Şu içinde bulunduğum garip ruh hali depresyon mudur ki?

Devlet hastahanesinde psikologlar var gerekli görürlerse psikiyatriye yönlendiriyorlar.
 
Psikiyatriste gidin ve ilaç kullanmak konusundaki çekincelerinizi anlatın. Üniversite hastanelerinde psikoterapi için zaman ayırabilirler.
Benim naçizane görüşüm ise depresyonda olmadığınız yönünde. Yalnızca bir kayıp yaşamışsınız. Böyle hissetmeniz doğal. Bir uyum süreci yaşıyorsunuz. Hem sıcaktan da çıkmak istemiyor olabilirsiniz :) Kendinizi dışarı çıkmaya zorlayın. Arkadaşlarınızla, kardeşlerinizle kuzenlerinizle vs. plan yapın ve buna uyun. Sizi güldüren, size umut veren etkinlikler yapın.
 
Devlet hastahanesinde psikologlar var gerekli görürlerse psikiyatriye yönlendiriyorlar.

Öyle mi bilmiyordum ben hep psikiyatri var diye okumuştum. Hatta burada da bir konunun altına şöyle bir şey yazılmış;

"Şöyle bir sorun var eğer psikologa görünmek istiyorsan, psikologlar doktor olmadığı için ilk önce psikiyatristin seni muayene etmesi gerekiyor psikolog istediğini söylersin ona onlar yönlendiriyorlar. Devlet hastanesi olduğu için biraz zor yalnız, ben ağustos başında gittim kontrole taa ekime randevu alabildim psikologtan malesef."

Ama eğer dediğiniz gibiyse iyice bir araştırayım o zaman.
 
Öyle mi bilmiyordum ben hep psikiyatri var diye okumuştum. Hatta burada da bir konunun altına şöyle bir şey yazılmış;

"Şöyle bir sorun var eğer psikologa görünmek istiyorsan, psikologlar doktor olmadığı için ilk önce psikiyatristin seni muayene etmesi gerekiyor psikolog istediğini söylersin ona onlar yönlendiriyorlar. Devlet hastanesi olduğu için biraz zor yalnız, ben ağustos başında gittim kontrole taa ekime randevu alabildim psikologtan malesef."

Ama eğer dediğiniz gibiyse iyice bir araştırayım o zaman.

Hastahaneye gittiğimde ilk olarak psikolog bir test uyguladı. Buna göre ya onunla devam edecektim ya ilaç için psikiyatriye yönlendirecekti. Psikiyatriye gittim. Sonra MR ve EKG çekildi.
 
Öyle mi bilmiyordum ben hep psikiyatri var diye okumuştum. Hatta burada da bir konunun altına şöyle bir şey yazılmış;

"Şöyle bir sorun var eğer psikologa görünmek istiyorsan, psikologlar doktor olmadığı için ilk önce psikiyatristin seni muayene etmesi gerekiyor psikolog istediğini söylersin ona onlar yönlendiriyorlar. Devlet hastanesi olduğu için biraz zor yalnız, ben ağustos başında gittim kontrole taa ekime randevu alabildim psikologtan malesef."

Ama eğer dediğiniz gibiyse iyice bir araştırayım o zaman.
Bu yorum doğru. Psikolojik şikayetlerin kökeninde biyokimyasal ya da anatomik bir bozukluk olabilir ve bu ihtimali elemek ya da gerekli ise tedavi etmek için öncelikle bir hekime(psiki-yatr (iatros=doktor)) başvurmak gerekir.
Bahsettiğim türden bir sorun yoksa o zaman klinik psikologlara yönlendirilir.
 
