O bir kelebek kanadıydı, bir gül goncasıydı, bir yıldız pırıltısı...
Sabaha çıkmayan bir rüyaydı; ama ne eşsiz bir can taşıdı;
En tazesi, en temizinden, en sevgilisi ve sevileninden
Daha doyamadan kokusuna, meleğim cennete yolculandı;
... Çekinmeyin anmaktan, sevgimizle koyduğumuz adını,
Özlemin yakıcı tadı, acılarla kavursa da yüreğimi
Anlatın bana, bahsedin güzelliklerinden,
İhtiyacım var, yaşamaya, yaşatmaya bebeğimi;
Korkmayın gözlerimde aniden beliren yaşlardan,
Onun adını duymak değil ki beni üzen,
Asıl unutulmasıdır en büyük acım,
Anmaya devam edin Bebeğimi lütfen...
Onu sonsuz sevgisi ve güzelliğiyle bildim ben, öyle kalsın.
Gölgelenmesin hatırası, kilitli kapılar ardında tozlanmasın...
Huzurla analım adını, taşıyalım sonsuza...
Bebeğim unutulmasın!...



