- 29 Mayıs 2013
- 1.528
- 677
- Konu Sahibi birgaripyazar
- #1
23 yaşıma yeni girdim.Bazen hiç büyümeseydim diyorum.Hayat ilk darbeyi ufaklıkken vurdu bana bize..
Annem daha abimle ben 5 6 yaşlarındayken bizi oturduğumuz yerden yarımsaat uzaklıkta bir ilçeye getirirdi.Hayal meyal hatırlıyorum babamı aldattığını.Aldattığı adam da evli ve çocuklu biriydi(konuşurken duymuşum). Dolmuş şöförüydü. Birgün yine dolmuş bomboş abim, ben ve annem bindik.Bizi arka koltuklara götürdü annem oturun dedi.Oturduk.Sadece hatırladığım kafamı koridor kısmına uzatıp baktığımda adam annemin eşarbını açtım öpüyordu sarılıyorlardı.Sonra bazı zamanlarda gizliden telefonla görüştüğünü hatırlıyorum.Ev telefonuyla konuşurdu ben gelince hadi Nuran'cım öpüyorum derdi kapatırdı.Ve bir süre sonra tamamen bitti bu ilişki.Ve ben bu konuyu kendisine hiç açmadım bildiğimi bilmiyor.
Ve babam ne zaman başladığını bilmiyorum ama hep annemi aldattı.Azeri bayanlarla birlikte olmalar.Diğer evimize evli olan bir başka arkadaşıyla bayanları getirmeler.Bunu anneme söyleyen bir komşuyu da tekmeleyerek dövmeler..Ve annem yine hatalar dizinini bozmadan şuanda 10 yaşında olan kardeşime hamile kaldı.Ve babam ozamanlar işi daha da azıttı.Anneme bıçak çekmeler öldüresiye dayaklar.
Ve yine bir gün annemin ısrarlarından sonra babamın telefonuna bakıp hangi kadınla konuşuyorsa numarasını alıp anneme vermemle babam tarafından cinayete kurban gidiyordum.Vay senin gibi evlat olmaz olsun.İnsan annesiyle babasının kötülüğünü ister mi diyerek yatağa yatırıp boğazımı sıktı teyzem sesimize yetişmeseydi belki de hayatta değildim.Yaşım 20'lere geldi ama hala 10 yaşındaymışım gibi ufak bir şeyde üstüme yürüyüp pataklamaya çalışmalar.
Annem de babam da çalışan insanlar.Üniversiteye gittim kan kustura kustura okudum çalıştım öğrenciyken kendi paramı kazandım.Halbuki durumumuz çok çok iyiyken.Varlık içinde yokluk işte.
İnsanın en yakınındakiler de böyle olunca insan nereye gideceğini şaşırıyor. Abimse 2 senelik bir ilişkisini devam ettirmekle.Kız arkadaşıyla tanıştım pek ısınamadım ama aldatılmayı oda hak etmiyor malesef.Evet abimin okulunun bitmesi ve kızdan uzaklaşmasını fırsat bilerek başka kızlarla konuşmalar buluşmalar.Hattyine a sırf yatmak için kaç saatlik yol tepip gitmeler.
Evet böyle bir ailede büyüdüm.İnsanlara karşı güvensizlik başladı.Hak edene de hak etmeyene de malesef..Biriyle çıktım 2 sene üniversitedeyken başta herşey normal giderken meğersem sonra anladım ki yine çamura batmışım.Tehtid etmeler, yolumu kesmeler ve ağzımı yüzümü dağıtmalar hastanelik olmalar...Bir erkeği daha böyle okudum bitirdim.
Günlerden birgün yine bizimkilerin kanlı bıçaklı kavgasından sonra karakolluk olduk şahit olarak gittim.Annem sığınma evine gitti.İfademi alan kişi numarasını verip bir sorun olursa aramamı istedi baban zarar verebilir çok tuhaf biri diyerek.Çünkü babam orda personelle de kavga edip başka bir işlem gördü.Aramadım kendi birkaç kez arayıp bir sorun olup olmadığını sordu.1 hafta sonra da duygularını döktü.1 kez buluştum ve bitirdim.Sebepsiz yere. Sorunluydum kafam çok dolu ve yorgundum.Aradan 3 ay geçti ve bir şekilde yine konuşmaya başladık ve şuan 5.ayımızdayız. Belki bizimkilerin kavgasının gürültüsünün bana hayatta getirdiği en güzel şey belki de beni yıkacak bir başka şey.Bir sorunum yok ama güvensizlik var her hareketin altında bir şeyler aramam normal biri gibi davranamamam.
Çevrem tarafından gerçekten beğenilen biriyim ama bana hayatta getirdiği hiçbir artı olmadı.Bazıları yazıyor ya buraya herşey güzellik mi diye hayır değil.Belki de hiçbir şey..İstediğim tek şey bir gece başımı yastığa rahat koyup gözlerim kendiliğinden kapansın istiyorum.Hayatımda artık iyi bir şey olsun istiyorum....
