Tek Kızım - Gurbete Gelin Gidiyorum - Ailem Üzgün :(

R

Roselin

Ziyaretçi
Derdimi paylaşmak istedim.çünkü bu sıkıntı beni bitiriyor.bikaç yıl önce nişanlımla tanıştım.sevdim.evlenmeye karar verdik.ama o memleketimden 1000 km başka bi şehirde oturuyor.o zamanlar bunu hiç düşünmemiştim.öğreciydik.bu beni hiç rahatsız etmemişti.fakat ünv bittikten sonra eve döndüm,evde tek kızım ve geçen zaman içinde aileme bağlılığım arttı onların da bana.nişanlandık.şimdi düğün vakti yaklaşıyor.babam beni değil uzak bir şehre memlekette başka bir ilçeye bile gelin göndermezdi.sırf ben istedim diye razı oldu.nişanlımın işi nedeniyle de benim memleketimde ikamet etmemiz imkansız.şimdi iki arada bi derede kaldım.çok üzlüyorum.ailem hele de babam çok üzülüyor gidiceme.zaten sık sık gelemicek maddiyattan dolayı.o kadar üzülüyorum ki rüyamda bile ağladm geçen.napıcamı bilemiyorum.evleniceme sevinemiyorum bile.içimi dökmek istedim :KK43:
 
canım herkes ailesinin dizinin dibinde olamıyor maalesef.. üzülmek üzüntü getirirmiş bu kadar üzülme Allah huzur,mutluluk versin ailenin evinden çıkınca 1000 kilometrede olsa 100 kilometrede olsa aynı olacak nasılsa..
 
Canım benim ya herşeyin hayırlısı.
Hepimiz birgün yuvamızdan uçup gidicez, belki yakın belki uzak bir yere önemli olan aile içi huzur. Seni sevdiğin kişiye vermişler demek ki düzgün birisi. İşinden dolayıda gurbete gitmen gerekicek kaderin bu şekildeymiş. Hem belki durumunuz çok iyi olur sürekli aileni ziyarete gidersin. Benim annem çoğumuz anneside gurbete gitmişler kim babam üzülecek diye geri dönmüş ki. Allah sabrını verir canım babanada, sanada, ailenede. Zamanla alışılır yeter ki mutlu bir evliliğin olsun.... :1hug:
 
İnşallah çok kafam karışık hem de çok
 
bende tek kızım seningibi oldu atnı
istanbuldan elazığa gelin geldim
açıkçası ben çok fazla üzülmedim çünkü yanımda sevdiğim insan vvardı ve artık aile olmuştuk
ama annem ilk aylarda mahvoldu
sık sık gelip gittim ve alıştık
bide çoğaldık (iki torun) artık bizden bıktılar

yani kafana takma herşey yoluna girecektir
 
eğer seviosan mutlu olacağına inanıosan ve o çevreye ailesine vs ayak uydurabilceksen ailende alışacaktır bu duruma
sonuçta sevdiğin biriyle güzel bi evlilik yaptıığını gördüklerinde tüm üzüntüler unutulup gidecektir
 
cnm neden bu kadar üzülüyosunki inanki senin durumunda okadar çok insan varki.bunlardan biride benim.alışmasam ben alışmazdım.ama insanoğlu herşeye alışıyor.helede çok sevdigin bir eşin varsa herşeyin üstesinden geliyosun.allah saglık versin yeterki herkes saglıklı olsun evinin ocagının başında olsun.takma kafana tokadan başka bişey :)))))))) sevgiler....
 
ah canim,ben 98 de buraya geldim.........
gurbet gelini olmak ne demek cok iyi bilirim,,,,,,,,,
Allah kolaylik versin sana.....
mutluluklar dilerima.s.
 
