SON(u)BAHAR

Geceden kalma hüzünleri, derin ümitsizliklerle sarmalayarak,dahası kendi canımızı kendimiz acıtarak kürek çekiyoruz ömür denen deryalarımızda…Umutlarımızı,ilhamlarımızı,sevinçlerimizi sandıklara saklayıp devasa kilitler vurduğumuz yetmiyormuş gibi bir de uçurumlardan yuvarlıyoruz…..Öfkelerin acıları günlük telaşların isyanları bastırdığı yapay duygulara adamışız hissiyatlarımızı…Sevdaların önüne diktiğimiz sütunlara zaman adını vermiş,alışılagelmiş tesellilerle doyurmuşuz,düşkün umutlarımızı….Tozlu raflarda unuttuğumuz hatıralardan dem vurmaya ise, cesaretimiz bile kalmamış…Laf cambazı
olmaya dünden hevesli edalarda evirip çeviriyoruz söyleyemediklerimizi…
Tek tip testiler yapıyoruz her birimiz ayrı ayrı çamurlardan….Ayrı biçilen ömürlerimizi aynı şekillendiriyoruz sanki….Hiçbirimizin diğerinden fazlası kalmıyor, herkes gibi olmaya,olduktan sonra da öylece kalmaya hiç itiraz etmiyoruz…P ek de bir şey katamadığımızı hayata,katlandığımız acılardan sonra anlıyoruz…Bi’bilsek bir kelebek edasında yaşanılası hayatlarımızı daha kozasında katlettiğimizi…….işte o an eyvahlar dökülecek dudaklarımızdan ve biz çok pişman olacağız yaşayamadıklarımızdan…

*********************************************
SEVGİLERİMLE.....