Herkese hayirli geceler, erkek arkadasimla 4 senedir beraberiz, nisanliyiz ve yaza evlenecegiz. Ben ogrenciyim, o calisiyor ve hirsli biridir cocuklugundan beri basarili bir egitim hayati olmus ve simdide basarili bir is hayati var. Onumuzdeki sene uzmanlik sinavina girecegim ve kendisinden bu konuda ciddi anlamda baski goruyorum. Surekli kitaplarimin sayfalarini kontrol ediyor o gun az calistigimi dusurse ciddi anlamda kavga ediyoruz, ders calismak disinda yaptigim her turlu isin hesabini soruyor. Haftada birkac gun hasta bakiyorum onun disinda disari markete bile cikmiyorum nerdeyse...Ornegin evde giyecek camasir kalmamis ve yeni yikanmislari asiyorum veya katliyorum, gunluk bulasiklari topluyorum . Kiyameti kopariyor, kavga cikartiyor, beni surekli elestiriyor evde bu isleri yapacak bir yardimcimizda yok bu arada. Bu sinavi kazanman lazim benim sevgilim boyle olamaz basarili olmali ben sende o azmi goremiyorum vs vs diyor... Dun 10 saat hastanede calistim ve eve hasta geldim atesim var halsizim acaba covid mi oldum diye dusunuyorum bana niye erken yatiyorsun cokta kotu gorunmuyorsun , yarin sabah yedi de kalkip derse basla bari diyor. Uzun lafin kisasi bana iyice sarmis durumda ailemin yanina gitmek istiyorum bir sure uzaklasmak icin fakat hastane gorevim var
Allahin her gunu azar kiyamet artik dayanamiyorum... Ben zaten hayatim boyunca calisan bir insan oldum kendi emegimle iyi okullarda okudum annem babam bir kerecik olsun calis kizim demedi. Bu psikolojik siddetin altinda da sadece benim iyiligimi dusundugunu sanmiyorum. Bana olan bu ofkesini de anlayamiyorum, her gun azarlayip asagilarak beni motive etigini dusunmesinide. Tum bunlari bahane ederek kavga cikardigini dusundum ve benden ayrilmak isteyip istemedigini de sordum. Oyle bir sey yok, seni seviyorum dedi. Ben artik sabrimin son noktasindayim. Artik nasil davranmam gerekiyor bilmiyorum. Onerilerinizi bekliyorum...