allah hayırlısını versin cnm bende gurbete gelin geldim 8 saat mesafe .tek kızım bende.ailem sık gelemiyor ben gidip geliyorum arada.ben hepten gurbettyim.eşim de bırakıp gidiyor.göreve nöbete bak gene yok.denizci benim eşim :KK43: bizler napalım evlenip te gurbette olanlar yapayalnız olanlar.eninde sonuna evlinip gidicez baba evinden hayatın kanunu bu cnm
 
eee canım ayaklarının ustunde durmayı ogreneceksın artık.sen yuvanı bırakıp kendı evının yuvanın kadını olacaksın.
omrunun sonuna kadar aılenın yanında olamazsın kı ne yazıkkı onlarda senın yanında olmayacak.bu dunyada herkes enınde sonunda kendı aılesını kuracaktır.
senın aılende bundan sonra esın sen ve ılerıde cocuklarınız olacaktır.
baska bır deyısle ya bu deveyı gudeceksın yada bu dıyardan gıdeceksın......
 
Ben de ailemden uzak bir yere gittim.Burada kimsem yok.Çok zorluk çekiyorum.Doğup büyüdüğüm yeri o kadar çok özlüyorum ki...Burada yıllar nasıl geçecek bilmiyorum.Eşimi kandırıp canım memleketime dönmezsem tam anlamıyla mutlu olamayacağım.Dünyaya bir kez geliyoruz ve ben bağımın olduğu yerde yaşamak istiyorum.Çok iyi düşünün.Hiç de kolay değil,pişman olmanızı istemem.:eek:
 
offf canım offf .... yaramı deşdin Roselincim... bende 4 sene önce nişanlımla tanıştım.bana da ilk başlarda gurbete gitmek zor gözükmüyordu.ama yüzükleri taktığımız günden beri ailemi bırakıp gitmeyi düşünmek beni çok yıpratıyor.kimseye belli etmiyorum ama gizli gizli ağlıyorum devamlı. :çok üzgünüm: bende tek kızım.ve küçük kardeşimde yok.2 abim var ve ikiside evli evleri ayrı.ben de gidersem annem ve babam ikisi kalacak...annemle babamla bir arkadaş gibiyiz biz.arkadaşlarımdan çok annemle dışarıya çıkıp gezmeyi,onunla alışveriş yapmayı,onunla vakit geçirmeyi tercih ederdim, ediyorum da... ben Kayseriden Ankaraya gideceğim tıpkı 35 sene önce annem gibi... ama annemler 10 sene sonra Kayseriye döndüler.bende dualar ediyorum bikaç ay sonra eşimle beraber kayseriye dönmüp buraya yerleşmek için. belki zor belki imkansız ama umudumu kaybetmek istemiyorum... ne de olsa insan umut ettikçe yaşarmış...

uzakta olsa gurbette olsa çok şükür hayattalar canım.ben bununla teselli buluyorum.ya hayatta olmasalardı (Allahım Korusun) o zaman ömür boyu hergün gurbetlik olurdu.Rabbim büyük. Allah omuzlarımıza kaldıramayacağımız yükler yüklemezmiş... canları sağolsun yeter ki, ayda bir iki ayda bir görmeye razıyım ben.canları sağolsun canları sağolsun canları sağolsun a.s. a.s. a.s.
 
Canım sen yıne ıyısın ben almanyadan türkıyeye gelın geldım benneyaptımki aılem almanyada ben burada tek basıma o kadar zorkı ama ınsan alısıyo:asigim: daha 5ay oldu evlenelı aılemı 1kere gördüm senağlama ama hıc pısman degılım cünkü ben burda mutlu oldugum sürece aılemde mutlu ve akılları bende kalmıo hergün benı arıyorlar allah razı olsun onlardan cok sevıyorum onları yaaaa :asigim::asigim::asigim: esımın aılesıde cok ıyı :asigim:
canım hıc kafana dert etme bunu güzel günler senı beklıyor a.s.
 
