Unutulmayacak Sözler

Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri

Benim genel olarak, her zamanki dertlerimden biri bu. Bugünlük bir sorunum değil sadece..

Ben unutamıyorum. Kötü sözleri, kötü yaşanmışlıkları. Sözleri özellikle. Sanki birisi kulağımın içine tükenmez kalemle yazıyor, hiç çıkmayacakmış gibi. O an duyduğumda yoğun bir duygu akımına girdiğim, şok olduğum, etkisinden uzun süre çıkamadığım, aklıma geldikçe sinirlendiğim, üzüldüğüm sözleri unutamıyorum.

Affedemiyorum. Olmuyor işte. Beni kıran kişiye de söyleyemiyorum buna kırıldım diye. Kalıyorum öyle. Bu dediklerim yaşamımda maruz kaldığım her kötü üzücü laf için geçerli. Yani genel bir problemim var..

Annemi seviyorum. Ama bana 2 yıl önce ders vermek için bana dediği şeyi asla unutamıyorum. Çıkmıyor aklımdan. Annemi eskisi gibi sevemiyorum. Olmuyor işte. Tam her şey yolunda giderken, annemle iyi anlaştığım anda, o söz aklıma geliyor mesela. Yok yani o kadar yaralanmış ki kalbim, çıkmıyor işte aklımdan. Keşke silebilsem. Keşke affedebilsem..

Arkadaşlarım için de geçerli bu. Seviyorum onları ama bazılarının eskide dedikleri, belki farkında olmadan, belki kavgamızda kasten dedikleri, beni kıran lafları, olayları da unutamıyorum. İki gün yüzü görsem, eskileri hatırlatıyorum kendime. Hayatımda artık olmayan insanların dediklerini dahi unutmuyorum. Resmen kendime hatırlatıyorum düzenli aralıklarla, istemsiz olarak. Mesela bana unutmayacağım bir lafı söyleyen kişinin yüzünü, soyadını falan bile unutmuşum, ama sözü, o söyleme anı, aynen kulaklarımda. İlk günkü gibi. Aklıma geldikçe tekrar replay yapıyorum. Tekrar tekrar yaşatıyorum olayları kendime..

Babamın dedikleri de mesela. Ya unutamıyorum olmuyor olmuyor..

Bir gençkız neden annesini sevemez ki? En unutamadığım darbemi annemden aldım. Olmuyor işte, kazınmış aklıma. Çıkmıyor.

Takıntılıyım. O takıntım hakkında hele, unutamıyorum asla denilenleri. Birini hatırladıkça diğerleri zincirleme geliyor aklıma..


Buarada, yav ne diyorsun konu ne diyeceksiniz bazılarınız, biliyorum. genel manada tüm kırıldığım sözler diyelim.. Onların aslı bana kalsın..

Hepimizin var kırgınlıkları. Sağır olsaydım da duymasaydım dedikleri. Vardır yani, az yada çok etkilendiğimiz laflar. Burda bana denilenleri yazmak istemiyorum. Sormak istediğim, siz unutabildiniz mi? Affedebildiniz mi? Silebildiniz mi aklınızdan kötü sözleri? Duymak istemediğiniz yalan yada gerçekleri? Bunu başardıysanız, nasıl yaptınız? Bıktım artık herşey yolunda giderken dahi bunları hatırlamaktan.. Çok yoruldum..

Affetmek unutmak degil, hatayi yapani hatasindan cok onemsemek demek.

Be

Cikita Muz .!.:

Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri

Benim genel olarak, her zamanki dertlerimden biri bu. Bugünlük bir sorunum değil sadece..

Ben unutamıyorum. Kötü sözleri, kötü yaşanmışlıkları. Sözleri özellikle. Sanki birisi kulağımın içine tükenmez kalemle yazıyor, hiç çıkmayacakmış gibi. O an duyduğumda yoğun bir duygu akımına girdiğim, şok olduğum, etkisinden uzun süre çıkamadığım, aklıma geldikçe sinirlendiğim, üzüldüğüm sözleri unutamıyorum.

Affedemiyorum. Olmuyor işte. Beni kıran kişiye de söyleyemiyorum buna kırıldım diye. Kalıyorum öyle. Bu dediklerim yaşamımda maruz kaldığım her kötü üzücü laf için geçerli. Yani genel bir problemim var..

