merhabalar.
ben yakın zamanda bir evlilik teklifi aldım. Şu sıralar düşünme sürecindeyim. size durumu özetleyeyim. Tecrübeli ve akıllı mantıklı kadınların görüşlerine ihtiyacım var.
ben bir mühendislik fakültesinde çalışıyorum. master'ımı yeni bitirdim. benim yolum bu yani. Akademik devam edeceğim. sevgilim konservatuar mezunu. bir müzik okulu var. baska işler de yapıyor. yani durumu iyi bir sıkıntısı yok şükür.
ailemle yasıyorum ben. ailem henuz onun varlığından haberdar değil. yani tanıstığımız günden itibaren bahsetmedim. istemezler diye korktum sanırım.
biz aynı memleketliyiz. yani aslında ailelerde uzaktan birbirlerini tanıorlar. ama farkında değiller hiç bir seyin :) bir tatil dönemimde memlekette tanıstık. sonra 1 sene kadar neredeyse hiç görüşmeden uzaktan devam ettik ilşkimize. benim işimle ilgili sorunlarım vardı, o daha düzenini kurmamıştı. o yuzden aramızda kaldı ilişkimiz. söylemedik hiç kimseye.
sonra işlerimiz yoluna girince çok şükür, yine ayrı sehirlerde olmamıza rağmen sık görüşmeye başladık. arada ben gittim arada o geldi. sevdik yani birbirimizi. hani bu ilşkiyi kimsenin bilmemesi bizi o kadar yalın ve bağlı tuttu ki, sonrada söylemeye ikimiz de cekindik sanki :) hala da kimse bilmez.
yaşama bakışımız aynı, kültürlerimiz değerlerimiz aynı. aynı toprağın insanıyız ya hani, aynı gibiyiz. ama ufak farklılıklar var tabi. ben buyuk bir sehirde buyudum, alışkanlıklarım, yasam biçimim onun ailesine yanlış gözükebilir. ama hani dısardan bakınca öyle. yoksa bende özümü kaybetmiş değilim. Namusum serefim için yasadım, koruyarak yasadım sonucta. o beni tanıyor artık biliyor ama bu konuları konustugumuzda ailem sana basta önyargıyla yaklasaktır buna hazır ol dedi. zamanla asılacağını dusunuyorum fakat sancılı bir surec olabilir dedi. bu konu kafamı karıstırıyor biraz.
benim ailemdede meslek takıntısı var. ben küçüklüğümden beri çalışmayı bilimi çok sevdim. hep zevkle çalıştım. saatlerce dirsek çürütmek gibi gelmezdi bana o çalışma anları. hala öyle. bu yuzden de böyle bir kariyerim oldu. fakat ailemdede şöyle bir bakış açısı gelişti bu surecte, akademik camiadan olsun esin. konservatuarı çok ciddiye almayabilirler gibi geliyor. kendi işi olduğu için hani guvencesiz görebilirler. oysaki durum öyle değil aslında. çok kültürlü cok ince cok naif bir insan o. işinde de son derece iyi. düşünsenize profosyonel anlamda çalamadığı enstruman yok neredeyse. sesi cok güzel. ticaretle de uğrasıyor. ticari zekası da var. pek çok konuda beni cebinden cıkarabilecek biri hatta. benim de işte ailemin bu ön yargılarını yıkmam zor olacak gibi görünüyor. maalesef benim basarılarım onlarda kibir yarattı
sevgilimin canı sıkılmasın diye kendi ailemle alakalı bu endişemi ona hiç söylemedim. ama şimdi artık ciddi ciddi evlilik yaklasıyor gibi, ve liseli gibi gizli aşk yasama durumumuz kalmadı maalesef :)) oysa cok guzeldi, heyecanlıydı :)))
bana bir akıl verin. ne yapayım nasıl yapayım. :) biraz cesaret verin.
aileler karsı cıkıyorsa o işte bir hata vardır diye dusundum hep bu zamana kadar ama bu konuda öyle dusunemeyeceğim. cunku hem iyi anlaşıyoruz. hem denk olduğumuzu düşünüyorum. hem de seviyorum. :)
hem onun ailesi hem benim ailem farklı bir takım sebeplerden dolayı isteksiz olursa yaralanan yine biz mi oluruz acaba diye dusunmeden de edemiyorum.