Derdimi paylaşmak istedim.çünkü bu sıkıntı beni bitiriyor.bikaç yıl önce nişanlımla tanıştım.sevdim.evlenmeye karar verdik.ama o memleketimden 1000 km başka bi şehirde oturuyor.o zamanlar bunu hiç düşünmemiştim.öğreciydik.bu beni hiç rahatsız etmemişti.fakat ünv bittikten sonra eve döndüm,evde tek kızım ve geçen zaman içinde aileme bağlılığım arttı onların da bana.nişanlandık.şimdi düğün vakti yaklaşıyor.babam beni değil uzak bir şehre memlekette başka bir ilçeye bile gelin göndermezdi.sırf ben istedim diye razı oldu.nişanlımın işi nedeniyle de benim memleketimde ikamet etmemiz imkansız.şimdi iki arada bi derede kaldım.çok üzlüyorum.ailem hele de babam çok üzülüyor gidiceme.zaten sık sık gelemicek maddiyattan dolayı.o kadar üzülüyorum ki rüyamda bile ağladm geçen.napıcamı bilemiyorum.evleniceme sevinemiyorum bile.içimi dökmek istedim :KK43:

Offf canım ya :a015: çok üzüldüm şimdi....

Çünkü aynı senin yaşadıklarını yaşadım harfi harfine.

Tek kız olmam, eşimin işi nedeni ile, babam benim için razı olması ile aynı yaşadıklarımız.

Tek fark ben daha yakın bir şehire geldim. Nişanlıyken aynı şekilde çok üzgündüm.

Evleniceğime hiç sevinemedim bile:a015:

Hatta psiklojik destek bile aldım. Ama sonunda geldim 8 aydır burdayım.

Acı bir şey söyleyeceğim ve hala alışmadım.Çünkü İstanbul gibi bir yerden daha küçük bir

şehire gelmek, artı ailemden uzaklaşmak çok zor geldi bana. Ama eşine çok iş düşüyor.

Umarım sana destek olur...

Sana tavsiyem bu güzel günlerini kendine zehir etme. Eğer başka bir yerde

yapamayacağından eminsen başından dön. Ama sevdiğin insanıda unutma.

Valla ben kendimi üzdüğümle kaldım. Paşa paşada geldim. Eğer eminsen sevginden fazla

derin düşünme derim. Gelemezler, uzak yada maddiyat sorun olur diye düşünme.

Allah yardımcın olsun....
 
sen huzurlu ol
mutlu ol
babanlarda mutlu olur
 
Ben de ailemden uzak bir yere gittim.Burada kimsem yok.Çok zorluk çekiyorum.Doğup büyüdüğüm yeri o kadar çok özlüyorum ki...Burada yıllar nasıl geçecek bilmiyorum.Eşimi kandırıp canım memleketime dönmezsem tam anlamıyla mutlu olamayacağım.Dünyaya bir kez geliyoruz ve ben bağımın olduğu yerde yaşamak istiyorum.Çok iyi düşünün.Hiç de kolay değil,pişman olmanızı istemem.:eek:

Haklısın canım. İnsanın bir yanı yarım kalıyor.

Hiç kolay bişey değil. Yaşayan biliyor malesef. Bende eşime diyorum ki

Ben ömrümün sonuna kadar burda yaşamıcam. Bundan eminim. bu mümkün değil.

Çok zor çokkk......
 
Ah canim benim..
Annemle okuduk bu yaziyi, annemde nerdeyse aglayacak sende gidersen ben mahvolurum dedi.
Ama kizdim, anne dedim bak ne güzel saglikliyim, okuyorum, ve gittigim yerde mutlu olacaksam ne mutlu sana.
Dizinin dibinde olupta mutsuzda olabilirim, Allah göstermesin.

Simdi belki zor olur ama zamanla alisirsin.

Benim arkadasim yazin evlendi, yurtdisindan Türkiyeye tasindi, oda tek evin tek kizi, 5 aydir görmüyor ailesini. Herseyini birakti burda, ailesini arkadaslarini herseyi.. ve sevdigi insanla evlendi, simdi cok mutlular Allah bozmasin.

