Ankaraya ilk geldiğimde 8 kişinin kaldığı küçücük bir odada kaldım.
Enteresan kızların olduğu, 8 kişilik bir oda.
Daha sonra 4 kişilik bir odaya çıkmıştım, o 4 kişilik oda
bana dünyanın en ferah, en geniş, en aydınlık yeri gibi gelmişti.
Hissettiklerimi asla unutmam.
Kocatepe camisini gören odamızda, caminin ışıklarına bakarak sevinçten ağlamıştım.
Daha sonra, o 4 kişilik oda küçük gelmeye başladı bana, anneme açıp ağlıyodum bu sefer, daracık yerde 4 kişi
nasıl yaşanır diye..Sonra 2 kişiliğe çıktım, sonra..
Kendime ait bir evim var şimdi. Tek başıma yaşadığım koskoca bir ev. Şimdi o günleri anımsayıp gülümsüyorum.
Sanırım Allah, sabır ve şükreden her kulunun yüzüne bakıyor,onu yalnız bırakmıyor.
Enteresan kızların olduğu, 8 kişilik bir oda.
Daha sonra 4 kişilik bir odaya çıkmıştım, o 4 kişilik oda
bana dünyanın en ferah, en geniş, en aydınlık yeri gibi gelmişti.
Hissettiklerimi asla unutmam.
Kocatepe camisini gören odamızda, caminin ışıklarına bakarak sevinçten ağlamıştım.
Daha sonra, o 4 kişilik oda küçük gelmeye başladı bana, anneme açıp ağlıyodum bu sefer, daracık yerde 4 kişi
nasıl yaşanır diye..Sonra 2 kişiliğe çıktım, sonra..
Kendime ait bir evim var şimdi. Tek başıma yaşadığım koskoca bir ev. Şimdi o günleri anımsayıp gülümsüyorum.
Sanırım Allah, sabır ve şükreden her kulunun yüzüne bakıyor,onu yalnız bırakmıyor.
Son düzenleyen: Moderatör:
