Siz de kendinizi olduğunuzdan yaşlı ve bitik hissediyor musunuz?

:1no2::1no2:

Merhaba kızlar,

Başlıktan da anlaşılacağı gibi kendimi 28 yaşında değilde 50 yaşında gibi hissediyorum. Çok erken yaşta çok büyük sorumluluklar aldım, çok sıkıntılar çektim, hala da çekiyorum.

Hem maddi hem de manevi çok yıprandım. Bir de oğlum hasta şu sıralar, eşim deseniz kendi aleminde beni hiç anlamıyor. İşine gidiyor, arkadaşlarıyla gırgır muhabbet, maça gidiyor, hamama v.s gidiyor. Ben napıyorum, bütün gün oğlumla birlikte evde kös kös oturuyorum.

Etrafımda doğru dürüst kimsem yok. Ablam uzakta oturuyor, arkadaşlarım uzak. Komşu deseniz var ama onların da bana faydası yok. Ben neden bu kadar yalnız ve kimsesizim anlamıyorum.

Her türlü derde, sıkıntıya göğüs geriyorum, buna da şükür diyorum, ama artık kendimi bitik hissediyorum. Benim yaşımdaki arkadaşlarım ya çalışıyor, ya da aileleri ve arkadaşlarıyla vakit geçiriyor.

Kendimi artık herşeyden elini eteğini çekmiş yaşlanmış hissediyorum. İçimden hiçbirşey gelmiyor. Ne yemek, ne içmek, ne gezmek. Ben neden böyle oldum. Çok özeniyorum, benim yaşımda olup da cıvıl cıvıl, hayatı dolu dolu yaşayanlara..

Ben de onlar gibi olmak istiyorum. Çalışmak istiyorum, ama oğlumda şimdi de kasık fıtığı çıktı,1-2 ay içinde ameliyat olması lazım, mecburen erteledim çalışmayı. Arkadaşalrım olsun istiyorum, birbirimize gidip gelelim, sohbet edelim falan istiyorum ama kimse yok.

Sizde benim gibi yalnız, kimsesiz ve yaşlanmış hissediyomusunuz kendinizi????

Teşekkürler geçmiş olsun dilekleriniz için. Ama maalesef etrafımda hiç arkadaşım yok. Bazı arkadaşlarım var tabi, ama onlar da başka semtlerde oturyolar. Burdan gitmeye kalksam minibüs yada otobüse 10 dk yürüme yolum var. Oğlum tekrar hasta olur yollarda diye korkuyorum. Daha bronşitini de tam atlatmamış sayılır.
Dediğiniz gibi sadece eşim var, ama o da bütün gün telefonda veya arkadaşlarıyla konuştuğu için yorgun oluyor ve konuşmuyoruz bile.
Evde bilgisayar yok, eşim akşamları getiriyor, ben de yalnızlığımı biraz da olsa burada sizlerle paylaşıyorum.

Allah kimseyi yalnız bırakmasın derler ya, çok doğru bir söz bu...

canımm çok iyi anlıyorum senii.. bende orta okul bitimin de 3 kardeşimin ewin sorumluluğunu aldım.annemiz terketimişti. şimdi 23 yaşındayım ama hiç bir şey yapmak içimden gelmiyor. çewremdeki insanları izliyorum arkadaşları akrabaları sosyal hayatları war konuşuyorlar sohbet ediyorlar geziyorlar.ben hep izliyorum ve özeniyorum ama asla yapamıyorum.4 sene okudum 100 kişilkik sınıfta üniversitede ama 5 arkadaşım wardı sadece diğerleriyle 4 sene boyunca yabancı gibi kalabilmek çok ilginç şinmdi kursa gidiyorum yalnız oturuyorum yanıma kimse oturmuyor herkes haşır neşir ben bir kişi ile bile selamlaşmıyorum.istiyorum ama şu yalnızlıktan kendimi çıkaramıyorum başaramıyorum.ben hep kalıcam

Bu kadar yıpratma kendini arkadaşım :teselli: umarım bu geçici bir dönemdir hem bak biz varız burada çayını kekini yiyemesekte biz sana misafir olur derdine derman olmaya çalışırız ne zaman canın sıkılırsa geç pc nin başına yaz derdini elimizden geleni yaparız inanki bak kış geldi 2-3 ay sonra bahar gelecek her yer cıvıl cıvıl olacak sende hayatının kışında say kendini ardı bahar olan bir kış canım bebişinede iyi bak olurmu Allah sana bağışlasın onu

yalnızlığın en ağırını ben yaşıyorum herhalde:1no2: sen yine kendi ülkendeymişsin ben buraya geleli iki yıl oldu ve kimsem yok burda eşimde geç saatlere kadar çalışıyo görmüyorum doğru düzgün..zaten çalışmasa da bana hayrı olmaz kendi gezer tozar çocuğu bahane edip beni götürmez:dilcikar: hele eski oturduğum bina bomboştu korkuyordum gece benimki geç gelince yabancı memleket..çok kötü bir durum yaa günlerce aylarca tek başıma oturuyorum önceleri iternette yoktu tv zaten yok türk kanalı alamadık bi türlü ev değiştirdik önceki eve de olmuyodu..sana anlatamam nasıl bir yalnızlık çektiğimi canım ben 26 yaşındayım ve saçlarıma aklar düştü ordan anla işte:a015: hamileliğimde yalnızdım yerimden kalkamıyodum yemek yapacak kimse yok.doğumdan sonra yalnızdım o kadar dikişle bana bakacak kimse yok..şimdi bunalımdayım artık sabrım tükendi şeytan diyo topla pılını pırtını dön ülkene arkana bile bakmaCADIARZU birgün uyacağım o şeytana ben :uhm:

chicek .!.:

yalnızlığın en ağırını ben yaşıyorum herhalde:1no2: sen yine kendi ülkendeymişsin ben buraya geleli iki yıl oldu ve kimsem yok burda eşimde geç saatlere kadar çalışıyo görmüyorum doğru düzgün..zaten çalışmasa da bana hayrı olmaz kendi gezer tozar çocuğu bahane edip beni götürmez:dilcikar: hele eski oturduğum bina bomboştu korkuyordum gece benimki geç gelince yabancı memleket..çok kötü bir durum yaa günlerce aylarca tek başıma oturuyorum önceleri iternette yoktu tv zaten yok türk kanalı alamadık bi türlü ev değiştirdik önceki eve de olmuyodu..sana anlatamam nasıl bir yalnızlık çektiğimi canım ben 26 yaşındayım ve saçlarıma aklar düştü ordan anla işte:a015: hamileliğimde yalnızdım yerimden kalkamıyodum yemek yapacak kimse yok.doğumdan sonra yalnızdım o kadar dikişle bana bakacak kimse yok..şimdi bunalımdayım artık sabrım tükendi şeytan diyo topla pılını pırtını dön ülkene arkana bile bakmaCADIARZU birgün uyacağım o şeytana ben :uhm:

Genişletmek için tıkla...

***************************************************************************

Ben de vatanımda yalnız kaldım inan. Dediğin gibi eşim çocuğu bahane edip kendi gezip tozuyor. Hiç sıkıldınmı, canın bişey ister mi, bi derdin var mı diye soran yok.
Ben de düşünmekten depresyona girdim zaten, 1 yıldır ilaçlar kullanıyorum, ama ancak bu kadar fayda etti.

Ben de hamileyken midem ağzıma gele gele yemek yaptığımı bilirim. Doğumdan sonra eşim sabahlara kadar çalışırdı, kaynanam akşamları işten çıkınca gelir, komşuların getirdiği yemekleri yer, sonra da yorgunum deyip yatardı.Bende o dikişli halimle ağlıyarak yemek yapıp, sabah kadar oğlumu emzirip, gazını çıkarırdım. Bulaşık yıkardımi ütü yapardım ağlayarak.