Hayat bu canim. Bir sekilde alismalisin. Türk toplumunda cocuklar aileye cok bagli, özellikle kizlar, bu nedenle evlendigimizde zorlaniyoruz. Bu cok normal birsey, herseyin bir alisma süreci var.
Annende sende mutlaka alisirsiniz:KK66:
 
cnm çok zor bende şehir dışına gelin geldim ve evlenmeden önce derdimki oh gidiyorum dıye sevınırdım (yasadıgım yer kucuk oldugu ıcın cok sıkılmısdım ordan onun ıcın dıyordum )ama inan geldığım gunden beri memleketimi samsunumu sayıklıyorum cunku butun ailem hersey orda burda hıc arkadasım yok esımın ailesı dısında tanıdıgım kımse yok 2 sene olcak evlenelı ama olmuyor gurbet zor bende evın tek kızıydım babam benı degıl sehır dısına abımlere kalmaya gondermezdı cnm benım ben evlendıkten sonra kımseyle konusmamıs bır sure bunu bana oldukten sonra dedıler kı evlendıkten 1.5 ay sonra kalp kirızınden oldu hep kendımı sucladım cnm ama hayat mecbur gelın olacak her kıs ama yakın ama uzak umarım mutlu olursunda gurbetlık o kadar ıcını yakmaz cnm
 
Derdimi paylaşmak istedim.çünkü bu sıkıntı beni bitiriyor.bikaç yıl önce nişanlımla tanıştım.sevdim.evlenmeye karar verdik.ama o memleketimden 1000 km başka bi şehirde oturuyor.o zamanlar bunu hiç düşünmemiştim.öğreciydik.bu beni hiç rahatsız etmemişti.fakat ünv bittikten sonra eve döndüm,evde tek kızım ve geçen zaman içinde aileme bağlılığım arttı onların da bana.nişanlandık.şimdi düğün vakti yaklaşıyor.babam beni değil uzak bir şehre memlekette başka bir ilçeye bile gelin göndermezdi.sırf ben istedim diye razı oldu.nişanlımın işi nedeniyle de benim memleketimde ikamet etmemiz imkansız.şimdi iki arada bi derede kaldım.çok üzlüyorum.ailem hele de babam çok üzülüyor gidiceme.zaten sık sık gelemicek maddiyattan dolayı.o kadar üzülüyorum ki rüyamda bile ağladm geçen.napıcamı bilemiyorum.evleniceme sevinemiyorum bile.içimi dökmek istedim :KK43:

canım ya bu kadar üzülme her genç kız birgün baba evinden çıkar...
bak sevdiğin adamla evleniyorsun önemli olanda bu değilmi sence...:nazar:
kim anne ve babasının dizinde durmuşki...
gidip gelirsiniz bi süre sonrada alışırsınız merak etme...
sen eşinle mutlu olmaya bak....
inan sen eşinle mutlu olursansa,ailen daha çok sevinip mutlu olacaklardır...
burda bazı kişileri tanıyorum anne babası burnunun önünde oturuyo ve kocaları ailesiyle görüştürmüyo...
hadi sil gözünün yaşını aileni sen teselli edeceksin ,onlar senin üzüldüğünü gördükçe daha çok üzülmeye başlıyorlar...:teselli:
 
Tek kız da olsan beş kız da olsan farkeden bir şey yok..Evlat özlenir..Kimse evladını sokakta bulmuyor...
Biz 3 kız kardeşiz..Ben en küçükleriyim..Hepimiz el üstünde tutulduk ama 1 imiz hariç ben ve ortanca ablam başka şehirlere gelin gittik...Ben neredeyse 6 aydır ailemin yanına gidemiyorum..Burada hiçkimsem yok...Yaşadığım şehre de alışamadım ve çok özlüyorum İzmirimi...senağlamaAma önemli olan mutlu olmam..Evliğiminin huzurlu olması..Bazan buarada öyle şeyler okuyorum ki Allaha ne kadar şükretsem az diyorum..Nişanlın iyi ve kıymet bilen bir insansa neresi olursa yuvan orada mutlu olursun...Eğer karşındaki insan kıymet bilmez biriyse ailenin kapı komşusu bile olsan mutsuz hissedersin kendini..Mesafe şehirse,ülkeyse aşılır bir şekilde...Ama kalplerde beyinlerde mesafe varsa ,işte o çok zor...Allah hayırlısını versin inşallah...
 
X