- 23 Kasım 2008
- 1.893
- 6.360
- 683
Evet aynen söylediğiniz gibi. O çıkılan bu yemekleri de mesainin devamı olarak görüyor ve tavrının nedeni işine saygı göstermediğimi düşünmesi. Zaten hep der terfileri senin sayende değil, sana rağmen aldım diye.
Evet aynen söylediğiniz gibi. O çıkılan bu yemekleri de mesainin devamı olarak görüyor ve tavrının nedeni işine saygı göstermediğimi düşünmesi. Zaten hep der terfileri senin sayende değil, sana rağmen aldım diye.Şimdi siz kesinlikle haklısınız !Bu konuda hepimiz aynı fikirdeyiz ama .Erkeklerin algıları bizimkinden çok farklı yemeğe gittiği iş arkadaşlarıysa o hala işini yaptığını mesaisinin devam ettiğini düşünüyor ve vicdan muhasebesinde sürekli kendini haklı görüyor.Sizin söylediklerinizi sitem olarak değerlendiriyor bu yüzden değişimler yapay. Nitelikli bir düşünceye sahip olabilmesi için ilk önce siz hariç profesyonel birinden destek alarak mesai saatleri dışında iş yoktur kavramını benimsetmesi gerekiyor .Bu sorun pek çok erkekde malesef ki var .Size göre ciddi problemler eşinizde aynı algıyı yaratmıyorsa asıl sorun olan işini fazla önemsemesini ortafan ortadan kaldırınca,çevresindeki herşeye belki daha dikkatli olmaya başlayacak.Birde bunun yanı sıra eşinizin kafasındaki size olan güçlü imajını silmelisiniz en mükemmel yaptığınız herşeye karşı ben yapamam diye destek isteyin biraz beceriksiz görünmeniz kaygılanmasına sebep olabilir. ..
Evet gece bile çalar telefonları. Yoğun çalışıyor gerçekten hakkını yemeyeyim şimdi. Ama yemeğe gitme zorunluluğu yok ki. Gelemiyorum çocuk hasta bu kadar.haklısın nokta.
eşin ailesini önemsemiyor bu.
ayrıca işkolik olduğuna emin misin?
sırf eve geç gitmek için iş yerinde oyalanan adamlar varmış sevgilim anlatmıştı da ben şok olduydum. insan işten kendini eve nası atmak istemez diye.
ev çocuk gürültüsünden kaçmaya çalışıyor olmasın?
Iyi akşamlar herkese. 10 senelik evlîyim, 5 sene de flört toplam 15 senedir eşimle birlikteyim. Ben öğretmenim eşim de bir fabrikanın bilgi işlem yöneticisi. Eşim iyi bir insandır, çocukları ile ilgili bir babadır, sakindir vs vs.
Son 2 yıldır baş gösteren bir problemle ilgili danışıyorum sizlere. Belki öncesi de vardı ama tek çocuk, daha uygun çalışma saatleri derken benim için katlanılabilir oluyordu belki de. Bu yüzden gidişatı farkedemedim.
Eşim iş kolik bir insan. Öyle ki bıraksak fabrikadan eve gelmeyecek. Sadece fabrikayla kalsa iyi. Haftada en az bir gün müşterilerle, çalışanlarla ya da diğer idarecilerle çıkılman yemekler var bir de.
Önceden taciz yöntemini kullanıp mesaj yağmuruna tutuyordum ama son 1 yıldır kendisi aramazsa aramıyorum bile. Öyle ki bazen akşam 8'e kadar hiç konuşmamış oluyoruz. İşin kötüsü artık üzüldüğümde, heyecanlandığımda eşimi aramak aklıma bile gelmiyor.
Tabi bu arada evin tüm yükü (temizlik, büyük kızın kursları, ödev kontrolü, küçükle oyun zamanı, alışveriş, hastalandıklarında doktor ziyareti) benim üzerimde. Artık yoruldum hem de çok.
