- 25 Mart 2012
- 1.185
- 362
- Konu Sahibi yenieleman
- #1
merhaba arkadaşlar..
eski konumu okuyanlar bilir , ben sözlümden ayrıldım uzun zaman oldu 2 yıl dolmak üzere.. sanırım sadece seven benmişim ki hala acı çeken de benim. çok şükür dua eden büyüklerim var belkide onları dualarıyla ayakta duruyorum.. hayatıma kimseyi almadığım için psikolojimin bozuk olduğuu söyleyen kişilerin gazına gelip iki kez başka kişilerle denedim ama olmayınca olmuyormuş zorlamanın anlamı yokmuş keşke onların gazına gelmeseydim diyorum kızıyorum kendime :)
bu geçen zamanda kendimi oyalamak için.yaram kapanmasa da kabuk bağlamasını sağlamak için kendimi çok oyalıyorum. örneğin sabah 10 dan gece 2 ye kadar full çalışıyorum. boyama yapıyorum, dikiş dikiyorum.açıktan liseyi bitirdim üniversiteyi kazandım çok şükür. ben bile kendime şaşırdım sözlümün bende bıraktığı hayal kırıklığını öyle bir kuşanmışım ki hırs yaptım. dik durmaya çalışıyorum herkese inat gülümsüyorum vs vs vs uzatmaya gerek yok hepimiz yaşamışızdır bunları..
ama çalıştığım yerin tam yanındaki dükkanda eski sözlümün en yakın arkadaşı çalışıyor. arasıra geliyor.görüyorum. onu görünce bütün emeklerim sıfıra düşüyor. hayallerim umutlarım bana yaşatttığı hayal kırıkları aklıma geliyor. onu özlediğim vs.. normalde de aklımdan çıkmıyor ama oyalıyorum kendimi ama onu görünce bitiyor herşey.
şimdi birde düğün mevsimleri başladı malum. karşımda fotoğrafçı dükkanı var. bir çok gelin geliyor. o an oturup bir düşünüyorum acaba seviyorlar mı ne güzel mutlular diye. 10u geçik kız arkadaşım evleniyor.hepsi beni düğünlerine çağırdı sağ olsunlar. ama gidemiyorum. gitmekte istemiyorum sanırım. şuan imreniyorum hepsi sevdiği kişiyle evleniyor ama gidersem kıskanırım diye korkuyorum. benim gibi ayrılan bir arkadaşım tekrar nişan yaptı sevdiğiyle. çok imrendim ya dedim ne sevenler var maşallah.. napmalıyım kızlar. bu gitgeller beni çok yoruyor, kimseye tahammül edemiyorum.
birde çok sulugözlüyüm. eski sözlüm ve kızkardeşim bu huyumdan nefret ederler. en son kız kardeşim dedi ki yeter artık ağlama ne kadar güçsüzsün bi şöyle dik dur dedi. napim bende ağlayınca biraz daha rahatladığımı hissediyorum. bide elimden ağlamaktan başka birşey gelmiyor ondan sanırım. bazen diyorum keşke evlenseydik.bazen de diyorum allah hayırlısını bilir sabret böylesi hayırlıdır belkide diyorum. ama dediğim gibi gitgellerle boğuşuyorum . ben gerçekten çok mu güçsüzüm haklı mı kardeşim.ağlamak güçsüzlük müdür?
eski konumu okuyanlar bilir , ben sözlümden ayrıldım uzun zaman oldu 2 yıl dolmak üzere.. sanırım sadece seven benmişim ki hala acı çeken de benim. çok şükür dua eden büyüklerim var belkide onları dualarıyla ayakta duruyorum.. hayatıma kimseyi almadığım için psikolojimin bozuk olduğuu söyleyen kişilerin gazına gelip iki kez başka kişilerle denedim ama olmayınca olmuyormuş zorlamanın anlamı yokmuş keşke onların gazına gelmeseydim diyorum kızıyorum kendime :)
bu geçen zamanda kendimi oyalamak için.yaram kapanmasa da kabuk bağlamasını sağlamak için kendimi çok oyalıyorum. örneğin sabah 10 dan gece 2 ye kadar full çalışıyorum. boyama yapıyorum, dikiş dikiyorum.açıktan liseyi bitirdim üniversiteyi kazandım çok şükür. ben bile kendime şaşırdım sözlümün bende bıraktığı hayal kırıklığını öyle bir kuşanmışım ki hırs yaptım. dik durmaya çalışıyorum herkese inat gülümsüyorum vs vs vs uzatmaya gerek yok hepimiz yaşamışızdır bunları..
ama çalıştığım yerin tam yanındaki dükkanda eski sözlümün en yakın arkadaşı çalışıyor. arasıra geliyor.görüyorum. onu görünce bütün emeklerim sıfıra düşüyor. hayallerim umutlarım bana yaşatttığı hayal kırıkları aklıma geliyor. onu özlediğim vs.. normalde de aklımdan çıkmıyor ama oyalıyorum kendimi ama onu görünce bitiyor herşey.
şimdi birde düğün mevsimleri başladı malum. karşımda fotoğrafçı dükkanı var. bir çok gelin geliyor. o an oturup bir düşünüyorum acaba seviyorlar mı ne güzel mutlular diye. 10u geçik kız arkadaşım evleniyor.hepsi beni düğünlerine çağırdı sağ olsunlar. ama gidemiyorum. gitmekte istemiyorum sanırım. şuan imreniyorum hepsi sevdiği kişiyle evleniyor ama gidersem kıskanırım diye korkuyorum. benim gibi ayrılan bir arkadaşım tekrar nişan yaptı sevdiğiyle. çok imrendim ya dedim ne sevenler var maşallah.. napmalıyım kızlar. bu gitgeller beni çok yoruyor, kimseye tahammül edemiyorum.
birde çok sulugözlüyüm. eski sözlüm ve kızkardeşim bu huyumdan nefret ederler. en son kız kardeşim dedi ki yeter artık ağlama ne kadar güçsüzsün bi şöyle dik dur dedi. napim bende ağlayınca biraz daha rahatladığımı hissediyorum. bide elimden ağlamaktan başka birşey gelmiyor ondan sanırım. bazen diyorum keşke evlenseydik.bazen de diyorum allah hayırlısını bilir sabret böylesi hayırlıdır belkide diyorum. ama dediğim gibi gitgellerle boğuşuyorum . ben gerçekten çok mu güçsüzüm haklı mı kardeşim.ağlamak güçsüzlük müdür?
onu görünce kalbim ilk günkü gibi yerinden çıkacakmis gibi atıyor