Hayat neden bizim gibilere bu kadar acımasız da , bazılarına çok güzel ve rahat. Ben anlamadım.
Aslında kötü niyetli ve kişilikli bir insan değilimdir. Canımı yakmayan hiç kimsenin kötülüğünü istemem. Herkese elimden geldiğinden fazla yardım eder, koştururum.

Ama nedense hayat beni hep yorar ve çok zorlar..

Allah bizim gibilere sabır versin.

Benim kafamı üşütmeme az kaldı ama onu biliyorum...

Öncelikle oğluna geçmiş olsun
kasık fıtıgından ameliyat olan çok cocuk var üzülme ama geciktirme bence
benim oğlum tam 1 yasındayken pipisinden ameliyat oldu tam 3 saat sürdü
nasıl üzüldüm anlatamam ama hepsi geçiyor çocuklar iyileşiyor.
anneler yıpranıyor işte ama biraz kendine degişik uğraslar bul arkadas edin buralardan da
kimse birbirini doğru dürüst tanımıyor burada tanısıyoruz
üzme kendini canım..

Senemciq .!.:

Öncelikle oğluna geçmiş olsun
kasık fıtıgından ameliyat olan çok cocuk var üzülme ama geciktirme bence
benim oğlum tam 1 yasındayken pipisinden ameliyat oldu tam 3 saat sürdü
nasıl üzüldüm anlatamam ama hepsi geçiyor çocuklar iyileşiyor.
anneler yıpranıyor işte ama biraz kendine degişik uğraslar bul arkadas edin buralardan da
kimse birbirini doğru dürüst tanımıyor burada tanısıyoruz
üzme kendini canım..

Genişletmek için tıkla...

-------------------------------------------------------

Teşekkür ederim. kasık fıtığı ameliyatını araştırdım, çok zor ve tehlikeli bir ameliyat değilmiş.Zaten oğlumu 1,5 yaşında sünnet ettirmek zorunda kalmıştık, o zamandan tecrübeliyim. Şu bronşit olayı tamamen bitsin, ondan sonra ameliyat olsun dedi doktor.O yüzden bekliyoruz.
Gerçekten çok yıprandım, ama sadece oğlum değil buna sebep. Aliem, eşim, sorunlar, hastalıklar vs..
Burada tanışıyoruz,ama sadece yazarak görüşebiliyoruz. Ama bende istiyorum ki arkadaşlarımla görüşelim.Evde,dışarda buluşalım, değişik şeyler yapalım. İnsan kendi başına neyle uğraşır ki. Nereye gitse ne kadar zevk alır ki.
Yanında kendini anlamayan bir arkadaşı olmadıktan sonra...

bende aynı durumdayım...kızım olduktan sonra çalışma hayatımı erteledim derken ,belki de bitirdim..eşimin mesleği gereği gurbetteyiz burda sadece bir komşum var ve 52 yaşında...eşim in işi,nöbeti 2-5 aylık yok zamanları ,kursları vs oluyor ben 29 yaşındayım ,kızım 3 yaşında inan en son ne zaman dışarı çıktım hatırlamıyorum hft da 2 kez gidersem köşedeki markete gider gelirim..ailem yok ,sevdiklerim arkadaşlarım kimsem yok ..aynı evin içinde kocamı özler oldumm..eşimde aynısı söyledi ''seni çok özlüyorım ''diye! düşünün..
ama hayata küsmedim,kendimle barışığım ,umutluyum,sosyalim bu bir süreç olarak düşünüyorum..eski yaşantıma kıyasla çoook farklı bir hayat içerisindeyim....öylesine sosyal yapmadığı kalmayan biri iken..hemen sayayım sana; aktif olarak uzun yıllar spor ile uğraştım,lisanslı bir atletim...bir üniversite de sunuculuk yaptım,izmir de yerel radyolar da dj lik yaptım vb... yine de mutluyum! şikayet etmiyorum tek şikayetim eşimle aynı evde yaşamımıza karşın özlem içinde olmak! sende üzülme lütfen,oğlun içinde geçmiş olsun dilerim...allah büyük...
kendini sevmekle başlar herşey,yaşlandığını diil ,güzelleştiğini düşün sevgiler...

