ilk ayrılığımız 1 ay 5 gün sürmüştü ..
o dönemde 1 kere aradım ..
geri dön demedim ..
sadece bana akıl ver sensiz nasıl devam edeceğim dedim ..
dönsende istemiyorum ama boşluk nasıl dolacak dedim sustu kaldı ..
sonra aramadım bi daha ..
o antalyada ben istanbuldaydım ..
eski işyerim rica etti 4 günlüğüne gitmem için ..
tamam dedim giderim ..
uçaktan indim otele dogru gidiyorum (işyerim oteldi) mideme kramplar giriyor ..
bu ayrılık döneminde kilo verip iyice güzelleşmiştim.. acı beni hep güzelleştirir..
otele girdim herkesle selamlaşıyorum ..
karşıdan arkadaslar geliyor kalktım ayağa selam vericem .. onun paydos etmiş olması lazım gecenin 11'i
bi baktım yanlarında O
selam vermesem olmaz ..
gayet süslü ve çekiciydim o gün .. bile bile yapmıştım bunu ..
elimi uzattım .. merhaba okan bey nasılsınız dedim ..
iyiyim siz dedi oldukça iyiyim dedim ..
arkadaşlarla şakalaştık yerime geçtim oturmadım yığıldım resmen ..
ama güçlü kadın imajını çizmiştim ..
barışmak için ilk adımı atmak zorunda kalmıştı ..
farketmişti ayrılığın beni mahvetmek yerine güçlendirdiğini ..
niye mi anlattım bilmem içimden geldi
