"Aslında yumurtalarını dondursak çok iyi olurdu"... Bu cümlenin ilerde hayatımı bu kadar etkileyeceğini bilebilseydim keşke... 35 yaşındaydım ve lenf kanseriydim, sonucumu doktoruma götürdüğümde bana bu cümleyi sarfetmişti ama bu kadar önemli olabileceğini o an düşünememiştim. Akciğerim ve kaburgam arasında portakal büyüklüğünde bir kist vardı ve çok acil tedaviye başlamam gerekiyordu, bekardım ve yumurta toplamak benim için çok sıkıntılı olacaktı, ah keşke bilseydim de o sıkıntıya da katlansaydım ama insan öleceğini düşünürken bunu hesap edemiyor işte 
Zorlu bir tedavi süreci başladı benim için... Tedavi olurken eşimle tanıştım, bitince nişanlandık, 1 sene sonra da evlendik... Eşim yurt dışında çalışıyor 4 ayda bir Türkiye'ye yanıma 12 günlüğüne gelebiliyordu. Bebek için hiç korunmadık hemen dr.a da gittim ama tüp bebek yapmamı ve vakit kaybetmememi önerdiler fakat eşimin her istediğimde yanımda olamama gibi bir durumu vardı. bizde tüp bebek öncesi normal yollarla ama takip ederek denemeye başladık. Klomen kullanarak denedik bir kaç sefer OLMADI. Aşılama yapalım dedik, onda da eşimin izin zamanı ile dr.ların izin zamanı çakıştı aşılama gününe kadar yumurtalarım kendiliğinden çatladı yine OLMADI. Baktık bu böyle olmayacak eşimin yanına gitmeye karar verdim. Hiç bilmediğim hiç kimseyi tanımadığım bir yere geldim. Burası Kuzey Irak-Erbil... Geldim ama dr. bulmak için çok çabaladık, dr bulduk bulamadık bulduğumuzla dil problemi yüzünden anlaşamadık derken 8 ay geçti.. Bu arada internetten de sürekli araştırıyoruz Bahçeci Center çok güvenilir iyi bir merkez olarak okuyoruz. Keşke burda da olsa derken bir gün elimize hiç ummadığımız bir anda broşürü geçiveriyor, Allah sesimizi duydu diye çok mutluyuz. Hemen randevumuzu alıp gittik ilk hastaları da biziz bu arada daha cihazlar bile yeni geliyor düşünün.. Öyle tatlı bir dr. gelmiş ki anlatamam... Eylem hanım... Hemen tüp bebek için tedaviye başladık... Tabi bu arada ben gördüğüm kemoterapiler yüzünden artık ilaç (tarlusal) kullanmadan adet olamıyordum. E adet olamazsam da tedaviye başlayamıyoruz, e bu ilacı kullanarak olunan adet de tedavi için uygun olmuyormuş, bu nedenle düşük dozlu doğum kontrol hapı vericem dedi ben o gün çok ağlamıştım bu kadar bebek isterken ben bu ilacı nasıl kullanıcam diye... ama olmasını istiyorsam da kullanmak zorundayım, ağlaya ağlaya içtim o hapı ve adetle beraber tedaviye başladık çok şükür heyecanlıydım çok... 1 tanecik yumurtam oluştu, dr.um dediki 1 yumurtayla şansın çok az dondurarak havuz sistemi oluşturalım. iğnelere başladım yumurtayı geliştirdim toplama günü alındı ertesi gün haberi geldi maalesef yumurtanın kalitesi iyi olmadığı için işlem tamamlanamamıştı. çok üzüldüm çok ağladım ama devam dedik kontrole gittim ama bu sefer de sonradan büyüyen ve çatlamayan bir yumurta kiste dönüşmüştü 1 ay beklemek zorundaydım vücut onu atana kadar. neyse bekledik... 