hevval .!.:

canımm çok iyi anlıyorum senii.. bende orta okul bitimin de 3 kardeşimin ewin sorumluluğunu aldım.annemiz terketimişti. şimdi 23 yaşındayım ama hiç bir şey yapmak içimden gelmiyor. çewremdeki insanları izliyorum arkadaşları akrabaları sosyal hayatları war konuşuyorlar sohbet ediyorlar geziyorlar.ben hep izliyorum ve özeniyorum ama asla yapamıyorum.4 sene okudum 100 kişilkik sınıfta üniversitede ama 5 arkadaşım wardı sadece diğerleriyle 4 sene boyunca yabancı gibi kalabilmek çok ilginç şinmdi kursa gidiyorum yalnız oturuyorum yanıma kimse oturmuyor herkes haşır neşir ben bir kişi ile bile selamlaşmıyorum.istiyorum ama şu yalnızlıktan kendimi çıkaramıyorum başaramıyorum.ben hep kalıcam

Genişletmek için tıkla...

Ah ah Hevval arkadaş bulma konusunda seni çok iyi anlıyorum. Ben de üniversiteye gelene kadar hep yalnızdım. Kurslarda okulda hep bir iki arkadaşım olurdu onlar da benim gibi sessiz arkadaş arayan tipler olurdu. Hep popüler olmak istemişimdir. Ama hiç becerememişimdir. En son tak etti. Üniversitede halkoyunlarına gitcem dedim. Gittim. orada da herkes birbiriyle samimiydi. Ben dışardan izliyordum. Sonunda dedim ya aralarına girsem nolcak. Bu kez sürekli onlara yakın olmaya çalıştım. Yanlarına sokuldum. Oturuyorlarsa gittim aralarına ben de oturdum. Kimse kimseyi kovmaz emin ol. Yadırgamaz da çünkü bunlar çok köklü topluluklar değil. Aralarına kolay karışırsın. Peki değdi mi? EVET DEĞDİ! hayatımın en güzel yıllarını geçirdim onlarla. Şimdi herkes kendi derdine düştü. Bilmiyorum okulun sonuna mı geldin değer mi ama bence şimdiden aç kendini. İş hayatında da işe yarayacak olan bu. İleride evlenince de konu komşun olunca da işe yarayacak olan bu. Bir topluluk senden önce kurulmuşsa sen aralarına girceksin. Yoksa kimse seni davet etmez. Örneğin KK... :lepi:

kelebek088 .!.:

Bence önce KK'nin ruh hali kısmından depresyonu kaldır. Ben bekarım bu durumlardan çok anlamıyorum tecrübesiz sayılırım ama gördüğüm kadarıyla ve profilinden incelediğim kadarıyla sen kendinden ödün veriyosun eşini çocuklarını yüceltiyorsun her anne ve eş gibi ama karşılığını görmüyosun. Eşin seninle ilgilensin istiyosun. Bu erkekler bencil di mi. O sana destek verse halbuki çoğu şey hallolacak. Ama bence oğlun iyileşir iyileşmez bir işe başla. Ya da eğer imkanın varsa bir uğraş edin. Ne bileyim mesela bizim burada Belediyenin açtığı kurslar var seramikmiş, ahşap boyamaymış, takı yapımıymış.. bunun gibi bişeyler. Sonra ne bileyim değişik yemek tarifleri bul netten onları dene. Komşularınla ilişkilerini geliştirmeye çalış. Bir şekilde zamanı geçirmeye çalış. Mesela gün içinde işler bitince aynanın karşısına geçip bi makyaj yapmak süslenmek püslenmek bile insanı iyi hissettiriyor. Ne desem de eminim çok zor bir durumdur. Allah sabırlar versin. Hiç olmadı biz varız burda. Akşam da olsa gel konuş. Ama ne olursa olsun eşini dürt "benle ilgilen yalnız bırakma destek ol." de. Ne dersin belki işe yararyerimseniben.