En son Perşembe günü, ertesi gün çalışanlarla yemeğe gitmeyi planladıklarını söyledi. Uygun mu senin için diye sordu. O hafta 2 kızımızda ateşlendi. Her ikisi için farklı günlerde sabahladım. Üstüne ben de hastalandım. Bu yüzden "yarın olmasın lütfen, hava da soğuk. Sıcacık evimizde film keyfi yapalım" dedim. Neyse bakarız dedi eşim. Ama ertesi gün okulda büyük kızımın burnu kanamış. Kanama deyince damla damla sanmayın. Kılcal damarları hassas. Ili senedir gitmediğimiz doktor kalmadı. Kanadığı zaman musluktan boşanır gibi akıyor ve durduramıyoruz. Okula gidip kızımı aldım ama çocuk tanınmaz halde. Doktora götürdüm, yakmaktan başka çare yok o da çözüm değil dediler. Neyse yaktırıp eve geldim. Eşime haber verdim. Eşim dedi ki ben de yemeğe gidiyordum şimdi. E karar vermedik ki üstüne burnu kanamış kızımızın. Nitekim o gece 2 kez daha kanadı. Eşim mesaj atıyor. Nasıl nehir diye? Ben de umrunda mıydı diye cevapladım. O günden beri konuşmuyoruz. Kızlar uzun oldu belki ama haksız mıyım? Lütfen fikir verin.
Eşim balık burcu. Aslında bir süre öncesine kadar evcimen bir adamdı. Ne oldu da bu hale geldik anlamadım. Küçük bir ilçe de çalışıyoruz ve buradaki iş imkanları kısıtlı. Açıkçası eşim için çalışılacak tek yer bu fabrika. Belki de bu yüzden bu kadar asılıyor. İşini kaybederse şehir değiştirmek zorunda kalırız, düzenimiz bozulur diye korkuyor.Siz haklısınız eşiniz oğlak yada yay burcumu diye düşündüm yavaş yavaş eşinize görev verin derim evle ilgili sorumluluk hissetsin
Evet haftada bir iş yemeği çok değil söylediğiniz gibi. Ama haftada 1-2 gün de gece yarılarına kadar mesaileri oluyor. Sadece salı ve Perşembe Günleri kızımızın jimnastik dersi için 7 de gelir. Küçük kızın uyku saatiyle çakıştığı için. O günlerde de fabrikaya uzaktan bağlanıp gece 3-4'e kadar çalışır.O gün için haklısın, o gün gitmeyebilirdi... ama genel olarak haftada bir iş yemeği normal bence... tabii evin tüm işini çocukların tüm sorumluluklarını sana yıkması normal değil, bu konularda seni biraz rahatlatsa eminim iş yemekleri çokta canını sıkmazdı... bence çocukların ve evdeki işlerin bi kısmını eşinin yapmasını sağlamalısın
Evet haftada bir iş yemeği çok değil söylediğiniz gibi. Ama haftada 1-2 gün de gece yarılarına kadar mesaileri oluyor. Sadece salı ve Perşembe Günleri kızımızın jimnastik dersi için 7 de gelir. Küçük kızın uyku saatiyle çakıştığı için. O günlerde de fabrikaya uzaktan bağlanıp gece 3-4'e kadar çalışır.
Seni cok iyi anliyorum esimde boyle rshattir herseyi ben yuklenirim benimkinin tek farki cocuklar dr gidicekse hemen gelir diger turlu herseyle ben ilgilenirdim bu sene bebek oldu ben cikamiyorum onun icin buyuk kizimin herseyiyle esim ilgileniyor 4 aydir ama ben cikmaya baslayinca yinebende olacak herseyDefalarca konuştuk. Artık alıştım sensiz hayata, bu kötülüğü niye yapıyorsun ilişkimize dedim. Her defasında bana hak veriyor. Birkaç günlük yapay değişimler sonra yine aynı.
eşininki iş koliklikten çıkmış bence. evladınının burnu şırıl şırıl kanıyor o yemek derdinde pes yani. seni gazlamak istemiyorum ama böyle yapana damı eve almazdım ben.
