Aynı fikirdeyim. (Şimdi sen kimsin diye soracaksınız, yeni üye oldum

)
10-12 yıldır PC oyunları oynuyorum ve kendimi çok kaptırdığım zamanlar oldu. Sonra dışarda, gerçek dünyada neleri kaçırdığımı görünce kendime geldim. Aynı şekilde erkek arkadaşımı da kendine getirdim. Şimdi evliyiz. O da oyuncu. Bir ara çıkarken 6 ay falan görüşmedik, çünkü ikimiz de kendi evlerimizde ayrı ayrı World of Warcraft denen oyunu oynuyorduk. Hastalık derecesindeydi. Hatta bütün arkadaşlarımız oyunda olduğu için artık hep birlikte dışarı yemeğe, sinemaya çıkmak yerine oyunda sosyalleşir olmuştuk.
Arkadaşlarımız devam ediyor, biz kurtulduk. Hatta arkadaşlardan biri oyun yüzünden işsiz kaldı. Sabahlayıp uykusuz kaldığı işe geç gittiği için işten atıldı
Bence bu gibi durumlarda insanlarda uyarı ateşi, uyandırma çağrısı falan lazım. Siz de bunu yapmalısınız. Sizin de bir hayatınız olduğunu, o hayatın onsuz da akıp gittiğini, başka seçimler yapabileceğinizi ve ona endeksli yaşamadığınızı görmeli.
Zor ve riskli olacaktır, ama belki de bunu ciddi ciddi düşünmeniz lazım. Bir oyun onun hayatında sizi ikinci plana itmemeli.
İkinize de yazık bence.
Bu oyunlar hastalık maalesef. Yaşadım biliyorum...