Psikiyatriste gidin ve ilaç kullanmak konusundaki çekincelerinizi anlatın. Üniversite hastanelerinde psikoterapi için zaman ayırabilirler.
Benim naçizane görüşüm ise depresyonda olmadığınız yönünde. Yalnızca bir kayıp yaşamışsınız. Böyle hissetmeniz doğal. Bir uyum süreci yaşıyorsunuz. Hem sıcaktan da çıkmak istemiyor olabilirsiniz :) Kendinizi dışarı çıkmaya zorlayın. Arkadaşlarınızla, kardeşlerinizle kuzenlerinizle vs. plan yapın ve buna uyun. Sizi güldüren, size umut veren etkinlikler yapın.

Umarım dediğiniz gibidir, depresyonda olma fikri nedense ürkütüyor beni.
Biraz ters bir dönemde doğmuşum sanırım yaşıma en yakın kuzenlerim ya benden 12 yaş büyük ya da 10 yaş falan küçük :) Hepsi evli barklı, kendi dünyalarındalar kısaca. Kardeşim de yok tek çocuğum. Bu döneme kadar kadar bu eksiği hep arkadaşlarımla kapattım da dediğim gibi bu dönem pek eskisi gibi bir araya gelemiyoruz, herkesin ayrı bir telaşı var. Tek başıma bir şey yapmayı da sevmiyorum evde tıkılıp kaldım, duvarlarla bakışıp duruyoruz :)

Hastahaneye gittiğimde ilk olarak psikolog bir test uyguladı. Buna göre ya onunla devam edecektim ya ilaç için psikiyatriye yönlendirecekti. Psikiyatriye gittim. Sonra MR ve EKG çekildi.

Teşekkür ederim, tekrar bir araştırayım o halde.

Bu yorum doğru. Psikolojik şikayetlerin kökeninde biyokimyasal ya da anatomik bir bozukluk olabilir ve bu ihtimali elemek ya da gerekli ise tedavi etmek için öncelikle bir hekime(psiki-yatr (iatros=doktor)) başvurmak gerekir.
Bahsettiğim türden bir sorun yoksa o zaman klinik psikologlara yönlendirilir.

Bu yorum doğruysa o zaman önce bir psikiyatriye başvurayım ona da ilaç kullanmak istemediğimi anlatayım belki psikoloğa yönlendirir. Gerçi devlet hastanesinde süreçler çok yavaş ilerliyor. Randevu tarihim gelene kadar kendi kendime çıkarım herhalde bu psikolojiden.
 
Ben olsam annemle bir tanıdığa gezmeye giderdim :) Çay-kahve içip yalandan iki fal bakabileceğiniz birileri yok mu? Anne tam bir joker. Anne ile yürüyüş, anne ile denize girmek, anne ile dizi izlemek...(Ben annemi özledim parazit yapıyorum afedersiniz)
 
Ben olsam annemle bir tanıdığa gezmeye giderdim :) Çay-kahve içip yalandan iki fal bakabileceğiniz birileri yok mu? Anne tam bir joker. Anne ile yürüyüş, anne ile denize girmek, anne ile dizi izlemek...(Ben annemi özledim parazit yapıyorum afedersiniz)

İşte keşke yapabilsek ama annemle aramızda pek öyle arkadaşmış gibi bir durumumuz yok. Asıl psikolojik destek alması gereken o aslında ama kesinlikle kabul etmiyor. Evdeki problemlerimin zaten en büyük nedeni ondan kaynaklı. Ah onları bir aşabilsek ben zaten ev hayatını da seven bir insanım ama bu şekilde olunca evde durmak da istemiyor insan. Anneniz sizle arkadaş gibi sanırım, çok şanslısınız o yüzden :)
 
