Ayyy bblau inanmıyorum. Teee memleketten amcanız mı aradı? Yani o kadar şaşırdım ki anlatamam. Bizim başımıza öyle bir şey gelse, kayınvalidem ya da kendi annem hiç fark etmez, gereken cevabı veririm. Ben biraz cadıyımdır. Açarım telefonu sen niye ona söyledin ki filan derim. Aaa olmaz ama. İnsanı söylediğine pişman eder bu insanlar. Elalemin ne büyük dertleri olur, kimseye bir kelime söylemezler, aile içinden bir kelime sırları çıkmaz. Öyle ailelere çok özenmişimdir. Mesela çok yakın bir tanıdığım, şuan hamile kalamıyor, bir hastalığı varmış, kendisi bana güvendiği için söyledi, ben de kimselere söylemedim bu durumu, ama kızın ailesi bu durumu bilmesine rağmen öyle güzel kapatıyorlar, hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorlar, ailesi benim de bildiğimi bilmiyor, öyle güzel örtüyorlar ki meseleyi, bence yaralarını sarıyorlar. Takdir ettim. Başkası olsa kayınvalidesi bu durumu gelinini kötüleyerek anlatır belki. Ama aileden olmayan başkaları şuan hiçbir şey bilmiyor, bir de çok normal gibi gösteriyorlar durumu, öyle inanmak istiyorlar belki de, hastalığına rağmen bir gün hamile kalabileceğini düşünüyorlar demek ki. Ben de öyle düşünüyorum. Allah dilerse o hastalığa rağmen bağışlar. Buna kimse karışamaz ki. Başkalarına anlatınca büyüyor mesele, aaa bak hastaymış, çocuğu olmuyormuşa dönüyor mesele, kendi derdini unutup bunlarla uğraşıyorsun bir de. En iyisi kapının ardına çıkmaması bu gibi durumların. En küçük mesele bile çıkmamalı bence. Yani senin durumun da mesela, hiç görmediğin amcanıza kadar ulaşmasına ve senin açıklama yapmak zorunda kalmana gerek yoktu bence de. Benim kendi annem bile söylese ben sinir olurum, yani kayınvalideme özel bir tavır anneme özel bir iltimas göstermem böyle bir durumda. Kim yaparsa hoş değil bence. Ay ne çok konuştum okula geç kalıcam.

Hepinizi öpüyorum. Dedikoduya sonra devam ederiz.