Genişletmek için tıkla...

****************************************************************************

Doğru anlamışşın kendimden çok ödün veriyorum. Ama benim yapım bu. Herkese karşı aynıyım ve hiçbir zaman da karşılık görmüyorum. Çok birşey de istemiyorum kimseden.
Erkeklerin bencil olduğu konusunda sana sonuna kadar katılıyorum. İstersen saçını süpürge et , kul köle ol, işlerine gelmediği zaman yapamsaydın der çıkarlar işin içinden.

O kursları ben de biliyorum, ama oğlum daha 2 yaşında ve havalar çok soğuk. Ayrıca gitsem bile o saatlerde bakabilecek kimse yok, kursa da çocuk kabul etmiyorlar. Oğlum iyileşince çalışıcam. Ama şimdi işe girsem o ameliyat olunca düzelmesi en azından 15 günü alır.Hem havalar da soğuk olduğu için onu sıcak evden çıkarıp, buz gibi sokağa ve kreşe götürmeyi içim el vermiyor.Hem tam konuşamıyoda.
Neyse ki siz varsınız, dediğin gibi akşamları da olsa size anlatıyorum dertlerimi.
Eşime de inan söylemekten dilimde tüy bitti. Ama tık yok. Evliliğimizin altı yıllık oldu, ve ben en az 3 sene söyledim.
Benimle ilgilen, beni sev, güzel sözler söyle, bi sıkıntın derdin ihtiyacın var mı diye, ama neeerrrrdeee.

Onu da çok suçlamıyorum.Annesi öyle yetiştirmiş. Kaynanama sorsanız, içkisi yok, kumarı yok, karısı kızı yok, daha ne istiyosun oğlumdan diyor. Sadece bunları yapmayınca çok iyi koca olunuyorda sanki...

Hey Allah'ın yine sinirlendim, bana yaptıkları geldi aklıma...

betican .!.:

****************************************************************************

Doğru anlamışşın kendimden çok ödün veriyorum. Ama benim yapım bu. Herkese karşı aynıyım ve hiçbir zaman da karşılık görmüyorum. Çok birşey de istemiyorum kimseden.
Erkeklerin bencil olduğu konusunda sana sonuna kadar katılıyorum. İstersen saçını süpürge et , kul köle ol, işlerine gelmediği zaman yapamsaydın der çıkarlar işin içinden.

O kursları ben de biliyorum, ama oğlum daha 2 yaşında ve havalar çok soğuk. Ayrıca gitsem bile o saatlerde bakabilecek kimse yok, kursa da çocuk kabul etmiyorlar. Oğlum iyileşince çalışıcam. Ama şimdi işe girsem o ameliyat olunca düzelmesi en azından 15 günü alır.Hem havalar da soğuk olduğu için onu sıcak evden çıkarıp, buz gibi sokağa ve kreşe götürmeyi içim el vermiyor.Hem tam konuşamıyoda.
Neyse ki siz varsınız, dediğin gibi akşamları da olsa size anlatıyorum dertlerimi.
Eşime de inan söylemekten dilimde tüy bitti. Ama tık yok. Evliliğimizin altı yıllık oldu, ve ben en az 3 sene söyledim.
Benimle ilgilen, beni sev, güzel sözler söyle, bi sıkıntın derdin ihtiyacın var mı diye, ama neeerrrrdeee.

Onu da çok suçlamıyorum.Annesi öyle yetiştirmiş. Kaynanama sorsanız, içkisi yok, kumarı yok, karısı kızı yok, daha ne istiyosun oğlumdan diyor. Sadece bunları yapmayınca çok iyi koca olunuyorda sanki...