söz sizde :)))
ben yakın zamanda bir evlilik teklifi aldım. Şu sıralar düşünme sürecindeyim. size durumu özetleyeyim. Tecrübeli ve akıllı mantıklı kadınların görüşlerine ihtiyacım var.
ben bir mühendislik fakültesinde çalışıyorum. master'ımı yeni bitirdim. benim yolum bu yani. Akademik devam edeceğim. sevgilim konservatuar mezunu. bir müzik okulu var. baska işler de yapıyor. yani durumu iyi bir sıkıntısı yok şükür.
ailemle yasıyorum ben. ailem henuz onun varlığından haberdar değil. yani tanıstığımız günden itibaren bahsetmedim. istemezler diye korktum sanırım.
biz aynı memleketliyiz. yani aslında ailelerde uzaktan birbirlerini tanıorlar. ama farkında değiller hiç bir seyin :) bir tatil dönemimde memlekette tanıstık. sonra 1 sene kadar neredeyse hiç görüşmeden uzaktan devam ettik ilşkimize. benim işimle ilgili sorunlarım vardı, o daha düzenini kurmamıştı. o yuzden aramızda kaldı ilişkimiz. söylemedik hiç kimseye.
sonra işlerimiz yoluna girince çok şükür, yine ayrı sehirlerde olmamıza rağmen sık görüşmeye başladık. arada ben gittim arada o geldi. sevdik yani birbirimizi. hani bu ilşkiyi kimsenin bilmemesi bizi o kadar yalın ve bağlı tuttu ki, sonrada söylemeye ikimiz de cekindik sanki :) hala da kimse bilmez.
yaşama bakışımız aynı, kültürlerimiz değerlerimiz aynı. aynı toprağın insanıyız ya hani, aynı gibiyiz. ama ufak farklılıklar var tabi. ben buyuk bir sehirde buyudum, alışkanlıklarım, yasam biçimim onun ailesine yanlış gözükebilir. ama hani dısardan bakınca öyle. yoksa bende özümü kaybetmiş değilim. Namusum serefim için yasadım, koruyarak yasadım sonucta. o beni tanıyor artık biliyor ama bu konuları konustugumuzda ailem sana basta önyargıyla yaklasaktır buna hazır ol dedi. zamanla asılacağını dusunuyorum fakat sancılı bir surec olabilir dedi. bu konu kafamı karıstırıyor biraz.
benim ailemdede meslek takıntısı var. ben küçüklüğümden beri çalışmayı bilimi çok sevdim. hep zevkle çalıştım. saatlerce dirsek çürütmek gibi gelmezdi bana o çalışma anları. hala öyle. bu yuzden de böyle bir kariyerim oldu. fakat ailemdede şöyle bir bakış açısı gelişti bu surecte, akademik camiadan olsun esin. konservatuarı çok ciddiye almayabilirler gibi geliyor. kendi işi olduğu için hani guvencesiz görebilirler. oysaki durum öyle değil aslında. çok kültürlü cok ince cok naif bir insan o. işinde de son derece iyi. düşünsenize profosyonel anlamda çalamadığı enstruman yok neredeyse. sesi cok güzel. ticaretle de uğrasıyor. ticari zekası da var. pek çok konuda beni cebinden cıkarabilecek biri hatta. benim de işte ailemin bu ön yargılarını yıkmam zor olacak gibi görünüyor. maalesef benim basarılarım onlarda kibir yarattı
sevgilimin canı sıkılmasın diye kendi ailemle alakalı bu endişemi ona hiç söylemedim. ama şimdi artık ciddi ciddi evlilik yaklasıyor gibi, ve liseli gibi gizli aşk yasama durumumuz kalmadı maalesef :)) oysa cok guzeldi, heyecanlıydı :)))
bana bir akıl verin. ne yapayım nasıl yapayım. :) biraz cesaret verin.
aileler karsı cıkıyorsa o işte bir hata vardır diye dusundum hep bu zamana kadar ama bu konuda öyle dusunemeyeceğim. cunku hem iyi anlaşıyoruz. hem denk olduğumuzu düşünüyorum. hem de seviyorum. :)
hem onun ailesi hem benim ailem farklı bir takım sebeplerden dolayı isteksiz olursa yaralanan yine biz mi oluruz acaba diye dusunmeden de edemiyorum.
söz sizde :)))
kac yasina gelmis insanlarsiniz, ozgursunuz. Ailenize anlatmak cok zor olmasa gerek? Ya da ailenize evleneceginizi soylemek?