Annemi seviyorum. Ama bana 2 yıl önce ders vermek için bana dediği şeyi asla unutamıyorum. Çıkmıyor aklımdan. Annemi eskisi gibi sevemiyorum. Olmuyor işte. Tam her şey yolunda giderken, annemle iyi anlaştığım anda, o söz aklıma geliyor mesela. Yok yani o kadar yaralanmış ki kalbim, çıkmıyor işte aklımdan. Keşke silebilsem. Keşke affedebilsem..

Arkadaşlarım için de geçerli bu. Seviyorum onları ama bazılarının eskide dedikleri, belki farkında olmadan, belki kavgamızda kasten dedikleri, beni kıran lafları, olayları da unutamıyorum. İki gün yüzü görsem, eskileri hatırlatıyorum kendime. Hayatımda artık olmayan insanların dediklerini dahi unutmuyorum. Resmen kendime hatırlatıyorum düzenli aralıklarla, istemsiz olarak. Mesela bana unutmayacağım bir lafı söyleyen kişinin yüzünü, soyadını falan bile unutmuşum, ama sözü, o söyleme anı, aynen kulaklarımda. İlk günkü gibi. Aklıma geldikçe tekrar replay yapıyorum. Tekrar tekrar yaşatıyorum olayları kendime..

Babamın dedikleri de mesela. Ya unutamıyorum olmuyor olmuyor..

Bir gençkız neden annesini sevemez ki? En unutamadığım darbemi annemden aldım. Olmuyor işte, kazınmış aklıma. Çıkmıyor.

Takıntılıyım. O takıntım hakkında hele, unutamıyorum asla denilenleri. Birini hatırladıkça diğerleri zincirleme geliyor aklıma..


Buarada, yav ne diyorsun konu ne diyeceksiniz bazılarınız, biliyorum. genel manada tüm kırıldığım sözler diyelim.. Onların aslı bana kalsın..

Hepimizin var kırgınlıkları. Sağır olsaydım da duymasaydım dedikleri. Vardır yani, az yada çok etkilendiğimiz laflar. Burda bana denilenleri yazmak istemiyorum. Sormak istediğim, siz unutabildiniz mi? Affedebildiniz mi? Silebildiniz mi aklınızdan kötü sözleri? Duymak istemediğiniz yalan yada gerçekleri? Bunu başardıysanız, nasıl yaptınız? Bıktım artık herşey yolunda giderken dahi bunları hatırlamaktan.. Çok yoruldum..

Genişletmek için tıkla...

Bende sana benzer durumlar icerisindeydim biri bisey soyledgi yada yaptigi zaman cevap veremezdim sonra kafamda konusur dururdum boyle dedi bunu yapti simdi sunu dese ben bunu derim diye sacma sapan bir durumdaydim ruyalarim bile boyleydi artik dayanamiycak duruma geldim ve psikiyatri yolunu tuttum 3 ay antidepresan kullandim (aslinda en az 6 ay kullanmam gerekiyordu hamilelik dsundgm icn biraktim)suan mutluyum huzurluyum :))

Nasil beceriyorsunuz yahu. Ben hemen unutuyorum. Mesela Ayse ile tartistim diyelim 2 ay sonra evet tartistigimizi bilirim ama nasil basladi konu neydi unuturum

clashik .!.:

Be

Bende sana benzer durumlar icerisindeydim biri bisey soyledgi yada yaptigi zaman cevap veremezdim sonra kafamda konusur dururdum boyle dedi bunu yapti simdi sunu dese ben bunu derim diye sacma sapan bir durumdaydim ruyalarim bile boyleydi artik dayanamiycak duruma geldim ve psikiyatri yolunu tuttum 3 ay antidepresan kullandim (aslinda en az 6 ay kullanmam gerekiyordu hamilelik dsundgm icn biraktim)suan mutluyum huzurluyum :))

Genişletmek için tıkla...