Hey Allah'ın yine sinirlendim, bana yaptıkları geldi aklıma...

Genişletmek için tıkla...

Ah canım ah sinirlenme. Kaynanayı da takma. Sonuna kadar haklısın. Sadece bazen "senden yukrda olana bak feyz al. Senden kötü durumda olana bak ibret al." derler.Sen de kendini böyle avutacaksın. Bir çocuğa hasret, eşi tarafından aldatılmış, ailesi tarafından ilgi görmemiş bir sürü insan var. Düşünsene çocuğun olmuyor, eşin seni aldatıyor, ailenin umrunda bile değilsin. Biliyorum bunları düşünmek çok işe yaramıyor. Ama bir nebze rahatlatsın seni. Allah eşine de iyi bir ders versin de "sadece arkadaşlarıyla işiyle hamamlarda dışarlarda vakit geçirerek seni ihmal ettiğini görüversin. Aklı başına gelsin." Ama ne olursa olsun unutma. Güneş hergün yeniden doğar. her yeni gün neler getirir bilinmez. Ama umarım sana çok çok iyi şeyler getirir... :teselli:

betican .!.:

***************************************************************************

Ben de vatanımda yalnız kaldım inan. Dediğin gibi eşim çocuğu bahane edip kendi gezip tozuyor. Hiç sıkıldınmı, canın bişey ister mi, bi derdin var mı diye soran yok.
Ben de düşünmekten depresyona girdim zaten, 1 yıldır ilaçlar kullanıyorum, ama ancak bu kadar fayda etti.

Ben de hamileyken midem ağzıma gele gele yemek yaptığımı bilirim. Doğumdan sonra eşim sabahlara kadar çalışırdı, kaynanam akşamları işten çıkınca gelir, komşuların getirdiği yemekleri yer, sonra da yorgunum deyip yatardı.Bende o dikişli halimle ağlıyarak yemek yapıp, sabah kadar oğlumu emzirip, gazını çıkarırdım. Bulaşık yıkardımi ütü yapardım ağlayarak.

Hayat neden bizim gibilere bu kadar acımasız da , bazılarına çok güzel ve rahat. Ben anlamadım.
Aslında kötü niyetli ve kişilikli bir insan değilimdir. Canımı yakmayan hiç kimsenin kötülüğünü istemem. Herkese elimden geldiğinden fazla yardım eder, koştururum.

Ama nedense hayat beni hep yorar ve çok zorlar..

Allah bizim gibilere sabır versin.

Benim kafamı üşütmeme az kaldı ama onu biliyorum...

Genişletmek için tıkla...

ahh canım ahh hele o doğum sonrası dönem ve hamilelik insanın en çok desteğe ihtiyacı olduğu dönem ve bir o kadar yalnız geçirmişiz..benim eşim ben doğum yaptığımda eve uğramaz gezer tozardı kalkamazdım yerimden dediğin gibi her dakka ağlıyodum ve bi de gelince bana niye bulaşıkları yıkamadın bu evin hali ne böyle diye huzursuzluk çıkarıyodu hayatımın en zor günleriydi anlatsam sayfalar yetmez..ben de çok iyiniyetliyim ve vicdanlı birisiyim ve etrafımdaki insanlardan da öyle olmalarını bekliyorum ama alamayınca tam bir hayal kırıklığı ve bunalım.şu an bende ciddi anlamda depresyonda olduğumu düşünüyorum hatta sanırım ilaç kullanmam gerek çünkü atlatamıyoruum tek başıma biraz iyiyim eskiye nazaran ama hala zevk alamıyorum hiçbişeyden ve eski günlerimi çok özlüyorum evlenmeden önceki halime dönebilsem o günlere gitsem ve keşke hiç evlenmemiş olsaydım keşkesenağlama

Evet hissediyorum bazen... Hayat sartlari zor.