kadar büyük acılar icinde ölümünü beklerken, 'çocuklarin bakıcısı' yok artik ben.nasil bakarim bunlara ' diye düsünmek bana biraz insafsizca geldi?

Hele bi önce kadincagza üzül, esim canim hayat arkadsm gencecik kadincagz hayatinin sonuna geldi.... filan
. Sonra cocuklara nasil bakacaksin düsunursun?
Hayattalar , sagliklilar, herseyin caresi olur?

ya kadinin ölümü hic mi bisey ifade etmiyor?

De ki " ben cocuklarmi bakarim, hem anne hem baba olurum, başa gelen cekilir, Allah in takdiri, ......."

(Adamcgz baska seyler de soylemis olabilir tabi. Hic karisina uzulmuyo filan diye elestirmiyorum. Allah basa vermesin cok zordur.

Adamin bu cumlesi toplumun da genel kanaati gibi sanki? Baska baksa olaylara dikkatli bakarsak yaklasık bu tarz bakis acilari gorebiliriz.

Adamin sahsina bisey demiyorum, genel konusuyorum, bu olay sadece somut bir ornek . )

Yani bu cok pragmatist bir bakis açısı degil mi sizce ?

anne yerine hicbirsey geçemez, ama annesi olmadan da çocuklara bakmak onları sevgisiz birakmamak bu kadar zor olmasin.

Babalar, yakin akraba herkes o cocuklara elinden geleni yapsin da kadincagzin ölümü sırf "cocuklara bakacak kimse kalmadi " diye uzmesin insanlari

. Once insan oldugu icin üzülsünler degil mi ama ?

O kadinin cocuklari olmasa daha az mi üzücü ölümü?

Herkesin bir tanecik canı var, anne olsun olmasın herkesin hayati degerli degil mi?

Geçenlerde kv komusu bir kadin da uzun sure hasta yattiktan sonra vefat etmisti de kocasi 2 ay mi ne oldu evlendi

. Eve bakacak kimse yokmuş!

Lise sonda ve orta2 de 2 cocuklari var ve asla istemediler babalarinin evlenmesini. Buna ragmen adam dinlemedi ve evlendi.eve bakacak birisi gerekmis !

Bu olayda da benzer seyler dusunmustum, yani kadinin degeri evde yaptigi yemek temizlik ve baktigi cocukla olculuyo

. Hic mi vefa diye bisey yok ?

Cok çıkarcı bakis acisi degil mi bunlar ??

Yani once insan miyiz anne mi ??

Ne dusunuyorsunuz ??

Hakli miyim?

Nerelerde yanlis dusunuyorum?

Genişletmek için tıkla...

cryptic .!.:

bence anneler babalarla çok görev paylaşımı yapmıyor,tüm yükü sırtlanıyor..

Genişletmek için tıkla...

cibik .!.:

Evet aynen.
Once kendi kendine yetemeyen, kocaman olsa da karnini doyurup kendi isini goremeyen cocuklar yetistiriyoruz. (Bunun adini da fedakar annelik koyuyoruz ) daha sonra da anneye bisey olunca "nolcak simdi bu cocuklarin hali" diye uzuluyoruz.

Daha cok da erkek cocuklari el bebek gul bebek aman bi is yapmasin filan diye yetiatiriyoruz, sonra o erkek cocuk baba oluyo ve cocuklarina yemek dahi yediremez aciz bi insan olarak başka başka kadinlardan hizmet bekliyor.....

Genişletmek için tıkla...