Önemseyemiyorum

millistra

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Haziran 2015
117
86
Merhaba bayanlar, size son zamanlarda farkettiğim bi durumdan bahsetmek varsa fikirlerinizi almak istiyorum.
Öncelikle yaşım daha çok genç ve yapı olarakta eğlenmeyi seven hareketli bir yapım var. Yaklaşık iki sene öncesine kadar aşırı duygusal bir insandım yardım etmeyi sever ve en önemlisi insanları önemser kendimden çok sevdiğim insanlar için bişeylere çaba gösterirdim aşırı duygusaldım ve herşeye ağlardım ama bu zamanla neye bağlı olarak bilmiyorum ama yok olmaya başladı.
Bırakın yeni insanlarla tanışıp kaynaşmayı eskiden sevdiğim konuştuğum arkadaşlarıma bile tahammül edemez hale geldim. İnsanları sevmenin nasıl bir duygu olduğunu unutmaya başladım kendi öz anne babama bile olan sevgimde azalma var. İstesem dahi artık insanlara değer veremediğimi sevemediğimi gitgide yabanileştiğimi farkettim. kabullenmesi çok zor ama bencilleştim. Beni asıl rahatsız eden bunların sadece iki yıl içinde ben farkına varmadan olması. Artık cenazeye bile gittiğimde hissizlikten başka birşeye sahip olamıyorum sadece boşluk var.
sizce neden kaynaklanıyor olabilir?
 
Olabilir canim herkes sevgi pitircigi olmak zorunda deil bende yabaniyimdir komsularimla cevremle gorusmeyi pek sevmiyorum kasiyo beni ailece vakit gecirmek tercihimdir kimle gorusmeyi biraz sıklastırsam gozume batcak bisey olur cok muhabbet tez ayrilik misali anormal bi durum yok bence
 
Çok uzulduğun bi derdin var mı.. Benin varken bu bahsettiğin durumu az buçuk yaşadıydımm
 
Önemsemesen daha iyi bence. Ben hiçbir zaman öyle insanları çok seven birisi olmadım. Duygularına da o kadar çok önem vermiyorum milletin, fikirlerine de.
 
Şiddetli aşk acısı yaşadın mı? Ya da cok büyük bir kırgınlık duyduğun biri oldu mu?


Aileni sorumlu tuttugun, bastirdigin durumlar var mi?
 
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim öncelikle :) Ama evet yaş ilerledikçe insanlara olan sevgimin ve anlayışın azalmasının sebebi artık çok fazla kötü şeyler görmeye başladığımdan olabilir bu şekilde düşünmemiştim daha önce
 
Şiddetli aşk acısı yaşadın mı? Ya da cok büyük bir kırgınlık duyduğun biri oldu mu?


Aileni sorumlu tuttugun, bastirdigin durumlar var mi?


O konuya gelirsek zaten büyük sıkıntı. Malesef ergenlik dönemime yeni girdiğim zamanlarda aşırı şiddetli sıkıntılar çektm aşk yönünden baya hassas dönemler oluyor malesef ve yaklaşık 6 7 ay öncesine kadar da karşı cinsle iletişimimde hep problem oluyordu onlara karşı ayrı bi hissizlik vardı zaten ama 6 7 ay önce birini sevmeye başladım uzun zamandan sonra o hissi tekrar tatmaya başlamak çok ürküttü ve gereksiz elimden gelmeden yaptığım soğuk hareketlerle kendimden uzaklaştırdım ve artık konuşmuyoruz yani karşı cinslede sağlıklı iletişim kuramıyorum
 
Çok uzulduğun bi derdin var mı.. Benin varken bu bahsettiğin durumu az buçuk yaşadıydımm

Tam tersi çok sıkıntılı dönemler yaşadım ama zaman geçtikçe yavaş yavaş sıkıntılarımdan kurtuldum ve kurtuldukça olaylara ve kişilere olan duyarlılığımda gitti
 
Ayni hissizlik bende de var ama bu hosuma gitti benim. Umursamadan hayatina devam etmek gibisi yok. Eger hayatinizda onemsenmek isteyen biri varsa da bu onun sorunu, sizin degil.