Bende lisenin ilk yılı uyum sorunu yaşadığımdan ve bazı unutamadıklarımdan gitmiştim psikoloğa ve psikiyatriste.. Depresyon teşhisi konulmuştu.. Çok şükür şuan onu çoktan anlattım.. İlaç kullandığım dönem gerçekten daha az alınganlaşmıştım ama bi güzellik takıntısı başlamıştı bende.. Diğer takıntılarımın yerine.. Hala da güzellik takıntım var, ilacı bıraktım ama, fiziksel söylenen hiç bir şeyi unutamıyorum özellikle..Buarada hayırlısı olsun inşallah sizin için .. Teşekkür ederim

Dark_Paradise .!.:

Nasil beceriyorsunuz yahu. Ben hemen unutuyorum. Mesela Ayse ile tartistim diyelim 2 ay sonra evet tartistigimizi bilirim ama nasil basladi konu neydi unuturum

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel ya.. Ya aslında tartışmaları unuturum genelde ama, tartışmasız ortamda yada tartışmamda hassas noktalarıma atış yapıldığında, fena etkileniyorum.. Kırıldığım Cümleler aynı şekilde, noktasına virgülüne kadar aklımda kalıyor..

Hatirlamak icin hafizamiz varken unutmak icin hicbirseyimizin olmamasi aci bir gercektir

xox616161 .!.:

Affetmek unutmak degil, hatayi yapani hatasindan cok onemsemek demek.

Genişletmek için tıkla...

Çok güzel söylediniz.. Üstünde uzunca bi düşündüm sözünüzün. Ekran görüntüsü aldım hatta sözü..

Ama hatayı yapan o an beni hiç önemsememiş, duygularımı önemsememiş, şimdi ben nasıl onu önemsiyeyim gibi de düşünüyorum bazen..

Kendisine kötülük yapan herkesi ezberleyen bir karakter var Game of Thrones'da, Arya.

----spoiler----
Kız sonunda kör oldu
----spoiler----

Kendinize bunu yapmayın. Yazık değil mi canınıza? Ben kendimi sürekli telkin ediyorum "Aklımda tutmayacağım" diye, artık o kadar alıştım ki olaydan 10 dk. sonra filan unutuyorum :)

Benim hafızada fil hafızasıdır kolay kolay unutmam olur olmaz hatırlarım

bu yüzden affetmem zor oluyor.

tolin .!.:

Hatirlamak icin hafizamiz varken unutmak icin hicbirseyimizin olmamasi aci bir gercektir

Genişletmek için tıkla...

Ah öyle.. Bide güzel anılar dururken, neden kötü anıları kendine hatırlatır ki insan..

themis1990 .!.:

Benim hafızada fil hafızasıdır kolay kolay unutmam olur olmaz hatırlarım

bu yüzden affetmem zor oluyor.

Genişletmek için tıkla...

burcutk .!.:

Kendisine kötülük yapan herkesi ezberleyen bir karakter var Game of Thrones'da, Arya.

----spoiler----
Kız sonunda kör oldu
----spoiler----

Kendinize bunu yapmayın. Yazık değil mi canınıza? Ben kendimi sürekli telkin ediyorum "Aklımda tutmayacağım" diye, artık o kadar alıştım ki olaydan 10 dk. sonra filan unutuyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Ahahahah benim de beynimin hatırlama lobu yanacak galiba yakında.. Bende telkin işine başlamıştım biara, biçok konuda iyi oldu, kendimi frenliyordum, hatırladıkça kendime cezalar veriyordum, zincirleme hatırlama yaşamıyayım diye.. Ama annemin dediklerini, unutamıyorum asla, frenleyemiyorum

Cikita Muz .!.:

Çok güzel söylediniz.. Üstünde uzunca bi düşündüm sözünüzün. Ekran görüntüsü aldım hatta sözü..

Ama hatayı yapan o an beni hiç önemsememiş, duygularımı önemsememiş, şimdi ben nasıl onu önemsiyeyim gibi de düşünüyorum bazen..

Genişletmek için tıkla...

Begenmene sevindim :)
Bak, hepimiz insaniz, bazen soylediklerimiz kotu niyetle olmasa da karsimizdakini kirabiliriz. Mesela hic bir insan "ben hayatimsa kimseyi kirmadim" diyemez. Sen diyebilir misin? Hayir tabi. Hayatta bizi kiracak insanlar hep olacak. Onemli olan, kendilerine ikirilmayi, uzulmeyi degen insanlari digerlerinden ayirt edip, sadece onlari hayatimizda birakmak.