İşte keşke yapabilsek ama annemle aramızda pek öyle arkadaşmış gibi bir durumumuz yok. Asıl psikolojik destek alması gereken o aslında ama kesinlikle kabul etmiyor. Evdeki problemlerimin zaten en büyük nedeni ondan kaynaklı. Ah onları bir aşabilsek ben zaten ev hayatını da seven bir insanım ama bu şekilde olunca evde durmak da istemiyor insan. Anneniz sizle arkadaş gibi sanırım, çok şanslısınız o yüzden :)
Siz de belki babanızdan yana şanslısınızdır? Ya da teyze, amca, dayı vs. ... Uzun zamandır aramadığınız, ziyaret etmediğiniz kimseleri arayın, ziyaret edin. Mutlu olurlar, size de bulaşır :) Anladığım kadarıyla boş vaktiniz var, kıymetini bilin :)
 
merhaba
bence de ilaç kullanmana gerek yok. hiç o toplara girme. benim bildiğim kadarıyla sadece psikologları olan devletin merkezleri var. adını unuttum şimdi. ama randevu almak çok zormuş haberin olsun. sen bunu kendin de atlatırsın gibi geliyor bana.
evet erkek arkadaşından ayrılman tetiklemiş durumu. ama şöyle düşün;seni istemeyeni ,sen de isteme. kendini suçlama. sana değer vermemesi ya da sevmemesi kendi sorunu. bence zamanla geçer bu durum
şimdi yapacağın şey;temiz hava almaya çık,yanında kitabını götür. spora yazıl, dansa yazıl. yabancı dil öğren.müzik dinle( slow olmasın:) ) niye kendine "ölü toprağı serpilmiş" lafını yakıştırıyorsun ki? sen gençsin. at bu ağırlığı üzerinden
 
Siz de belki babanızdan yana şanslısınızdır? Ya da teyze, amca, dayı vs. ... Uzun zamandır aramadığınız, ziyaret etmediğiniz kimseleri arayın, ziyaret edin. Mutlu olurlar, size de bulaşır :) Anladığım kadarıyla boş vaktiniz var, kıymetini bilin :)

Evet şimdilik boş vaktim var yeni mezun oldum, üşenmezsem yavaş yavaş iş aramaya başlıcam :) Tavsiyelerini de dikkate alıcam çok teşekkür ederim desteğin için :KK68:

merhaba
bence de ilaç kullanmana gerek yok. hiç o toplara girme. benim bildiğim kadarıyla sadece psikologları olan devletin merkezleri var. adını unuttum şimdi. ama randevu almak çok zormuş haberin olsun. sen bunu kendin de atlatırsın gibi geliyor bana.
evet erkek arkadaşından ayrılman tetiklemiş durumu. ama şöyle düşün;seni istemeyeni ,sen de isteme. kendini suçlama. sana değer vermemesi ya da sevmemesi kendi sorunu. bence zamanla geçer bu durum
şimdi yapacağın şey;temiz hava almaya çık,yanında kitabını götür. spora yazıl, dansa yazıl. yabancı dil öğren.müzik dinle( slow olmasın:) ) niye kendine "ölü toprağı serpilmiş" lafını yakıştırıyorsun ki? sen gençsin. at bu ağırlığı üzerinden

Evet bende ilaç kullanma taraftarı değilim bir şeyleri kendimi uyuşturarak atlatmak yerine, kendi çabamla atlatmayı tercih ediyorum ama henüz o çaba için enerji bulamıyorum tek sorun orada.

Normalde herkese " ya bir erkek için üzülmeye değer mi " diye ahkam keserken kendime onu uygulayamıyorum işte. Belki de daha yeni diye böyle umarım yakında atlatırım. Sadece ayrılığımız ters bir zamana denk geldi ve beklemediğim bir şekilde oldu o yüzden sarsıldım galiba biraz.

Teşekkür ederim tavsiyelerin için. Kurslara gitmek en güzeli de maddi olarak pek uygun değilim şu an. En iyisi ücretsiz kursları araştırayım yaz ayında açılıyor mu bilmiyorum ama kış döneminde belediyelerin falan açtığı kurslar oluyordu. Aslında vaktimi ingilizce çalışarak değerlendirsem güzel olacak, kullanmaya kullanamaya unutuyorum şu nankör dili :)
 
bak sen zaten yolunu çizmişsin :KK66:

ismek tarzı kursları soruyorsun eylül de açılıyor. o zamana kadar kendini meşgul edecek şeyler bulabilirsin
 
X