diğer konularda maalesef sizin hatanız. adamı rahatlığa alıştırmışsınız çok fazla. 2 çocuğun bütün sorumluluğunu tek başına üzerinize almanız büyük fedakarlık.[/ size karşı davranışlarında bir değişiklik var mı peki
Aldatılma gibi bi durum sözkonusu değil gibi duruyor.tavrınızı koyun.güzelce karşınıza alıp konuşun.yetemiyorum tükendim artık deyin.eğer aynı şekilde devam ederse başka bir yol bulmanız gerekecek.bi ömür böyle gider mi gitmez mi karar sizinHayır genel anlamda başka bir sorun yok. Sürprizli bir adamdır. Karaoke seviyorum diye karaoke seti almış çocuklara da ayrı mikrofon geçen gün. Ya da beni mutlu etmek için iş seyahatlerinde riske girip benim sevdiğim mağazalardan bir dolu alışveriş yapıp gelir. Cinsel anlamda da genelde daha istekli olan odur açıkçası.
Kesinlikle haklısın aynı dertten ben de muzdaribim canım,yalnızca çalışıp eve para getitmeyi babalık sanan bir kocam var. Çözümü bilen varsa duymak isterim.Iyi akşamlar herkese. 10 senelik evlîyim, 5 sene de flört toplam 15 senedir eşimle birlikteyim. Ben öğretmenim eşim de bir fabrikanın bilgi işlem yöneticisi. Eşim iyi bir insandır, çocukları ile ilgili bir babadır, sakindir vs vs.
Son 2 yıldır baş gösteren bir problemle ilgili danışıyorum sizlere. Belki öncesi de vardı ama tek çocuk, daha uygun çalışma saatleri derken benim için katlanılabilir oluyordu belki de. Bu yüzden gidişatı farkedemedim.
Eşim iş kolik bir insan. Öyle ki bıraksak fabrikadan eve gelmeyecek. Sadece fabrikayla kalsa iyi. Haftada en az bir gün müşterilerle, çalışanlarla ya da diğer idarecilerle çıkılman yemekler var bir de.
Önceden taciz yöntemini kullanıp mesaj yağmuruna tutuyordum ama son 1 yıldır kendisi aramazsa aramıyorum bile. Öyle ki bazen akşam 8'e kadar hiç konuşmamış oluyoruz. İşin kötüsü artık üzüldüğümde, heyecanlandığımda eşimi aramak aklıma bile gelmiyor.
Tabi bu arada evin tüm yükü (temizlik, büyük kızın kursları, ödev kontrolü, küçükle oyun zamanı, alışveriş, hastalandıklarında doktor ziyareti) benim üzerimde. Artık yoruldum hem de çok.
En son Perşembe günü, ertesi gün çalışanlarla yemeğe gitmeyi planladıklarını söyledi. Uygun mu senin için diye sordu. O hafta 2 kızımızda ateşlendi. Her ikisi için farklı günlerde sabahladım. Üstüne ben de hastalandım. Bu yüzden "yarın olmasın lütfen, hava da soğuk. Sıcacık evimizde film keyfi yapalım" dedim. Neyse bakarız dedi eşim. Ama ertesi gün okulda büyük kızımın burnu kanamış. Kanama deyince damla damla sanmayın. Kılcal damarları hassas. Ili senedir gitmediğimiz doktor kalmadı. Kanadığı zaman musluktan boşanır gibi akıyor ve durduramıyoruz. Okula gidip kızımı aldım ama çocuk tanınmaz halde. Doktora götürdüm, yakmaktan başka çare yok o da çözüm değil dediler. Neyse yaktırıp eve geldim. Eşime haber verdim. Eşim dedi ki ben de yemeğe gidiyordum şimdi. E karar vermedik ki üstüne burnu kanamış kızımızın. Nitekim o gece 2 kez daha kanadı. Eşim mesaj atıyor. Nasıl nehir diye? Ben de umrunda mıydı diye cevapladım. O günden beri konuşmuyoruz. Kızlar uzun oldu belki ama haksız mıyım? Lütfen fikir verin.
Eşim balık burcu. Aslında bir süre öncesine kadar evcimen bir adamdı. Ne oldu da bu hale geldik anlamadım. Küçük bir ilçe de çalışıyoruz ve buradaki iş imkanları kısıtlı. Açıkçası eşim için çalışılacak tek yer bu fabrika. Belki de bu yüzden bu kadar asılıyor. İşini kaybederse şehir değiştirmek zorunda kalırız, düzenimiz bozulur diye korkuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?