Önemsenmek isteyen kişilerin çabalarını gördükçede ister istemez kendimi bencilin önde gideni görüyorum
 
O konuya gelirsek zaten büyük sıkıntı. Malesef ergenlik dönemime yeni girdiğim zamanlarda aşırı şiddetli sıkıntılar çektm aşk yönünden baya hassas dönemler oluyor malesef ve yaklaşık 6 7 ay öncesine kadar da karşı cinsle iletişimimde hep problem oluyordu onlara karşı ayrı bi hissizlik vardı zaten ama 6 7 ay önce birini sevmeye başladım uzun zamandan sonra o hissi tekrar tatmaya başlamak çok ürküttü ve gereksiz elimden gelmeden yaptığım soğuk hareketlerle kendimden uzaklaştırdım ve artık konuşmuyoruz yani karşı cinslede sağlıklı iletişim kuramıyorum


Kucuk capta da olsa sosyal fobin olabilir mi acaba?

Cunku boyle durumlarda insan bir deniyor iki deniyor sonra iletisimi hepten bosveriyor. Matematik dersinde bir iki kere çaba gösterip de basarisiz olunca derse küsen bir öğrenci gibi.

İskandinav ulkesi olsaydik o kadar cok munzevi olurdu ki ulkemizde. Ama bizim ulkemizde toplumdan soyutlanmak bile mumkun degil, adim basi apartman.

Konudan kopmayayim, umursadigin insanlara duydugun kirginlik yuzunden umursamaz olmussun diye sav uretecektim ama, zannederim iletisim konusunda sıkıntı yasadigin icin umursamazligi bir savunma mekanizmasi olarak gelistirmissin diye dusunuyorum su an. Elbette yaniliyor da olabilirim.
 
Kucuk capta da olsa sosyal fobin olabilir mi acaba?

Cunku boyle durumlarda insan bir deniyor iki deniyor sonra iletisimi hepten bosveriyor. Matematik dersinde bir iki kere çaba gösterip de basarisiz olunca derse küsen bir öğrenci gibi.

İskandinav ulkesi olsaydik o kadar cok munzevi olurdu ki ulkemizde. Ama bizim ulkemizde toplumdan soyutlanmak bile mumkun degil, adim basi apartman.

Konudan kopmayayim, umursadigin insanlara duydugun kirginlik yuzunden umursamaz olmussun diye sav uretecektim ama, zannederim iletisim konusunda sıkıntı yasadigin icin umursamazligi bir savunma mekanizmasi olarak gelistirmissin diye dusunuyorum su an. Elbette yaniliyor da olabilirim.


Evet olabilir aslında ama o iletişim sıkıntısı da zaten sonradan olan bişey. Ama birçok şeyde de umursamazlığı kendime göre kullandığımı farkettim özellikle sevdiğim insanların bana karşı hatalarında kendimi yatıştırmak için aman boşver o kimki canını sıkıyorsun tarzında telkinlerle başladı şimdide bi insandan hoşlansam bile kendimi ön planda tutuyorum artık istemeden hayatımdaki insanlar değersizleşti.
 
Evet olabilir aslında ama o iletişim sıkıntısı da zaten sonradan olan bişey. Ama birçok şeyde de umursamazlığı kendime göre kullandığımı farkettim özellikle sevdiğim insanların bana karşı hatalarında kendimi yatıştırmak için aman boşver o kimki canını sıkıyorsun tarzında telkinlerle başladı şimdide bi insandan hoşlansam bile kendimi ön planda tutuyorum artık istemeden hayatımdaki insanlar değersizleşti.

Ailene yapma ama. Zorla kendini.
Onun disinda eyvallahı olmamak iyidir, ben de o yolun yolcusuyum. :)
 
X