Sana kötü birsey derdim ama unutmazsin bana düşman olursun simdi tırstım inşallah çabucak atlatırsın canım zor bi durum geçmişin ağırlığı ile yaşayacağına geleceğin hafifligi ile yaşa

Sırf bu yazıda bile tam on kere unutmak kelimesini kullanmışsınız ki zaten istesenizde bu takintiyla zaten unutamazsinz..Bende çok acımasızım bu konuda ama bu kadarda eziyet vermiyorum kendime..görmezden geliyorum yetiyor...,

xox616161 .!.:

Begenmene sevindim :)
Bak, hepimiz insaniz, bazen soylediklerimiz kotu niyetle olmasa da karsimizdakini kirabiliriz. Mesela hic bir insan "ben hayatimsa kimseyi kirmadim" diyemez. Sen diyebilir misin? Hayir tabi. Hayatta bizi kiracak insanlar hep olacak. Onemli olan, kendilerine ikirilmayi, uzulmeyi degen insanlari digerlerinden ayirt edip, sadece onlari hayatimizda birakmak.

Genişletmek için tıkla...

Bende kalp kırdım.. Ama isteyerek değil asla, pişman oldum.. Benim kalbimi kıran bazı insanların kesinlikle pişman olmadığına eminim. Durduk yere, ben suçsuzken, öylece dururken kalbimi kıran sözler duyduğum oldu ortaokulda. Silinmiyor yıllar geçse de. Özgüvenime kadar etkiledi bu beni. Çekingen utangaç değilimdir ama ya biri kötü birşey derse fobisi var üzerimde..

yaren35 .!.:

Sırf bu yazıda bile tam on kere unutmak kelimesini kullanmışsınız ki zaten istesenizde bu takintiyla zaten unutamazsinz..Bende çok acımasızım bu konuda ama bu kadarda eziyet vermiyorum kendime..görmezden geliyorum yetiyor...,

Genişletmek için tıkla...

Peki ya sürekli gözünüzün önünde olan insanları.. Onları nasıl görmezden gelebilirim ki.. Annemi, yakın arkadaşımı..

Cikita Muz .!.:

Bende kalp kırdım.. Ama isteyerek değil asla, pişman oldum.. Benim kalbimi kıran bazı insanların kesinlikle pişman olmadığına eminim. Durduk yere, ben suçsuzken, öylece dururken kalbimi kıran sözler duyduğum oldu ortaokulda. Silinmiyor yıllar geçse de. Özgüvenime kadar etkiledi bu beni. Çekingen utangaç değilimdir ama ya biri kötü birşey derse fobisi var üzerimde..

Genişletmek için tıkla...

Bak iste, seni dingillamayip kirdiklarina pisman olmayanlari hayatindan cikar, onlara kirilmak degmez. Onlari, bos sozlerini dusunup de onlara hak ettiklerinden fazla deger verme.

Girlboymom .!.:

Sana kötü birsey derdim ama unutmazsin bana düşman olursun simdi tırstım inşallah çabucak atlatırsın canım zor bi durum geçmişin ağırlığı ile yaşayacağına geleceğin hafifligi ile yaşa

Genişletmek için tıkla...

Bari sen deme :) inşallah atlatabilirim.. Bi hikaye vardı, patates hikayesi.. Kırıldığımız her söz için patates taşıyacağız demişti öğretmen.. Taşıyamaz olmuş bir süre sonra öğrenciler ya.. Affetmeyerek, kendime hatırlatarak, yüklerimi ağırlaştırarak yürümeye çalışıyorum ama zorlanıyorum..

Zaten geleceğe odaklıyım hep. Belkide ondan biraz. Muhteşem bir lise hayatımın olacağını düşünerek, bu motivasyonla liseyi kazandım ama 1. Sınıfta ters döndüm resmen. Hayal kırıklığına uğramıştım.. Geleceğe çok değer verdiğimden. İlaç kullanmıştım antidepresan.. Allaha şükür o dönemlerimi atlatalı çok oldu.. Beterin de beteri var aslında..

Cikita Muz .!.:

Peki ya sürekli gözünüzün önünde olan insanları.. Onları nasıl görmezden gelebilirim ki.. Annemi, yakın arkadaşımı..

Genişletmek için tıkla...

Inanki gelirim,kimse birbirini sevmek zorunda değil,anne kız olsa bile mecburi konuşmalarin dışında konuşmak zorunda değilsiniz madem gönlünüz kırgın sadece anne olarak saygı duyun yeter...arkadaşı zaten saymıyorum bile onu hele bir kalemde silerim gider....bu arada hemserime selam olsun...