Sizin en büyük korkularınız neler ? Bazen delirdiğimi düşünüyorum

Aslinda bu yazimi okuyunca buda dert mi diyenleriniz olucak ama .8aylik bir kizim var 8ay once tek korkum vardi annemi esimi kisaca ailemi kaybetmek endiselerim onlar icindi ..............simdi anne oldum ama nedense son aylarda daha da belirgin bir hal aldi surekli cocugumu kaybetmekten korkuyorum kimseye belli etmiyorum ama cok daraliyorum senaryolar yaziyorum ya pusetinden kacirirlarsa gece eve biri girerse onu calarsa bogazina su kacarsa ya bir gece ateslenirse daha neler neler bilseniz 3katli bahceli bir evde oturuyorum bahcem agaclikli yuksek citli isik sensoru var iki yan komsum tam karsi komsum polis evleri kameralarla cevrili guvendeyiz ama ben ozellike geceleri (esim ise 3te gidip gece 12de geliyor) deli gibi evi kolacan ediyorum bahceden biri girmis olabilirmi diye arabayla biryere giderken aslinda yapmamam gerekken cocugun koltugunu one aliyorum ki isikta dursam biri onu koltugundan alir diye bin kez ates olcuyorum gereksiz yere onlem icin cocuguma ates dusurucu agri kesici veriyorum esime kizardim kendim berbat oldum simdi geleyim nedenine ...........bundan 3ay once sehir merkezie gittim biraz issiz sayilacak bir otoparkta yer buldum kizi pusete koydum burasi bir kilise arkasi tam o sirada kizim aglamaya basladi herzamanki gibi zamansiz meme emme aglamasi etrafta kimse yoktu banklar vardi birine oturdum emzirdim tam yerine koydum bir adam bir kadin ve bir kiz yaklasti yanlarindada bir kurt kopegi bebegi sevdiler o sira kadin kiz ve kopek uzaklasti ama ben nedense soguk terler doktum iyi gunler dedim tam ayrilicakken adam kizimi kucagina almak icin izin istedi bende yorgun simdi biryere yetismek zorundayim dedim israrci oluyordu eli surekli cebince ve etrafa bakarak tedirgin israr ediyordu birden Allahtan mi bilmiyorum koseden iki polis devriye belirdi ben olan gucumle hizlica polislere dogru sanki yol soracakcasina ilerledim biran arkama baktim geride o aileden kimse kalmamisti elim ayagim titredi polisler iyimisiniz diyince kendime gelip anlattim onlarda bu tur olaylarda issiz yerlerin tehlikeli oldugunu soylediler ve beni geri arabama kadar biraktilar ogun eve dondum ama nasil anlatamam o oldu artik gerekmedikce evden cikamaz oldum ve bu deneyim bana bu korkuyu birakti esime gore en guvenli ulkede yasiyoruz gunde en az 1saatte 150defa kamera goruntusu aliniyormus her cadde her bine her sokak lambasinin uzerinde polislerin CCTV kamerasi var bunlar kayit almakla kalmiyor direk polisin aninda izledigi kameralar ama beni tatmin etmiyor kendimide cocugumuda resmen eve hapsettim arkadaslarima cesitli bahaneler bularak bulusmuyorum esimle disari cikiyorum dr git diyeceksiniz dr guler biliyorum ama basima gelen ucuz atlattigim ve suan sadece sizlerle paylastigim olay bende derin hasar birakti sizce abartiyormuyum yoksa her anne gibimiyim siz karar verin yorumlariniza acigim yazimi sabredip okudugunuz icin simdiden tesekkur ederim...............

canım başından geçen olay kimde olsa tedirginlik yaratır mutlaka.ama bu kadar uzun süre etkisi sürmez.nerden biliyorsun diyeceksin bendede buna benzer takıntılı durumlar çok fazla var.ailemi kaybetme korkusu,ölüm korkusu,güvensizlik,bazen temizlik....bunlar bir süre sonra saplantılı takıntıya dönüşüyor bunun tıpta adı obsesif kompulsif bozukluk.bu durumdan dolayı ilaç kullandım ve yendim ben.ve kesinlikle sana doktora gitmeyi öneririm.ayrıca doktorların işi bu neden sana gülsün ki. ilerde evden çıkamaz bir hal alırsan tamamen çok kötü olursun.baştan önlemini al.seninki başlangıçta belki ilça kullanmana bile gerek yok.lütfen kendini önemse ve sev.çocuğunun sağlıklı düşünebilen bir anneye ihtiyacı var.

canım bence biraz abartılı gibi geldi tepkilerin bence bi psikoloğa git..ben de endişeleniyorum çocuğum için yemek yerken boğazına bişey kaçar mı ya da evde bişey devrilir mi üstüne diye ama hayatı kendime böyle zindan etmiyorum..bi de doğum yapan kadınlar da psikolojik rahatsızlıklara eğilim fazlaca artıyor bundan kaynaklıdır.ben de kendimle ilgili senaryolar yazıp inanıyordum ilk doğum yaptığım sıralar hatta biraz düzelme 9 aydan sonra başladı.hormon değişimleri buna sebep oluyo çocukla birlikte hayatın değişti ama kendini eve kapatma daha kötü olursun.en kısa zamanda iyileşmen dileğiyle..

benimde genellikle bu tür düşünceler aklımda var
ben işe gelince anneme birşey olursa,babam araba kullanırken kaza yaparsa
kardeşim okuldan dönerken başına birşey gelirse..?neden böyle oluyor ben de
anlamıyorum ama bazen bu saçmalıklar had safhaya çıkıyor ben de,sanırım psikolojik
bir durum ama öyle de kötü bir devirde yaşıyoruz kii heran herşey gelebilir başımıza
üstelikte ist gibi bir yerde yaşıyorsanız..
sanırım sizde anne olmanın verdiği iç güdüyle hareket etmişşiniz her annede vardr bence bu korkular
tabi abartmamak gerek...sevgilerimle

canım benim önce şunu söyleyeyim çok şükür ne bebişine nede sana bişiy olmamış çok şükür...
yaşadığın olayın etkisiyle böle davranman gayet normal... ama artık biraz kendini toparla canımcım sürekli kötü birşey olacakmış gibi düşünme felaket senaryoları yazıp felaketi üzerine çekme...allah bebeyini sana bağışlasın inşallah güzel bir hayat geçirirsiniz

sagolun kizlar aslinda cesaretsiz biri degilim ama konu insanin cocugu olunca is degisiyormus nede olsa bizim canlarimiz onlar bize emanet Allah hepinizin cocuklarini ailelerini korusun dr gidicem tabiki sonsuza kadar eve saklanamayiz ama dunyaninda bu kadar rezil ve insani tedirgin edici hale gelmesi cok kotu kotulugun nereden hangi yonden gelecegini bilemiyor insan okudugunuz ve yorumlariniz icin cok sagolun kizkardesten otesiniz hepinizi tek tek opuyorum