Annem daha abimle ben 5 6 yaşlarındayken bizi oturduğumuz yerden yarımsaat uzaklıkta bir ilçeye getirirdi.Hayal meyal hatırlıyorum babamı aldattığını.Aldattığı adam da evli ve çocuklu biriydi(konuşurken duymuşum). Dolmuş şöförüydü. Birgün yine dolmuş bomboş abim, ben ve annem bindik.Bizi arka koltuklara götürdü annem oturun dedi.Oturduk.Sadece hatırladığım kafamı koridor kısmına uzatıp baktığımda adam annemin eşarbını açtım öpüyordu sarılıyorlardı.Sonra bazı zamanlarda gizliden telefonla görüştüğünü hatırlıyorum.Ev telefonuyla konuşurdu ben gelince hadi Nuran'cım öpüyorum derdi kapatırdı.Ve bir süre sonra tamamen bitti bu ilişki.Ve ben bu konuyu kendisine hiç açmadım bildiğimi bilmiyor.
Ve babam ne zaman başladığını bilmiyorum ama hep annemi aldattı.Azeri bayanlarla birlikte olmalar.Diğer evimize evli olan bir başka arkadaşıyla bayanları getirmeler.Bunu anneme söyleyen bir komşuyu da tekmeleyerek dövmeler..Ve annem yine hatalar dizinini bozmadan şuanda 10 yaşında olan kardeşime hamile kaldı.Ve babam ozamanlar işi daha da azıttı.Anneme bıçak çekmeler öldüresiye dayaklar.
Ve yine bir gün annemin ısrarlarından sonra babamın telefonuna bakıp hangi kadınla konuşuyorsa numarasını alıp anneme vermemle babam tarafından cinayete kurban gidiyordum.Vay senin gibi evlat olmaz olsun.İnsan annesiyle babasının kötülüğünü ister mi diyerek yatağa yatırıp boğazımı sıktı teyzem sesimize yetişmeseydi belki de hayatta değildim.Yaşım 20'lere geldi ama hala 10 yaşındaymışım gibi ufak bir şeyde üstüme yürüyüp pataklamaya çalışmalar.
Annem de babam da çalışan insanlar.Üniversiteye gittim kan kustura kustura okudum çalıştım öğrenciyken kendi paramı kazandım.Halbuki durumumuz çok çok iyiyken.Varlık içinde yokluk işte.
İnsanın en yakınındakiler de böyle olunca insan nereye gideceğini şaşırıyor. Abimse 2 senelik bir ilişkisini devam ettirmekle.Kız arkadaşıyla tanıştım pek ısınamadım ama aldatılmayı oda hak etmiyor malesef.Evet abimin okulunun bitmesi ve kızdan uzaklaşmasını fırsat bilerek başka kızlarla konuşmalar buluşmalar.Hattyine a sırf yatmak için kaç saatlik yol tepip gitmeler.
Evet böyle bir ailede büyüdüm.İnsanlara karşı güvensizlik başladı.Hak edene de hak etmeyene de malesef..Biriyle çıktım 2 sene üniversitedeyken başta herşey normal giderken meğersem sonra anladım ki yine çamura batmışım.Tehtid etmeler, yolumu kesmeler ve ağzımı yüzümü dağıtmalar hastanelik olmalar...Bir erkeği daha böyle okudum bitirdim.
Günlerden birgün yine bizimkilerin kanlı bıçaklı kavgasından sonra karakolluk olduk şahit olarak gittim.Annem sığınma evine gitti.İfademi alan kişi numarasını verip bir sorun olursa aramamı istedi baban zarar verebilir çok tuhaf biri diyerek.Çünkü babam orda personelle de kavga edip başka bir işlem gördü.Aramadım kendi birkaç kez arayıp bir sorun olup olmadığını sordu.1 hafta sonra da duygularını döktü.1 kez buluştum ve bitirdim.Sebepsiz yere. Sorunluydum kafam çok dolu ve yorgundum.Aradan 3 ay geçti ve bir şekilde yine konuşmaya başladık ve şuan 5.ayımızdayız. Belki bizimkilerin kavgasının gürültüsünün bana hayatta getirdiği en güzel şey belki de beni yıkacak bir başka şey.Bir sorunum yok ama güvensizlik var her hareketin altında bir şeyler aramam normal biri gibi davranamamam.
Çevrem tarafından gerçekten beğenilen biriyim ama bana hayatta getirdiği hiçbir artı olmadı.Bazıları yazıyor ya buraya herşey güzellik mi diye hayır değil.Belki de hiçbir şey..İstediğim tek şey bir gece başımı yastığa rahat koyup gözlerim kendiliğinden kapansın istiyorum.Hayatımda artık iyi bir şey olsun istiyorum....
boşver artık bunları bak üni. okumuşsun girersin işine kendine yeni bi hayat kurarsın. 