2.tedaviyi normal ilaçla büyütmeden deneyelim diye kararlaştırdık. yine 1 tanecik yumurtam oldu, büyüdü ve zamanı gelince toplandı ama olgunlaşamadığı için bu tedavi de tamamlanamadı. Yılmadım , çok istedim 3.tedaviye başladık, yine 1 yumurta iğnelere başladık ama 9 mm de kaldı daha büyümedi o da daha toplanamadan tedavi yarım kaldı... Artık ne yapacağımızı bilemez durumdaydık. Eşim de çok üzülüyor görüyorum ama ben daha fazla üzülmeyeyim diye ne yapacağını şaşırmıştı kıyamam.. tabi bu arada ne kürler deniyorum bilseniz incirler, havuçlar, ... ama nafile.. 4.tedaviye başladık, allahım 5 tane yumurtam vardı, nasıl sevindik anlatamam, hemen iğnelere başladık 2 tanesi gelişti bu bile bizi çok sevindirmişti. Toplama günü geldi çattı, asıl önemli olan ertesi günü.. Dr.um aradı 2 yumurtada iyi ve embriyo oluştu takip edeceğiz iyi giderse donduracağız dedi. dünyalar bizim oldu. her şey yolunda gidiyordu, emriyolar da iyiydi. dondurmuştuk. rahim hazırlığına başladık tutunması için rahim duvarının kalınlığı da çok önemliymiş, onun için ilaca başladık. 13. gün ölçtüğünde 9,5 mm kalınlığa ulaşmıştı çok iyiydi, 4 gün sonraya da transfer için gün aldık. heyecanla transfer yapıldı, ultrasonda emriyoların girişini gördüm :) çok güzel bir duyguydu ve zorlu bir bekleme süreci başladı. 15 GÜN. offf nasıl geçek derken dün kan tahlilimi yaptırdım. maalesef sonuç NEGATİF çok ağladım hala da ağlıyorum içim soğumuyor bir türlü... ve maalesefki tedaviye uzunca bir süre ara vermek zorundayız burda Türkiyedekinden çok çok daha maliyetli bu tedavi maalesef, tekrar maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım tedavi için ama artık manevi olarak kaldırabilirmiyim bilmiyorum her geçen gün şansım daha da azalıyor 39 yaşındayım... Daha yeni aklım başıma geliyor ve o cümle sürekli beynimde dönüyor "Aslında yumurtalarını dondursak çok iyi olurdu"...
Zorlu bir tedavi süreci başladı benim için... Tedavi olurken eşimle tanıştım, bitince nişanlandık, 1 sene sonra da evlendik... Eşim yurt dışında çalışıyor 4 ayda bir Türkiye'ye yanıma 12 günlüğüne gelebiliyordu. Bebek için hiç korunmadık hemen dr.a da gittim ama tüp bebek yapmamı ve vakit kaybetmememi önerdiler fakat eşimin her istediğimde yanımda olamama gibi bir durumu vardı. bizde tüp bebek öncesi normal yollarla ama takip ederek denemeye başladık. Klomen kullanarak denedik bir kaç sefer OLMADI. Aşılama yapalım dedik, onda da eşimin izin zamanı ile dr.ların izin zamanı çakıştı aşılama gününe kadar yumurtalarım kendiliğinden çatladı yine OLMADI. Baktık bu böyle olmayacak eşimin yanına gitmeye karar verdim. Hiç bilmediğim hiç kimseyi tanımadığım bir yere geldim. Burası Kuzey Irak-Erbil... Geldim ama dr. bulmak için çok çabaladık, dr bulduk bulamadık bulduğumuzla dil problemi yüzünden anlaşamadık derken 8 ay geçti.. Bu arada internetten de sürekli araştırıyoruz Bahçeci Center çok güvenilir iyi bir merkez olarak okuyoruz. Keşke burda da olsa derken bir gün elimize hiç ummadığımız bir anda broşürü geçiveriyor, Allah sesimizi duydu diye çok mutluyuz. Hemen randevumuzu alıp gittik ilk hastaları da biziz bu arada daha cihazlar bile yeni geliyor düşünün.. Öyle tatlı bir dr. gelmiş ki anlatamam... Eylem hanım... Hemen tüp bebek için tedaviye başladık... Tabi bu arada ben gördüğüm kemoterapiler yüzünden artık ilaç (tarlusal) kullanmadan adet olamıyordum. E adet olamazsam da tedaviye başlayamıyoruz, e bu ilacı kullanarak olunan adet de tedavi için uygun olmuyormuş, bu nedenle düşük dozlu doğum kontrol hapı vericem dedi ben o gün çok ağlamıştım bu kadar bebek isterken ben bu ilacı nasıl kullanıcam diye... ama olmasını istiyorsam da kullanmak zorundayım, ağlaya ağlaya içtim o hapı ve adetle beraber tedaviye başladık çok şükür heyecanlıydım çok... 1 tanecik yumurtam oluştu, dr.um dediki 1 yumurtayla şansın çok az dondurarak havuz sistemi oluşturalım. iğnelere başladım yumurtayı geliştirdim toplama günü alındı ertesi gün haberi geldi maalesef yumurtanın kalitesi iyi olmadığı için işlem tamamlanamamıştı. çok üzüldüm çok ağladım ama devam dedik kontrole gittim ama bu sefer de sonradan büyüyen ve çatlamayan bir yumurta kiste dönüşmüştü 1 ay beklemek zorundaydım vücut onu atana kadar. neyse bekledik... 2.tedaviyi normal ilaçla büyütmeden deneyelim diye kararlaştırdık. yine 1 tanecik yumurtam oldu, büyüdü ve zamanı gelince toplandı ama olgunlaşamadığı için bu tedavi de tamamlanamadı. Yılmadım , çok istedim 3.tedaviye başladık, yine 1 yumurta iğnelere başladık ama 9 mm de kaldı daha büyümedi o da daha toplanamadan tedavi yarım kaldı... Artık ne yapacağımızı bilemez durumdaydık. Eşim de çok üzülüyor görüyorum ama ben daha fazla üzülmeyeyim diye ne yapacağını şaşırmıştı kıyamam.. tabi bu arada ne kürler deniyorum bilseniz incirler, havuçlar, ... ama nafile.. 4.tedaviye başladık, allahım 5 tane yumurtam vardı, nasıl sevindik anlatamam, hemen iğnelere başladık 2 tanesi gelişti bu bile bizi çok sevindirmişti. Toplama günü geldi çattı, asıl önemli olan ertesi günü.. Dr.um aradı 2 yumurtada iyi ve embriyo oluştu takip edeceğiz iyi giderse donduracağız dedi. dünyalar bizim oldu. her şey yolunda gidiyordu, emriyolar da iyiydi. dondurmuştuk. rahim hazırlığına başladık tutunması için rahim duvarının kalınlığı da çok önemliymiş, onun için ilaca başladık. 13. gün ölçtüğünde 9,5 mm kalınlığa ulaşmıştı çok iyiydi, 4 gün sonraya da transfer için gün aldık. heyecanla transfer yapıldı, ultrasonda emriyoların girişini gördüm :) çok güzel bir duyguydu ve zorlu bir bekleme süreci başladı. 15 GÜN. offf nasıl geçek derken dün kan tahlilimi yaptırdım. maalesef sonuç NEGATİF çok ağladım hala da ağlıyorum içim soğumuyor bir türlü... ve maalesefki tedaviye uzunca bir süre ara vermek zorundayız burda Türkiyedekinden çok çok daha maliyetli bu tedavi maalesef, tekrar maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım tedavi için ama artık manevi olarak kaldırabilirmiyim bilmiyorum her geçen gün şansım daha da azalıyor 39 yaşındayım... Daha yeni aklım başıma geliyor ve o cümle sürekli beynimde dönüyor "Aslında yumurtalarını dondursak çok iyi olurdu"...
